Το ερώτημα είναι αν θέλουμε αν διατηρηθεί η ΕΛΒΟ και υπό ποιους όρους. Θα υπάρχουν προσωπικό και προστιθέμενη αξία, απασχόληση και τεχνολογία; Η θα κατακρεουργηθεί και θα εξαρτόμαστε από παραχωρήσει αγορές ή έστω σε αποσπασματική συμμετοχή σε παραγωγή για τα μάτια του κόσμου; Σκοπεύουν κάποιοι να αφοπλίσουν την χώρα και να την κάνουν έρμαιο «προστάτιδων» δυνάμεων και ορέξεων εχθρών, συμβολαίων με δωροδοκίες και άλλα; Όπως όταν η Τρόικα απαιτούσε στα πρώτα χρόνια των μνημονίων να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες και όπως πρόσφατα υποστήριξε και το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, η κυρία Μιράντα Ξαφά; Τέλος, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αποικία τουρισμού ή χρέους της Ευρώπης – ενώ το εκπαιδευμένο προσωπικό της, οι νέοι επιστήμονες για να μείνουν, δεν φτάνουν παχιά λόγια για αλληλεγγύη που εξαντλούνται σε μνημόνια ή σε θέσεις στο Δημόσιο, στον τουρισμό, στα logistics και στους αγωγούς! Χρειάζονται δουλειές αν όχι ανάλογα υψηλών αποδοχών με την Ευρώπη ή με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στο αντικείμενό τους – ώστε να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να παράγουν προστιθέμενη αξία και πρόοδο στην κοινωνία, με την ικανοποίηση της αυτοπραγμάτωσης που αυτό συνεπάγεται! Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα όραμα, ένα σχέδιο και μια ελπίδα, ένα φως στο τούνελ – αντί μεγάλα λόγια, φτιασίδια και φιέστες 2021 για μια ανεξαρτησία που έχει χαθεί και για την οποία εταιρίες σαν την ΕΛΒΟ αποτελούν μια εμπράγματη εγγύηση!
Ανάλυση
(συνέχεια από το πρώτο μέρος, πηγή)
Όπως είδαμε με βάση τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό του 2014 (16 Φεβρουάριου 2015), η εταιρία έχει -40,4 εκ. €, αρνητική καθαρή θέση (δηλαδή σύνολο ιδίων κεφαλαίων) λόγω συσσωρευμένων ζημιών 170,4 εκ. € των τελευταίων χρόνων και δάνεια από τράπεζες 35 εκ. €. Κατά πόσο όμως είναι τραγική ή πιεστική η οικονομική εικόνα ή αν θέλετε κατά πόσο η λογιστική αυτή ζημιά μπορεί να αναθεωρηθεί σύμφωνα με τις πρακτικές που θα ακολουθούσε ένας σύμβουλος επιχειρηματικών αναδιοργανώσεων (Corporate Restructuring) ή απλά ένας δραστήριος επιχειρηματίας; Στα πλαίσια αυτά τα εξής:
Πρώτα ας εξετάσουμε ενδεχόμενες θετικές μεταβολές :
- Πρώτο θα πρέπει διευκρινιστεί από που προκύπτουν οι προβλέψεις για κινδύνους (συνολικά 37,4 εκ. €). Σε περίπτωση που είναι υπερβολικές και ενδεχομένως αντιλογιστούν ή δεν είχαν καν χρεωθεί αρχικά, τότε η αρνητική καθαρή θέση περιορίζεται σε -2.9 εκ. €. Περαιτέρω μείωση των αρνητικών συνεπειών αυτών των προβλέψεων, μπορεί να προέλθει από τον αναβαλλόμενο φόρο κατά την ίδια λογική που έχει ακολουθηθεί με τις τράπεζες και να λογιστεί στα κεφάλαια- Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν έσοδα από εκποιήσεις παγίων που συμπεριλήφθηκαν στον 3ο διαγωνισμό του Φεβρουαρίου 2019. Αφορούσε οικόπεδο στο Καλοχώρι και 11 φορτηγά που κατασκευάστηκαν για την Κύπρο – ενδεχομένως δε τα τελευταία αναφέρεται ότι θα μπορούσαν να αποφέρουν 1 εκ. €. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει την ρευστότητα, πιθανόν και τα κέρδη αναλόγως την λογιστική τους αξία.- Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι εύλογη η λογιστική αξία των ιδιοχρησιμοποιούμενων παγίων και αν όχι αν είναι δυνατό να αναπροσαρμοστεί η αξία τους (η τελευταία αναπροσαρμογή αξίας έγινε στις 31.12.2012 σύμφωνα με το ισολογισμό 2013). Τα πάγια είναι μόλις 28,9 εκ. € αυτή την στιγμή και επί αυτών υπάρχουν προσημειώσεις κυρίως για δάνεια αξίας 32,5 εκ. € (αξία δανείων 35 εκ. € στις 16/2/15)). Να σημειωθεί ότι μόνο για την μονάδα κατασκευής και ελέγχου των Leopard που είναι σχετικά νέα, είχαν δαπανηθεί 67 εκ. ευρώ (την δεκαετία του 2000), εκτός βέβαια και των σχετικών πιστοποιήσεων από το ΝΑΤΟ. Μάλιστα κατά δημοσιεύματα είχε κατατεθεί και πρόταση για ενοικίαση των εγκαταστάσεων δοκιμών (που περιλαμβάνει κλειστό θάλαμο προστατευμένο από αντικατασκοπία, πίστα δοκιμών για άρματα, κλπ. έναντι 400.000 ευρώ ετησίως!)- Επίσης σύμφωνα με τους εργαζομένους έχει υπάρξει επιδίκαση αποζημίωσης 9 εκ. € από το Υπουργείο Άμυνας. Κάτι που μπορεί να αυξήσει έσοδα και ρευστότητα.
Τα ανωτέρω αποτελούν ενδεχόμενες πηγές αύξησης των ιδίων κεφαλαίων. Για να είμαστε δίκαιοι, ας δούμε τώρα και από την άλλη πλευρά ενδεχόμενες περιπτώσεις μείωσης, λόγω μη καταλογισμένων υποχρεώσεων:
- Ανέλεγκτες χρήσεις: Η εταιρία δεν έχει ελεγχθεί φορολογικά από το 2005 και μετά, κάτι που κατά την συνήθη ελεγκτική προσέγγιση ενδέχεται να δημιουργήσει φορολογικές διαφορές. Σημειώνουμε όμως ότι οι χρήσεις 2005-2010 είναι υπό το καθεστώς Μυτιληναίου ενώ μετά είναι ζημιογόνες- Αγωγές από τρίτους: Σύμφωνα με του ελεγκτές (σημειώσεις στη χρήση 2012) οι κατατεθειμένες προσφυγές αφορούν διεκδίκηση αποζημιώσεων συνολικού ύψους 4,45 εκ. € περίπου, από τις οποίες ποσό ύψους 3,15 εκ. € είναι ήδη καταγεγραμμένο στα βιβλία της εταιρείας είτε ως υποχρέωση είτε ως πρόβλεψη. Συνεπώς θα είναι λογικά μικρή η όποια επίδραση- Προβλέψεις για αποζημιώσεις προσωπικού και δεδουλευμένα: Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπάρχουν εκκρεμείς υποχρεώσεις προς συνταξιούχους. Δεν ξέρουμε κατά πόσο καλύπτονται από το κονδύλι των προβλέψεων για αποζημίωση προσωπικού, ύψους 3,59 εκ. € (σύμφωνα με τον ισολογισμό 2014). Έχουν κατά καιρούς επίσης αναφερθεί και καθυστερήσεις στην μισθοδοσία αλλά και άλλες απαιτήσεις από υπαλλήλους. Σύμφωνα με το σωματείο για 220 περίπου εργαζόμενους που έχουν αποχωρήσει από το 2012, δεν έχει καταβληθεί η αποζημίωσή τους, ενώ έχουν ενταχθεί στους διάφορους πιστωτές (33,5 εκ. € με τον τελευταίο ισολογισμό) και περιμένουν την εκκαθάριση για να τα εισπράξουν. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά οι υποχρεώσεις φαίνεται ότι είναι καταγεγραμμένες – άρα από λογιστικής πλευράς μένει να εξεταστεί αν τα ποσά αυτά είναι εύλογα και φυσικά να βρεθεί ρευστότητα για να καταβληθούν.
Τα ανωτέρω είναι αυτά που μπορούμε να δούμε με βάση τα δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία και τα δημοσιεύματα. Κανείς βέβαια θα πρέπει να ερευνήσει επιτόπου τις δυνατότητες της εταιρίας και τις προοπτικές της αγοράς.
Με βάση πάντως τα ανωτέρω, μπορεί να συναχθεί ότι τελικά ίσως να μην έχει και αρνητική θέση ή τουλάχιστον σημαντικά αρνητική θέση η εταιρία (μόνο αν αφαιρεθούν οι προβλέψεις έχει οριακά αρνητικά ίδια κεφάλαια -2.9 εκ. €). Άρα ίσως να μην είναι αναγκαία η αύξηση κεφαλαίου (εκτός από το βαθμό που θα χρειαστεί για να αυξήσει την δραστηριότητά της πχ για κεφάλαιο κίνησης). Ακόμα και η απαίτηση του να ανέρχονται τα ίδια κεφάλαια στο 10% του μετοχικού κεφαλαίου (δηλαδή περίπου 11,5 εκ. €) η οποία αναφέρεται σε προηγούμενες σημειώσεις των ελεγκτών (κατά το άρθρο 48 Ν.2190/1920) με τον αναθεωρημένο νόμο περί Ανώνυμων Εταιριών (N.4548/2018 Άρθρο 165) πλέον κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαίο (δεν αποτελεί λόγο λύσης μιας εταιρίας).
Τέλος, όσον αφορά τα δάνεια των 35 εκ. €, εξασφαλίζονται από πάγια (οι προσημειώσεις καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος από αυτά και το σύνολο της λογιστικής αξίας των παγίων – ενώ η αγοραία αξία μπορεί να είναι και μεγαλύτερη). Άρα δεν θα πρέπει να υπάρχει κίνδυνος για τις τράπεζες.
Το θέμα τελικά είναι κατά πόσο η εταιρία παράγει, λειτουργεί, δημιουργεί αξία……. Αλλά για αυτό χρειάζονται συμβόλαια και προσωπικό να τα εκτελέσει, αλλιώς πάλι ζημιογόνα θα είναι (ή θα κλείσει). Σημειώνεται λοιπόν ότι, για να μπορέσει να λειτουργήσει η ΕΛΒΟ απαιτείται σύμφωνα με δημοσιεύματα, ένα μείγμα έργων από ανακατασκευές και νέα οχήματα, με ετήσιες εισροές ύψους 50 εκατ. ευρώ. (θεωρείται λογικό αφού τα έξοδα λειτουργίας μαζί με τόκους αυτή τη στιγμή είναι περί τα 15 εκ. € – κάτι που θα πρέπει να καλύπτεται από το κέρδος της όποιας δραστηριότητας). Σε αυτό συντείνει και η εκτίμηση του εμπορικού διευθυντή της ΕΛΒΟ κ. Κατερτζή, σύμφωνα με την οποία για να λειτουργεί η ΕΛΒΟ χρειάζεται, μηνιαίως 800.000-850.000 ευρώ.
Διαγωνισμοί Παραχώρησης
Η εταιρία τελεί υπό καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης από το 2014. Ειδικός εκκαθαριστής έχει οριστεί το Ελληνικό γραφείο της διεθνούς ελεγκτικής εταιρείας Ernst & Young (ή «ΕΥ») με υπεύθυνο έργου τον υπάλληλό της κ. Μιχάλη Χουρδάκη και με σκοπό την πώληση της εταιρίας.
Τρεις φορές προκηρύχτηκε διαγωνισμός πώλησης της μέσα στο διάστημα αυτό. Δυο φορές το 2017, όπου την μια κηρύχτηκε άγονος και την άλλη ακυρώθηκε, ενώ μία τρίτη μέσα στο 2019 – όπου ο αρχικός διαγωνισμός του Φεβρουάριου θα επαναπροκηρύχθει τον Σεπτέμβριο.
Στην αρχική προκήρυξη το Απρίλιο 2017 για το σύνολο των εγκαταστάσεων, το ποσό εκκίνησης ήταν τα 10 εκ. ευρώ!! (με παράλληλη διατήρηση της λειτουργίας και άρα επιβάρυνση του ανάλογου λειτουργικού κόστους βέβαια – το οποίο όμως λογικά θα πρέπει να καλύπτεται από τα έσοδα αν κάποιος ξέρει να λειτουργεί την εταιρία)
Στον δεύτερο διαγωνισμό το καλοκαίρι του 2017 ενδιαφέρθηκαν η Γερμανική Krauss-Maffei Wegmann (σε σύμπραξη με τον γαλλική Nexter) και η νοτιοαφρικανική Paramount. Η διαγωνιστική διαδικασία δεν προχώρησε σε παραχώρηση και τελικά ακυρώθηκε για κάποιο λόγο. Όμως όχι πριν δημιουργηθούν σκιές για τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν σε πολύ υψηλό επίπεδο μάλιστα! Πιο συγκεκριμένα, ο ΥΠΕΘΑ Πανος Καμμένος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην ΔΕΘ το 2018, είχε δηλώσει τα εξής:
«Για την ΕΛΒΟ δόθηκε προσφορά από την εταιρεία Paramount της Νοτίου Αφρικής, μαζί με μία προσφορά – μαϊμού που δόθηκε από τους Γερμανούς. Ο κύριος εκκαθαριστής απέκλεισε τους Νοτιοαφρικανούς οι οποίοι δεσμεύονται για τη διατήρηση όλων των εργαζομένων, για την άμεση λειτουργία της εταιρείας και για την καταβολή μεγάλου τιμήματος. Το κάνει επίτηδες. Αργεί να κάνει διαπραγμάτευση όπως υποχρεούται μετά τον διαγωνισμό, διότι λειτουργεί εις όφελος των Γερμανών που δεν θέλουν να λειτουργεί η ΕΛΒΟ. Όπως και στο παρελθόν, την ΕΛΒΟ την έγδυσαν δια της ιδιωτικοποιήσεως και τώρα προσπαθούν να μην λειτουργήσει.» (Πηγή)
Όμως υπάρχει και αντίλογος σε αυτά και για την στάση των Νοτιοαφρικανών. Ότι ενδεχομένως δηλαδή ήθελαν να μειωθεί το προσωπικό ή έθεταν ως όρους της εξασφάλιση παραγγελιών από το Δημόσιο (δηλαδή το καθεστώς υπό τον Όμιλο Μυτιληναίου;), που πρέπει να διερευνηθούν επίσης. Αντιδράσεις στην παραχώρηση στους Γερμανούς υπήρξε και από το σωματείο των εργαζομένων.
Ο τρίτος διαγωνισμός πώλησης κηρύχτηκε τον Φεβρουάριο του 2019 (ποια είναι η πορεία) και αφορούσε τα πάγια – όπου διαχωρίζονταν το εργοστάσια, κάποια άλλα ακίνητα (οικόπεδα στο Καλοχώρι) και αποθέματα, καθώς επίσης η υποχρέωση διατήρησης 220 μόνο από τους 315 υπαλλήλους κατά τα δημοσιεύματα. Δημοσιεύτηκε ότι το Δημόσιο θα κρατήσει μειοψηφικό ποσοστό (20%) για την μονάδα παραγωγής των Leopard.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα ενδιαφέρθηκαν από 3 έως 7 εταιρίες, μεταξύ των οποίων δύο Ελληνικών συμφερόντων και δυο Ισραηλινών, μαζί με την Γερμανική και ΝοτιοΑφρικανική.
Πιο συγκεκριμένα ενδιαφερόμενοι είναι (Αυγ. ‘19): (πηγή)
1. Maffei Wegmann (σε σύμπραξη με τον γαλλική Nexter)2. Paramount από την Νότια Αφρική3. Excalibur Army από την Τσεχία4. Mubadala από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (αποσύρεται)5. Plasan Sasa Ισραηλινή (με θυγατρικές στις ΗΠΑ), η οποία αποτελεί μια από τις σημαντικές ισραηλινές βιομηχανίες κατασκευής οχημάτων για τον στρατό και για τα σώματα ασφαλείας.6. Δύο επενδυτικά σχήματα ελληνικών συμφερόντων (ενδιαφέρον αλλά δεν παρέχονται άλλα στοιχεία)7. Elbit Systems, εισηγμένη στο NASDAQ και το χρηματιστήριο του Tελ Αβίβ, η οποία είναι μια από τις γνωστές εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας του Ισραήλ, με έσοδα 3,7 δισ. δολάρια το 2018.
Ο διαγωνισμός του Φεβρουαρίου 2019 επαναπροκηρύχθηκε λόγω μη νομότυπων προσφορών και αίτημα για παράταση. Πρόκειται να διεξαχθεί στο φθινόπωρο και περιλαμβάνει μόνο τις εγκαταστάσεις στην Σίνδο (άγνωστο τι έγινε με τα υπόλοιπα πάγια του Διαγωνισμού του Φεβρουαρίου).
Μελλοντικά Σχέδια
H ΕΛΒΟ είναι μία στρατηγικής σημασίας αμυντική βιομηχανία. Μόνο για αυτό πρέπει να διατηρηθεί., αλλιώς ας ελπίζουν κάποιοι δήθεν ορθολογιστές πως παρέχουν ασφάλεια οι διεθνείς συμμαχίες ή η τύχη και ας αφοπλιστούμε. Η παραγωγή οχημάτων για στρατιωτική χρήση είναι στρατηγικής σημασίας ειδικά στις σημερινή εποχή της ασύμμετρης πολεμικής τακτικής και των επιχειρήσεων αστυνόμευσης. Ενδεικτικά ο Ελληνικός Στρατός καταγράφει φορτηγά στην Θράκη, καθώς θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μετατραπούν για αμυντική χρήση σε περιπτώσεις εχθροπραξίων. Είναι λογικό επίσης ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ζωτική η προμήθεια ανταλλακτικών. Παράλληλα βέβαια εταιρίες σαν την ΕΛΒΟ που δυστυχώς στην αποβιομηχανισμένη Ελλάδα δεν έχουμε πολλές, παρέχει ποιοτικές θέσεις εργασίας και εγχώρια προστιθέμενη αξία για την οικονομία!
Όπως είδαμε και πιο πριν, η ΕΛΒΟ έχει ήδη επιχειρήσει ή έχει αναλάβει σημαντικά έργα παρά το καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης:
- Ανακατασκευή 92 BMP για την Αίγυπτο ύψους έως και 4-5 εκ. €- 250-300 Hummer για το Ιράκ αξίας άνω των €50 εκ. €- συντηρήσεις για ΟΑΣΘ (έχει παραδώσει 20 αστικά λεωφορεία και υπολείπονται άλλα 2.- Σύμφωνα με τους εργαζόμενους το ανεκτέλεστο υπόλοιπο του εξοπλιστικού προγράμματος των Ενόπλων Δυνάμεων ακόμα και με αυτές τις δημοσιονομικές συνθήκες είναι 300 εκ. €. Βλέπε για προγράμματα και ενδεχόμενη 350 εκ. € δαπάνη ετησίως σύμφωνα με πρότερη ανάλυση για την Αμυντική Βιομηχανία του γράφοντος.
Επιτρέψτε μας να προσθέσουμε ακόμη κάποιες δικές μας ιδέες:
- συντήρηση των θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ) του Ελληνικού Στρατού (εκτός των Λεωνίδας, πρόσφατα προμηθεύτηκε και μεταχειρισμένα Μ113, Μ114 από τις ΗΠΑ)- συμπαραγωγή νέων ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ για τον Ελληνικό Στρατό όπως και τζιπ (θα μπορούσαν και να εξαχθούν όπως τα Λεωνίδας σε Κύπρο και Σκόπια), όπως και φορτηγών και άλλων μηχανημάτων που θα χρήζουν αντικατάστασης (κάποια δε μπορεί να είναι και εναλλακτικών καυσίμων όπως ηλεκτρικά ή φυσικού αερίου).- Επίσης θα μπορούσε να συμμετέχει σε παραγωγή οχημάτων για εμπορικές χρήσεις. Έχει αναφερθεί και η σκέψη κάποιων για παραγωγή ηλεκτρικών Hummer (χωρίς να έχει αναφερθεί πως σχετίζεται με την ΕΛΒΟ – αν και θα ήταν καλή ιδέα λέμε εμείς). Η ΕΛΒΟ έχει ήδη παράξει Hummer. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις από άλλους φιλόδοξους παραγωγούς και σχεδιαστές που υπάρχουν ακόμα και σε αυτό το απαισιόδοξο οικονομικό περιβάλλον ως ερευνητικά προγράμματα με τα ΑΕΙ και startup (πχ σαν κάποιοι ρομαντικοί που προσπαθούν για ηλεκτρικά οχήματα). Παρένθεση: Για όποιον παραξενεύεται για την παραγωγή οχημάτων θα απαντήσουμε: γιατί αλήθεια η αυτοκινητοβιομηχανία να είναι απαγορευμένη λέξη στην Ελλάδα; Γιατί η Ελλάδα είναι μόνη χώρα EE χωρίς εργοστάσιο παραγωγής οχημάτων, όταν αυτή είναι η βασική βιομηχανία στην ΕΕ αντιπροσωπεύοντας το 7% εξαγωγών; Η Ελλάδα έχει συμπληρωματικές δραστηριότητες (χαλυβουργία, αλουμίνιο, μπαταρίες, βιοτεχνίες, επιστήμονες που φεύγουν στο εξωτερικό, με το καταστροφικό braindrain όπως πχ η ερευνητική ομάδα της Tesla). Επίσης εκτός από τις εφαρμογές στην αμυντική βιομηχανία, η τεχνογνωσία της αυτοκινητοβιομηχανίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αγροτικά μηχανήματα (η ΕΛΒΟ εξάλλου έφτιαχνε τρακτέρ μια μεγάλη πρόοδο για εποχή) που χρειάζεται και σήμερα λόγω διαφυγής στο εξωτερικό σημαντικών ποσών για προμήθειες της γεωργίας.- παραγωγή λεωφορείων των δημόσιων αστικών συγκοινωνιών (το πρόγραμμα των ΟΑΣΑ και ΟΑΣΘ αφορά έως και 1.000 λεωφορεία αντίστοιχα σύμφωνα με διαγωνισμό που πρόκειται να προκηρυχθεί (αξίας πλέον των 400-500 εκ. €). Συμμετοχή της ΕΛΒΟ στον ανταγωνισμό μπορεί να αποφέρει έργο έως 370 εκ. € σύμφωνα με την διακήρυξη τους διαγωνισμού για προμήθεια 750 λεωφορείων που προκηρύχτηκε λίγο πριν τις εκλογές – αλλά ακυρώθηκε και πολύ περισσότερο για τα 1.000. Με δεδομένο ότι η ΕΛΒΟ χρειάζεται έργα 50 εκ. € το χρόνο τότε ένας τέτοιος διαγωνισμός (αν δεν υπάρχει έκπτωση) μπορεί να δώσει έως και 8 χρόνια ζωής στην Εταιρία αν εκτελεστεί σε βάθος χρόνου. Και όπως είδαμε με βάση την πολλαπλασιαστική δράση να προσφέρει έως και 15 θέσεις εργασίας άρα με το υπάρχον δυναμικό των 220-315 από 3.500 ως 5.000 συνολικά.
Επίλογος
Συνεπώς το ερώτημα είναι αν θέλουμε αν διατηρηθεί η ΕΛΒΟ και υπό ποιους όρους. Θα υπάρχουν προσωπικό και προστιθέμενη αξία, απασχόληση και τεχνολογία; Η θα κατακρεουργηθεί και θα εξαρτόμαστε από παραχωρήσει αγορές ή έστω σε αποσπασματική συμμετοχή σε παραγωγή για τα μάτια του κόσμου;
Σκοπεύουν κάποιοι να αφοπλίσουν την χώρα και να την κάνουν έρμαιο «προστάτιδων» δυνάμεων και ορέξεων εχθρών, συμβολαίων με δωροδοκίες και άλλα; Όπως όταν η Τρόικα απαιτούσε στα πρώτα χρόνια των μνημονίων να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες και όπως πρόσφατα υποστήριξε και το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Μιράντα Ξαφά;
Τέλος, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αποικία τουρισμού ή χρέους της Ευρώπης – ενώ το εκπαιδευμένο προσωπικό της, οι νέοι επιστήμονες για να μείνουν, δεν φτάνουν παχιά λόγια για αλληλεγγύη που εξαντλούνται σε μνημόνια ή σε θέσεις στο Δημόσιο, στον τουρισμό, στα logistics και στους αγωγούς! Χρειάζονται δουλειές αν όχι ανάλογα υψηλών αποδοχών με την Ευρώπη ή με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στο αντικείμενό τους – ώστε να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να παράγουν προστιθέμενη αξία και πρόοδο στην κοινωνία, με την ικανοποίηση της αυτοπραγμάτωσης που αυτό συνεπάγεται! Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα όραμα, ένα σχέδιο και μια ελπίδα, ένα φως στο τούνελ – αντί μεγάλα λόγια, φτιασίδια και φιέστες 2021 για μια ανεξαρτησία που έχει χαθεί και για την οποία εταιρίες σαν την ΕΛΒΟ αποτελούν μια εμπράγματη εγγύηση!
Ο Παναγιώτης Χατζηπλής είναι χρηματοοικονομικός αναλυτής και σύμβουλος επιχειρήσεων σε εξαγορές, συγχωνεύσεις, επιχειρηματικό σχεδιασμό και άντληση κεφαλαίων. Έχει εργαστεί στο συμβουλευτικό τμήμα των Deloitte και PriceWaterhouseCoopers και ανεξάρτητα στην Ελλάδα και την Νέα Υόρκη.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου