Στο τελευταίο Συμβούλιο Κορυφής, το οποίο ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, εκδηλώθηκε, για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, μια μίνι επανάσταση εναντίον της λιτότητας όχι από τους λαούς ή τους πολίτες αλλά από τους ίδιους τους αρχηγούς κρατών!.
Η Γαλλία, αλλά και η Ιταλία, η Αυστρία, η Σλοβενία και η Μάλτα αμφισβήτησαν τις νέες εξουσίες που έχουν δοθεί στην Κομισιόν σε επίπεδο πολιτικής και προϋπολογισμών. Η Κομισιόν τους ζητάει να κάνουν επιπλέον προσπάθειες και να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι, ώστε οι προϋπολογισμοί τους για το έτος 2015 να σέβονται τα ευρωπαϊκά κριτήρια. Αυτό, όμως, δεν περνάει πλέον.
Στα όπλα για τη λιτότητα
Και μάλιστα δεν περνάει καθόλου, όπως αποδεικνύεται από τις μίνι επαναστάσεις που εκδηλώνονται εδώ κι εκεί το τελευταίο διάστημα εκ μέρους των κυβερνήσεων που «δεν τα κατάφεραν», όπως σημειώνει ο Ζαν Κατρεμέρ στην Liberation.
Ωστόσο, οι Βρυξέλλες απειλούν την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου να εκδόσουν αρνητική άποψη για πολλά προσχέδια προϋπολογισμών και στην συνέχεια απειλούν να λάβουν μέτρα και να επιβάλλουν πρόστιμα. Στην περίπτωση της Γαλλίας, για παράδειγμα, θα επιβληθεί πρόστιμο 0,1% του ΑΕΠ, ήτοι 2 δις ευρώ).
Ολάντ και Ρέντσι επικεφαλής της επανάστασης
Ωστόσο, ο Ματέο Ρέντσι, ο Ιταλός πρωθυπουργός, δήλωσε στο Συμβούλιο αρχηγών που έγινε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες ότι θα ξεκινήσει ο ίδιος μια συζήτηση «για το ποιος αποφασίζει τι».
Η γαλλική κυβέρνηση είναι στο ίδιο μήκος κύματος.
Για ακόμη μια φορά, τα Κράτη δείχνουν ότι αγαπούν την Ευρώπη αλλά όχι τις αντιξοότητες που απορρέουν από αυτή. Το Παρίσι και η Ρώμη δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι οι Βρυξέλλες θα τολμούσαν να τους ζητήσουν να επανεξετάσουν τους προϋπολογισμούς τους όταν τους κατέθεσαν, στις 15 Οκτωβρίου. Στο κάτω-κάτω αυτές οι χώρες είναι μεγάλα Κράτη (έχουν το 50% του ΑΕΠ της ευρωζώνης) στην καρδιά του κοινοτικού οικοδομήματος.
Κι αυτά συμβαίνουν γιατί οι δύο αυτές χώρες ξέχασαν λίγο γρήγορα ότι οι 16 εταίροι τους της ευρωζώνης εκτιμούν ότι δεν μπορεί να υπάρχει διαφορετική μεταχείριση με το κριτήριο αν μια χώρα είναι μεγάλη ή όχι. Ειδικά όταν πολλές χώρες της ευρωζώνης πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, από αυστηρά μέτρα λιτότητας, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Ισπανία.
Η οικονομική διακυβέρνηση προ των πυλών
Στις 4 Νοεμβρίου 2014, η Ευρώπη πρόκειται να εισαχθεί και επίσημα σε μία μακρά περίοδο για την εφαρμογή της ολικής Τραπεζικής Ένωσης.
Η τραπεζική ένωση, όπως συμφώνησαν οι ηγέτες της Ευρώπης, συνεπάγεται τη δημιουργία μίας ενιαίας εποπτικής αρχής. Σημαίνει την καθιέρωση ενός κοινού συστήματος εγγύησης καταθέσεων και ενός μηχανισμού για το κλείσιμο των αφερέγγυων χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Σημαίνει ότι οι οργανισμοί διάσωσης της ΕΕ θα έχουν τη δυνατότητα να διοχετεύουν άμεσα κεφάλαια σε τραπεζικά ιδρύματα με χαμηλή κεφαλαιοποίηση.
Ομοίως, δημοσιονομική ένωση σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή εναλλακτικά ένα Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών) θα έχει την εξουσία να βάζει βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Σημαίνει, επίσης, ότι μέρος των εθνικών χρεών των κρατών-μελών θα καταστεί αμοιβαίο χρέος: τα χρέη των κρατών θα μετατρέπονται σε Ευρωομόλογα, δηλαδή σε κοινή υποχρέωση όλων των κρατών-μελών της ΕΕ. Η Επιτροπή (ή το Υπουργείο Οικονομικών) θα αποφασίζει στη συνέχεια πόσα επιπλέον Ευρωομόλογα θα εκδίδονται και για λογαριασμό ποιου κράτους.
Τέλος, πολιτική ένωση σημαίνει τη μεταφορά της νομοθετικής εξουσίας από τα εθνικά κοινοβούλια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο θα αποφασίσει στη συνέχεια πώς θα δομηθεί η δημοσιονομική, η τραπεζική και η νομισματική ένωση της Ευρώπης. ...
Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα ότι οι αντιπρόσωποι του λαού απογυμνώνονται από τις αρμοδιότητές τους.
Πηγή : www.logiosermis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου