Το σαμποτάζ στους NordStream, η αποκάλυψη της WSJ και η χαμένη τιμή των Δυτικών ΜΜΕ

Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal ήλθε να αποκαλύψει δύο χρόνια σχεδόν μετά τους δράστες του σαμποτάζ που στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 κατέστρεψε τους υποθαλάσσιους αγωγούς NordStream 1 και 2 που έστελναν φυσικό αέριο από τη Ρωσία κατ’ ευθείαν στη Γερμανία. Οι ισχυρές υποθαλάσσιες εκρήξεις εκείνη τη νύχτα προκάλεσαν σοβαρές βλάβες και στους δύο αγωγούς, καθιστώντας αδύνατη την επαναλειτουργία τους, χωρίς τουλάχιστον εκτεταμένες επισκευές, οι οποίες λόγω των κυρώσεων, βεβαίως, δεν έγιναν.

 

Ενδεικτικό του πολεμικού κλίματος είναι το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα συστημικά Δυτικά ΜΜΕ είχαν σπεύσει να δείξουν –με κατηγορηματικότητα που εκπλήσσει– σαν αναμφισβήτητο δράστη τη Ρωσία, χωρίς να είχε υπάρξει το παραμικρό στοιχείο και χωρίς, βεβαίως, «να θέσουν στον εαυτό τους την πρώτη και βασική ερώτηση: ποιος ωφελείται και ποιος όχι από το σαμποτάζ», όπως έγραψα στο βιβλίο μου (το Β’ Μέρος γραμμένο από τον Σωτήρη Δημόπουλο) με τίτλο “Γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζει τον κόσμο” (εκδόσεις Πατάκη, Δεκέμβριος 2022).

 

Εάν τα Δυτικά ΜΜΕ είχαν θέσει αυτή την ερώτηση, προκύπτει αβίαστα προς τα που έπρεπε να έχουν στρέψει την όποια έρευνά τους: προφανώς σ’ αυτούς που είχαν συμφέρον να σταματήσει η λειτουργία των αγωγών κι όχι σ’ αυτούς που δεν είχαν. Δυστυχώς, όμως, η χαμένη τιμή των Δυτικών συστημικών ΜΜΕ δεν τους επέτρεψε να ξεφύγουν από το ασφυκτικά προπαγανδιστικό πλαίσιο. Ποιος, λοιπόν, δεν είχε συμφέρον; Όπως έγραφα τότε:

 

«Πρώτη είναι η Γερμανία. Μπορεί να μην λειτουργούσαν οι αγωγοί, αλλά μελλοντικά, όταν θα είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και θα είχε αποκατασταθεί μία νέα ισορροπία στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία, πιθανόν θα μπορούσαν να επαναλειτουργήσουν. Από την άλλη πλευρά, το σαμποτάζ στους αγωγούς δημιούργησε ένα τετελεσμένο, το οποίο από μία άποψη βολεύει την κυβέρνηση Σολτς. Κι αυτό, επειδή εκ των πραγμάτων εκτόνωσε τις όποιες κοινωνικές πιέσεις, που πιθανότατα θα ενταθούν το χειμώνα, για επαναλειτουργία των NordStream με σκοπό να καλυφθεί το ενεργειακό κενό.

 

»Ούτε η Ρωσία, πάντως, είχε κανένα συμφέρον να κάνει σαμποτάζ στους αγωγούς, εκτός των άλλων και επειδή έχει πληρώσει τα περισσότερα για την κατασκευή τους. Όσο αυτοί έστελναν φυσικό αέριο στη Γερμανία, η Ρωσία εισέπραττε μεγάλα και ζωτικά για την οικονομία της έσοδα. Αλλά και μετά την έναρξη του πολέμου, χρησιμοποίησε τον Nord Stream 1 σαν πολιτικό-οικονομικό όπλο, σταματώντας να στέλνει φυσικό αέριο. Προφανώς, όπως και το Βερολίνο, έτσι και η Μόσχα προσδοκούσε σε μία επόμενη φάση οι δύο αγωγοί να επαναλειτουργήσουν. Κανένα από τα Δυτικά ΜΜΕ που έδειξαν τους Ρώσους σαν δράστες δεν έκανε τον κόπο να πει έστω και έναν λόγο, να πει ποιο συμφέρον είχαν για να κάνουν τέτοιο σαμποτάζ».

 

Το ρεπορτάζ της Wall Street Journal

 

Στον αντίποδα, γνωρίζουμε ποιες χώρες δεν ήθελαν τους αγωγούς. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Βρετανία, που δεν προμηθευόταν ρωσική ενέργεια, ήταν εξαρχής κατηγορηματικά αντίθετες με την κατασκευή των δύο αγωγών. Ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε δηλώσει στις 8 Φεβρουαρίου 2022 σε συνέντευξη Τύπου με τον καγκελάριο Σολτς ότι «εάν οι Ρώσοι εισβάλουν στην Ουκρανία, δεν θα υπάρξει NordStream 2 πλέον θα τον τελειώσουμε». Κι όταν ρωτήθηκε πως θα γίνει αυτό, απάντησε: «Σας υπόσχομαι ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε»! Έγραφα τότε στο ίδιο βιβλίο: «Αν και η δήλωση Μπάιντεν είναι εύγλωττη, δεν πρόκειται να κάνουμε το άλμα και να αποδώσουμε το σαμποτάζ σε αμερικανική ενέργεια. Ο καθένας μπορεί να έχει τις υποψίες του, αλλά στον δημόσιο λόγο έχουν θέση τα γεγονότα, οι πολιτικές εκτιμήσεις, αλλά όχι οι υποψίες».

 

Στους πιθανούς ενόχους, βεβαίως, ήταν εξαρχής και η Ουκρανία, η οποία ήταν σε πόλεμο με τη Ρωσία. Η Wall Street Journal αποκαλύπτει ότι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί εκείνου του σαμποτάζ ήταν Ουκρανοί, αφενός αξιωματικοί των ειδικών επιχειρήσεων, αφετέρου πολίτες εξειδικευμένοι δύτες βαθέων υδάτων. Πάντα κατά την αμερικανική εφημερίδα, η επιχείρηση είχε την έγκριση του Ζελένσκι και πραγματοποιήθηκε υπό την εποπτεία του τότε αρχιστράτηγου Ζαλούσνι. Η CIA πληροφορήθηκε για το σχέδιο από την ολλανδική υπηρεσία πληροφοριών, με αποτέλεσμα η Ουάσινγκτον να πιέσει τον Ζελένσκι κι αυτός να αποσύρει την έγκρισή του, αλλά ο Ζαλούσνι του είπε πως ήταν πλέον αργά για να ακυρωθεί η επιχείρηση, στην οποία συμμετείχε ενεργά η ουκρανική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών SBU και ειδικά ο συνταγματάρχης Ρομάν Τσερβίνσκι.

 

Ας σημειωθεί ότι πριν αμερικανικό δημοσίευμα, η Γερμανία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης ενός Ουκρανού δύτη, ο οποίος διέμενε στη Βαρσοβία. Όπως προέκυψε οι πολωνικές αρχές μάλλον ειδοποίησαν τον δύτη, ο οποίος διέφυγε κανονικά στην Ουκρανία. Οι πολωνικές αρχές, άλλωστε, δεν έδωσαν στις γερμανικές υλικό από κάμερες που αφορούσε την υπόθεση, ισχυριζόμενες ότι είχε καταστραφεί! Η επιχείρηση είχε πραγματοποιηθεί από μία ομάδα, η οποία είχε νοικιάσει το γιωτ “Andromeda”.

 

ΗΠΑ, Γερμανία και NordStream

 

Περιττό να υπογραμμιστεί ότι το εν λόγω σαμποτάζ συνιστά πράξη πολέμου εναντίον της Γερμανίας και της Ρωσίας, οι οποίες είχαν την ιδιοκτησία των αγωγών, αλλά η γενική σκοπιμότητα δεν αφήνει περιθώρια στο Βερολίνο να προβεί σε αντίποινα προς το Κίεβο. Ας σημειωθεί ότι η Γερμανία είναι η δεύτερη μετά τις ΗΠΑ χώρα σε παρεχόμενη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Το εάν τα πράγματα έγιναν έτσι όπως τα περιγράφει η Wall Street Journal ή υπάρχουν και πτυχές της υπόθεσης που παραμένουν στο σκοτάδι δεν θα το μάθουμε. Ο παλαίμαχος βραβευμένος Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh είχε πριν αρκετό καιρό δημοσιεύσει ένα διαφορετικό ρεπορτάζ, στο οποίο ανέφερε εμπλοκή της CIA στην επιχείρηση καταστροφής των δύο αγωγών.

 

Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ρωσο-γερμανική ενεργειακή συνεργασία. Για την ακρίβεια, επιχείρησαν να την εμποδίσουν, καλλιεργώντας με επιμονή το αφήγημα ότι η ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας και ευρύτερα της Ευρώπης από τη Ρωσία συνιστά και γεωπολιτική εξάρτηση, η οποία αποδυναμώνει τους ευρωατλαντικούς δεσμούς. Η αμερικανική αντίδραση κλιμακώθηκε ποιοτικά όταν έγινε γνωστό το σχέδιο για τον NordStream 2, αλλά το Βερολίνο δεν είχε υποκύψει. Αντιθέτως, δέθηκε περαιτέρω ενεργειακά με τη Ρωσία, παρά τις μεγάλες αμερικανικές προσπάθειες να εμποδίσουν το σχέδιο.

 

Η Ουάσινγκτον φοβόταν ότι η στενή οικονομική συνεργασία Γερμανίας-Ρωσίας θα οδηγούσε σε χαλάρωση της γερμανικής δέσμευσης στο Δυτικό στρατόπεδο και κατ’ επέκταση σε μείωση της αμερικανικής επιρροής στην ΕΕ. Οι Δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας είχαν επηρεάσει αρνητικά το κλίμα στις ρωσογερμανικές σχέσεις, αλλά δεν είχαν οδηγήσει σε ακύρωση του σχεδίου για τον NordStream 2. Με την εκλογή Μπάιντεν, όμως, ή Ουάσινγκτον ενέτεινε τις πιέσεις στο Βερολίνο, με αποτέλεσμα ο αγωγός, με διάφορα νομικά προσχήματα, να μην λειτουργήσει. Η ρωσική εισβολή λειτούργησε σαν χαριστική βολή. Αν και ήταν έτοιμος να λειτουργήσει ο NordStream 2 “μπήκε στο ράφι”, ενώ σταμάτησε και η λειτουργία του NordStream 1.

 

Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι κανένα από τα Δυτικά συστημικά ΜΜΕ που τότε έγραφαν χωρίς ενδοιασμό ότι το σαμποτάζ ήταν έργο των Ρώσων δεν ένοιωσε την ανάγκη τώρα να ζητήσει συγγνώμη από τους αναγνώστες/ακροατές του. Σημεία των καιρών που επιβεβαιώνουν την έκπτωση των Δυτικών αξιών…

 

Πηγή : https://slpress.gr