Trump, παγκόσμιος φορολογικός πόλεμος

Η πτώση της φορολόγησης των επιχειρήσεων από το 35% στο 20%, θα προκαλέσει ένα διεθνές σοκ, αφού θα αναγκάσει πολλές χώρες να αλλάξουν τη φορολογική τους πολιτική – γεγονός που συγκρίνεται με την κήρυξη ενός νομισματικού πολέμου μέσω των υποτιμήσεων, σε εταιρικό επίπεδο.

«Το εθνικό φορολογικό σύστημα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ανάπτυξη και την ευημερία μίας χώρας – κάτι που αδυνατεί να κατανοήσει η ελληνική κυβέρνηση, θεωρώντας πως έτσι τηρεί τα προσχήματα της αριστερής της ιδεολογίας, παρά το ότι την έχει κατακρεουργήσει μαζί με την Ελλάδα 

Δεν μπορεί επίσης να καταλάβει ότι, οι φόροι πρέπει να χρησιμοποιούνται για την δημιουργία ανάπτυξης και θέσεων εργασίας, όταν σε περιόδους ύφεσης είναι αναγκαίες οι δημόσιες επενδύσεις – όχι για τη διανομή κοινωνικών μερισμάτων φτώχειας, αλλά για την παραγωγή πλούτου, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η εθνική ανεξαρτησία (αν και είναι φυσικά προτιμότερο να τους μειώνει)«.

Ανάλυση 

Η φορολογική μεταρρύθμιση που σχεδιάζει η αμερικανική κυβέρνηση (Tax Cuts and Jobs Act), θεωρείται πως θα είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών ή, τουλάχιστον, τόσο μεγάλη, όσο αυτή που δρομολόγησε ο Reagan το 1986 – ενώ οφείλει να ενδιαφέρει ολόκληρο τον πλανήτη, αφού τα αποτελέσματα της θα επηρεάσουν τους πάντες. 

Ο στόχος της είναι να ανακουφίσει όλους τους Αμερικανούς, εκτός από τους πολύ πλουσίους – χωρίς να υπερβεί η απώλεια των δημοσίων εσόδων τα 1.500 δις $, επειδή διαφορετικά οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο θα μπορούσαν να προβάλλουν βέτο. Πρέπει δε να είναι μία θεμελιώδης μεταρρύθμιση, καθώς επίσης να ψηφιστεί κατά το δυνατόν έως τα Χριστούγεννα – έτσι ώστε να αναδειχθεί στο πρώτο επιτυχημένο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης Trump. 

Περαιτέρω στους ακρογωνιαίους λίθους της μεταρρύθμισης, το φορολογικό σύστημα σχεδιάζεται να είναι απλούστερο – περιορίζοντας τα φορολογικά κλιμάκια (tax brackets) στα τέσσερα από επτά μέχρι σήμερα. Το αφορολόγητο εισόδημα θα αυξηθεί σημαντικά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θα διπλασιαστεί – έτσι ώστε ένα ζευγάρι να πληρώνει όταν έχει ετήσιο εισόδημα πάνω από 24.000 $. Ο εναλλακτικός ελάχιστος φόρος, καθώς επίσης ο φόρος κληρονομιάς για μεγάλη περιουσία (Estate Tax), θα καταργηθούν εντελώς – ενώ η επιβάρυνση των προσωπικών εταιρειών, όπου ο ιδιοκτήτης είναι και διαχειριστής (pass-throughs), θα μειωθεί σε μεγάλο βαθμό. 

Αντίθετα με το ότι προβλεπόταν την Άνοιξη, ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής θα παραμείνει στο 39,6% – από ετήσιο εισόδημα 500.000 $ και άνω για ένα άτομο, καθώς επίσης από 1.000.000 $ και άνω για τα ζευγάρια, έτσι ώστε να διατηρηθεί η υπόσχεση του νέου προέδρου, σύμφωνα με την οποία οι πλούσιοι δεν θα έχουν μειώσεις. Φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα – λόγω της αύξησης του αφορολόγητου, της κατάργησης του εναλλακτικού ελάχιστου φόρου και του φόρου κληρονομιάς της μεγάλης περιουσίας, καθώς επίσης της μείωσης της επιβάρυνσης των προσωπικών εταιρειών. 

Σύμφωνα πάντως με τους Αμερικανούς, από αυτές τις αλλαγές θα ωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό ο πρόεδρος Trump και πολλά μέλη της κυβέρνησης του – γεγονός στο οποίο οφείλεται η σημαντική μείωση της στήριξης του πληθυσμού στη φορολογική μεταρρύθμιση (πηγή). 

Ο πυρήνας της μεταρρύθμισης 

Συνεχίζοντας, ο αδιαμφισβήτητος πυρήνας της μεταρρύθμισης, ο οποίος θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη προκαλώντας σοκ σε πολλές χώρες, είναι η μείωση του φόρου εισοδήματος στο 20% από 35% προηγουμένως – υπενθυμίζοντας πως σήμερα οι Η.Π.Α. έχουν τουλάχιστον τυπικά τον υψηλότερο συντελεστή από όλες τις βιομηχανικές χώρες (γράφημα – με τις μπλε στήλες ο συντελεστής το 2000 και με βυσσινή το 2017), ενώ μετά την αλλαγή θα είναι κάτω από την Ελβετία.

Χώρες από αριστερά προς τα δεξιά: Ουγγαρία, Ιρλανδία, Λετονία,
Πολωνία, Βρετανία, Ελβετία, Ν. Κορέα, Αυστρία, Ολλανδία, Ισπανία,
Καναδάς, Λουξεμβούργο, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιαπωνία,
Αυστραλία, Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Η.Π.Α.

Η πτώση αυτή της φορολόγησης των επιχειρήσεων από το 35% στο 20%, θα προκαλέσει ένα παγκόσμιο σοκ, αφού πιθανότατα θα αναγκάσει πολλές χώρες να αλλάξουν τη φορολογική τους πολιτική, όπως θα αναλύσουμε αργότερα – γεγονός που συγκρίνεται με την κήρυξη ενός νομισματικού πολέμου μέσω των υποτιμήσεων, σε εταιρικό επίπεδο. 

Περαιτέρω για να εξισορροπηθούν οι φορολογικές μειώσεις (ισοδύναμα μέτρα), ο φόρος για εισοδήματα μεταξύ 200.000 $ και 400.000 $ σχεδιάζεται να αυξηθεί από το 33% στο 35% – κάτι που φυσικά δεν ταιριάζει με τη φιλελεύθερη φιλοσοφία των Ρεπουμπλικάνων (φορολογικές περικοπές παντού). Εκτός αυτού, η αφαίρεση του κόστους των δανείων για την αγορά κατοικίας δεν θα επιτρέπεται για δάνεια άνω των 500.000 $ – κάτι που θα προκαλέσει μία δραματική πτώση των τιμών της ακίνητης περιουσίας, σύμφωνα με τους μεσίτες της χώρας, η οποία θα είναι ίσως ανάλογη με το σπάσιμο της φούσκας του 2008. Δεν θα εκπίπτει δε ούτε το κόστος των φαρμάκων – κάτι που δεν είναι καθόλου λογικό. 

Πολύ σημαντική μεταρρύθμιση αποτελεί η αλλαγή του συστήματος φορολόγησης των επιχειρήσεων σε τοπικό – γεγονός που σημαίνει ότι, τα κέρδη τους θα φορολογούνται μόνο όταν διενεργούνται εντός των Η.Π.Α. (κάτι που ισχύει σε πολλές χώρες, όπως στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία κλπ.). Όσον αφορά δε τα κέρδη που συσσώρευσαν στο εξωτερικό τα περασμένα χρόνια, εάν δεν επανεπενδυθούν, τότε θα επιβαρυνθούν με συντελεστή 12% – είτε επιστρέψουν τα χρήματα στις Η.Π.Α., είτε όχι. Εν προκειμένω αναμένονται έσοδα της τάξης των 220 δις $ – οπότε θα συμβάλλουν στην ανακούφιση των Πολιτών και οι μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Google κλπ., οι οποίες διατηρούσαν τα κέρδη τους στο εξωτερικό για να μη φορολογούνται.

Οι παρενέργειες 

Συνεχίζοντας, η αντίσταση των αμερικανικών πολυεθνικών επιχειρήσεων εδώ φαίνεται πως θα είναι μεγάλη – ενώ η μετατροπή του συστήματος σε τοπικό θα οδηγήσει πολλές εταιρείες σε προσπάθειες να το παρακάμψουν, εγγράφοντας τα κέρδη τους ως τέτοια από τη δραστηριοποίηση τους στο εξωτερικό. Φυσικά οι συγγραφείς του σχεδίου το γνωρίζουν, προγραμματίζοντας ένα ριζικό μέτρο προστασίας της χώρας, το οποίο όμως κρύβει ένα τεράστιο συγκρουσιακό δυναμικό: την πληρωμή φόρων με συντελεστή 20% από τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό (κεφάλαιο 4303 του νόμου). 

Εάν τώρα ο φόρος αυτός δεν θα εξέπιπτε, θα παραβίαζε τον διεθνή κανόνα της παρακράτησης φόρων στην πηγή τους – σύμφωνα με τον οποίο, μέσω των εσωτερικών τιμών τιμολόγησης, τα κέρδη διαμοιράζονται στις εκάστοτε χώρες που έχουν έδρα οι πολυεθνικές. Μέσω της δυνατότητας να εκπίπτουν σε μία χώρα ως έξοδα και να συνυπολογίζονται σε μία άλλη ως έσοδα, εξασφαλίζεται πως τα κέρδη φορολογούνται μία μόνο φορά (=αποφυγή διπλής φορολόγησης) – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν οι Η.Π.Α. τα φορολογούσαν με 20% χωρίς να εκπίπτουν, οι επιχειρήσεις θα φορολογούνταν διπλά. 

Επειδή δε ο «ειδικός φόρος κατανάλωσης» (excise tax, έμμεσος φόρος που υπολογίζεται στις πωλήσεις ενός αγαθού) δεν προβλέπει το συμψηφισμό με τα κόστη που διενεργούνται στο εξωτερικό, η επιβάρυνση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη – ενώ οι εταιρείες θα μπορούσαν να φορολογούνται ακόμη και αν δεν είχαν κέρδη. 

Περαιτέρω, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί με τα παραπάνω, η μεταρρύθμιση αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για τις επιχειρήσεις, σε σχέση με το να φορολογούν όσο το δυνατόν περισσότερο τα έσοδα τους εντός των Η.Π.Α. – δηλαδή, να διατηρούν τα κέρδη τους από τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό χαμηλά. Ως εκ τούτου, η φορολογία δεν εξαλείφει τα κίνητρα για τη μετατόπιση του κέρδους από τη μία χώρα στην άλλη, ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων – αλλάζει απλά την κατεύθυνση, από τις Η.Π.Α. προς το εξωτερικό προηγουμένως, από το εξωτερικό στις Η.Π.Α. στο μέλλον. 

Το γεγονός αυτό δε βοηθάει διπλά τις Ηνωμένες Πολιτείες – αφενός μεν όσον αφορά την προσέλκυση των κερδών των δικών τους επιχειρήσεων στο εσωτερικό τους, αφετέρου σε σχέση με την προσέλκυση των κερδών των πολυεθνικών άλλων χωρών, οι οποίες θα επέλεγαν τη μετατόπιση των κερδών τους στις Η.Π.Α. 

Για παράδειγμα, οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες θα είχαν κάθε λόγο να χρεώνουν τις αμερικανικές θυγατρικές τους με χαμηλότερες τιμές, αφού θα φορολογούταν χαμηλότερα – με αποτέλεσμα τη μείωση των δημοσίων εσόδων της Γερμανίας και την αύξηση των αμερικανικών.

Επίλογος

Το σχέδιο των Η.Π.Α. έχει βέβαια εξαιρέσεις, αλλά δεν είναι ακόμη τόσο σαφείς – ενώ δημιουργεί επίσης προβλήματα στις αμερικανικές εταιρείες αφού, για παράδειγμα, δεν επιτρέπει να εκπίπτουν οι πληρωμές για τα ημιτελή προϊόντα που χρησιμοποιούν οι θυγατρικές τους στο Μεξικό. Στόχος του σχεδίου είναι προφανώς να παράγονται τα προϊόντα στο εσωτερικό της υπερδύναμης – έτσι ώστε να δημιουργούνται εκεί οι θέσεις εργασίας.

Ο ειδικός φόρος πάντως στις εισαγωγές προϊόντων από τις αμερικανικές θυγατρικές στο εξωτερικό έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη αντίδραση των πολυεθνικών – οπότε κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς θα ψηφιστεί. 

Σε κάθε περίπτωση η χώρα που ανησυχεί περισσότερο στην Ευρώπη είναι η Γερμανία – η οποία προσπαθεί να απειλήσει τις Η.Π.Α. με τη βοήθεια των άλλων μεγάλων κρατών της Ευρωζώνης, (της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας), λέγοντας πως η ΕΕ θα επιβάλλει ανάλογους αντικανονικούς «φόρους ειδικής κατανάλωσης» (excise tax) στις Η.Π.Α., εάν τελικά τους υιοθετήσουν.

Analyst Team

Πηγή : http://www.analyst.gr