Η απελευθέρωση των δύο ομήρων από τους Τούρκους είναι μεν το νούμερο ένα εθνικό μας ζήτημα, σε συνδυασμό με την τουρκική αμετροέπεια, αλλά η κατάσταση της οικονομίας μας είναι επίσης σημαντική – ενώ οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Τσακαλώτου τεκμηριώνουν πως με αυτήν την κυβέρνηση δεν υπάρχει ελπίδα.
«Έχουμε να κάνουμε με μια τραυματισμένη οικονομία και κοινωνία. Όχι μόνο με την έννοια ότι χάσαμε 25% του ΑΕΠ ή ότι μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά και μια κοινωνία που έχει χάσει πολλά όπλα για να μπορεί η ίδια η κοινωνία να διεκδικήσει. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα των μνημονίων, γιατί η ουσία του νεοφιλελευθερισμού εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν ήταν μόνο να αυξηθούν τα κέρδη και να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά να μειωθεί η δυνατότητα των εργαζομένων να μπορούν να αγωνίζονται.
Το καλοκαίρι του 2015, μας απασχόλησε το ερώτημα εάν αυτές οι πληγές μπορούν να αντιμετωπιστούν εντός μνημονίων. Η ευθύνη ήταν μεγάλη και τότε και σήμερα γιατί στο ελληνικό πολιτικό σύστημα υπήρχε ένα βρώμικο μυστικό. Το 1974, όταν έπεσε η χούντα, η Ελλάδα ήταν η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες και την μεγαλύτερη φτώχια σε όλη την Ευρώπη ενώ το 2008, λίγο πριν από την κρίση, ίσχυε ακριβώς το ίδιο. Μπορείς να αντιδράσεις σε αυτή την πραγματικότητα μέσα σε ένα μνημόνιο;Εμείς θέλουμε ένα σχέδιο που βεβαίως και θα πρέπει να είναι αξιόπιστο στις αγορές και στα κράτη μέλη της ΕΕ, ώστε να μπορούμε να χρηματοδοτηθούμε και να έχουμε έναν βαθμό ελευθερίας, αλλά πρωτίστως θέλουμε ένα σχέδιο το οποίο θα είναι αξιόπιστο στην ελληνική κοινωνία…. Αυτό που θα πάρει η χώρα μας για το χρέος είναι σημαντικό και θα αλλάξει τα δεδομένα. Θα είμαστε και πάλι υπερχρεωμένη χώρα, αλλά με την έννοια που είναι χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Δηλαδή θα μπούμε σε μια ομάδα χωρών με κοινά προβλήματα που θα μπορούν σε ένα δεύτερο στάδιο να επαναδιαπραγματευθούν. Οι πιο σοβαροί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι δεν είναι βιώσιμη η Ευρωζώνη με τέτοιες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στον ευρωπαϊκό Βορά και τον ευρωπαϊκό Νότο και κάποτε θα αντιμετωπισθεί.Σχολιάζοντας την εκτίμηση του τέως προέδρου του Euro Working Group ότι το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ελληνική οικονομία υπέστη ζημίες περί τα 200 δις €, αλλά και του Διοικητή της ΤτΕ ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης ήταν 86 δις €, είπε ότι όσοι τα λένε αυτά ή δεν έχουν διαβάσει πολύ ή έχουν διαβάσει και δεν τα έχουν καταλάβει. «Παίρνουν κάποια χρονολογία, βρίσκουν προβλέψεις εκείνης της χρονιάς για το μέγεθος της ανάπτυξης και εκτιμούν ότι, αφού η ανάπτυξη ήταν χαμηλότερη από την αρχική πρόβλεψη, υπάρχει ζημιά. Αν έκανα την ίδια διαδικασία για την πρώτη κυβέρνηση που ήταν υπουργός Οικονομικών ο κ. Παπακωσταντίνου θα έβγαζα 500 δις €. Δεν το κάνω, δεν κατεβαίνω σε αυτό το επίπεδο. Δεν υπάρχει ζημιά 200 δις €» (Ε. Τσακαλώτος, πηγή).
Αυτό που φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο τους Έλληνες σήμερα δεν είναι η Οικονομία, αλλά ο κίνδυνος της Τουρκίας – όπου όμως οφείλουν να γνωρίζουν πως δεν είμαστε μόνοι, αφού υπάρχει η ρήτρα αμοιβαίας άμυνας και αλληλεγγύης της Λισαβόνας (άρθρο 42, παράγραφος 7, πηγή), η οποία δεσμεύει τις χώρες της ΕΕ να βοηθήσουν ένα κράτος μέλος με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεση τους, εάν δεχθεί επίθεση.
Σε αυτό ακριβώς οφείλονται οι δηλώσεις των Ευρωπαίων υπέρ της Ελλάδας, ειδικά του προέδρου της Κομισιόν για τους δύο Έλληνες που έχουν συλληφθεί από τον Τούρκο δικτάτορα ως όμηροι – κάτι που οφείλει να μας απασχολεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αφού η απελευθέρωση τους είναι εθνικό μας ζήτημα. Εν τούτοις θα αποτελούσε κολοσσιαίο λάθος η ανταλλαγή τους με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς – μεταξύ άλλων επειδή ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα μας είναι το δειλό «σκύψιμο του κεφαλιού» τόσο όσον αφορά την Τουρκία, όσο και τους πιστωτές της.
Αυτό που μας ενοχλεί πάντως σε μεγάλο βαθμό, όσον αφορά την Τουρκία, είναι ο ανόητος εκθειασμός της από πολλούς Έλληνες – ιδίως η διασπορά ψευδών ειδήσεων σε σχέση με τα οικονομικά της μεγέθη. Για παράδειγμα η αναφορά εξειδικευμένης οικονομικής σελίδας, σύμφωνα με την οποία τα εξής: «To AΕΠ της Ρωσίας το 2016 ήταν περί τα 3,3 τρις $ και της Τουρκίας περί τα 2 τρις $» (πηγή)!!
Με μία απλή αναζήτηση του όμως ο συγγραφέας του άρθρου θα εύρισκε πως το ΑΕΠ της Τουρκίας είναι περί τα 860 δις $ (γράφημα, μπλε στήλες αριστερή κάθετος – ελάχιστο ουσιαστικά για μία χώρα των 80 εκ. ανθρώπων, με οκταπλάσιο δηλαδή πληθυσμό από την Ελλάδα) και της Ρωσίας 1,3 τρις $ – οπότε θα απέφευγε αυτές τις υπερβολές που ελπίζουμε να διορθώσει εκ των υστέρων, έτσι ώστε να μην παραπληροφορεί το κοινό του (ακούσια φυσικά). Τα νούμερα που έδωσε αφορούν πιθανότατα το ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης (ΡΡΡ) – κάτι που όμως δεν είναι σωστό, όσον αφορά τις διεθνείς συγκρίσεις, ενώ δεν εκφράζεται με βάση αυτό το ΑΕΠ το δημόσιο χρέος, ούτε τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη ενός κράτους.
Οι διαστρεβλώσεις
Ειδικά όσον αφορά τον υπουργό οικονομικών τώρα, μέρος της συνέντευξης του οποίου παραθέσαμε στην εισαγωγή του κειμένου, το καλοκαίρι του 2015 ασφαλώς δεν τον απασχόλησε εάν τα προβλήματα της Ελλάδας θα μπορούσαν να επιλυθούν εντός των μνημονίων – επειδή ακόμη και ένα μωρό παιδί κατανοεί πως είναι αδύνατον. Θεωρούμε δε ντροπή να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, αφού η κυβέρνηση του «υπεξαίρεσε» την εξουσία με την υπόσχεση να καταργήσει το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων (ανάλυση) – κάτι που προσπάθησε σίγουρα ο πρωθυπουργός, έχοντας όμως δυστυχώς προδοθεί από τον τότε υπουργό οικονομικών του (ανάλυση).
Κατά την άποψη μας πάντως ο πρωθυπουργός δεν είπε ψέματα πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, έτρεφε πράγματι ψευδαισθήσεις σχετικά με τις δικές του ικανότητες, καθώς επίσης με αυτές των συνεργατών του, ενώ βρέθηκε τελικά προ τετελεσμένων γεγονότων στη 17ωρη σύσκεψη του Ιουλίου λόγω των λαθών του υπουργού του (ανάλυση) – μία σύσκεψη που επισφράγισε την κατά κράτος ήττα της Ελλάδας, με τη συνθηκολόγηση του.
Η θλιβερή προδοσία του όμως, η οποία θα τον κατατρέχει αιώνια, ασφαλώς δεν αφορά το πρώτο εξάμηνο του 2015 – αλλά την παράνομη αντιστροφή του δημοψηφίσματος με την υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης που κατοχύρωσε όλες τις προηγούμενες, συμπεριλαμβανομένης της κατοχής της Ελλάδας. Ακόμη χειρότερα, ο επαίσχυντος εκβιασμός που άσκησε στο Κοινοβούλιο στα υπόλοιπα κόμματα, έτσι ώστε να υπογράψουν και αυτά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, κατοχυρώνοντας την – κάτι που δεν πρέπει να του συγχωρεθεί ποτέ.
Άλλωστε είχε τη μοναδική έντιμη και πατριωτική λύση στη διάθεση του, αυτήν της παραίτησης (ανάλυση) – γνωρίζοντας πως είναι απαράδεκτο να εκβιάζεται με θύμα τη χώρα του ένας πρωθυπουργός. Προτίμησε όμως δυστυχώς την παραμονή του στη νομή της εξουσίας – θυσιάζοντας εν ψυχρώ τους συνεργάτες του που αρνήθηκαν να προδώσουν τις αξίες τους, την ιδεολογία τους, το κόμμα, τους εκλογείς και, κυρίως, την πατρίδα τους.
Όσον αφορά τώρα το κόστος του πρώτου εξαμήνου του 2015, τα 40 δις € που χάθηκαν από τις τράπεζες αφορούν σίγουρα την κυβέρνηση – ενώ ο αφελληνισμός τους, όπου έναντι 6-7 δις € ανέλαβαν τον έλεγχο ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 300-400 δις €, έχει ασφαλώς ένα τεράστιο κόστος που θα βρεθεί όταν διευρυνθούν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί των περιουσιακών στοιχείων των δύστυχων ιθαγενών. Εκτός αυτού μεγάλο και μη εύκολο να υπολογισθεί κόστος έχει το «Υπερταμείο» που υπέγραψε η κυβέρνηση – μέσω του οποίου έχουν υποθηκευθεί τα πάντα στην Ελλάδα για τα επόμενα 99 χρόνια τουλάχιστον, μαζί με τα τεράστια ενεργειακά της αποθέματα.
Τέλος, δεν είναι εύκολο να κοστολογηθεί η επιστροφή της Ελλάδας στην ύφεση για τόσα πολλά χρόνια, του αχρείαστου τρίτου μνημονίου, των νέων εξευτελισμών της κοκ. – πόσο μάλλον, το σημαντικότερο, η επισφράγιση της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, λόγω της οποίας κινδυνεύει ακόμη και η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Πόσο κοστίζει η εθνική μας κυριαρχία, η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια μας; Μπορεί αλήθεια να το εκτιμήσει ο υπουργός οικονομικών; Ασφαλώς πάντως δεν υπάρχει ζημία 86 δις €, 200 δις € ή 500 δις € που ανέφερε ο ίδιος, αλλά ανυπολόγιστη.
Περαιτέρω, όσον αφορά τις δήθεν σοσιαλιστικές του ευαισθησίες και τα περί «του βρώμικου μυστικού της χούντας που προκάλεσε στην Ελλάδα τις μεγαλύτερες ανισότητες και τη μεγαλύτερη φτώχεια σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ το 2008 ίσχυε ακριβώς το ίδιο», η άνοδος του ΑΕΠ της τότε, δεν τεκμηριώνει κάτι τέτοιο (γράφημα).
Ούτε η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ (δεύτερο γράφημα), ενώ το χρέος ως προς το ΑΕΠ της το 1974 ήταν κυριολεκτικά αμελητέο (20,8% – πηγή) – παρά το ότι θεωρούμε φυσικά εγκληματικά τα δικτατορικά καθεστώτα πάσης φύσεως, αλλά δεν είναι σωστό να διαστρεβλώνεται η αλήθεια. Η Ελλάδα πάντως έως το 2009 είχε μία ακμάζουσα μεσαία τάξη με τις μικρότερες εισοδηματικές ανισότητες εντός της Ευρώπης, σύμφωνα με όλες τις διεθνείς μελέτες – ενώ το πρόβλημα της ήταν και είναι η διαφθορά και η διαπλοκή μιας πολύ μικρής οικονομικής ελίτ με την πολιτική και με τα ΜΜΕ (άρθρο), με αποτέλεσμα να ληστεύεται κυριολεκτικά το δημόσιο, καταλήγοντας στην υπερχρέωση και στη χρεοκοπία του. Αντίθετα, οι εισοδηματικές ανισορροπίες αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική των μνημονίων – όπως άλλωστε έχει συμβεί σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιήθηκε το ΔΝΤ εφαρμόζοντας έναν ακραίο νεοφιλελευθερισμό, όπως στη Βραζιλία, στην Τουρκία κοκ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, όσον αφορά αυτά που αναμένει ο υπουργός για το χρέος, είναι ντροπή να δηλώνει πως η Ελλάδα θα παραμείνει μεν μία υπερχρεωμένη χώρα, αλλά με την έννοια που είναι η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία – εκτός εάν έχει εξασφαλίσει την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους που δεν το πιστεύουμε.
Μπορεί δε να μην οφείλεται στο δικό του κόμμα η χρεοκοπία της χώρας μας και η απίστευτη οικονομική της καταστροφή, αφού ήταν καθαρά ευθύνη αυτών που συνυπέγραψαν ενδοτικά το PSI (Βενιζέλος, Σαμαράς, ΛΑΟΣ), αλλά συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στο να δεθεί η Ελλάδα χειροπόδαρα με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου – αφού έκτοτε έχουν σφραγισθεί ερμητικά όλες οι έξοδοι κινδύνου, οπότε είμαστε πλέον έρμαιο στα χέρια των πιστωτών και ιδίως της Γερμανίας.
Κυριολεκτικά μία χώρα υπό ξένη κατοχή, με καμία διάθεση υπερβολής – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι, δεν μπορούμε να ανακτήσουμε την ελευθερία και την εθνική μας ανεξαρτησία, αλλά ασφαλώς όχι υπό τη διακυβέρνηση αυτών που μας οδήγησαν στα σημερινά, τεράστια αδιέξοδα, όπως όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν μετά το 2009, είτε από ανικανότητα, είτε προδοτικά.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου