Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την Ευρώπη και αυτό που
με τρομάζει είναι η αδράνεια των ευρωπαίων ηγετών απέναντι στις
προκλήσεις.
Φαίνεται πως πράγματι η Γηραιά Ήπειρος γέρασε, διότι είναι
πλέον παροιμιώδης η αδυναμία της να επηρεάσει τις συνθήκες στο άμεσο
και διεθνές περιβάλλον.
Από πού να αρχίσω πραγματικά;
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: Το 2015-2016 φάνηκε ξεκάθαρα ότι το
Μεταναστευτικό αποτελεί ζωτικό πρόβλημα για τη σταθερότητα στην Ευρώπη,
τη συνοχή και το μέλλον της ΕΕ. Εντούτοις και παρά το γεγονός ότι
αρχίζουν να αυξάνουν εντυπωσιακά πάλι οι αριθμοί των παράνομα
εισερχομένων μεταναστών στην ΕΕ, στις Βρυξέλλες ακόμη δεν έχουν Κοινή
Πολιτική Ασύλου και εδώ και δυο χρόνια είναι σε εκκρεμότητα η ψήφιση
του «νέου» χρηματοδοτικού προγράμματος για το Μεταναστευτικό – ήδη
έχουν ξεπεραστεί οι ημερομηνίες του «νέου» προγράμματος. Η όποια
διαχείριση χρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους και για πόσο ακόμη
άραγε…;
ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Ειλικρινά έχω φτάσει να
αναρωτιέμαι πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα για τις ευρωπαϊκές
κοινωνίες, δίχως το κοινό νόμισμα και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας
(και ευελιξίας) για χάρη της ΕΕ. Το κόστος ζωής και το ενεργειακό κόστος
έχουν ξεφύγει εδώ και ένα χρόνο για τους ευρωπαίους πολίτες και είναι
τουλάχιστο άστοχο να χρησιμοποιείται ο πόλεμος στην Ουκρανία για να
δικαιολογήσει τη ζημιά. Οπωσδήποτε οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί
ανατολικά των συνόρων της ΕΕ σε συνδυασμό με τα ρωσο-ουκρανικά παιχνίδια
στην ενέργεια αποτελούν σοβαρό επιπρόσθετο πρόβλημα. Αλλά στο
ενεργειακό, για να το θέσω απλά, η ίδια η ΕΕ έβαλε τα χεράκια της και
έβγαλε τα ματάκια της. Με ανολοκλήρωτη την Κοινή Ενεργειακή Αγορά δεν
βάζεις τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας σε χρηματιστηριακή
διαπραγμάτευση. Ξεκάθαρη αυτό-υπονόμευση! Αυτά γίνονται όταν το
τεχνοοικονομικό υπόβαθρο, το νομικό πλαίσιο και το γεωπολιτικό
περιβάλλον είναι πολιτικά επαρκώς εξασφαλισμένα.
ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ: Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας τραβά για
μήνες τώρα και από ότι δείχνουν τα πράγματα, μπορεί να τραβήξει πολλούς
μήνες ακόμη ως χαμηλής έντασης κρίση ή να κλιμακωθεί σε έναν πραγματικό
εφιάλτη με την χρήση πυρηνικών είτε από επιλογή είτε και ως ατύχημα ή
«ατύχημα». Το τραγικό είναι πως ενώ από την κατάσταση πλήττεται
κυρίως η Ευρώπη, δεν υπάρχει ακόμη Ευρωπαϊκή πρόταση, Ευρωπαϊκό σχέδιο,
Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία λήξης αυτής της έντασης.
ΓΑΛΛΙΑ: Η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ άφησε
στη Γαλλία τα ηνία του σημαντικότερου γεωπολιτικού παίκτη στην Ένωση. Η
Γαλλία έχει προσπαθήσει να παίξει ένα αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρύτερη
περιοχή ενδιαφερόντων της, αλλά πρώτον το σύνδρομο του Τραφάλγκαρ
εξακολουθεί να την στοιχειώνει και δεύτερον είναι εμφανές πως Ρωσία και
Τουρκία παίζουν ένα τέτοιο παιχνίδι εναντίον των Γαλλικών συμφερόντων,
που από τη μία ικανοποιεί τους στόχους των αγγλοσαξόνων και από την άλλη
αφήνουν στο απυρόβλητο την Κίνα. Για να το θέσω απλά, όσο θα
πιέζεται η Γαλλία σε περιοχές άμεσου εθνικού της ενδιαφέροντος, όπως
είναι η βόρεια και δυτική Αφρική, καθώς και ολόκληρη η περιοχή του
Σαχέλ, τόσο η Γαλλία θα έχει αναποφάσιστη και ανεμική στάση στην
Ανατολική Μεσόγειο, Ερυθρά και στο Λεβάντε. Όσο και να διογκώνουν τα
ΜΜΕ την γαλλική παρουσία στην περιοχή μας, τόσο οι συνθήκες στη Λιβύη,
το Μάλι, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και πρόσφατα στη Βουρκίνα Φάσο
θα θυμίζουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και φυσικά στο Παρίσι τα
πραγματικά όρια της γαλλικής ισχύος και αποτελεσματικότητας.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Άφησα τελευταία την Τουρκία διότι ακόμη
δεν έχουμε καταλάβει πόσο επικίνδυνη έχει γίνει για τα Ελληνικά και
Ευρωπαϊκά συμφέροντα. Να περιμένουμε άμεσα εξελίξεις! Όσοι περιμένουν να
δουν τουρκικές αποβάσεις σε ελληνική γη και ηρωικές επιστρατεύσεις υπέρ
βωμών και εστιών, θα απογοητευθούν. Η Τουρκία παίζει Ελλάδα και Ευρώπη μέσα στη ζώνη που υποτίθεται εμείς την μαντρώσαμε για να την τιθασεύσουμε.
Με την ικανότητα που έχουν να επηρεάζουν το περιφερειακό περιβάλλον και
εκμεταλλευόμενοι αποτελεσματικά τη δημόσια διπλωματία, πρώτον
δημιουργούν τετελεσμένα στα πλαίσια των λεπτών γραμμών του διεθνούς
δικαίου (βλέπε Λιβύη και τουρκολιβυκό μνημόνιο, ΑΟΖ, κλπ) και δεύτερον
αντιστρέφουν την ίδια τη ρητορική μας περί σεβασμού του διεθνούς δικαίου
ανοίγοντας δικές μας τυπικές εκκρεμότητες με αυτό! Για παράδειγμα, δεν
πολυκαταλαβαίνουν οι ξένοι πως από τη μία επικαλείσαι το δικαίωμα στην
αυτοάμυνα και από την άλλη αφήνεις τα τουρκικά drone (για να μην πω για
άλλες προκλήσεις…) να αλωνίζουν πάνω από ελληνικό έδαφος; Προβληματίζει
και τους ακρίτες μας αυτό, όπως προβληματίζει και ορισμένους επενδυτές
σε αυτές τις ακριτικές περιοχές της Ελλάδος. Αν υπό τις περιστάσεις,
πληγεί η Ελλάδα κατά οποιονδήποτε τρόπο, τότε θα είναι το κερασάκι στην
τούρτα αλυσιδωτών αντιδράσεων που θα φτάσουν ως και στην ουσιαστική, αν
όχι τυπική, διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και αυτό θα είναι
μακροπρόθεσμα τραγικό.
Αντί επιλόγου…
Έχει διαμορφωθεί, από συγκυρία ή σχεδιασμό, μια κατάσταση που στραγγαλίζει την Ευρώπη. Οι εξελίξεις δεν θα περιμένουν τις Βρυξέλλες να ξυπνήσουν, τη Γαλλία να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και την Ελλάδα να σοβαρευτεί.
Όπως επίσης δεν περιμένω τις ευρωπαϊκές γενιές του Imagine, που με τα
χρόνια μετοίκησαν από το Παρίσι του ’68 στο Instagram και το TikTok του
2020, να αποκτήσουν ξαφνικά τον κυνικό ρεαλισμό και την πολιτική
αποφασιστικότητα που απαιτούν οι καιροί. Αυτό που ωστόσο περιμένω, είναι την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών επιβίωσης του ευρωπαϊκού συστήματος. Να κερδίσουμε απλά λίγο χρόνο. Δύσκολο; Θα δείξει…
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
Πηγή : https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου