Τώρα πια το παραδέχονται: Η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας έγινε για να σωθούν πολιτικά ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!!!

File Photo: File Photo: Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ
και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερνοτγάν
στο Βερολίνο. EPA, CLEMENS BILAN

Ήδη από τη δημιουργία της, ήταν σαφές ότι η Συμφωνία με την Τουρκία, η οποία αποσκοπούσε να προστατεύσει την Ευρώπη από την έλευση και άλλων προσφύγων, ήταν μία κακή συμφωνία, αναφέρει αρθρο γνώμης της ανταποκρίτριας της DW στις Βρυξέλλες Barbara Wesel.

Σημειώνει:

Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να σώσει πολιτικά τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η Angela Merkel έκανε λόγο τότε για μια ευρεία και σημαντική εταιρική σχέση. Ήταν ένα διπλωματικό ψέμα ανάγκης και μετά από τέσσερα χρόνια δεν έχει πλέον απομείνει σχεδόν τίποτα από αυτό. Αλλά ακόμη και αν η κρίση του κορωνοϊού απειλεί σήμερα να παραλύσει την ΕΕ, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει πλέον να ξεφορτωθεί όλες τις υπόλοιπες ανθρωπιστικές της υποχρεώσεις.

Η μόνη μερικώς εκπληρούμενη υποχρέωση από τη Συμφωνία είναι ότι η ΕΕ κατέβαλε ένα μεγάλο μέρος από τα υποσχεθέντα χρήματα. Εξακολουθεί να εκκρεμεί 1,5 εκ. Ευρώ, το οποίο λέγεται ότι έχει ήδη προγραμματιστεί για να χρηματοδοτήσει έργα βοήθειας. Αλλά ακόμα και αν ήταν σωστό να μην πληρωθούν τα χρήματα απευθείας στην τουρκική κυβέρνηση, γιατί πρέπει να είναι αργή και γραφειοκρατική η ευρωπαϊκή συνεργασία με τις τοπικές οργανώσεις βοήθειας;

• Πάνω από 3,5 εκ. Σύριοι έχουν βρει καταφύγιο στην Τουρκία, οπότε το ζητούμενο δεν είναι να προσδιοριστεί η ανάγκη. Η συμφωνία όμως ήταν πάντοτε μόνο συμβολικού χαρακτήρα, χωρίς να υπάρχει η απαίτηση να εφαρμοστεί ποτέ πραγματικά.

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές ως προς τη συμφωνηθείσα επανεγκατάσταση: πάνω από 70.000 πρόσφυγες που χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία πρέπει να επανεγκατασταθούν στις ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο περίπου ένα δέκατο εξ αυτών έγιναν δεκτοί. Εδώ ο ένας κρύβεται πίσω από τον άλλο.

Επειδή οι Ανατολικοευρωπαίοι μπλοκάρουν τα πάντα, η Γαλλία, η Γερμανία και άλλες χώρες που έχουν την πρόθεση να φιλοξενήσουν πρόσφυγες καθυστερήσουν το «Resettlement». Έτσι γινόταν μέχρι τώρα. Το βασικό ζητούμενο ήταν οι κυβερνήσεις της ΕΕ να κρατούν σε απόσταση αυτό το πολιτικά ευαίσθητο θέμα.

Παρεμπιπτόντως, η Ελλάδα που τώρα διαμαρτύρεται για τα προβλήματα στα σύνορά της, συνέβαλε στην κατάσταση. Η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα επέστρεψε μόνο έναν μικρό αριθμό ανθρώπων πίσω στην Τουρκία μετά την απόρριψη των αιτήσεων τους για λήψη ασύλου. Αυτό όμως ήταν μέρος της Συμφωνίας.

Δεν είναι σαφές, εάν αυτό συνέβη από γραφειοκρατική αδυναμία ή για συγκεκαλυμμένους ανθρωπιστικούς λόγους. Πάντως, είχε σαν αποτέλεσμα την κλιμάκωση της κατάστασης στους καταυλισμούς στα νησιά. Η Αθήνα έχει λάβει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Αυτά τα χρήματα εμφανώς δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη βελτίωση της κατάστασης των προσφύγων.

• Για τον χαρακτήρα και την πολιτική του Τούρκου Προέδρου δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ακόμη πιο απρόβλεπτος και μη δημοκρατικός, καθιστώντας τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέρος της καθημερινής πολιτικής ζωής.

• Ως εκ τούτου, η ΕΕ δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει το τμήμα της Συμφωνίας για τους Πρόσφυγες, η οποία περιελάμβανε τη διευκόλυνση της χορήγησης θεωρήσεων, μια νέα Τελωνειακή Συμφωνία ή ακόμη και την επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Ο Recep Tayyip Erdogan έχει μόνον να κατηγορεί τον εαυτό του για αυτά τα αποτελέσματα.

Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλο πιθανό εταίρο στην περιοχή. Δεν μπορείς να διαπραγματευτεί κανείς με το σφαγέα Assad, ούτε με τον Ρώσο τσάρο Putin, τον οποίο δεν ενδιαφέρει καν μία συνεργασία με την Ευρώπη. Το μόνο που απομένει είναι να κρατήσουν προσδεδεμένο, έστω και εν μέρει, τον Πρόεδρο Erdogan, όπως επιχειρούν τώρα ο Γάλλος Πρόεδρος και η Γερμανίδα Καγκελάριος.

Η υπόθεση διευκολύνεται, καθότι ο Erdogan βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση εσωπολιτικά και στο οικονομικό πεδίο, ενώ δεν διαθέτει πλέον διεθνείς εταίρους. Η προσπάθειά του να εκβιάσει άμεσα τους Ευρωπαίους με έναν σκηνοθετημένο συνωστισμό προσφύγων είναι φυσικά ξεδιάντροπη. Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ του οφείλει πραγματικά περισσότερη βοήθεια για την υποστήριξη των Σύρων και πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου προσπάθεια για να δημιουργηθεί μια διεθνής λύση για την περιοχή γύρω από την Idlib.

Αν πραγματικά ξεσπάσει επιδημία κορωνοϊού στους προσφυγικούς καταυλισμούς εκεί, η καταστροφή θα είναι απερίγραπτη. Οι περισσότεροι από τους πολίτες της Ευρώπης μπορεί να αισθάνονται αυτή τη στιγμή ότι μόνο αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνο τον Τούρκο Πρόεδρο με το «πρόβλημα της Συρίας». Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή ούτε να διαμορφώσουμε μια νέα Συμφωνία για τους Πρόσφυγες ούτε να διαμαρτυρόμαστε για τα λάθη του παρελθόντος.

Το μόνο που έχει τώρα σημασία είναι η γρήγορη και μη γραφειοκρατική βοήθεια για τους πρόσφυγες από τη Συρία που βρίσκονται στην Τουρκία και στα σύνορά τους. Κανείς δεν έχει υποδεχτεί τόσους πολλούς πρόσφυγες από τον εμφύλιο πόλεμο, όσους αυτή τη χώρα, και εάν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα τώρα και ο πληθυσμός αντιτίθεται ολοένα και περισσότερο στους Σύρους, τότε θα πρέπει να δοθεί βοήθεια. 

Η Ευρώπη δεν πρέπει να επιτρέψει να εκβιάζεται από τον Πρόεδρο Erdogan, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι λόγος για τους Ευρωπαίους να απομακρυνθούν από το πρόβλημα που βρίσκεται στην πόρτα τους. Ακόμη και σε περιόδους κορωνοϊού υπάρχει η υποχρέωση του ανθρωπισμού. 

Πηγή : DW