Παρά το ότι όλοι είναι βέβαιοι πως η χώρα μας θα υποστεί μία ακόμη ήττα, ενώ ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να διατηρήσει απλά τα προσχήματα σκύβοντας ξανά το κεφάλι, εμείς ελπίζουμε πως αυτή τη φορά θα τολμήσει τη ρήξη – ότι θα θέσει την Ελλάδα πάνω από όλα, αδιαφορώντας για τον εαυτό του.
Άποψη
Κατά την υποκειμενική μας άποψη η τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς επίσης των δικών της ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό προφανώς, είναι δευτερεύον θέμα, ενώ πρωτεύον είναι η ανάπτυξη, δεν έχει απολύτως καμία οικονομική λογική – αφού όλοι γνωρίζουν ότι, η ανάπτυξη εξαρτάται από το δανεισμό για τη διεξαγωγή επενδύσεων, από τις επενδύσεις, από τις δημόσιες δαπάνες, από την κατανάλωση κοκ. (ΑΕΠ = Κατανάλωση + ιδιωτικές επενδύσεις + δημόσιες δαπάνες + εμπορικό πλεόνασμα).
Ειδικότερα, όλοι αυτοί οι συντελεστές του ΑΕΠ, όπου ανάπτυξη δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την αύξηση του, είναι αδύνατον να «ενεργοποιηθούν» εάν μία χώρα είναι υπερχρεωμένη, όπως η Ελλάδα – στην οποία έχει χαθεί η πιστοληπτική ικανότητα του δημοσίου τομέα, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Εν προκειμένω το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στο ότι, το δημόσιο χρέος έχει φτάσει στο 180% του ΑΕΠ – αλλά, επί πλέον, πως είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου εξωτερικό, αφού δεν μπορούμε να τυπώσουμε ευρώ για να το αντιμετωπίσουμε με τη βοήθεια του πληθωρισμού.
Με δεδομένο δε το ότι, όλοι γνωρίζουμε πως η βασική αιτία της χρεοκοπίας των κρατών είναι το εξωτερικό χρέος, όταν υπερβαίνει μόλις το 50% του ΑΕΠ τους, είναι ανόητο να ισχυριζόμαστε πως θα διενεργηθούν επενδύσεις – αφού εκείνοι που διαθέτουν χρήματα γνωρίζουν πολύ καλά πού να τα τοποθετούν, αποφεύγοντας τις χρεοκοπημένες χώρες/επιχειρήσεις όπως ο διάβολος το λιβάνι. Εξαιρούνται μόνο οι αμιγώς κερδοσκοπικές επενδύσεις, όπως αυτές από το ξεπούλημα των κερδοφόρων δημοσίων εταιρειών σε εξευτελιστικές τιμές – οι οποίες όμως δεν προσφέρουν τίποτα στο ΑΕΠ και στην ανάπτυξη (=αύξηση του).
Πόσο μάλλον όταν οι μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις του ιδιωτικού τομέα έχουν φτάσει στα ύψη (άνω των 220 δις €), ενώ κάθε μήνα προστίθεται 1 δις € επί πλέον – κάτι που, σε συνδυασμό με τη ραγδαία μείωση των εισοδημάτων των Ελλήνων, είναι αδύνατον να αυξήσει τη ζήτηση (άρα το ΑΕΠ), για την κάλυψη της οποίας θα χρειαζόντουσαν νέες επενδύσεις.
Η ζήτηση από το εξωτερικό (εξαγωγές, εμπορικό πλεόνασμα) δεν μπορεί επίσης να αυξηθεί, επειδή η χώρα μας δεν είναι ανταγωνιστική, παρά την κατακόρυφη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος – ακριβώς λόγω του ότι δεν διενεργούνται καθόλου επενδύσεις, ούτε καν οι απαραίτητες στα υφιστάμενα πάγια, στα οποία οι ανάγκες έχουν υπερβεί τα 200 δις € και κάποια στιγμή θα καταρρεύσουν μαζικά (παράδειγμα η ΔΕΗ).
Ένας ακόμη λόγος είναι η υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, ακόμη και για τα κέρδη τους που επενδύονται – οι υπερβολικοί φόροι δηλαδή που οφείλονται επίσης στο δημόσιο χρέος, ενώ ο στόχος τους είναι η εξυπηρέτηση των ετήσιων χαμηλών σημερινών τόκων του.
Επομένως είναι αδιανόητο να ισχυρίζεται κανείς πως το χρέος μίας χρεοκοπημένης χώρας είναι δευτερεύον θέμα – αντίθετα, πρόκειται για το νούμερο ένα εθνικό μας ζήτημα, χωρίς την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του οποίου δεν θα ακολουθήσει ποτέ μία βιώσιμη ανάπτυξη, ούτε θα βγει η Ελλάδα από την κρίση (ανάλυση). Γιατί τότε επιμένει η αξιωματική αντιπολίτευση πως είναι δευτερεύον θέμα, αφού ασφαλώς γνωρίζει πολύ περισσότερα από εμάς;
Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη: επειδή αυτό έχει συμφωνήσει με την Τρόικα που «άγεται και φέρεται» από το συμπλεγματικό κ. Σόιμπλε – ο οποίος έχει την ανόητη ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κυριαρχήσει ξανά η χώρα του στην Ευρώπη, με τα χρήματα που έκλεψε από τους λαούς της και φυγάδευσε τότε στο εξωτερικό (ανάλυση). Γιατί όμως το έχει συμφωνήσει; Είναι μία προδοτική ενέργεια;
Ασφαλώς όχι, πάντοτε κατά την άποψη μας – αν και ο Καποδίστριας θα διαφωνούσε μαζί μας, κρίνοντας από τα εξής λόγια του: «Κατεβαίνω πολεμιστής εἰς το στάδιον, θα πολεμήσω ὡς Κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι, τον ἔρωτα τῶν προνομίων ποῦ εἶναι φυτευμένος εἰς ψυχαῖς πολλῶν, ταὀνειροπολήματα τῶν λογιωτάτων, ξένων πρακτικῆς ζωῆς, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ἀνήμερον ἀλλοεθνῶν ἄνδρων. Ἡ νίκη θαεἶναι δική μας ἂν βασιλεύη την καρδίαν μας, Θεός ζηλότυπος, μόνον το αἴσθημα τοἙλληνικό– ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης». Εμείς δεν θεωρούμε όμως ότι συμπεριφέρεται ενδοτικά, έχοντας στόχο να γίνει η επόμενη κατοχική κυβέρνηση της χώρας, αδιαφορώντας για την πατρίδα της.
Αντίθετα, πιστεύουμε πως η αιτία είναι η ανεπάρκεια, εάν όχι η ανικανότητα της. Το ότι δηλαδή δεν έχει και δεν μπορεί να καταρτίσει ένα σχέδιο ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας – οπότε υιοθετεί αναγκαστικά το πρόγραμμα της Τρόικας, αποφεύγοντας τις ευθύνες που ασφαλώς θα συνεπαγόταν ένα δικό της πρόγραμμα ή/και μία σύγκρουση μαζί της. Ευθύνες δικές της αλλά και των προκατόχων της, καθώς επίσης αυτών που συνεργάσθηκαν μαζί της – οδηγώντας την Ελλάδα μέσα από την υπαγωγή της στο ΔΝΤ και το PSI στην καταστροφή που ακόμη ευρίσκεται στο ξεκίνημα της.
Αν μη τι άλλο βέβαια έχει την ειλικρίνεια να το δηλώνει προκαταβολικά – κάτι που ασφαλώς αποτελεί «ελαφρυντικό», εάν τη συγκρίνουμε με τα δεκάδες εξοργιστικά ψέματα της κυβέρνησης, καθώς επίσης με τις συνεχείς κυβιστήσεις της.
Το Euro Group
Το επόμενο ερώτημα της ημέρας θα ήταν εάν ο πρωθυπουργός συνεχίσει σήμερα την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων, της διεθνούς επαιτείας, των εξευτελισμών και των προσβολών της χώρας μας. Εάν δηλαδή συμβιβαστεί ακόμη μία φορά στο Euro Group με μία δόση που απλά θα βγει από τη μία τσέπη της Τρόικας για να πάει στην άλλη – έστω με κάποιες φραστικές υποσχέσεις στο θέμα του χρέους, το οποίο έτσι ή αλλιώς θα αναδιαρθρωθεί, είτε το ζητήσει είτε όχι (άρθρο).
Παρά το ότι όλοι ανεξαιρέτως είναι βέβαιοι πως η χώρα μας θα υποστεί μία ακόμη ήττα, ενώ ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να διατηρήσει απλά τα προσχήματα σκύβοντας ξανά το κεφάλι, εμείς ελπίζουμε πως αυτή τη φορά θα τολμήσει τη ρήξη – ότι θα θέσει την Ελλάδα πάνω από όλα, αδιαφορώντας για την καρέκλα και την καριέρα του. Η αιτία είναι το ότι γνωρίζει πολύ καλά πως πρόκειται για την τελευταία του ευκαιρία, εάν δεν θέλει να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας – να θεωρηθεί δηλαδή ότι χειρότερο έχει συμβεί στην Ελλάδα τους τελευταίους αιώνες.
Εκτός αυτού, η συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη, αφού η κυβέρνηση έχει τηρήσει βασιλικότερα του βασιλιά το πρόγραμμα της Τρόικα, ψηφίζοντας οδυνηρούς νόμους προκαταβολικά και επιτυγχάνοντας θηριώδη πλεονάσματα – οπότε, εάν ο κ. Σόιμπλε παραμείνει αρνητικός, τεκμηριώνοντας ξανά πως είναι πολύ πιο αιμοχαρής ακόμη και από το ΔΝΤ, ο πρωθυπουργός θα έχει το ηθικό έρεισμα να τολμήσει τη ρήξη.
Τέλος, η χώρα μας διαθέτει τα χρήματα για να ανταπεξέλθει κάποιο χρονικό διάστημα, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι ισοσκελισμένο, ο κίνδυνος των ιταλικών εκλογών για το ευρώ είναι δεδομένος, οι Η.Π.Α. υποστηρίζουν την Ελλάδα, ενώ ο κ. Trump είναι σε πορεία σύγκρουσης με τη Γερμανία – με την πολιτική της οποίας δεν συμφωνούν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, διαισθανόμενες τη νέα γερμανική απειλή για την ήπειρο μας.
Επίλογος
Θα το τολμήσει ο πρωθυπουργός ή θα επιταχύνει την τροχιά εξόδου της Ελλάδας από την ιστορία; Έχει πάρει τα μέτρα του ή αδιαφορεί εντελώς για την πατρίδα του, θέτοντας πάνω από όλα την παραμονή του στην εξουσία, έστω ως μία ακόμη κατοχική κυβέρνηση; Θα είναι το σημερινό Euro Group κάτι εντελώς διαφορετικό ή απλά μία θλιβερή επανάληψη των προηγουμένων;
Οι απαντήσεις δεν θα αργήσουν, ενώ κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος – αφού, εάν πράγματι εκβιάσθηκε ο πρωθυπουργός το 2015, σήμερα είναι σε θέση να επανορθώσει, ακόμη και εάν χρειαστεί να παραιτηθεί λέγοντας προηγουμένως την αλήθεια σε όλους τους Έλληνες και στους Ευρωπαίους. Εάν δεν το κάνει, τότε θα έχει σβήσει κάθε αμφιβολία στους Πολίτες – σε σχέση με τις ικανότητες, τις προθέσεις και τη στάση του απέναντι στην Ελλάδα.
Βασίλης Βιλιάρδος
E-mail: viliardos@analyst.gr
Ειδικότητα: Mάκρο-οικονομικά / Πολιτική Οικονομία
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου