Υβριδικές εξελίξεις

Η Ευρώπη χρειάζεται απαραίτητα μία ισχυρή Γαλλία, η οποία να είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τη Γερμανία – κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν, αφού η χώρα κυβερνιόταν από αδύναμους και ανίκανους πολιτικούς, με αποτέλεσμα να είμαστε αντιμέτωποι με μία γερμανική πλέον ΕΕ. 

Άποψη 

Σύμφωνα με τον P.C. Roberts, γνωστό επικριτή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η κυρία Le Pen είναι ο μοναδικός υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία που εκπροσωπεί πραγματικά τη Γαλλία – χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά πως είναι ακροδεξιός, πόσο μάλλον φασίστας. Απορεί δε με το ότι, οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν το προφανές αυτό γεγονός, αφού γνωρίζουν πολύ καλά πως ο τελευταίος ανεξάρτητος πρόεδρος τους ήταν ο C.d. Gaulle – τον οποίο εχθρεύονταν οι Η.Π.Α., επειδή δεν ήθελε να είναι η Γαλλία υποτελής της αμερικανικής αυτοκρατορίας. 

Ο C.d. Gaulle δεν είχε κρύψει ποτέ την άποψη του σχετικά με το ότι, το ΝΑΤΟ ήταν εντελώς περιττό ως στρατιωτική συμμαχία – επειδή δεν υπήρχε ποτέ απειλή σοβιετικής εισβολής στην Ευρώπη. Χρησιμοποιούταν μόνο ως μέσον απορρόφησης της Ευρώπης από τις Η.Π.Α., όπως συνεχίζει να συμβαίνει – με τη διαφορά πως σήμερα ο «μπαμπούλας» είναι η Ρωσία και ο πρόεδρος της, παρά το ότι ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει ότι, πρόκειται για ένα πρόσχημα συνέχισης της αμερικανικής κατοχής. 

Περαιτέρω, μετά τον C.d. Gaulle οι γαλλικές κυβερνήσεις, όπως επίσης οι ευρωπαϊκές, δεν εκπροσωπούν τους δικούς τους πολίτες, αλλά τα αμερικανικά συμφέροντα – τα οποία συμβαδίζουν με τα συμφέροντα των ελίτ της ηπείρου μας, οι οποίες εξαρτώνται απόλυτα από την καλή θέληση των Η.Π.Α. Οι ελίτ αυτές, με τη συνδρομή της υπερδύναμης φυσικά, προωθούν ένα υπερφίαλο και καθυστερημένο πιόνι τους, τον κ. Macron, για την προεδρία της Γαλλίας – έχοντας επιβάλλει σε όλα τα άλλα κόμματα, με εξαίρεση την αριστερά, να τον στηρίξουν. 

Λογικά λοιπόν ο κ. Macron γιόρτασε ήδη τη νίκη του με κάθε πολυτέλεια, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως είναι αδύνατον να χάσει έχοντας την αμέριστη στήριξη των ισχυρών και του συστήματος – ενώ η κυρία Le Pen, η οποία επιθυμεί να είναι ανεξάρτητη η Γαλλία, να μην είναι δηλαδή υποτελής των Η.Π.Α. και δεκανίκι της Γερμανίας στην Ευρώπη, μάλλον δεν θα τα καταφέρει. Η εκλογή της άλλωστε θα σήμαινε πως οι ελίτ της χώρας της θα υφίσταντο μεγάλες ζημίες, ενώ θα κινδύνευε η αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη – οπότε, ακόμη και αν κέρδιζε, δύσκολα θα παρέμενε στη ζωή. 

Από την άλλη πλευρά η ΕΕ και η Ευρωζώνη χρειάζονται απαραίτητα μία ισχυρή Γαλλία, η οποία να είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τη Γερμανία – κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν, αφού η χώρα κυβερνιόταν από αδύναμους και ανίκανους πολιτικούς, με αποτέλεσμα να είμαστε αντιμέτωποι με μία γερμανική πλέον Ευρώπη. Εάν τώρα εκλεγεί το δημιούργημα των ελίτ, η καρικατούρα που στηρίζει το σύστημα (πηγή), η κατάσταση θα επιδεινωθεί – με πολύ πιθανό ενδεχόμενο η Γερμανία που μέχρι στιγμής έχει το ρόλο του «ύπατου αρμοστή» των Η.Π.Α. στην ήπειρο μας, να καταφέρει τελικά να ανεξαρτητοποιηθεί. 

Εάν το επιτύχει, κάτι που είναι στα πλαίσια του εφικτού λόγω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων της υπερδύναμης, καθώς επίσης της ανόδου της Κίνας, τότε η Ευρώπη θα βρεθεί σε χρόνο μηδέν υπό την κατοχή της – οπότε οι γαλλικές εκλογές μας αφορούν όλους, παρά το ότι δεν πρόκειται για τη δική μας χώρα. Πόσο μάλλον όταν γίνεται προσπάθεια απομόνωσης της Βρετανίας, σε συνδυασμό με την παραδειγματική τιμωρία της για το BREXIT – όπου αφενός μεν προωθείται η ένωση της Ιρλανδίας, αφετέρου η απόσχιση της Σκωτίας, με την είσοδο της στην ΕΕ. 

Περαιτέρω, μετά την αλλαγή πολιτικής εκ μέρους του κ. Trump, η Ρωσία φαίνεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της – πιστεύοντας βέβαια πως ο νέος πρόεδρος δεν κάνει αυτά που θέλει, αλλά εκείνα που του επιβάλλει η ελίτ της χώρας του (πηγή). Γνωρίζει φυσικά πως οι Η.Π.Α. έχουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες, οι οποίες θα διευρυνθούν εάν το δολάριο χάσει τη θέση του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα – ενώ κατανοούν ότι, με τη νέα οικονομική πολιτική που ανακοινώθηκε (μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων σε επίπεδα ρεκόρ), θα επαναπατρισθούν ίσως τα αμερικανικά κεφάλαια και οι επιχειρήσεις από το εξωτερικό, στηρίζοντας το δολάριο, αλλά θα διευρυνθούν τα δίδυμα ελλείμματα της χώρας, πιέζοντας το. 

Σε κάθε περίπτωση τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το δυτικό σύστημα του χρέους – σχεδιάζοντας ταυτόχρονα μία διπλή επίθεση εναντίον του δολαρίου, την οποία πολύ δύσκολα θα αντιμετώπιζε η υπερδύναμη ειρηνικά. Λογικά λοιπόν υπάρχουν υποψίες, σύμφωνα με τις οποίες η προκλητικότητα της Β. Κορέας είναι υποκινούμενη – με την έννοια πως ίσως δώσει την ευκαιρία στις Η.Π.Α. να επέμβουν στρατιωτικά στην περιοχή, για να διαφυλάξουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής: 

«Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου «θεμελιώδη λίθου» του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου συστήματος. 

Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό (A. Fits) – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. 

Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.» (πηγή). 

Ολοκληρώνοντας, οι αναταραχές στα Βαλκάνια, καθώς επίσης η προκλητικότητα της Τουρκίας, είναι θέματα που οφείλουν να απασχολούν πολύ σοβαρά την Ελλάδα, ενόψει των παγκοσμίων και ευρωπαϊκών εξελίξεων – γνωρίζοντας πως δεν είναι απίθανο να βρίσκεται η Γερμανία πίσω από όλα αυτά, συνεχίζοντας να θέλει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπολοίπους εταίρους της, καθώς επίσης για να σταθεροποιήσει την κατοχή της στη χώρα μας.

Αλέξης Ζακυνθινός

Πηγή : http://www.analyst.gr