Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη, στα τέλη Ιουνίου 2022, ήταν μια Σύνοδος, πολύ ιδιαίτερη, με μεγάλο παρασκήνιο και τελικά μια πολύ σημαντική που αλλάζει τα δεδομένα, οι δε αντανακλάσεις των αποφάσεων, θα επηρεάσουν το μέλλον της Ατλαντικής Συμμαχίας. Πρωταγωνιστής στην εν λόγω Σύνοδο, ποιος άλλος ο μέγας ταραχοποιός, η επιθετική, αναθεωρητική Τουρκία, το κράτος τρομοκράτης, που τρομοκρατεί το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη και το εγγύς εδαφικό τους περιβάλλον. Και σε αυτό το κλίμα, η Ελλάδα, που είχε την ευκαιρία να αποκαλύψει το φρικιαστικό προσωπείο της Τουρκίας, δεν έπραξε το αυτονόητο, αλλά προτίμησε την γνωστή τακτική του δεδομένου και υπάκουου συμμάχου. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι συνέβη και ποιες οι επιπτώσεις από αυτή την ιδιαίτερη και ίσως μοιραία για το μέλλον Σύνοδος Κορυφής.
Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, που συνεχίζεται αμείωτος και ακόμη, τώρα τον Ιούλιο του 2022, το ΝΑΤΟ, (δηλαδή οι ΗΠΑ), αποφάσισε την επέκτασή του στα Βόρεια, με την ένταξη δύο σκανδιναβικών κρατών, της Σουηδίας και της Φιλανδίας. Έτσι ο επιτήδειος ταραξίας και εκμεταλλευτής, η Τουρκία, αποφάσισε να κάνει χρήση της αρνησικερίας (Veto), θεωρώντας ότι τα δύο αυτά κράτη στηρίζουν τρομοκρατικές οργανώσεις. Φυσικά ο πρόεδρος Ερντογάν πρωτοστάτησε σε ακραίες δηλώσεις και ανυπόστατες κατηγορίες, ανακοινώνοντας ότι δεν θα κάνει πίσω και δεν έχει τίποτα να συζητήσει με αυτές τις χώρες. Φυσικά, όπως είθισται, τις κρυφές διαπραγματεύσεις πάντα αναλαμβάνει ο έμπιστος σύμβουλός του Ιμπραχίμ Καλίν, ο οποίος με μαεστρία και επιδεξιότητα και φυσικά την στήριξη των αμερικανών και ιδιαιτέρως των βρετανών τελικά κατέληξαν σε συμφωνία και υπεγράφη ένα τριμερές απίστευτο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας, Σουηδίας και Φιλανδίας. Και φυσικά ο Ερντογάν, ως συνηθίζει, ξεχνά αμέσως τις δηλώσεις και δεσμεύσεις του και εκμεταλλεύεται την αλλαγή στάσης των υπολοίπων, θριαμβολογώντας μάλιστα για τον ίδιο και την επιτυχημένη τουρκική πολιτική. Βέβαια σε δημοκρατικές χώρες αυτό θα ονομαζόταν «κωλοτούμπα», αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία για τον Ερντογάν. Τι αναφέρει η τριμερής συμφωνία, θα το αναλύσουμε πιο κάτω. Τι πέτυχε ο Ερντογάν στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ;
Πρώτον, συνάντηση με τον πρόεδρο Μπάιντεν, που ήταν ο διακαής πόθος του.
Δεύτερον, την υπόσχεση του αμερικανού προέδρου, ότι θα του δοθούν τα Α/Φ F-16 που ζητά ( 80 να αναβαθμισθούν και 40 νέα τελευταίου αναβαθμισμένου τύπου), αφού εγκριθούν από το Κογκρέσο του Μενέντεζ, που μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές (Νοέμβριος 2022) τουλάχιστον δεν πρόκειται να εγκριθούν, λόγω μιας διακομματικής τροπολογίας του Κογκρέσου και του γερουσιαστή Μενέντεζ.
Τρίτον, ανάγκασε, ταπεινώνοντας στην ουσία τις δύο σκανδιναβικές χώρες, να συμπλεύσουν με την Τουρκία σε θέματα «τρομοκρατίας», όπως τα αντιλαμβάνεται η Τουρκία, στοχοποιώντας τους Κούρδους και τους οπαδούς του Γκιουλέν, του άλλοτε πάτρωνά του και νυν μεγάλου εχθρού του. Και εδώ αποκαλύπτεται το λεγόμενο «τουρκικό παράδοξο». Μια χώρα τρομοκράτης, εισβολέας σε τέσσερις χώρες, που έχει συνεργαστεί με τρομοκρατικές οργανώσεις (Ισλαμικό Κράτος), μια χώρα που παραβιάζει κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, που απειλεί με χρήση βίας κάθε γειτονική της χώρα, που εισβάλει με στρατιωτικά μέσα στα κυριαρχικά δικαιώματα γειτονικών της χωρών, που εργαλειοποιεί (στην ουσία οπλοποιεί) το μεταναστευτικό ζήτημα, μια χώρα αυταρχική, αντιδημοκρατική, που φυλακίζει κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους πολίτες της, προβάλει τις αξιώσεις της περί τρομοκρατίας, ασφαλείας της κλπ και επιβάλει τις απόψεις της σε δύο βαθιά δημοκρατικές χώρες και τις αναγκάζει να υπογράψουν ένα απαξιωτικό μνημόνιο κατά ενός λαού που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του, με την απειλή ότι θα ισχύει το «βέτο», αν δεν τηρηθούν τα συμφωνημένα.
Τέταρτον, αυτό που πέτυχε ήταν να τεθεί πανηγυρικά η τριμερής συμφωνία στο ΝΑΤΟ, χωρίς να αποδυναμωθεί το κύρος της από μια απόφαση της Συνόδου κορυφής που θα καταδικάζει την πειρατική του συμπεριφορά.
Πέμπτον, να πουλήσει την Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης, στο εσωτερικό του κοινό, ως μεγάλη του επιτυχία, στον προεκλογικό αγώνα επιβίωσης που διεξαγάγει.
Διαπιστώνουμε, ότι η Τουρκία με μια επιθετική στρατηγική κερδίζει στοχεύσεις και την ίδια ώρα δεν εγκαταλείπει την επεκτατική της πολιτική προς τον Ελληνισμό. Το βέτο το επιστράτευσε επειδή ακριβώς γνώριζε ότι θα μπορούσε να εκβιάσει. Θα το εγκατέλειπε την ίδια στιγμή που θα αισθανόταν ότι οι συνέπειες θα ήταν δυσβάστακτες για τον ίδιο και για την χώρα του. Η σιγουριά των μη συνεπειών είναι αυτή που έφερε το βέτο και ας είναι καλά οι πάτρωνές του ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο. Η Τουρκία έτσι διεμβολίζει τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας επιβάλλοντας ντε φάκτο την παρουσία της σε αυτόν.
Εκτιμούμε, ότι είναι μια στρατηγική συμφωνία που τεμαχίζει τις εσωτερικές συμμαχικές σχέσεις και εγκαινιάζει νέες πρακτικές και ετεροβαρείς σχέσεις διαφορετικών ταχυτήτων μεταξύ των μελών, διευκολύνοντας την τουρκική επιθετική, προκλητική στρατηγική, παρακάμπτοντας ακόμη και ισχύουσες συνθήκες. Και είναι βεβαία η εμπλοκή των Αμερικανών και Βρετανών, με πολλαπλή στήριξη προς την Τουρκία, συντάσοντας το τριμερές μνημόνιο, και θα έλεγα και την νομιμοποίηση της εγκληματικής Μεσανατολικής της πολιτικής.
Η Ταπείνωση.
Όπως προαναφέραμε η Τουρκία επιστράτευσε το «βέτο» επειδή γνώριζε ότι μπορούσε να εκβιάσει και να επιτύχει των εκβιασμών της. Οι επαφές της με το «βαθύ αμερικανικό κράτος», δηλαδή τους Νεοσυντηρητικούς (Neocons), που ακόμη ελέγχουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική, το εγγυούνταν απόλυτα. Πως προέκυψε, ότι είναι ζωτικής σημασίας η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Σουηδία και Φιλανδία για την γεωστρατηγική του προοπτική; Μήπως τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η διεύρυνση, θα είναι περισσότερα από αυτά που δήθεν επιλύει;
Σύμφωνα τώρα, με το Μνημόνιο που υπογράφτηκε στη Μαδρίτη στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, η Σουηδία και η Φινλανδία, οι δύο σκανδιναβικές χώρες:
• Εκφράζουν την πλήρη στήριξή τους στην Τουρκία έναντι απειλών στην εθνική της ασφάλεια.
• Δεσμεύονται, ότι δεν θα παράσχουν στήριξη στο YPG/PYD και την οργάνωση ΦΕΤΟ και δέσμευση για αλληλεγγύη στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας.
• Αναγνωρίζουν το ΡΚΚ ως τρομοκρατική οργάνωση και δεσμεύονται για πλήρη συνεργασία με την Τουρκία κατά του ΡΚΚ, και θα εμποδίζουν τη δράση του και όλων των προεκτάσεών του.
• Δεν θα υπάρχουν πλέον οποιεσδήποτε απαγορεύσεις στην πώληση/ προμήθεια όπλων μεταξύ των και θα ενισχύσουν την συνεργασία των στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.
• Η διάθεση στρατιωτικού εξοπλισμού θα γίνεται σύμφωνα με τις σχετικές ρήτρες της Συμφωνίας του Ουάσιγκτον που εγκαθιδρύει το ΝΑΤΟ.
• Λήψη βημάτων για έκδοση στην Τουρκία τρομοκρατών και εγκληματιών, σύμφωνα με την Τουρκία και αποτροπή προπαγάνδας εναντίον της Τουρκίας.
• Υποστήριξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και στην PESCO.
• Δέσμευση των δύο χωρών για τροποποίηση της εθνικής των νομοθεσίας για την υλοποίηση των ανωτέρω.
• Δημιουργία μονίμου μηχανισμού για επίβλεψη της υλοποίησης της Συμφωνίας.
Διαπιστώνουμε πλέον ότι ο θεσμικός διασυρμός και η εγκατάλειψη της ιστορικής και πολιτιστικής κουλτούρας των δύο υπό ένταξη χωρών, υπήρξε μοναδικός, πρωτοφανής και ιστορικός, με μοναδικό στόχο την απόλυτη ικανοποίηση της Τουρκίας. Το πραγματικό αποτέλσμα είναι ότι οι δύο σκανδιναβικές χώρες διασύρθηκαν και ελάχιστη σημασία έχει πλέον το εάν θα τηρηθεί στην πράξη, ώστε η ολοκληρωτική ταπείνωση των δύο αυτών χωρών να είναι εξασφαλισμένη.
Μιλάμε για δύο δημοκρατικά κράτη, που είχαν ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα ανθρωπιστικής φύσης και ήταν το καταφύγιο πολλών κατατρεγμένων ανθρώπων, από αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα, από όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα δε η Σουηδία, που ήταν το πρότυπο για θέματα δημοκρατίας και ευαισθησίας σε ανθρωπιστικά ιδεώδη. Σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, αν ρωτήσετε τους Σουηδούς ποια είναι τα τρία πράγματα που καθορίζουν τη χώρα τους, πολλοί θα απαντήσουν: “κυνηγώντας ελάφια, τρώγοντας ζυμωμένη ρέγκα και μη ευθυγράμμιση” δηλαδή ουδετερότητα. Με τη Φινλανδία να χρησιμεύει ως δικλείδα ασφαλείας κατά της Ρωσίας, η Σουηδία, η οποία δεν έχει πολεμήσει και δεν έχει ενταχθεί σε συμμαχίες από το 1812, ως ουδέτερη δεν συμμετείχε σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους, θα μπορούσε να διαμορφώσει την ουδετερότητά της σύμφωνα με πιο ιδεαλιστικές και ιδεολογικές γραμμές. Η Σουηδία ακολούθησε έναν αξιοζήλευτο χώρο για την ίδια την χώρα και τους σουηδούς πολίτες: Ειρήνη, πυρηνικός αφοπλισμός, διεθνής μεσολάβηση, υποστήριξη νεοσύστατων δημοκρατιών σε όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά έγιναν παρελθόν, για μια χώρα με τέτοια ιστορία και κουλτούρα. Έτσι τώρα, αν και το 55% υποστηρίζει σήμερα την ένταξη στο ΝΑΤΟ, πολλοί στη Σουηδία αισθάνονται, τουλάχιστον, ότι η απόφαση αυτή ήταν μάλλον βιαστική και αισθάνονται προβληματισμό και υπάρχουν και αντιδράσεις ήδη μέσα στην Σουηδία.
Σε ότι αφορά την Φιλανδία, οι πολιτικοί της μιλούν για μια “στιγμή εθνικής αφύπνισης“. Ακόμα και τον Ιανουάριο του 2022, όταν τα ρωσικά στρατεύματα συγκεντρώνονταν στα σύνορα της Ουκρανίας, η πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάνα Μάριν, δήλωνε ότι είναι «πολύ απίθανο» η Φινλανδία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της θητείας της. Ωστόσο, μέσα στον Μάιο, το κοινοβούλιο της Φινλανδίας ψήφισε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και μόνο οκτώ από τους 200 βουλευτές ψήφισαν αρνητικά. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για την Φινλανδία που δεν ξέχασε τον πόλεμο με την Ρωσία το 1938 -39, που αποτελεί βασικό μέρος της σύγχρονης ιστορίας της. Μια δραματική αλλαγή στην κοινή γνώμη έδειξε το δρόμο. Πέρυσι, μια δημοσκόπηση έθεσε τη στήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ στη Φινλανδία στο 34%. Τον Απρίλιο του 2022 έφθασε στο 76%. Και αυτό ήταν που άλλαξε όλα τα μέχρι τότε δεδομένα για την Φιλανδία.
Έτσι οι δύο χώρες πήραν ήδη το καθεστώς ένταξης και εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του 2023 περίπου, θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Και είναι βέβαιο ότι θα πάρουν το μάθημά τους, από τον επιτήδειο εκβιαστή και παγκόσμιο ταραξία, την πάντα επικίνδυνη Τουρκία.
Η Ελλάδα.
Έκτιμώ ότι έπεσε θύμα της ανώτερης τουρκικής (φαναριώτικης) πολιτικής δεξιοτεχνίας και των βρετανικών υπόγειων διεργασιών. Οι συμβουλές του πρωθυπουργού Τζόνσον προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, για μη δημιουργία προβλημάτων στην Σύνοδο, την παρούσα κρίσιμη περίοδο, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, που έπρεπε να βρει την Συμμαχία ενωμένη, βρήκε ευήκοα στην ελληνική πλευρά (αν πει κάτι ο Ερντογάν, μην σηκώνεις το γάντι), όπως και η επίδειξη με κάθε τρόπο του δεδομένου και υπάκουου συμμάχου στις ΗΠΑ, ακόμη και αν απειλείται η εθνική κυριαρχία, κυριάρχησαν λανθασμένα στην ελληνική πολιτική τακτική. Ο Ερντογάν, με πανουργία δεν είπε τίποτα στην Σύνοδο, αδρανοποιώντας την ελληνική τακτική (αν υπήρχε τέτοια) και ανέδειξε την πολιτική της αφωνίας που επιλέξαμε ως κυρίαρχο στοιχείο, με αποτέλεσμα την ήττα, του συμβιβασμού και της έλλειψης ενός εναλλακτικού σχεδίου. Μετά το τέλος της Συνόδου ο Ερντογάν κατηγόρησε ξανά την Ελλάδα, για όλα τα εθνικά μας θέματα, που έχει εργαλειοποιήσει εναντίον μας. Αντί η Ελλάδα, πρώτον να πάει στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, με έναν ογκώδη Φάκελο, με όλες τις προκλήσεις, δηλώσεις, παραβιάσεις, υπερπτήσεις τουρκικών Α/Φ σε Ελληνικά νησιά, τις συνεχείς απειλές πολέμου, το casus belli και να ζητήσει δεύτερον την τροποποίηση του άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, όπου ναι μεν προστατεύει ένα κράτος μέλος, από επίθεση από άλλο κράτος εκτός Συμμαχίας, όμως δεν προστατεύει από τις απειλές, τις διαφορές και ενδεχομένως επιθέσεις μεταξύ των μελών της Συμμαχίας.
Οπότε ευλόγως γεννάται το ερώτημα, τι είδους Συμμαχία είναι αυτή, που όταν είναι για πόλεμο, όπως τώρα με την Ρωσία, να μας ζητά, επιβάλει θα έλεγα, να δώσουμε τα πάντα ακόμη και ενδεχομένως εις βάρος της εθνικής μας άμυνας και ασφάλειας και εμείς να σπεύδουμε πρώτοι και καλύτεροι να στείλουμε πολύτιμο για την άμυνα μας πολεμικό υλικό και συστήματα στην Ουκρανία, χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες, καθόσον γινόμαστε μέρος της σύγκρουσης των δύο πλευρών. Το επιχείρημα ότι ως μέλος της Συμμαχίας είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε, καταρρίπτεται από το γεγονός, ότι μόνο 11 από τα μέλη έστειλαν στρατιωτική βοήθεια και ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ομογενείς, τόσο στην περιοχή της Μαριούπολης, όσο και εντός της Ρωσίας, οι οποίοι στην κυριολεξία εγκαταλείφθηκαν, στην «καλή διάθεση» της Ρωσίας, η οποία έχει ανακηρύξει την Ελλάδα, ως εχθρική χώρα και μάλιστα στις τρεις χειρότερες (Πολωνία, Ρουμανία και Ελλάδα); Είναι η σωστή πολιτική αυτή και είμαστε όντως στην σωστή πλευρά της ιστορίας; Και μάλιστα να είμαστε η 8η χώρα παγκοσμίως στην υπόσχεση αποστολής οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών (από 27 Ιαν. έως και 7 Ιουνίου 2022), συνολικής αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων σύμφωνα με άρθρο του ΒΒC, περισσότερα από την Αυστραλία με υλικό αξίας 190 δις., την Σουηδία αξίας 180 δις, την Γαλλία αξίας 160 δις και την Ιταλία αξίας 110 δις $. Και τι είδους συμμαχία είναι αυτή που, όταν μας απειλεί μια «σύμμαχος χώρα», η Τουρκία, όλοι στην Συμμαχία να παθαίνουν στραβισμό, κώφωση και αφωνία, ο δε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, να προσπαθεί να δικαιολογήσει τον θύτη και όχι το θύμα;
Η τακτική της πατρίδας θεωρώ ότι είναι λανθασμένη και αποδείχθηκε από τις εξελίξεις. Και σαν να μην έφθανε αυτό, μετά τις δηλώσεις και τις απειλές του Ερντογάν , έκανε δηλώσεις και ο κ. πρωθυπουργός , που πραγματικά ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών. Δήλωσε ότι «η Τουρκία έχει εύλογα δίκαια όταν την απασχολεί το ζήτημα της τρομοκρατίας, η οποία εκπορεύεται από Κουρδικές οργανώσεις. Έχει πληρώσει βαρύ τίμημα από τέτοιες τρομοκρατικές δράσεις και αντιδράσεων..» και δικαιολόγησε την στάση Πόντιου Πιλάτου της Συμμαχίας, δίνοντας «συγχωροχάρτι» και στον απαράδεκτο Γ. Γ. του ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι «Για άλλα ενδεχόμενα ούτε και μπορεί να είναι η Συμμαχία το πεδίο επίλυσης οιαδήποτε διμερών διαφορών μεταξύ οποιοδήποτε μελών της Συμμαχίας».
Τελειώνοντας, απλά να αναφέρουμε ότι μετά την Ρωσία, το Ιράν (υπόθεση ιρανικού δεξαμενοπλοίου στην Εύβοια, που ευτυχώς διορθώθηκε έγκαιρα) , κάναμε εχθρούς (ελπίζουμε όχι) και τους Κούρδους, χαρακτηρίζοντας, όλους τους Κούρδους ανεξαιρέτως και όλες τις οργανώσεις αυτών, που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία των και την δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, όπως ιστορικά και ηθικά δικαιούνται, συλλήβδην τρομοκράτες. Ακριβώς όπως χαρακτήριζαν τους Έλληνες αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, η Ιερά Συμμαχία και ο Μέτερνιχ. Οποία προσβολή για τους ήρωες προγόνους μας 201 χρόνια μετά. Μήπως θα πρέπει να ξαναδούμε σε ποια πλευρά της ιστορίας είμαστε τώρα και να διορθώσουμε την εθνική μας πολιτική και στρατηγική, γιατί η Τουρκία ξαναεπιτίθεται με σφροδρότητα πλέον;
Μιλάμε για δύο δημοκρατικά κράτη, που είχαν ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα ανθρωπιστικής φύσης και ήταν το καταφύγιο πολλών κατατρεγμένων ανθρώπων, από αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα, από όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα δε η Σουηδία, που ήταν το πρότυπο για θέματα δημοκρατίας και ευαισθησίας σε ανθρωπιστικά ιδεώδη. Σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, αν ρωτήσετε τους Σουηδούς ποια είναι τα τρία πράγματα που καθορίζουν τη χώρα τους, πολλοί θα απαντήσουν: “κυνηγώντας ελάφια, τρώγοντας ζυμωμένη ρέγκα και μη ευθυγράμμιση” δηλαδή ουδετερότητα. Με τη Φινλανδία να χρησιμεύει ως δικλείδα ασφαλείας κατά της Ρωσίας, η Σουηδία, η οποία δεν έχει πολεμήσει και δεν έχει ενταχθεί σε συμμαχίες από το 1812, ως ουδέτερη δεν συμμετείχε σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους, θα μπορούσε να διαμορφώσει την ουδετερότητά της σύμφωνα με πιο ιδεαλιστικές και ιδεολογικές γραμμές. Η Σουηδία ακολούθησε έναν αξιοζήλευτο χώρο για την ίδια την χώρα και τους σουηδούς πολίτες: Ειρήνη, πυρηνικός αφοπλισμός, διεθνής μεσολάβηση, υποστήριξη νεοσύστατων δημοκρατιών σε όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά έγιναν παρελθόν, για μια χώρα με τέτοια ιστορία και κουλτούρα. Έτσι τώρα, αν και το 55% υποστηρίζει σήμερα την ένταξη στο ΝΑΤΟ, πολλοί στη Σουηδία αισθάνονται, τουλάχιστον, ότι η απόφαση αυτή ήταν μάλλον βιαστική και αισθάνονται προβληματισμό και υπάρχουν και αντιδράσεις ήδη μέσα στην Σουηδία.
Σε ότι αφορά την Φιλανδία, οι πολιτικοί της μιλούν για μια “στιγμή εθνικής αφύπνισης“. Ακόμα και τον Ιανουάριο του 2022, όταν τα ρωσικά στρατεύματα συγκεντρώνονταν στα σύνορα της Ουκρανίας, η πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάνα Μάριν, δήλωνε ότι είναι «πολύ απίθανο» η Φινλανδία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της θητείας της. Ωστόσο, μέσα στον Μάιο, το κοινοβούλιο της Φινλανδίας ψήφισε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και μόνο οκτώ από τους 200 βουλευτές ψήφισαν αρνητικά. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για την Φινλανδία που δεν ξέχασε τον πόλεμο με την Ρωσία το 1938 -39, που αποτελεί βασικό μέρος της σύγχρονης ιστορίας της. Μια δραματική αλλαγή στην κοινή γνώμη έδειξε το δρόμο. Πέρυσι, μια δημοσκόπηση έθεσε τη στήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ στη Φινλανδία στο 34%. Τον Απρίλιο του 2022 έφθασε στο 76%. Και αυτό ήταν που άλλαξε όλα τα μέχρι τότε δεδομένα για την Φιλανδία.
Έτσι οι δύο χώρες πήραν ήδη το καθεστώς ένταξης και εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του 2023 περίπου, θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Και είναι βέβαιο ότι θα πάρουν το μάθημά τους, από τον επιτήδειο εκβιαστή και παγκόσμιο ταραξία, την πάντα επικίνδυνη Τουρκία.
Η Ελλάδα.
Έκτιμώ ότι έπεσε θύμα της ανώτερης τουρκικής (φαναριώτικης) πολιτικής δεξιοτεχνίας και των βρετανικών υπόγειων διεργασιών. Οι συμβουλές του πρωθυπουργού Τζόνσον προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, για μη δημιουργία προβλημάτων στην Σύνοδο, την παρούσα κρίσιμη περίοδο, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, που έπρεπε να βρει την Συμμαχία ενωμένη, βρήκε ευήκοα στην ελληνική πλευρά (αν πει κάτι ο Ερντογάν, μην σηκώνεις το γάντι), όπως και η επίδειξη με κάθε τρόπο του δεδομένου και υπάκουου συμμάχου στις ΗΠΑ, ακόμη και αν απειλείται η εθνική κυριαρχία, κυριάρχησαν λανθασμένα στην ελληνική πολιτική τακτική. Ο Ερντογάν, με πανουργία δεν είπε τίποτα στην Σύνοδο, αδρανοποιώντας την ελληνική τακτική (αν υπήρχε τέτοια) και ανέδειξε την πολιτική της αφωνίας που επιλέξαμε ως κυρίαρχο στοιχείο, με αποτέλεσμα την ήττα, του συμβιβασμού και της έλλειψης ενός εναλλακτικού σχεδίου. Μετά το τέλος της Συνόδου ο Ερντογάν κατηγόρησε ξανά την Ελλάδα, για όλα τα εθνικά μας θέματα, που έχει εργαλειοποιήσει εναντίον μας. Αντί η Ελλάδα, πρώτον να πάει στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, με έναν ογκώδη Φάκελο, με όλες τις προκλήσεις, δηλώσεις, παραβιάσεις, υπερπτήσεις τουρκικών Α/Φ σε Ελληνικά νησιά, τις συνεχείς απειλές πολέμου, το casus belli και να ζητήσει δεύτερον την τροποποίηση του άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, όπου ναι μεν προστατεύει ένα κράτος μέλος, από επίθεση από άλλο κράτος εκτός Συμμαχίας, όμως δεν προστατεύει από τις απειλές, τις διαφορές και ενδεχομένως επιθέσεις μεταξύ των μελών της Συμμαχίας.
Οπότε ευλόγως γεννάται το ερώτημα, τι είδους Συμμαχία είναι αυτή, που όταν είναι για πόλεμο, όπως τώρα με την Ρωσία, να μας ζητά, επιβάλει θα έλεγα, να δώσουμε τα πάντα ακόμη και ενδεχομένως εις βάρος της εθνικής μας άμυνας και ασφάλειας και εμείς να σπεύδουμε πρώτοι και καλύτεροι να στείλουμε πολύτιμο για την άμυνα μας πολεμικό υλικό και συστήματα στην Ουκρανία, χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες, καθόσον γινόμαστε μέρος της σύγκρουσης των δύο πλευρών. Το επιχείρημα ότι ως μέλος της Συμμαχίας είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε, καταρρίπτεται από το γεγονός, ότι μόνο 11 από τα μέλη έστειλαν στρατιωτική βοήθεια και ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ομογενείς, τόσο στην περιοχή της Μαριούπολης, όσο και εντός της Ρωσίας, οι οποίοι στην κυριολεξία εγκαταλείφθηκαν, στην «καλή διάθεση» της Ρωσίας, η οποία έχει ανακηρύξει την Ελλάδα, ως εχθρική χώρα και μάλιστα στις τρεις χειρότερες (Πολωνία, Ρουμανία και Ελλάδα); Είναι η σωστή πολιτική αυτή και είμαστε όντως στην σωστή πλευρά της ιστορίας; Και μάλιστα να είμαστε η 8η χώρα παγκοσμίως στην υπόσχεση αποστολής οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών (από 27 Ιαν. έως και 7 Ιουνίου 2022), συνολικής αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων σύμφωνα με άρθρο του ΒΒC, περισσότερα από την Αυστραλία με υλικό αξίας 190 δις., την Σουηδία αξίας 180 δις, την Γαλλία αξίας 160 δις και την Ιταλία αξίας 110 δις $. Και τι είδους συμμαχία είναι αυτή που, όταν μας απειλεί μια «σύμμαχος χώρα», η Τουρκία, όλοι στην Συμμαχία να παθαίνουν στραβισμό, κώφωση και αφωνία, ο δε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, να προσπαθεί να δικαιολογήσει τον θύτη και όχι το θύμα;
Η τακτική της πατρίδας θεωρώ ότι είναι λανθασμένη και αποδείχθηκε από τις εξελίξεις. Και σαν να μην έφθανε αυτό, μετά τις δηλώσεις και τις απειλές του Ερντογάν , έκανε δηλώσεις και ο κ. πρωθυπουργός , που πραγματικά ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών. Δήλωσε ότι «η Τουρκία έχει εύλογα δίκαια όταν την απασχολεί το ζήτημα της τρομοκρατίας, η οποία εκπορεύεται από Κουρδικές οργανώσεις. Έχει πληρώσει βαρύ τίμημα από τέτοιες τρομοκρατικές δράσεις και αντιδράσεων..» και δικαιολόγησε την στάση Πόντιου Πιλάτου της Συμμαχίας, δίνοντας «συγχωροχάρτι» και στον απαράδεκτο Γ. Γ. του ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι «Για άλλα ενδεχόμενα ούτε και μπορεί να είναι η Συμμαχία το πεδίο επίλυσης οιαδήποτε διμερών διαφορών μεταξύ οποιοδήποτε μελών της Συμμαχίας».
Τελειώνοντας, απλά να αναφέρουμε ότι μετά την Ρωσία, το Ιράν (υπόθεση ιρανικού δεξαμενοπλοίου στην Εύβοια, που ευτυχώς διορθώθηκε έγκαιρα) , κάναμε εχθρούς (ελπίζουμε όχι) και τους Κούρδους, χαρακτηρίζοντας, όλους τους Κούρδους ανεξαιρέτως και όλες τις οργανώσεις αυτών, που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία των και την δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, όπως ιστορικά και ηθικά δικαιούνται, συλλήβδην τρομοκράτες. Ακριβώς όπως χαρακτήριζαν τους Έλληνες αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, η Ιερά Συμμαχία και ο Μέτερνιχ. Οποία προσβολή για τους ήρωες προγόνους μας 201 χρόνια μετά. Μήπως θα πρέπει να ξαναδούμε σε ποια πλευρά της ιστορίας είμαστε τώρα και να διορθώσουμε την εθνική μας πολιτική και στρατηγική, γιατί η Τουρκία ξαναεπιτίθεται με σφροδρότητα πλέον;
*O Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος ε.α., με Μεταπτυχιακό M.Sc. από το ΕΚΠΑ, πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ.
Πηγή : https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου