ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
Οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε καλά το κλίμα πριν από τις εκλογές του 1981. Οι συνθήκες τότε ήταν εντελώς διαφορετικές από σήμερα, και οι προοπτικές ασφαλώς το ίδιο.
Αλλά υπάρχει ένα κοινό σημείο: σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος είχε, όπως και σήμερα, αηδιάσει με την κυβέρνηση.
Το 1981 η επί δεκαετίες κυβερνώσα –με κάποιες παρενθέσεις– δεξιά είχε εξελιχθεί σε ένα κλειστό, ολιγαρχικό, αυτάρεσκο και αλαζονικό καθεστώς. Είχε αποκλείσει, όποιον δεν ήταν αρκετά δουλικός και οσφυοκάμπτης, με την γνωστή «ρετσινιά» του κομμουνιστή ή κρυπτοκομμουνιστή ή του αιρετικού. Όλοι της οι αντίπαλοι ήταν «ανίκανοι», «εθνικώς ύποπτοι» και «επικίνδυνοι». Οι κεντρώοι ήταν «τυχοδιώκτες» και «καιροσκόποι», οι αριστεροί ήταν «εαμοβούλγαροι», ακόμη και οι ακροδεξιοί ήταν «παραπλανημένοι» συγγενείς και «απολολώτα πρόβατα».
Η καφενειακού επιπέδου επιχειρηματολογία, η πόλωση, η κινδυνολογία, η μισαλλοδοξία, ακόμα και ο κοινωνικός αποκλεισμός και η φραστική βία κυριαρχούσαν στην πολιτική αντιπαράθεση. Στα κυριακάτικα οικογενειακά γεύματα υπήρχαν εντάσεις και καυγάδες. Οι δεξιοί απλά δεν δέχονταν ότι μπορεί κάποιος να έχει ανεξάρτητη γνώμη και κριτική άποψη, πολύ περισσότερο ότι μπορεί κάποιος άλλος να κυβερνήσει αυτήν την χώρα.
Ο παλαιοκομματικός χαρακτήρας των τελευταίων κυβερνήσεων του Καραμανλή και του Ράλλη, η παρωχημένη και ξεπερασμένη αντίληψη διοίκησης, η πελατειακή-ρουσφετολογική λογική, η αναξιοκρατία, η πλήρης αδυναμία στοιχειώδους έστω ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού, η ιδεολογική άπνοια, η σαδιστική γραφειοκρατία των κρατικών μηχανισμών, η απουσία πνοής και ουσιαστικού έργου και ο περιορισμός των υπουργών (πλην ελαχίστων) σε διαχειριστική διεκπεραίωση, είχαν εξοργίσει πολύ κόσμο. Θυμάμαι την λέξη-σύνθημα που χρησιμοποιούσαν τότε οι μαθητές και φοιτητές, γιά να συμπυκνώσουν την πολιτική κατάσταση: «σήψη».
Η δεξιά δεν είχε αντιληφθεί ότι ο Εμφύλιος ήταν πιά παρελθόν και εξακολουθούσε να τον χρησιμοποιεί ως πολιτικό επιχείρημα. Επίσης δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που είχε αποκλεισθεί με διάφορα προσχήματα από την εξουσία, τώρα την διεκδικούσε. Παλαιοί βενιζελικοί που δεν αφομοιώθηκαν από την καραμανλική δεξιά, προοδευτικοί αστοί, επιστήμονες από το εξωτερικό, εαμογενείς, οι αγρότες, η μεγάλη και σφύζουσα μικρασιατική μάζα, όλοι αυτοί τελικώς συσπειρώθηκαν και έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ την μεγάλη νίκη του 48%.
Εντυπωσιάζουν οι ομοιότητες. Υπάρχουν όμως και οι διαφορές. Μόνο που αυτές κάνουν ακόμα μεγαλύτερη την οργή του κόσμου εναντίον της σημερινής «δεξιάς» (το δεξιάς σε εισαγωγικά γιατί η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Σαμαρά έχει κληρονομήσει όλα τα αρνητικά της Δεξιάς του Κωνσταντίνου Καραμανλή χωρίς ούτε ένα από τα θετικά της). Τουλάχιστον η Δεξιά του 1981 δεν είχε καταστρέψει ολοσχερώς την ελληνική οικονομία και κοινωνία, δεν είχε παραδώσει τον έλεγχο της χώρας σε κάποια τρόϊκα και δεν είχε αναδείξει σε ανώτατα αξιώματα σωρηδόν ακροδεξιούς, φαύλους και γραφικούς. Επίσης η τότε ΝΔ είχε ηγέτη με διεθνές κύρος και κάποια έστω λιγοστά σημαντικά στελέχη που κρατούσαν την χώρα όρθια. Επίσης η διαφθορά ήταν περιορισμένη και το επίπεδο της Βουλής ήταν, σε σχέση με το σημερινό, αντίστοιχο του....Χάρβαρντ.
Όπως και το 1981, έτσι και σήμερα, στις εκλογές ο λαός πρωτίστως θα καταψηφίσει την κυβέρνηση. Αλλά σε εξαιρετικά μεγαλύτερη κλίμακα. Η ΝΔ θα απωλέσει μεγάλο μέρος ακόμη και των παραδοσιακών ψηφοφόρων της, αυτών που το 1981 την υπερασπίστηκαν με φανατισμό.
Γι’ αυτό και, ενώ η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 18 Οκτωβρίου του 1981 ηττήθηκε με το αξιοπρεπές 35% και παρέδωσε την εξουσία με στοιχειώδη ευπρέπεια, η σημερινή κυβέρνηση δεν θα λάβει στις επερχόμενες εκλογές ούτε το ήμισυ του ποσοστού του 1981 και θα αποχωρήσει από την εξουσία «με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα».
Πηγή : kontranews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου