Η διπλή ανάγνωση του πολέμου στην Ουκρανία

Είναι ξεκάθαρο πως σε έναν πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια – οπότε δεν γνωρίζει κανείς τι πραγματικά συμβαίνει. Πόσο μάλλον όταν στις Η.Π.Α. το Fox News κατηγορεί την κυβέρνηση Biden και τους συνεργάτες της στο ΝΑΤΟ για διπροσωπία – ενώ την ίδια στιγμή όλες οι ανησυχίες της Ρωσίας σε σχέση με την ασφάλεια της γελοιοποιούνται, ως προπαγάνδα του Κρεμλίνου. Δεν είναι πάντως καθόλου καλό το κλίμα εναντίον των Ρώσων που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ – αφού ο εισβολέας, ο Putin, δεν είναι συνώνυμος με το ρωσικό λαό, όπως δεν είναι οι Έλληνες με την εκάστοτε κυβέρνηση τους. Αυτό το κλίμα, ο φανατισμός, οδηγεί σε βίαιες επιθέσεις εναντίον Ρώσων στη Δύση που ασφαλώς δεν ευθύνονται για τις ενέργειες του Putin – όπως στο περιστατικό με την επίθεση φορτηγού στη ρωσική πρεσβεία στην Ιρλανδία. Δεν είναι επίσης σωστή η χρηματοδότηση του πολέμου από τους φορολογουμένους Πολίτες της Δύσης – αφού ο πόλεμος δεν σταματάει ποτέ με πόλεμο, ενώ ακόμη δεν είναι ξεκάθαρες οι αιτίες του. Για παράδειγμα, γνωστός οικονομολόγος αναλύει τα κέντρα ολιγαρχικής ισχύος των Η.Π.Α. και γράφει πως «Η Αμερική νίκησε για τρίτη φορά τη Γερμανία, μέσα σε έναν αιώνα» – κάτι που σίγουρα έχει τη λογική του, αφού εάν λειτουργούσε ο Nord Stream 2 (α) η Γερμανία θα είχε καταφέρει να κυριαρχήσει πλήρως στην Ευρώπη, εκδιώκοντας τις Η.Π.Α. ενώ (β) θα μπορούσε να ενωθεί με τη Ρωσία, γεγονός που αποτελεί το νούμερο ένα αμερικανικό εφιάλτη. Σε κάθε περίπτωση, μόνο ο ορθολογικός διάλογος μπορεί να επιλύσει τις συγκρούσεις και να εξασφαλίσει την ειρήνη – ο οποίος όμως δεν είναι εφικτός, όταν καλλιεργείται από τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις ο φανατισμός. Όλοι είμαστε υπέρ του αμυνομένου, αλλά δεν πρέπει να λειτουργούμε τυφλά – αναζητώντας την αλήθεια, η οποία δεν είναι ποτέ εύκολο να βρεθεί.

Ανάλυση

Ζούμε αναμφίβολα σε μία εποχή που η χειραγώγηση των ανθρώπων στη Δύση, εκ μέρους των διεθνώς συντονισμένων κυβερνήσεων και ΜΜΕ, είναι σχεδόν απόλυτη, όπως στο παράδειγμα του κορωναΐού – με αποτέλεσμα η όποια αντίθετη άποψη να κατηγορείται ως γραφική, αιρετική, αναχρονιστική ή/και συντηρητική. Σε κάθε περίπτωση, το διαφορετικό δεν ακούγεται καθόλου από τη συντριπτική πλειοψηφία – επειδή θέλει την ησυχία της και δεν έχει καμία διάθεση να ασχολείται με την αναζήτηση της αλήθειας.

Εκτός αυτού, οι περισσότεροι προτιμούν τις εικόνες – όχι τα γραπτά κείμενα που απαιτούν κόπο και χρόνο για να τα μελετήσει κανείς. Ως εκ τούτου, η προπαγανδιστική δύναμη της τηλεόρασης έχει αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό – επίσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που περιορίζονται σε λίγες λέξεις ή εικόνες. Επομένως, δεν έχει στην ουσία κανένα νόημα να ακολουθεί κανείς έναν δρόμο που ενδεχομένως θα τον οδηγήσει σε διαφορετικές σκέψεις – πόσο μάλλον αφού έτσι κινδυνεύει να ποδοπατηθεί από τη χειραγωγημένη αγέλη. 

Η ρωσική εισβολή

Στο θέμα της Ρωσίας τώρα, η πρώτη αλήθεια είναι πως ούτε αυτή, ούτε η ΕΕ θα γίνουν ποτέ μία παγκόσμια υπερδύναμη, στο ίδιο επίπεδο με τις Η.Π.Α. ή την Κίνα – ενώ αυτός είναι ο λόγος που θα έπρεπε να υπάρχει ειρήνη μεταξύ τους, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις δύο υπερδυνάμεις.

Η δεύτερη αλήθεια είναι πως η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία λόγω αδυναμίας και όχι δύναμης – ότι επρόκειτο για μία πράξη απόγνωσης. Γιατί; Επειδή κατέληξε στο συμπέρασμα πως μία χώρα υπό την κυριαρχία του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία, αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την ίδια – ενώ η Δύση είναι απρόθυμη να σεβαστεί τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας.

Ο φόβος της αυτός, μάλλον δικαιολογημένος, ήταν πως σύντομα αμερικανικά στρατεύματα θα τοποθετούνταν ακριβώς στα ρωσικά σύνορα – εξοπλισμένα με τους πιο σύγχρονους πυραύλους που θα φέρουν επίσης πυρηνικές κεφαλές. Οι πύραυλοι αυτοί θα μπορούσαν να φτάσουν στη Μόσχα σε λιγότερο από πέντε λεπτά – οπότε η Ρωσία θα γινόταν ευάλωτη σε κάθε είδους εκβιασμούς, ενώ δεν θα ήταν σε θέση να προστατεύσει τον τεράστιο υπόγειο πλούτο της που ασφαλώς εποφθαλμιούν οι μεγάλες δυνάμεις.

Η τρίτη αλήθεια είναι πως η Ρωσία φοβήθηκε ότι, οι Η.Π.Α. δεν θα σταματούσαν στα σύνορα της – με την έννοια πως εάν η Ουκρανία γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ, η Κριμαία θα μετατρεπόταν αυτόματα σε μία περιοχή προστασίας του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα βέβαια με τη δυτική άποψη και επειδή δεν έχει αναγνωρισθεί η προσάρτηση της – γεγονός που θα σήμαινε πως οι Η.Π.Α. θα μπορούσαν να εκδιώξουν τη Ρωσία και από την Κριμαία, σημειώνοντας πως σχεδιάζουν ήδη την τοποθέτηση σύγχρονων πυραύλων στην Πολωνία και στη Ρουμανία.

Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα τη δύσκολη πρόσβαση της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα – εάν δεν την απέκλειε εντελώς. Ως εκ τούτου, από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία, εάν η Ουκρανία γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ, η επόμενη σύγκρουση θα ήταν αναπόφευκτη – με τη Ρωσία σε χειρότερη θέση, από ότι σήμερα.

Η τέταρτη αλήθεια είναι πως η πραγματική αδυναμία της Ρωσίας έχει άμεση σχέση με την εισβολή της στην Ουκρανία – αφού, ακόμη και αν θα είναι στρατιωτικά επιτυχής, δεν θα πλησιάσει καν στο στόχο της αποφυγής μίας αυξανόμενης στρατιωτικής απειλής της από το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, η πίεση της θα αυξηθεί, ενώ οι στρατιωτικές δυνατότητες της είναι περιορισμένες – όταν οι ετήσιοι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί των Η.Π.Α. είναι υπερδεκαπλάσιοι από αυτούς της Ρωσίας, ενώ του ΝΑΤΟ υπερβαίνουν τις 20 φορές.

Παρά το ότι τώρα είναι σήμερα φανερό πως οι Η.Π.Α. δεν αντιδρούν στη ρωσική εισβολή με στρατιωτική αντεπίθεση, το πιθανότερο είναι να σταθμεύσουν στο μέλλον οι μονάδες του ΝΑΤΟ στη μη κατεχόμενη δυτική και νότια Ουκρανία – ενώ πρώην ουδέτερα κράτη, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία, θα μπορούσαν επίσης να αποφασίσουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ή, τουλάχιστον, να επιτρέψουν να εγκατασταθούν μονάδες του ΝΑΤΟ στις χώρες τους. 

Η ρωσική κεντρική τράπεζα

Συμπερασματικά λοιπόν η Ρωσία είναι εγκλωβισμένη, ενώ έχει ένα ακόμη μεγάλο μειονέκτημα: το ότι δεν ελέγχει την κεντρική της τράπεζα. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο υπουργός ένταξης και μακροοικονομίας της οικονομικής ένωσης της Ευρασίας – σύμφωνα με τον οποίο η ρωσική κεντρική τράπεζα ελέγχεται από μία ολιγαρχική συμμορία που συνδέεται πολύ στενά με το αγγλοαμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα (ανάλυση μας) Ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα του βιβλίου του (πηγή) είναι τα εξής:

«Οι ρωσικές απώλειες δυνητικού ΑΕΠ μετά το 2014, ανέρχονται σε 50 τρις ρούβλια – όπου όμως μόλις το 10% οφείλεται στις κυρώσεις, ενώ το 80% ήταν το αποτέλεσμα της λανθασμένης νομισματικής πολιτικής.

…Δεν υπάρχει πραγματική κυβέρνηση στο Κίεβο αφού υπεύθυνος είναι ο πρέσβης των Η.Π.Α. – ενώ έχει εκκολαφθεί ένα αντιρωσικό δόγμα στην Ουάσιγκτον, για να υποδαυλίσει τον πόλεμο στην Ευρώπη, με τους Ευρωπαίους πολιτικούς συνεργάτες του….Οι Η.Π.Α. θέλουν τον πόλεμο στην Ευρώπη, επειδή χάνουν στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα».

Από τη δική μας πλευρά πάντως, το σίγουρο είναι πως η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δεν κάνει τίποτα για να σταθεροποιήσει το ρούβλι, παρά το ότι θα μπορούσε (ανάλυση) – ενώ η κατακόρυφη αύξηση των βασικών επιτοκίων στο 20% θα βυθίσει σε ύφεση την οικονομία της χωρίς λόγο. Κάτι τέτοιο δεν έκανε ούτε η τουρκική κεντρική τράπεζα, παρά την τεράστια νομισματική κρίση που βιώνει η χώρα – όταν η τουρκική οικονομία δεν έχει ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες της ρωσικής. 

Η άλλη όψη του νομίσματος

Συνεχίζοντας, με βάση μία άλλη μάλλον αντικειμενική πηγή, η Ρωσία παρείχε περισσότερα στοιχεία αυτήν την εβδομάδα – επεξηγώντας την ξαφνική αλλαγή στάσης της Ελβετίας στην ουδετερότητα. Ειδικότερα, τεκμηρίωσε πως το ΝΑΤΟ και το «καθεστώς» του Κιέβου σχεδίαζαν μία θανατηφόρα επίθεση στο Ντονμπάς – την οποία απέτρεψε η Ρωσία, με τη στρατιωτική της επέμβαση που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου, ως αμυνόμενη.

Στα πλαίσια αυτά, η Ρωσία χαρακτήρισε την επέμβαση της ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» – ενώ τα δυτικά κράτη την καταδίκασαν, ως «μία απρόκλητη εισβολή» στην Ουκρανία. Χωρίς να γνωρίζουμε ποια είναι η αλήθεια, προφανώς η Δύση αρνείται όλους τους ρωσικούς ισχυρισμούς, σχετικά με τους λόγους που δρομολόγησε τη στρατιωτική δράση – αφού διαφορετικά θα καταλογιζόταν ευθύνες και στις δυτικές κυβερνήσεις, για τα όσα υποφέρουν οι υπερήφανοι και πατριώτες Ουκρανοί Πολίτες.

Εκτός αυτού, η Ρωσία ανέφερε πως προσπάθησε να κάνει ότι μπορεί για να καθησυχάσει τις ανησυχίες της, όσον αφορά την ασφάλεια της, μέσω του διαλόγου της με τις Η.Π.Α. και τα μέλη του ΝΑΤΟ – χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού οι προσπάθειες της δεν βρήκαν ανταπόκριση. Πολύ χειρότερα, αντιμετωπίσθηκε σαν να ήταν μία μη οντότητα – οι ανησυχίες της οποίας για την ασφάλεια της ήταν ανύπαρκτες ή αποκύημα της φαντασίας της.

Η Ρωσία ανέφερε πως οι αναλυτές ασφαλείας της επεξεργάζονται ακόμη περισσότερες πληροφορίες – οπότε θα παρέχουν αργότερα πιο πολλές λεπτομέρειες που θα τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς της. Μέχρι στιγμής δε, έχει εντοπίσει τρεις βασικούς τομείς, όπου η εθνική της ασφάλεια απειλούνταν από το «καθεστώς» της Ουκρανίας που υποστηρίζεται από τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ – ενώ ήταν μεγαλύτερες και πιο πιεστικές από ότι νόμιζε, γεγονός που επιτάχυνε τη στρατιωτική εξέλιξη στην Ουκρανία. Οι τομείς αυτή, πάντοτε κατά τη Ρωσία, είναι οι εξής:

(α) Έχουν προκύψει περισσότερες πληροφορίες – σύμφωνα με τις οποίες το καθεστώς του Κιέβου σχεδίαζε μεγάλη επίθεση στην αυτοαποκαλούμενη δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ (πηγή). Η επίθεση θα εξαπολυόταν από την Εθνική Φρουρά – οι τάξεις της οποίας είναι γεμάτες με νεοναζιστικές ταξιαρχίες, όπως το γνωστό τάγμα Αζόφ.

Αυτές οι ταξιαρχίες έχουν εκπαιδευθεί και οπλισθεί από τις Η.Π.Α. και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ – ενώ το καθεστώς του Κιέβου διεξάγει έναν πόλεμο χαμηλής έντασης, εναντίον των ρωσόφωνων πληθυσμών των δύο παραπάνω δημοκρατιών τα τελευταία οκτώ χρόνια, μετά το πραξικόπημα του 2014 που υποστηρίχθηκε από τη CIA. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 14.000 άνθρωποι και να έχουν εκτοπισθεί άνω του 1.000.000 – ενώ η νέα ενισχυμένη επίθεση επρόκειτο να εξαπολυθεί το Μάρτιο.

Με βάση όλα αυτά, όταν η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δημοκρατιών του Ντονμπάς στις 21 Φεβρουαρίου και εισέβαλε τρεις ημέρες μετά για να τις υπερασπίσει, πρόλαβε στην ουσία μία στρατιωτική επίθεση – η οποία πιθανότατα θα είχε συντονισθεί από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με κέντρο επιχειρήσεων στο Κίεβο.

(β) Η απειλή να μετατραπεί η Ουκρανία σε κράτος με πυρηνικά όπλα, ήταν μία πραγματικότητα – σύμφωνα με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες (πηγή), τις οποίες βέβαια εμείς δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε. Η Ρωσία ισχυρίζεται εδώ πως έχει αποδείξεις – με κριτήριο τις οποίες οι Η.Π.Α. και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ γνώριζαν τα σχέδια απόκτησης πυρηνικών όπλων, εκ μέρους της Ουκρανίας.

Ως εκ τούτου, η αναφορά του προέδρου της Ουκρανίας κατά τη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου στις 19 Φεβρουαρίου, με βάση την οποία η χώρα του θα μπορούσε να καταργήσει το Μνημόνιο της Βουδαπέστης του 1994 για την απαγόρευση τέτοιων όπλων (πηγή), δεν ήταν κενά λόγια – αλλά η αλήθεια.

(γ) Όπως αποκαλύφθηκε τώρα (πηγή), οι Η.Π.Α. χρηματοδοτούσαν εργαστήρια βιολογικού πολέμου σε δεκάδες περιοχές της Ουκρανίας – γεγονός που αποτελεί παραβίαση των διεθνών συνθηκών, καθώς επίσης μία απαράδεκτη απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας.

Το Πεντάγωνο ήταν ενήμερο για την κρατική χρηματοδότηση των εργαστηρίων – ενώ η αρμόδια για την Ουκρανία κυρία Nuland επιβεβαίωσε σε ακροάσεις της στο Κογκρέσο ότι, τα εργαστήρια συμμετείχαν στην παραγωγή επικίνδυνων υλικών. Εξέφρασε δε φόβους πως οι ρωσικές δυνάμεις ενδέχεται να τα αποκτήσουν – σημειώνοντας πως εάν δεν ήταν επικίνδυνα ή/και παράνομα, δεν είχε λόγο να ανησυχεί.

 
Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, είναι ξεκάθαρο πως σε έναν πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια – οπότε δεν γνωρίζει κανείς τι πραγματικά συμβαίνει. Πόσο μάλλον όταν στις Η.Π.Α. το Fox News κατηγορεί την κυβέρνηση Biden και τους συνεργάτες της στο ΝΑΤΟ για διπροσωπία (πηγή) – ενώ την ίδια στιγμή όλες οι ανησυχίες της Ρωσίας γελοιοποιούνται, ως προπαγάνδα του Κρεμλίνου.

Δεν είναι πάντως καθόλου καλό το κλίμα εναντίον των Ρώσων που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ – αφού ο εισβολέας, ο Putin, δεν είναι συνώνυμος με το ρωσικό λαό, όπως δεν είναι οι Έλληνες με την εκάστοτε κυβέρνηση τους. Αυτό το κλίμα, ο φανατισμός, οδηγεί σε βίαιες επιθέσεις εναντίον Ρώσων στη Δύση που ασφαλώς δεν ευθύνονται για τις ενέργειες του Putin – όπως στο περιστατικό με την επίθεση φορτηγού στη ρωσική πρεσβεία στην Ιρλανδία (πηγή).

Δεν είναι επίσης σωστή η χρηματοδότηση του πολέμου από τους φορολογουμένους Πολίτες της Δύσης – αφού ο πόλεμος δεν σταματάει ποτέ με πόλεμο, ενώ ακόμη δεν είναι ξεκάθαρες οι αιτίες του.

Για παράδειγμα, γνωστός μη συστημικός οικονομολόγος αναλύει τα κέντρα ολιγαρχικής ισχύος των Η.Π.Α. και γράφει πως «Η Αμερική νίκησε για τρίτη φορά τη Γερμανία, μέσα σε έναν αιώνα» (πηγή) – κάτι που σίγουρα έχει τη λογική του, αφού εάν λειτουργούσε ο Nord Stream 2 (α) η χώρα θα είχε καταφέρει να κυριαρχήσει πλήρως στην Ευρώπη, εκδιώκοντας τις Η.Π.Α. ενώ (β) θα μπορούσε να ενωθεί με τη Ρωσία, γεγονός που αποτελεί το νούμερο ένα αμερικανικό εφιάλτη.

Σε κάθε περίπτωση, μόνο ο ορθολογικός διάλογος μπορεί να επιλύσει τις συγκρούσεις και να εξασφαλίσει την ειρήνη – ο οποίος όμως δεν είναι εφικτός, όταν καλλιεργείται από τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις ο φανατισμός. Όλοι είμαστε υπέρ του αμυνομένου, αλλά δεν πρέπει να λειτουργούμε τυφλά – αναζητώντας την αλήθεια, η οποία δεν είναι ποτέ εύκολο να βρεθεί.

Υστερόγραφο: Η πέμπτη παράπλευρη αλήθεια είναι η ενδυνάμωση της Γερμανίας, η κυρίαρχη καλύτερα θέση της στην ΕΕ (ανάλυση), κυρίως όμως ο κίνδυνος μίας γεωπολιτικής απομόνωσης των Η.Π.Α. από την Ευρασία – όπου Ρωσία και Κίνα έχουν κάνει πολύ σημαντικά βήματα, περικυκλώνοντας δια θαλάσσης την ήπειρο (ανάλυση).

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr