Ορισμένες φορές η διακωμώδηση των γεγονότων είναι πιο αποτελεσματική από τη σοβαρή αντιμετώπιση τους, ειδικά όταν πρόκειται για εθνικές τραγωδίες – ενώ δεν πρέπει μόνο να θρηνούμε, αλλά και να γελάμε, όσο επώδυνα και αν είναι αυτά που βιώνουμε.
Άποψη
Νομίζω πως σαν λαός είμαστε απίστευτα αχάριστοι. Ότι δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτα από όσα αποφασίζει η κυβέρνηση μας, όπως στο σημερινό παράδειγμα του υποκατώτατου (=παγκόσμια ευρεσιτεχνία) μισθού που καταργήθηκε, καθώς επίσης του κατώτατου που αυξήθηκε κατά 54 € ή σχεδόν κατά 11% μέσα σε μία νύχτα. Ισχυριζόμαστε λοιπόν πως
(α) δεν είναι αρκετό, αφού ο Α. Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980 τον αύξησε κατά 50% με τον ίδιο τρόπο, χωρίς δηλαδή να δώσει σημασία στην εκτόξευση του χρέους – ή ότι ο αριστερός ηγέτης της Βενεζουέλας που στηρίζει ο πρωθυπουργός μας τον έχει διπλασιάσει πολλές φορές,
(β) ότι δεν λήφθηκε υπ’ όψιν η μείωση του αφορολόγητου που θα περιορίσει την αύξηση στα 23 €,(γ) πως δεν μειώθηκαν ανάλογα οι επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων, οπότε θα κλείσουν ακόμη κάποιες,(δ) ότι δεν δόθηκε σημασία στην ανταγωνιστικότητα που θα επιδεινωθεί, οπότε η ανεργία, οι εξαγωγές και το έλλειμμα των ισοζυγίων μας,(ε) πως δεν δικαιολογείται από την τρισχειρότερη κατάσταση της οικονομίας μας σε σχέση με το 2010 και άλλες τέτοιες ανοησίες – γεγονός που σημαίνει πως η αχαριστία μας είναι μοναδική στα ιστορικά χρονικά.
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η αντίθεση του 70% του πληθυσμού στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – παρά το ότι η κυβέρνηση μας, με την ευγενή στήριξη ορισμένων ανιδιοτελών βουλευτών που δυστυχώς εμείς έχουμε το θράσος να αποκαλούμε αποστάτες, έλυσε ένα πρόβλημα που λίμναζε επί δεκαετίες και που δεν κατάφερε να επιλύσει καμία άλλη.
Δεν εκτιμάμε καν το ότι, πήρε επί πλέον κάποια σοβαρά ανταλλάγματα, με το αζημίωτο ασφαλώς, από τους Αμερικανούς, από την κυρία Merkel, από τον φιλάνθρωπο κ. Soros, καθώς επίσης από την Τρόικα – απλά και μόνο παρέχοντας ΑΟΖ, ένα ιστορικό όνομα, τη γλώσσα και την εθνότητα που δεν έχει βέβαια σχέση με την ιθαγένεια (γεγονός που παραδόξως θα σήμαινε ότι, οι Σλάβοι που δεν είναι αθίγγανοι, Αλβανοί ή Βούλγαροι, θα θεωρούνται απάτριδες – αν και το πιθανότερο βέβαια είναι να καταγραφούν ως προς την εθνότητα τους ως Μακεδόνες).
Ένα τρίτο παράδειγμα είναι το ότι, παραπονιόμαστε επειδή δεν διεξήχθη δημοψήφισμα για τη Μακεδονία – όταν την ίδια στιγμή εμείς οι ίδιοι δηλώνουμε πως οι Έλληνες δεν έχουν παιδεία. Επομένως ότι δεν είναι σε θέση να αποφασίζουν σωστά, με εξαίρεση όταν εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους, όπως άλλωστε φάνηκε το 2015, όπου το 62% είπε ΟΧΙ στην Ευρώπη – γεγονός που σημαίνει πως η κυβέρνηση, η οποία κατάφερε να διορθώσει το μνημειώδες λάθος μας το 2015, έστω ψηφίζοντας ένα τρίτο θηριώδες μνημόνιο, παραχωρώντας ακόμη και την Ακρόπολη στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, αφελληνίζοντας τις τράπεζες κοκ., σωστά δεν το επέτρεψε.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους βουλευτές, όπου ξανά εμείς οι ίδιοι ισχυριζόμαστε πως είναι οι χειρότεροι που πέρασαν ποτέ από τη Βουλή – κάτι που σημαίνει πως ορθώς η κυβέρνηση αδιαφόρησε για το Σύνταγμα και δεν ενέκρινε την ψήφιση της συμφωνίας από 180 βουλευτές, αφού πολύ σωστά δεν εμπιστεύθηκε τους χειρότερους όλων των εποχών.
Εύλογα δε είναι προβληματικοί οι βουλευτές, αφού εκπροσωπούν ακροδεξιούς, φασίστες, εθνικιστές, πατριδοκάπηλους και γενικότερα ένα ετερόκλητο πλήθος – όπως χαρακτήρισε ο εξαίρετος πρώην υπουργός εξωτερικών και πρωτεργάτης της συμφωνίας το 70% των Ελλήνων, μαζί με την πνευματική τους ηγεσία που ήταν αντίθετοι στο δώρο των Σκοπίων. Στην ευγενική προθυμία τους δηλαδή να πάρουν το όνομα Βόρεια Μακεδονία, αντί για Μακεδονία που τους ανήκει, μαζί με τη γλώσσα και την ιθαγένεια – άσχετα αν δεν χρησιμοποιήσουν ποτέ το «Βόρεια».
Επόμενο παράδειγμα η προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές, όπου κατηγορούμε την κυβέρνηση πως τα επιτόκια του πενταετούς ομολόγου είναι πολύ υψηλά, στο 3,60% – παρά το ότι είναι χαμηλότερα από το πενταετές της Μποτσουάνα που ευρίσκεται στο 3,94% (γράφημα), ενώ είναι επίσης αφρικανική χώρα (0,48% της Πορτογαλίας και 0,22% της Ισπανίας, αλλά αυτά είναι κράτη της Ευρωζώνης). Ως εκ τούτου πρόκειται ξανά για αχαριστία εκ μέρους μας – πόσο μάλλον όταν εξασφαλίσθηκαν 2,5 δις € και πληρώθηκαν τόσοι ξένοι (οι πωλήσεις ομολόγων δεν γίνονται ποτέ με το αζημίωτο), για να τα καταφέρει το δημόσιο.
Περαιτέρω, η αχαριστία μας δεν περιορίζεται στην κυβέρνηση ή σε εκείνον τον καημένο το βουλευτή των ΑΝΕΛ που γύρισε όλα τα κόμματα για να υπηρετήσει την πατρίδα του – κάνοντας ακόμη και τη θυσία να στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ συν τη συμφωνία της Πρέσπας, μαζί με τη συνάδελφο του κυρία Κουντουρά που φαίνεται να χρωστάει σε όλες τις τράπεζες (πηγή). Αφορά και την αξιωματική αντιπολίτευση, την οποία κατηγορούμε πως οφείλει περισσότερα από 250 εκ. € στις τράπεζες που για να πληρωθούν θα χρειαστούν πάνω από 100 χρόνια – όταν το ΠΑΣΟΚ που χρωστάει ένα αντίστοιχο ποσόν άλλαξε απλά ΑΦΜ και δεν πρόκειται ποτέ να πληρώσει (ότι μας θεωρούν πάντως ανόητους και ηλιθίους, το έχουν πει άλλοι – πηγή)
Δεν περιορίζεται ούτε στην αξιωματική αντιπολίτευση, αφού κατηγορούμε επί πλέον την κυρία Merkel που τόσο πολύ μας βοήθησε (διασώζοντας όλως τυχαίως τις τράπεζες της) το 2012 με το PSI – ενώ έχει την ευγενή καλοσύνη να σχεδιάζει τη σύνδεση του Δούναβη με τη Θεσσαλονίκη, μέσω της οποίας η Ελλάδα θα αναβαθμισθεί στο Σουέζ της Ευρώπης (άσχετα βέβαια που θα έχει αλλάξει μέχρι τότε ιδιοκτησία και δεν θα ανήκει στους Έλληνες, αλλά στους Γερμανούς).
Εκτός από την κυρία Merkel, κατηγορούμε τον κ. Soros που βοηθάει αφιλοκερδώς τα Σκόπια και την Αλβανία, καθώς επίσης τη χώρα μας με τις ΜΚΟ του που ασχολούνται με το «προσφυγικό» – όπου εμείς είμαστε τόσο αχάριστοι, ώστε να παραπονιόμαστε για την παράνομη είσοδο μεταναστών με τη βοήθεια του. Αχάριστοι, επειδή θα γεμίσουν φθηνά το κενό που άφησαν οι 1.000.000 Έλληνες που εγκατέλειψαν τη χώρα – ενώ είχαν την καλοσύνη να τους υποδεχθούν θερμά η Γερμανία και οι άλλες χώρες, εκτιμώντας τα 200 δις € που κόστισε η εκπαίδευση τους, καθώς επίσης τα περισσότερα από 50 δις € ετήσιο ΑΕΠ που θα παράγουν.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ στα πολλά άλλα παραδείγματα που υπάρχουν και που τεκμηριώνουν την παροιμιώδη αχαριστία του λαού μας – σημειώνοντας πως ορισμένες φορές η διακωμώδηση των γεγονότων είναι πιο αποτελεσματική από τη σοβαρή αντιμετώπιση τους (ειδικά όταν πρόκειται για εθνικές τραγωδίες), ενώ δεν πρέπει μόνο να θρηνούμε, αλλά και να γελάμε, όσο επώδυνα και αν είναι αυτά που βιώνουμε.
Κάποια στιγμή στο μέλλον πάντως, εάν συνεχίσουμε να σκύβουμε το κεφάλι πειθήνια και δουλικά, θα έχουμε την τιμή να λένε κάποιοι ότι, «σε αυτήν τη χώρα ζούσαν κάποτε οι Έλληνες, οι οποίοι πρόσφεραν πάρα πολλά στην ανθρωπότητα και στη Δημοκρατία – με τον πολιτισμό, με τους συγγραφείς, με τους φιλοσόφους, τους ρήτορες, τους καλλιτέχνες, τους επιστήμονες, το Μ. Αλέξανδρο, το Λεωνίδα, τον Αχιλλέα, τον Όμηρο, το Θουκυδίδη, τον Περικλή κοκ. Είχαν όμως και άλλους, όπως τον Εφιάλτη, τον Καραγκιόζη, το Ραγιά, τον Τσολάκογλου με τους συνοδοιπόρους του μετά το 2009 κλπ. ». Όπως ακριβώς δηλαδή για τους Ίνκας και για όλα εκείνα τα σπουδαία Έθνη που εξαφανίστηκαν εντελώς από το πρόσωπο του πλανήτη – έχοντας υποκύψει στην εισβολή και στη γενοκτονία των βαρβάρων.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου