Ακόμη και να δρομολογηθεί το Ταμείο Ανασυγκρότησης, ασφαλώς θα ζητηθούν ανταλλάγματα από χώρες όπως η Ελλάδα – ενώ όταν θα συμβεί, με τη σημερινή κακοδιαχείριση που διαπιστώνουμε, θα βρεθούμε ξανά με την πλάτη στον τοίχο. Με απλά λόγια, θα μας επιβληθεί ακόμη ένα εφιαλτικό μνημόνιο, το οποίο θα μας καταστήσει χώρα του τρίτου κόσμου – ενώ τα ανταλλάγματα που θα απαιτηθούν δεν θα είναι μόνο οικονομικά, όπως η πλήρης μετατροπή μας στα γκαρσόνια της Γερμανίας αλλά, επί πλέον, εθνικά και μεταναστευτικά. Εάν δεν βιαστούμε λοιπόν να αλλάξουμε το οικονομικό μας μοντέλο, στηρίζοντας άμεσα τον πρωτογενή μας τομέα, τη μεταποίηση και τη βιομηχανία, θα βιώσουμε τρομακτικές καταστάσεις – έχοντας την άποψη πως ο τουρισμός δεν θα επιστρέψει ποτέ στα επίπεδα του 2019, ειδικά εάν εμφανισθεί ένα δεύτερο κύμα COVID-19, όπως διαπιστώνεται ήδη σε άλλες χώρες.
Η πλήρης αποτυχία της κυβέρνησης στην οικονομία φαίνεται από όλες τις πλευρές – από τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο 4ο τρίμηνο του 2019 στο 1% από 2,3% προηγουμένως, από την ύφεση -0,9% στο πρώτο τρίμηνο του 2020 με κέντρο βάρους μία ακόμη πτώση των ακαθάριστων επενδύσεων παγίων πάνω από 6% παρά τη συνεχή μείωση τους τα τελευταία δέκα χρόνια, από τον αποπληθωρισμό στο -1,1%, από την άνοδο των κόκκινων δανείων, από τα δίδυμα ελλείμματα, από την εκτόξευση του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ κοκ.
Ακόμη περισσότερο όμως φαίνεται από την πραγματική οικονομία – όπου ακόμη και οι εξαγωγές ελαιόλαδου στη Μ. Βρετανία μειώθηκαν κατά 4,6% σε ποσότητα, καθώς επίσης κατά 16,1% σε αξία το 2019, σε σχέση με το 2018. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλαμβάνει η Ελλάδα πλέον την τέταρτη θέση στις εισαγωγές της Μ. Βρετανίας, πίσω από την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γερμανία – με μόλις 1,28 εκ. κιλά ελαιόλαδου, αξίας 4,52 εκ. στερλινών.
Κατανοητό ίσως, όσον αφορά την Ισπανία και την Ιταλία. Είναι όμως δυνατόν να μας ξεπερνάει στο ελαιόλαδο η Γερμανία, αυξάνοντας τις εξαγωγές της κατά 47,4% στη Μ. Βρετανία; Πόσο μάλλον όταν οι μέσες τιμές του ελληνικού παρθένου ελαιολάδου κυμαίνονται στις 2,75 στερλίνες, όταν του γερμανικού στις 3,74 και του ιταλικού στις 4,95; Πού οφείλεται αυτή η τεράστια αποτυχία; Προφανώς εκεί που αποτυγχάνουμε πάντοτε: στην αδυναμία πρόσβασης στα δίκτυα διανομής και στα τελικά σημεία πώλησης.
Ακόμη περισσότερο όμως στην αδιαφορία των κυβερνήσεων μας – οι οποίες προτιμούν να επικεντρώνονται σε πολιτικά σκάνδαλα και σε κομματικές αντιπαραθέσεις, με μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας, αντί στην οικονομία. Για παράδειγμα, αντί ο πρωθυπουργός να διαθέτει τα χρήματα των Ελλήνων στη διαφήμιση των ελληνικών προϊόντων εντός και εκτός της χώρας, διαφημίζει παντού τον εαυτό του – παρουσιάζοντας τον ως ένα μονάρχη παλαιοτέρων εποχών, γεγονός που σημαίνει πως έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα.
Από την άλλη πλευρά, ενώ επαναλαμβάνουμε από πολλά χρόνια τώρα την ανάγκη αλλαγής του αποτυχημένου οικονομικού μοντέλου της χώρας μας που στηρίζεται μόνο σε δύο προ-κυκλικούς πυλώνες, στον τουρισμό και στη ναυτιλία, με αποτέλεσμα να καταρρέει πρώτη και παταγωδώς η Ελλάδα όταν ξεσπούν διεθνείς κρίσεις, κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται – ενώ είναι εξοργιστικές οι δικαιολογίες, όσον αφορά την προβλεπόμενη νέα βαθιά ύφεση, σύμφωνα με τις οποίες είναι παγκόσμιο πρόβλημα και όχι μόνο ελληνικό, οπότε δεν πρέπει να προβληματιζόμαστε.
Με απλά λόγια, ισχυρίζονται πως όταν ο διπλανός μας υποφέρει, εμείς πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που πεθαίνουμε από την πείνα – παρά το ότι θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, εάν είχαμε ενεργήσει έγκαιρα και σωστά. Με τέτοιες αντιλήψεις δυστυχώς η Ελλάδα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – πόσο μάλλον με μία κυβέρνηση που έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της στη Γερμανία και στο «Ταμείο Ανασυγκρότησης» που είναι ακόμη στα χαρτιά, με αβέβαιη την πραγματοποίηση του.
Ακόμη όμως και να δρομολογηθεί, ασφαλώς θα ζητηθούν ανταλλάγματα από χώρες όπως η Ελλάδα – ενώ όταν θα συμβεί, με τη σημερινή κακοδιαχείριση που διαπιστώνουμε, θα βρεθούμε ξανά με την πλάτη στον τοίχο. Με απλά λόγια, θα μας επιβληθεί ακόμη ένα εφιαλτικό μνημόνιο, το οποίο θα μας καταστήσει χώρα του τρίτου κόσμου – ενώ τα ανταλλάγματα που θα απαιτηθούν δεν θα είναι μόνο οικονομικά, όπως η πλήρης μετατροπή μας στα γκαρσόνια της Γερμανίας, αλλά, επί πλέον, εθνικά και μεταναστευτικά.
Εάν δεν βιαστούμε λοιπόν να αλλάξουμε το οικονομικό μας μοντέλο, στηρίζοντας άμεσα τον πρωτογενή μας τομέα, τη μεταποίηση και τη βιομηχανία, θα βιώσουμε τρομακτικές καταστάσεις – έχοντας την άποψη πως ο τουρισμός δεν θα επιστρέψει ποτέ στα επίπεδα του 2019, ειδικά εάν εμφανισθεί ένα δεύτερο κύμα COVID-19, όπως διαπιστώνεται ήδη σε άλλες χώρες.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου