Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Λέει το άρθρο: «Εγκρίθηκε η συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ για την διατλαντική προστασία προσωπικών δεδομένων».
Η ανάγνωση του κειμένου αυτού του άρθρου είναι αποκαλυπτική μιας και άμεση και εμφανής είναι η παραπλάνηση που εμπεριέχει σχετικά με δυο βασικές λέξεις: τη λέξη «διατλαντική» και τη λέξη «προστασία».
Με την έκφραση «διατλαντική», είναι ευνόητο πως εννοούμε «ό, τι περνάει ανάμεσα στις δυο ακτές του Ατλαντικού», δηλαδή ό, τι από ΕΕ πηγαίνει σε ΗΠΑ και ό, τι από ΗΠΑ πηγαίνει σε ΕΕ.
Ωστόσο, σε όλο το άρθρο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι γίνεται αναφορά μόνο(!) σε αμερικάνικες κυβερνητικές Υπηρεσίες οι οποίες είναι δήθεν εντεταλμένες να ενεργούν έτσι ώστε να μη δημιουργούνται παραβάσεις και παραβιάσεις των δικαιωμάτων που αφορούν τα προσωπικά δεδομένα των Ευρωπαίων.
Αντιθέτως, δεν λέει πουθενά τίποτα το ανάλογο που να εμπλέκει ευρωπαϊκές Υπηρεσίες σε σχέση με τα δεδομένα των Αμερικανών!
Για έναν άνθρωπο λογικό, αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι, δηλαδή, η λέξη «διατλαντική» αφορά αποκλειστικά τα προσωπικά δεδομένα των Ευρωπαίων πολιτών που μεταδίδονται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ προσωπικά δεδομένα των Αμερικανών πολιτών σε περίπτωση που μεταδίδονται στην ΕΕ!!
Οπότε το συμπέρασμα είναι μόνο ένα: το «διατλαντικό» σημαίνει απλά την «ατλαντική διαδρομή» από ΕΕ σε ΗΠΑ που κάνουν τα προσωπικά δεδομένα των Ευρωπαίων πολιτών και ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ κάποια αντίστροφη διαδρομή από ΗΠΑ σε ΕΕ των δεδομένων των Αμερικανών πολιτών!
Ήτοι: η απόλυτη υποταγή και υπαγωγή των Ευρωπαίων κυβερνώντων και πολιτών (όλα τα 570.000.000 ανθρώπων της Ένωσης) στις αμερικανικές ελεγκτικές υπηρεσίες (κρατικές, ασφάλειας, εμπορικές, ιδιωτικές, κλπ.).
Γι’ αυτό άλλωστε το κείμενο που διαβάζουμε μιλάει συνέχεια για αμερικανικές αρχές («Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ, «οι (αμερικανικές) επιχειρήσεις των οποίων η πρακτική δεν συμμορφώνεται», «πρόσβαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ», «πρόσβαση των (αμερικανικών) δημοσίων αρχών», «το γραφείο του Διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών»(περιβόητη και πολλάκις αμαρτωλή υπηρεσία διεθνώς), «ο Υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ», «τομέας της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών (των ΗΠΑ, βέβαια), «η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου», «οι ΗΠΑ έχουν αποκλείσει τη μαζική και χωρίς διακρίσεις παρακολούθηση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα»(!!) (να το δω και να μη το πιστέψω!), «καταγγελίες πολιτών της ΕΕ» (όπερ σημαίνει πως απλά πρόκειται για την κατεύθυνση «ευρωπαϊκών προσωπικών δεδομένων προς ΗΠΑ» αν η λογική των λέξεων έχει κάποια σημασία (και έχει!).
Μόνο για αμερικανικές, λοιπόν, ο λόγος και καμία μνεία για την αντίθετη περίπτωση, δηλαδή των εντεταλμένων ευρωπαϊκών υπηρεσιών και αρχών αντίστοιχων των αμερικανικών που μόλις διαβάσαμε παραπάνω: δεν υπάρχει κανένα όνομα κοινοτικού φορέα υπεύθυνου για την μη καταστρατήγηση της λεγόμενης συμφωνίας εκ μέρους ευρωπαϊκών υπηρεσιών(ασφαλείας, κυβέρνησης, κλπ.) ή επιχειρήσεων όπως θα περίμενε κανείς εφόσον η συμφωνία που μας «σερβίρουν» αφορά ΗΠΑ αλλά και Ευρώπη.
Και φυσικά πώς να υπάρχουν ευρωπαϊκά ονόματα κοινοτικών «υπουργείων» ή «αρχών αφού αυτή η «Συμφωνία» δεν προβλέπει την μετάδοση αμερικανικών προσωπικών δεδομένων στην ΕΕ, αλλά ΜΟΝΟ προβλέπει τη μετάδοση των ευρωπαϊκών προσωπικών δεδομένων στης ΗΠΑ!
Κι μετά ας έρχονται να σκαρφαλώνουν πάνω σε καθρέφτες για να μας πείσουν για το αντίθετο!
Και έπεται η δεύτερη «παραπλάνηση»: είναι η κρίσιμη λέξη «προστασία». Σαφώς η λέξη δεν αφορά τα ευρωπαϊκά προσωπικά δεδομένα που στέλνονται στις ΗΠΑ, αλλά μόνο τα αμερικάνικα προσωπικά δεδομένα που δεν στέλνονται στην ΕΕ!
Έτσι, τα αμερικανικά είναι προστατευμένα (έχουν «προστασία») γιατί βεβαίως δεν υπόκεινται σε ευρωπαϊκό κοινοτικό έλεγχο και αποθήκευση επειδή απλά δεν προβλέπεται να στέλνονται στην ΕΕ, ενώ τα ευρωπαϊκά δεν είναι προστατευμένα (άσχετο τί λένε οι Αμερικανοί: είναι βλακωδώς αφελείς όσοι τους πιστεύουν!) διότι στέλνονται στην «προστατευτική» αδιακρισία των αμερικανικών αρχών.
Τελικά αν η συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ περιέχει ό, τι μας λέει το κείμενο του ως άνω άρθρου, ακόμη μια φορά η κυβέρνηση της ΕΕ (η τρισκατάρατη «Κομισιόν», η οποία πρέπει οπωσδήποτε να αναμορφωθεί ριζικά) παραδόθηκε στη κυβέρνηση των ΗΠΑ: οι Ευρωπαίοι πολίτες από τώρα και στο εξής θα ελέγχονται στενά και ΝΟΜΙΜΑ πια σε όλα τους τα προσωπικά δεδομένα από τους Αμερικανούς, που θα τα αποθηκεύουν κιόλας, ενώ οι αμερικανοί πολίτες δεν θα υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο από τους Ευρωπαίους κοινοτικούς διότι αυτό δεν προβλέπεται και επομένως εάν γίνεται θα θεωρείται παράνομο και καταχρηστικό.
Οπότε ολόκληρη Συμφωνία – νομικό κείμενο, νόμος – είναι προς όφελος των Αμερικανών και κατά των Ευρωπαίων, που δεν θα μπορούν πια να επικαλεστούν καμία παρανομία εκ μέρους των ΗΠΑ.
Όλα αυτά με βάση τα λεγόμενα του άρθρου διότι η ανάλυσή του σε αυτά τα συμπεράσματα οδηγεί και όχι σε άλλα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο αυτή η Συμφωνία να μη μείνει μυστική, αλλά αμέσως να δημοσιοποιηθεί στην αληθινή της μορφή η οποία θα επιβεβαιώνει όσα ειπώθηκαν έως εδώ ή θα τα διαψεύδει.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ή δεν είναι έτσι, πρέπει να ρωτήσουμε: οι λαοί της ΕΕ τα δέχονται; Τους ρώτησε κανείς αν τα δέχονται; Μια κυβέρνηση («Κομισιόν») που κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν έχει εκλέξει, άμεσα ή έμμεσα, με ποιο δικαίωμα της επιτρέπεται να «μπλέκει» τους πολίτες των λαών δίχως αυτοί να το ξέρουν και να συμφωνήσουν;
Αυτό είναι το μεγαλείο της κοινοτικής δημοκρατίας;!
Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Συγγραφέας, Ελληνιστής
Πηγή : http://mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου