Ο ρατσισμός στη Σουηδία

Πρόσφατα η πόλη του Μάλμε αγόρασε 268 διαμερίσματα για να εγκαταστήσει τους νέους μετανάστες πού αφίχθηκαν – όταν την ίδια στιγμή η Σουηδοί Πολίτες στην ίδια πόλη πρέπει να περιμένουν στη γραμμή προτεραιότητας πάνω από τρία χρόνια, για να νοικιάσουν με δικά τους χρήματα ένα διαμέρισμα

«Το Rinkeby είναι ένα γκέτο που μένουν Σομαλοί και Τούρκοι. Οι Σουηδοί μπορεί να μην διαμαρτύρονται άμεσα για τους πρόσφυγες, αλλά δεν δέχονται να έχουν οικογένειες προσφύγων στη γειτονιά τους – οπότε και τους αναγκάζουν να μείνουν σε ορισμένα μέρη με αποτέλεσμα την απομόνωση τους και τη δημιουργία γκέτο.

Όσες μαντήλες βλέπει κανείς σε μία ημέρα στο Rinkeby δεν βλέπει σε έναν χρόνο στην Αθήνα. Στο συγκεκριμένο περιστατικό (άρθρο) Αυστραλός δημοσιογράφος με κρυφή κάμερα προσπάθησε να τραβήξει πλάνα, έγινε αντιληπτός και ξυλοφορτώθηκε από καμιά 20αριά νεαρούς Σομαλούς» (Έλληνας που μένει στη Στοκχόλμη).

Άποψη 

Ένας άνθρωπος μπορεί να κληρονομήσει από τους προγόνους του, μεταξύ άλλων επειδή εργάσθηκαν περισσότερο ενδιαφερόμενοι για τις επόμενες γενιές, υλικά, πνευματικά, κοινωνικά κοκ. αγαθά. Για παράδειγμα σε ατομικό/υλικό επίπεδο ακίνητα ή επιχειρήσεις, σε πνευματικό τα έργα ενός προγόνου που τον καθιστούν υπερήφανο, ενώ σε κοινωνικό/συλλογικό επίπεδο τη δημιουργία ενός κράτους προνοίας – όπως στην περίπτωση των σκανδιναβικών χωρών, μεταξύ των οποίων της Νορβηγίας, όπου οι Πολίτες της έχουν αποφασίσει να συμμετέχουν στα κέρδη από την εξόρυξη πετρελαίου και οι επόμενες γενιές, έχοντας τα τοποθετήσει σε ένα επενδυτικό κεφάλαιο.

Στα πλαίσια αυτά, οι Σουηδοί έχουν κληρονομήσει από τους προγόνους τους σε συλλογικό επίπεδο ένα χαμηλό δημόσιο χρέος, ένα αξιοθαύμαστο κράτος προνοίας, καθώς επίσης ένα πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, το οποίο διευκολύνει σημαντικά τη συμβίωση μεταξύ τους. Έναντι αυτών των επιτευγμάτων τους έχουν θυσιάσει αρκετά υλικά αγαθά σε ατομικό επίπεδο – κρίνοντας από το μεγάλο ιδιωτικό χρέος τους (γράφημα), καθώς επίσης από το υψηλά ενυπόθηκα δάνεια τους (ανάλυση). 

Ως εκ τούτου, αφενός μεν δεν μπορεί να κατακρίνει κανείς την τάση τους να μην επιθυμούν να διαμένουν στις ίδιες γειτονιές με εκείνους τους πρόσφυγες, το πολιτιστικό επίπεδο των οποίων είναι πολύ συχνά εξαιρετικά χαμηλό, αφετέρου το να μη θέλουν να μοιράσουν μαζί τους το κράτος προνοίας τους – όπως κάποιος καλλιεργημένος άνθρωπος που δεν τον ευχαριστεί να κάνει παρέα με κάποιον αμόρφωτο ή κάποιος άλλος που δεν θέλει να μοιραστεί το σπίτι που έχτισε με κόπο ή κληρονόμησε από τους γονείς του, με κάποιο άλλο που δεν εργάσθηκε ούτε ο ίδιος, ούτε οι πρόγονοι του για να εξασφαλίσει κάτι ανάλογο.

Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, μάλλον δεν είναι σωστό να χαρακτηρίζει κανείς τους Σουηδούς ως ρατσιστές – αφού δεν θεωρούν φυλετικά ανώτερους τους εαυτούς τους, αλλά προσπαθούν απλά να διατηρήσουν όλα όσα έχουν πετύχει οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, με κόπο και θυσίες. Φυσικά μπορεί να είναι λάθος, αλλά έχει ασφαλώς τη λογική του.

Από την άλλη πλευρά, τα χρήματα που προσφέρει το σουηδικό κράτος στους πρόσφυγες, χωρίς να εργάζονται για να τα πάρουν, ενώ ασφαλώς δεν τα δικαιούνται κληρονομικά, είναι πάρα πολλά – καθιστώντας έτσι τη χώρα πόλο έλξης των ξένων. Για παράδειγμα, εάν κάποιος πάρει μία άδεια παραμονής ως πρόσφυγας ή ως ένα πρόσωπο με επικουρική προστασία, επιδοτείται έως και με 308 SEK (34 €) την ημέρα εάν συμμετέχει σε ένα «οργανόγραμμα», όπως αποκαλείται – εκτός από τα ασφαλιστικά οφέλη του σουηδικού κοινωνικού κράτους, το επίδομα εγκατάστασης κοκ.

Πρόσφατα τώρα η πόλη του Μάλμε αγόρασε 268 διαμερίσματα για να εγκαταστήσει τους νέους μετανάστες πού αφίχθηκαν – όταν την ίδια στιγμή η Σουηδοί Πολίτες στην ίδια πόλη πρέπει να περιμένουν στη γραμμή προτεραιότητας πάνω από τρία χρόνια, για να νοικιάσουν με δικά τους χρήματα ένα διαμέρισμα. Δεν είναι λοιπόν άδικο να κατηγορούνται ως ρατσιστές αυτοί που διαμαρτύρονται; Πόσο μάλλον όταν οι μετανάστες δεν είναι αναγκασμένοι να προσαρμόζονται στο σουηδικό τρόπο ζωής, έχοντας μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις;

Συνεχίζοντας, εάν πιστέψει κανείς τα δημοσιεύματα, η Σουηδία έχει μεγάλη έλλειψη αστυνομικών – γεγονός που σημαίνει ότι, είναι εύκολο να διαπράξει κανείς ένα έγκλημα χωρίς να συλληφθεί (το 86% των βιασμών δεν εξιχνιάζεται). Εκτός αυτού, ακόμη και όταν συλληφθεί κανείς, η ποινή δεν είναι καθόλου αυστηρή – αφού η φυλάκιση για βιασμό κυμαίνεται από δύο έως έξι έτη. Ο λόγος βέβαια που συμβαίνουν τα παραπάνω είναι το σχετικά υψηλό πολιτιστικό επίπεδο των Σουηδών – λόγω του οποίου τα εγκλήματα στο παρελθόν ήταν ελάχιστα, ενώ δεν απαιτούνταν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις για να διατηρείται η τάξη στη χώρα. 

Μετά τη μαζική εισροή προσφύγων όμως (μόνο για παροχή ασύλου κατατέθηκαν περίπου 29.000 αιτήσεις το 2016), δεν επιβαρύνεται μόνο το κράτος προνοίας (νοσοκομεία κλπ.) ή ο προϋπολογισμός (επιδόματα) αλλά, επίσης, πρέπει να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις – οπότε λογικά διαμαρτύρονται οι Πολίτες, αν και πολύ προσεκτικά, για να μη χαρακτηριστούν ρατσιστές. Κλείνοντας υπενθυμίζουμε από ένα παλαιότερο άρθρο συναδέλφου τα εξής:

Πριν από 100 χρόνια δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος στη Σουηδία. Το 1930 ζούσαν εκεί 15, το 1970 μόλις 1.000, το 1980 αυξήθηκαν στους 30.000, το 1990 στους 120.000, το 2006 στους 400.000, ενώ σήμερα είναι πολύ περισσότεροι. Αντίστροφα, ο αριθμός των «αυτοχθόνων» Σουηδών μειώνεται συνεχώς, με έναν ρυθμό που αν συνεχιστεί (χωρίς τη μετανάστευση), θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι μουσουλμανική η πλειοψηφία των κατοίκων το 2040. Από το καλοκαίρι του 2006 πάντως οι μουσουλμάνοι πουλούν μπλουζάκια στους δρόμους, τα οποία γράφουν πως το 2030 θα καταλάβουν τη Σουηδία!

Επειδή τώρα στα δημόσια σχολεία της χώρας δεν επιτρέπεται να διδάσκουν θρησκευτικά, οι μουσουλμάνοι ίδρυσαν δικά τους ιδιωτικά, ήδη από το 1993 (σήμερα υπάρχουν πάνω από 20). Άρχισαν επίσης να απαιτούν τη σαρία, όπως και όλα τα υπόλοιπα που προβλέπει η θρησκεία τους, έχοντας κατασκευάσει τέσσερα σουνιτικά τζαμιά και 150 χώρους προσευχής. Σήμερα το Ισλάμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία της Σουηδίας, ενώ πολύ σύντομα θα είναι η πρώτη.

Από το 1997 η Σουηδία έχει ανακηρυχθεί επίσημα σε μία πολυπολιτισμική χώρα, όπου ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος, ενώ μπορεί να μείνει όπου και όσο θέλει εάν ζητήσει άσυλο. Η εγκληματικότητα όμως καταρρίπτει συνεχώς νέα ρεκόρ, ενώ πολλοί Σουηδοί έχουν μετατραπεί σε μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, εγκαταλείποντας τις περιοχές που έχουν ήδη καταληφθεί από Μουσουλμάνους. Όπως το Μάλμε, στο οποίο το 50% των νεογέννητων παίρνει το όνομα Μωάμεθ.

Οι επιθέσεις εναντίον αστυνομικών είναι καθημερινές, οι μάχες μεταξύ συμμοριών που αποτελούνται από νεαρούς μουσουλμάνους κάθε εθνικότητας επίσης, ενώ οι εμπρησμοί αποτελούν σχεδόν φυσιολογικό φαινόμενο.

Όταν σκοτεινιάζει, δεν τολμάει καμία γυναίκα να κυκλοφορήσει μόνη της στους δρόμους σε ορισμένες περιοχές, αφού ο αριθμός των βιασμών έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Αρκεί να σημειώσει κανείς πως σε ένα περιθωριοποιημένο προάστιο της Στοκχόλμης το 17% των νεαρών μουσουλμάνων δήλωσαν το 2007 ότι, έχουν βιάσει τουλάχιστον μία φορά, ενώ το 31% ήταν τόσο βίαιο, ώστε η γυναίκα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο.

Υπάρχουν πολλά άλλα που θα μπορούσε να γράψει κανείς για όλα όσα συμβαίνουν στη σιωπηλή σαν τάφο Σουηδία, χωρίς να εξαιρούνται οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες. Κινδυνεύει όμως να χαρακτηριστεί ρατσιστής ή ρατσίστρια, καθώς επίσης να κατηγορηθεί ως θρησκευτικός εχθρός του Ισλάμ, χωρίς φυσικά να είναι.

Άλλωστε το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι καθόλου η θρησκεία, αλλά η βιωσιμότητα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών σε μικρές, φιλελεύθερες, ειρηνικές χώρες, οι οποίες σέβονται την ανεξιθρησκία, καθώς επίσης τους πολίτες άλλων κρατών. Ένα πρόβλημα που σίγουρα θα αντιμετωπίσει σύντομα η Ελλάδα, το αργότερο όταν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες κλείσουν τα σύνορα τους με συρματοπλέγματα ή με νέα τείχη, όπως κάποτε αυτό του Βερολίνου.

Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στα δίχτυα βίαιων ακροδεξιών παρατάξεων, με στόχο την προστασία τους, όπως έχει ήδη συμβεί στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη Φιλανδία και αλλού. Έτσι η κοινωνία θα βρεθεί στη μέση, κινδυνεύοντας ταυτόχρονα από δύο πλευρές. Το τι θα επακολουθήσει δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά μας. Μία μητέρα όμως δεν επιτρέπεται να κλείνει τα μάτια της μπροστά στην πραγματικότητα, κοροϊδεύοντας τον εαυτό της ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα.

Μπορεί δε η Ελλάδα να είναι τυχερή και να μη δεχτεί τρομοκρατικές επιθέσεις όπως η Γαλλία, αφού δεν βομβαρδίζει καμία χώρα, ούτε περιθωριοποιεί κανέναν, αλλά σίγουρα δεν θα αποφύγει τις αναταραχές στο εσωτερικό της. Οι άνθρωποι που θα εγκλωβιστούν εδώ, χωρίς δουλειά και χωρίς χρήματα, με τόσο βίαιες, απάνθρωπες εμπειρίες από τις πατρίδες τους που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε, θα μας οδηγήσουν στα άκρα. 

Κατά τη γνώμη μου, αυτό θα είναι το επόμενο πρόβλημα της Ελλάδας, απείρως μεγαλύτερο από την οικονομική κρίση και από όλα τα άλλα μαρτύρια που βιώνουμε. Δυστυχώς, επειδή κάποιοι εγκληματίες αποφάσισαν να μας μετατρέψουν σε πειραματόζωο στα εργαστήρια τους, όπως επίσης τη Σουηδία, αν και με εντελώς διαφορετικό σκοπό.

Αλέξης Ζακυνθινός

Πηγή : http://www.analyst.gr