Η έκθεση της επιτροπής στων «σοφών» (β)

Ειδικά όσον αφορά την Υγεία στην εποχή του COVID 19, με τη χρηματοδότηση της στο ναδίρ, η επανάληψη εκ μέρους της κυβέρνησης της εκπομπής των 6 με τον χαμηλού προφίλ καθηγητή, αποτελεί μία ακόμη αθλιότητα – με στόχο ξανά τον αποπροσανατολισμό των Ελλήνων από τα θηριώδη πραγματικά τους προβλήματα. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθεί για πόσον καιρό θα μπορεί να κρύβει τις αποτυχίες της πίσω από την επιδημία – επιβάλλοντας μάσκες στους Πολίτες για να μη βλέπουν και να μη μιλούν. Το γεγονός δε ότι, ο υπουργός υγείας υπερηφανεύεται για τα σεντόνια που χαρίζουν οι εφοπλιστές στα νοσοκομεία μας, είναι χαρακτηριστικό του τρόπου, με τον οποίο κυβερνάται η χώρα – κάτι που αργά ή γρήγορα θα γίνει κατανοητό, με αποτέλεσμα να σταματήσει επιτέλους να επικρατεί η σιωπή των αμνών. Σε κάθε περίπτωση, μόνο πρόγραμμα για την αναβίωση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η έκθεση των σοφών – οπότε δεν αξίζει καν να ασχοληθεί κανείς μαζί της.

Ανάλυση

Όπως αναφέραμε στο πρώτο μέρος της ανάλυσης μας σχετικά με την έκθεση της επιτροπής των «σοφών» (πηγή), δεν εξετάζεται το βασικότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας: η βιωσιμότητα του δημοσίου, καθώς επίσης του κόκκινου ιδιωτικού χρέους, το οποίο είναι μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Εκτός αυτού, είναι η πρώτη φορά στα διεθνή οικονομικά χρονικά που επιβλήθηκαν σε ένα δύστυχο κράτος τρία διαδοχικά μνημόνια – όπου όχι μόνο δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα αλλά, αντίθετα, το κατέστρεψαν ολοσχερώς.

Είναι ξεκάθαρο δε πως ο στόχος της έκθεσης δεν είναι άλλος, από το να πεισθούν οι Έλληνες για τη δήθεν χρησιμότητα των νόμων που έχει ήδη δρομολογήσει η κυβέρνηση – καθώς επίσης πως τα μνημόνια είχαν θετικά αποτελέσματα, έτσι ώστε να μην εξεγερθούν οι Πολίτες και να παραμείνει ατιμώρητο το έγκλημα. Τα τελευταία δύο κεφάλαια πάντως είναι απλά οι εξής παρακάτω τίτλοι με τις επεξηγήσεις τους, αλλά χωρίς περιεχόμενο – κάτι που προξενεί επίσης θυμηδία:

“Άξονες Αναπτυξιακής Πολιτικής: Στο κεφάλαιο αυτό γίνεται εξειδίκευση κάθετων πολιτικών ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένων των τομέων πρωτογενούς παραγωγής και διατροφής, μεταποιητικής βιομηχανίας, τουρισμού, υποδομών και δημόσιας περιουσίας, τεχνολογίας και έξυπνης εξειδίκευσης, μεταφορές και πολιτισμό.

Χρηματοδότηση του Σχεδίου Ανάπτυξης: Αναλύονται οι πηγές κι ο τρόπος χρηματοδότησης των δράσεων του Σχεδίου Ανάπτυξης. Το κεφάλαιο χωρίζεται σε υποενότητες ανάλογα με την πηγή χρηματοδότησης (π.χ. αν στηρίζεται κυρίως σε δημόσιους ή ιδιωτικούς πόρους). Η πρώτη υποενότητα αφορά τους δημόσιους πόρους, ως πηγή χρηματοδότησης, που στηρίζονται στο ΠΔΕ, το ΕΣΠΑ και τον Αναπτυξιακό Νόμο. Η δεύτερη υποενότητα περιέχει τις εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης που μοχλεύουν δημόσιους με ιδιωτικούς πόρους, όπως οι ΣΔΙΤ κι η Αναπτυξιακή Τράπεζα. Η τρίτη αφορά τους τρόπους χρηματοδότησης που στηρίζονται κυρίως σε ιδιωτικούς πόρους, όπως το «soft financing» και τα ιδιωτικά funds (π.χ. Venture Capitals)”.

Περαιτέρω, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφορά στην ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, σύμφωνα με την οποία τα εξής: “Οι ελλείψεις στην ενεργειακή αποδοτικότητα συνοδεύονται από σχετικά υψηλή εξάρτηση από εισαγόμενη ενέργεια. Στην Ελλάδα, το 70,7% των ενεργειακών πόρων προέρχονται από το εξωτερικό, έναντι 63,2% στην Ευρωζώνη και 58,2% στην ΕΕ κατά μέσο όρο (γράφημα). Η πορεία αυτού του δείκτη ενδέχεται να επιδεινωθεί περαιτέρω με την απόσυρση του λιγνίτη από το εγχώριο ενεργειακό μείγμα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ενεργειακή εξοικονόμηση και για ισχυρότερη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Ήδη, η αύξηση των τιμών στα δικαιώματα εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ) της ΕΕ σε επίπεδα άνω των 24€ ανά τόνο CO2 το 2019, από περίπου 5€ ανά τόνο το 2017, έχει οδηγήσει σε συρρίκνωση του μεριδίου της ηλεκτροπαραγωγής με λιγνίτη στη χώρα. Η προοπτική περαιτέρω αύξησης της τιμής των δικαιωμάτων στο ΣΕΔΕ άνω των 30€ έως το 2030 θα καταστήσει την ηλεκτροπαραγωγή με το συγκεκριμένο καύσιμο οικονομικά μη συμφέρουσα προς το τέλος της επόμενης δεκαετίας“.

Εν προκειμένω, αφού τονίζεται πως η παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη θα είναι μη συμφέρουσα στο τέλος της επόμενης δεκαετίας, ενώ η εξάρτηση της Ελλάδας από τις εισαγωγές ενέργειας είναι ήδη τεράστια, απορεί κανείς για ποιό λόγο καταργούνται από το 2022 οι μονάδες λιγνίτη – όταν η Γερμανία το αποφάσισε για το 2038. Πόσο μάλλον όταν η επιδότηση για τη δίκαιη μετάβαση που δικαιούται η Ελλάδα μειώθηκε στα 750 εκ. € από 1,7 δις € προηγουμένως (πηγή) – ποσόν που φυσικά δεν είναι αρκετό για να επιτευχθεί. Συνεχίζοντας οι «σοφοί» αναφέρουν σαν να ανακάλυψαν τον τροχό τα εξής:

“Ο κεντρικός στόχος για την ελληνική οικονομία κατά την επόμενη δεκαετία είναι η συστηματική αύξηση του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος – έτσι ώστε να συγκλίνει σταδιακά με τον μέσο όρο της ευρωζώνης. Επιπλέον στόχος είναι να συμβεί χωρίς αποκλεισμούς – δηλαδή με την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, κυρίως μέσω της κοινωνικής κινητικότητας και της αναβάθμισης των ευκαιριών για τα περισσότερο αδύναμα νοικοκυριά.

Ο στόχος της συστηματικής αύξησης των πραγματικών εισοδημάτων προϋποθέτει τη συστηματική αύξηση τόσο της παραγωγικότητας όσο και της εξωστρέφειας, δηλαδή της σχετικής συμμετοχής των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών στο εθνικό προϊόν.

Υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα μπορεί να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μόνο στο πλαίσιο μιας οικονομίας με υψηλή παραγωγικότητα, η οποία με τη σειρά της απαιτεί υψηλό βαθμό εξειδίκευσης και καινοτομίας. Σε χώρες μικρού μεγέθους, όπως η Ελλάδα, η εσωτερική αγορά παρέχει περιορισμένες ευκαιρίες για εξειδίκευση και καινοτομία και, κατά συνέπεια, ο διεθνής προσανατολισμός της οικονομικής δραστηριότητας καθίσταται απαραίτητος και επιτρέπει την πληρέστερη εκμετάλλευση συγκριτικών πλεονεκτημάτων.

Η στροφή της οικονομίας προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά στα επόμενα χρόνια με συνδυασμένες δράσεις της συνολικής οικονομικής πολιτικής. Οι δράσεις αυτές θα υποβοηθήσουν και τη στενότερη διασύνδεση της ελληνικής οικονομίας με τις τάσεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία και την ανάπτυξη συγκριτικών πλεονεκτημάτων.

Οι απαιτούμενες δράσεις εστιάζονται κυρίως στη λειτουργία των θεσμών που από κοινού αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η οικονομική δραστηριότητα και διαμορφώνουν κίνητρα συμπεριφοράς για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Η στενότερη διασύνδεση της ελληνικής οικονομίας με την παγκόσμια αποτελεί προϋπόθεση ώστε η παραγωγική δομή της να εκμεταλλεύεται πληρέστερα τις διεθνείς τάσεις και να ανταποκρίνεται σε αλλαγές σε αυτές. Η σχετική εξέλιξη σχετίζεται, συνεπώς, με την αμεσότερη κατεύθυνση της οικονομίας προς περιβαλλοντικά φιλικούς στόχους, τις ψηφιακές τεχνολογίες και την αυτοματοποίηση, και την προσαρμογή στην αναδιάταξη των ροών στο διεθνές εμπόριο. Επιμέρους πλευρές που εκφράζουν τη στροφή της οικονομίας προς μια κατεύθυνση υψηλής παραγωγικότητας, καινοτομίας και εξωστρέφειας αποτελούν:

(α) Η άνοδος των συνολικών επενδύσεων και των εξαγωγών ως ποσοστού του ΑΕΠ, ώστε να κινηθούν σταδιακά από τα σημερινά επίπεδα, του 12% και 37% περίπου αντίστοιχα, προς αυτά του 24% και 68%, δηλαδή προς τον μέσο όρο των άλλων μικρών ανοικτών οικονομιών της Ευρωζώνης (γράφημα).

(β) Ειδικότερα, η συστηματική άνοδος των εταιρικών επενδύσεων και των εξαγωγών αγαθών (σήμερα βρίσκονται μόλις στο 8% και 19% του ΑΕΠ αντίστοιχα).

(γ) Η σταδιακή αύξηση του αριθμού των επιχειρήσεων μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, που αποτελεί προϋπόθεση για την αύξηση της παραγωγικότητας σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας, όπως και για την ενίσχυση των εξαγωγών. Παράλληλα, η καλύτερη διασύνδεση επιχειρήσεων μικρού και μεσαίου μεγέθους, που σε κάθε περίπτωση θα αποτελούν την πλειονότητα, με τις μεγαλύτερες, ώστε να ενισχυθεί έμμεσα και περαιτέρω η συνολική εξωστρέφεια της οικονομίας και η παραγωγικότητα.

(δ) Η ενίσχυση της μισθωτής εργασίας και η μείωση του σχετικού μεγέθους της άτυπης οικονομίας, κίνητρα για επένδυση σε εκπαίδευση και γνώση, και αντιστροφή της διαρροής ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό, όπως και η διευκόλυνση της κινητικότητας εργαζομένων ανάμεσα σε επιχειρήσεις και κλάδους. Ανάπτυξη δεξιοτήτων, συνεχόμενη εκπαίδευση και κατάρτιση από τον ιδιωτικό τομέα.

(ε) Η λειτουργία της οικονομίας ως ένα περισσότερο ανοικτό σύστημα με απλούστερους κανόνες, χαμηλότερο ρυθμιστικό και διοικητικό βάρος και εντονότερο ανταγωνισμό στις αγορές.

(στ) Η δημιουργία θυλάκων τεχνολογίας αιχμής σε επιμέρους κλάδους, με νεοφυείς επιχειρήσεις και γενικότερη διασύνδεση έρευνας και παραγωγής, που θα αναπτύξουν και θα εφαρμόσουν καινοτομία σε παγκόσμια κλίμακα.

(ζ) Η ενίσχυση της αποταμίευσης των νοικοκυριών εγχωρίως και η διοχέτευση μεγαλύτερου μέρους των αποταμιεύσεων αυτών σε εταιρικές επενδύσεις, μέσω κατάλληλων κινήτρων. Διευκόλυνση της πρόσβασης των επιχειρήσεων, και ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε μετοχικά κεφάλαια.

(η) Η ενίσχυση της οικονομίας ως τοπικού κέντρου, στη βάση αφενός της προσέλκυσης ανθρώπινου κεφαλαίου και αφετέρου της οικονομικής ανάπτυξης, της ιστορίας και του πολιτισμού. Για να αξιολογηθεί ο βαθμός μεταστροφής της ελληνικής οικονομίας προς μια περισσότερο παραγωγική και εξωστρεφή πορεία και να τεθούν ενδιάμεσα στόχοι για την οικονομική πολιτική, ένας χρήσιμος δείκτης είναι ο λόγος των εξαγωγών προς το ΑΕΠ. Ένας υψηλός λόγος εξαγωγών προς ΑΕΠ αντικατοπτρίζει την ικανότητα της οικονομίας να παράγει αγαθά και υπηρεσίες, τα οποία ο υπόλοιπος κόσμος είναι διατιθέμενος να αγοράσει, και αποτελεί ένδειξη μιας οικονομίας με υψηλή παραγωγικότητα“.

Το παραπάνω είναι ένα απλό θεωρητικό κείμενο-αντιγραφή της διεθνούς βιβλιογραφίας που περιγράφει τα αυτονόητα – χωρίς το βασικότερο, δηλαδή τη χρηματοδότηση του. Πώς είναι δυνατόν να παραθέτει κανείς ένα business plan χωρίς να αναγράφει ακριβώς πόσα χρήματα θα χρειαστούν για να επιτευχθεί και από πού θα τα βρει; Το επόμενο δε θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί τους «σοφούς» είναι το πώς θα επιτευχθούν όλα αυτά πρακτικά, υπό τις διεθνείς και εγχώριες σημερινές συνθήκες – ειδικά εντός μίας νομισματικής ένωσης που ληστεύεται κυριολεκτικά από την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα (ανάλυση), εκ μέρους της Γερμανίας και της Ολλανδίας.

Πόσο μάλλον όταν όλες οι άλλες χώρες προσπαθούν επίσης να επιλύσουν τα προβλήματα τους μέσω των εξαγωγών και οι ίδιες οι εξαγωγές μειώνονται συνολικά, λόγω του COVID 19 – ενώ οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν χρηματοδοτούνται από τις τράπεζες, πληρώνουν διπλάσιους τόκους και προμήθειες, μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό για λόγους χρηματοδότησης ή/και ενεργειακού κόστους κλπ.

Αν μη τι άλλο αλήθεια, δεν θα έπρεπε να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις για την κατάρρευση των τουριστικών εσόδων που θα εκτοξεύσουν τα δίδυμα ελλείμματα μας στα ύψη; Σε ποιά ενίσχυση της αποταμίευσης αναφέρονται, όταν χάνονται ξανά μαζικά θέσεις εργασίας και οι Έλληνες εξαθλιώνονται; Σε ποιά προσέλκυση ξένου ανθρώπινου κεφαλαίου, όταν το εγχώριο εγκαταλείπει τη χώρα; (brain drain).

Δεν λείπει βέβαια από την έκθεση η αναφορά στη φοροδιαφυγή, έτσι ώστε να συνεχίσουν να νοιώθουν θύτες τα θύματα – με την εξής σημείωση: “Αντίστοιχα, ενδείξεις για υψηλό ποσοστό αδήλωτων εισοδημάτων και φοροδιαφυγής προέρχεται από το γεγονός ότι, αν και τα άμεσα φορολογικά έσοδα ενισχύονται σημαντικά από τον ΕΝΦΙΑ, παραμένουν πολύ χαμηλότερα από την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Σημαντική συνεισφορά στη μεγάλη έκταση της φοροδιαφυγής έχει και η πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος, παρά τις προσπάθειες απλοποίησης κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο φορολογικό σύστημα και διοίκηση παραμένει χαμηλή. Φοροδιαφυγή παρατηρείται και στην έμμεση φορολογία…“.

Εν προκειμένω, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει πως οι φόροι αυξήθηκαν στο μέσον όρο της ΕΕ παρά την κατάρρευση της οικονομίας (γράφημα), ότι οι έμμεσοι φόροι που επιβαρύνουν τις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις είναι οι μεγαλύτεροι στην ΕΕ, πως οι Έλληνες πληρώνουν πολύ περισσότερα για την παιδεία (φροντιστήρια) και την υγεία από όλα τα άλλα κράτη, με τις χειρότερες δυνατές υπηρεσίες, οπότε στην ουσία αποτελούν μία ακόμη φορολόγηση τους, απλά δεν είναι ικανός να λύσει κανένα πρόβλημα.

Ειδικά δε όσον αφορά την Υγεία στην εποχή του COVID 19, με τη χρηματοδότηση της στο ναδίρ (γράφημα), η επανάληψη εκ μέρους της κυβέρνησης της εκπομπής των 6 με τον χαμηλού προφίλ καθηγητή αποτελεί μία ακόμη αθλιότητα – με στόχο ξανά τον αποπροσανατολισμό των Ελλήνων από τα πραγματικά τους προβλήματα. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθεί για πόσον καιρό θα μπορεί να κρύβει τις αποτυχίες της πίσω από την επιδημία – επιβάλλοντας μάσκες στους Πολίτες για να μη βλέπουν και να μη μιλούν.

Το γεγονός δε ότι, ο υπουργός υγείας υπερηφανεύεται για τα σεντόνια που χαρίζουν οι εφοπλιστές στα νοσοκομεία μας (βίντεο στο τέλος), είναι χαρακτηριστικό του τρόπου, με τον οποίο κυβερνάται η χώρα – κάτι που αργά ή γρήγορα θα γίνει κατανοητό, με αποτέλεσμα να σταματήσει επιτέλους να επικρατεί η σιωπή των αμνών. Κλείνοντας, μόνο πρόγραμμα για την αναβίωση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η έκθεση των σοφών – οπότε δεν αξίζει καν να ασχοληθεί κανείς μαζί της.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr