Στη σύγχρονη πολιτική συζήτηση, ο όρος «βαθύ κράτος»
περιγράφει μια γενική φράση που περιγράφει την παγιωμένη γραφειοκρατία
και τις αόρατες δυνάμεις που διαμορφώνουν τη διακυβέρνηση.
Η Ουάσιγκτον, για παράδειγμα, παρουσιάζεται συχνά ως το επίκεντρο του λεγόμενου βαθέος κράτους, όπου οι δυναμικές εξουσίας λειτουργούν ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα. Ορισμένοι το αποκαλούν και «blob».
Ενώ είναι αλήθεια ότι η διακυβέρνηση των ΗΠΑ κατευθύνεται από μη εκλεγμένες και μη υπόλογες στον λαό οντότητες, όπως τα στρατιωτικά και τα μυστικά συγκροτήματα, η έννοια «βαθύ κράτος» μπορεί να απλοποιεί υπερβολικά τις πολυπλοκότητες της διακυβέρνησης στην Ουάσιγκτον.
Μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως τρόπος αποφυγής να δώσουν λόγο εκείνοι που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τις ζημιές που έχουν προκληθεί σε μια χώρα.
Το βαθύ κράτος μπορεί να φαίνεται ως μια μονολιθική οντότητα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, αποτελεί ένα περίπλοκο δίκτυο ανθρώπινων παραγόντων με πραγματική αυτονομία.
Μεταξύ αυτών, ο Barack Obama ξεχωρίζει ως μια προσωπικότητα της οποίας η επιρροή και η κληρονομιά έχουν διαμορφώσει σημαντικά το πολιτικό τοπίο τα τελευταία 17 χρόνια.
Ο ρόλος του Obama
Ο Obama ενσαρκώνει την έννοια της αυτονομίας μέσα σε αυτό που συχνά αναφέρεται ως «βαθύ κράτος».
Η προεδρία του δεν έφερε μόνο διχασμό και πολιτικές αλλαγές, αλλά έβαλε και τα θεμέλια για ένα δίκτυο φανατικών υποστηρικτών και ιδεολογικών συμμάχων, πολλοί από τους οποίους παραμένουν παγιωμένοι σε κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς θεσμούς.
Αυτά τα πρόσωπα, πολλά από τα οποία υπήρξαν μέλη της διοίκησης Obama, υπονόμευσαν τη δημοκρατία.
Οι μεταπροεδρικές δραστηριότητες του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ, π.χ. η καθοδήγηση ανερχόμενων Δημοκρατικών και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος πρώην πρόεδρος μετά τον Woodrow Wilson που παρέμεινε στην Ουάσιγκτον, υπογραμμίζουν τη συνεχιζόμενη επιρροή του.
Επιπλέον, μια πιο προσεκτική εξέταση αποκαλύπτει ότι πολλά άτομα που υπηρέτησαν υπό τον Obama παραμένουν ενεργά σε κυβερνητικούς ρόλους.
Προσωπικότητες σε καίριους τομείς όπως οι μυστικές υπηρεσίες, η άμυνα και άλλοι κρίσιμοι τομείς διατηρούν τις θέσεις τους ή επανεμφανίζονται σε διαφορετικούς ρόλους, ενισχύοντας την αντίληψη για μια μη δημοκρατική συνέχεια στη διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι μοναδικό για τη διοίκηση Obama.
Ιστορικά, η Ουάσιγκτον έχει γίνει μάρτυρας της «ανακύκλωσης» αξιωματούχων και συμβούλων σε διαφορετικές προεδρίες, δημιουργώντας μια εσωτερική τάξη που λειτουργεί με υψηλό βαθμό αυτονομίας.
Ωστόσο, ο Obama αναμφίβολα πήγε αυτή την πρακτική σε ένα νέο επίπεδο.
Oι άνθρωποι του Obama
Ο Antony Blinken ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας υπό τον Obama πριν γίνει υπουργός Εξωτερικών υπό τον Biden.
Συνέχισε τις καταστροφικές πολιτικές του Obama, από το Ιράν έως την Ουκρανία.
Ο Jake Sullivan κατείχε διάφορους ρόλους εθνικής ασφάλειας υπό τον Obama πριν γίνει σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας υπό τον Biden.
Στο μεσοδιάστημα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της θεωρίας συνωμοσίας περί ρωσικής ανάμειξης.
Αν και δεν κατέχει πλέον κυβερνητική θέση, η σύζυγός του, Margaret Goodlander, έγινε πρόσφατα νέο μέλος του Κογκρέσου.
Η Victoria Nuland έσπειρε τον πόλεμο στην Ουκρανία το 2014 όταν ήταν βοηθός υπουργός Εξωτερικών υπό τον Obama.
Αργότερα έγινε υφυπουργός Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις υπό τον Biden.
Επίσης, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της ψευδούς αφήγησης για τη ρωσική ανάμειξη.
Ο σύζυγός της, Robert Kagan, είναι σχολιαστής στο Brookings Institution και μέχρι πρόσφατα ήταν φανατικός αντι-Trump αρθρογράφος στην The Washington Post.
Η Susan Rice μετακινήθηκε από τη θέση της συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας και της πρέσβειρας στον ΟΗΕ υπό τον Obama στη θέση της διευθύντριας του Συμβουλίου Εσωτερικής Πολιτικής στην κυβέρνηση Biden.
Η Rice προσπάθησε διαβόητα να συγκαλύψει την εμπλοκή του Obama στη χρήση του κράτους εναντίον του Trump μέσω της θεωρίας για τη ρωσική ανάμειξη, ιδιαίτερα στον ρόλο του στην απόλυση του στρατηγού Michael Flynn.
Η Mary McCord ήταν βοηθός γενικού εισαγγελέα υπό τον Obama, θέση από την οποία προώθησε επίσης την αφήγηση για τη ρωσική ανάμειξη.
Αργότερα έγινε νομική σύμβουλος της Βουλής των Αντιπροσώπων κατά την έρευνα για την 6η Ιανουαρίου.
Πρόσφατα, προσπάθησε να εμποδίσει τον διορισμό της Pam Boddy ως γενικής εισαγγελέα και του Cash Patel ως διευθυντή του FBI.
Ο σύζυγός της, Sheldon Snook, εργάστηκε για τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, John Roberts, από το 2014 έως το 2020.
Τον Δεκέμβριο του 2020, έγραψε ένα αντι-Trump άρθρο στο The Atlantic.
Η Lisa Monaco, επίσης προωθήτρια της θεωρίας για τη ρωσική ανάμειξη, ήταν Σύμβουλος Εσωτερικής Ασφάλειας υπό τον Obama και έγινε Αναπληρώτρια Γενική Εισαγγελέας υπό τον Biden.
Η λίστα συνεχίζεται με ονόματα όπως ο John Carlin, η Janet Yellen, ο Ron Klein, ο John Kerry, η Samantha Power, ο Jerome Powell.
Η ουσία είναι σαφής: η Μόνιμη Ουάσινγκτον δεν είναι ένα άμορφο blob, αλλά ένα δίκτυο αλληλένδετων ελίτ.
Τα πάντα για το image
Η έλλειψη διοικητικής εμπειρίας του Obama και η ελάχιστη κατανόησή του για σημαντικά θέματα δεν είχαν σημασία — οι Δημοκρατικοί ήθελαν μια φιγούρα ως ηγέτη του Ελεύθερου Κόσμου που να μπορεί να μιλά αποφασιστικά, να ταξιδεύει στον κόσμο επαναλαμβάνοντας αριστερές κοινοτοπίες.
Αυτό που απέτυχαν να κατανοήσουν οι Δημοκρατικοί ήταν ότι εν τέλει δημιούργησαν μια φιγούρα που κατέστρεψε τελικά το κόμμα τους με τρόπους που δεν περίμεναν.
Οι ακροαριστερές πεποιθήσεις του Obama, η αντιπάθειά του προς την Αμερική και ο φυλετικός διχασμός που έσπερνε, ήταν κάπως κρυμμένες στην αρχή, ωστόσο έγιναν αρκετά εμφανείς όταν οι Δημοκρατικοί τον έβαλαν στο «βάθρο» τυφλωμένοι από τη γοητεία του.
Πουθενά αυτό δεν ήταν πιο εμφανές από ό,τι μετά την τοποθέτηση της Kamala Harris ως υποψήφιας προέδρου.
Η αποτυχία του αντιπροέδρου επί προεδρίας Obama, Joe Biden, παραμερίστηκε μετά το καταστροφικό debate όπου φαινόταν ζαλισμένος και μπερδεμένος.
Οι Δημοκρατικοί μεσίτες εξουσίας, ειδικά ο Obama μαζί με την Pelosi, γνώριζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο Biden να νικήσει τον Donald Trump τον Νοέμβριο.
Αυτό στο οποίο δεν υπολόγισαν ήταν ότι ο Biden υποστήριξε αμέσως την αντιπρόεδρό του. Ο Obama και η Pelosi δεν είδαν αυτή την κίνηση να έρχεται...
Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για όποιον έχει παρακολουθήσει την προεδρική πολιτική από τη στιγμή που ορκίστηκε ο Obama στις 20 Ιανουαρίου 2009, έως τις εκλογές της περασμένης εβδομάδας. Η λατρεία της προσωπικότητας του Obama εμπόδισε τη ζημιά να φανεί στο σύνολό της μέχρι πολύ μετά τη δεύτερη θητεία του.
Ο ριζοσπαστισμός του και η τάση του να έλκεται από τον πλούτο και τη φήμη, έθεσαν σε κίνδυνο την προεδρία του και αυτό εξηγεί πώς το Δημοκρατικό Κόμμα μετακινήθηκε τόσο αριστερά και αποξένωσε ένα μεγάλο μέρος της μετριοπαθούς βάσης του.
Μία σειρά από μεγάλα λάθη
Η εμμονή του Obama με τους δισεκατομμυριούχους οδήγησε σε μια αναδυόμενη ολιγαρχία, ειδικά στον τομέα της τεχνολογίας.
Επίσης, ως αποτέλεσμα της woke παράνοιας που έσπειρε μέσω πολιτικών «DEI», η φυλετική κόντρα αυξήθηκε, η ανισότητα εκτοξεύτηκε στα ύψη.
Παράλληλα, εντάθηκε το μίσος κατά της Ρωσίας στην προσπάθεια των Δημοκρατικών να «χτυπήσουν» τον Trump στις εκλογές από το 2016 και μετά.
Παρά τον έξυπνο τρόπο του, ο Obama ήταν μια καταστροφή για τους Δημοκρατικούς...
Ανέβηκε στην εξουσία το 2008 επειδή οι Millennials ηλικίας 18 έως 25 ετών τον έβλεπαν ως Μαύρο Ιησού.
Αλλά όλα τα παραπάνω ήταν και ένα χρυσωρυχείο για τον ίδιο τον Obama, ο οποίος βρίσκεται τώρα στην τέταρτη έπαυλή του...
Ήθελε φήμη, περιουσία, λατρεία και καμία ευθύνη...
Προεδρία Trump
Η προεδρία του Donald Trump, χαρακτηριζόμενη ως «outsider», αποτέλεσε σημαντική πρόκληση για την καθεστηκυία τάξη.
Η εκλογή του το 2016 θεωρήθηκε από πολλούς μια λαϊκιστική εξέγερση ενάντια στις ελίτ της Ουάσινγκτον.
Ωστόσο, οι μηχανισμοί του «βαθέος κράτους» -ή πιο σωστά, της εδραιωμένης γραφειοκρατίας και των μακροχρόνιων δικτύων- αποδείχθηκαν ανθεκτικοί και επικίνδυνα αποτελεσματικοί.
Δεν βοήθησε το γεγονός ότι πολλά από τα άτομα που αναφέρονται παραπάνω, μαζί με άλλα, παρέμειναν στην Ουάσινγκτον σε κυβερνητικούς ή ημικυβερνητικούς ρόλους, ενεργά υπονομεύοντας την προεδρία του Trump.
Η δεύτερη θητεία του Trump ανοίγει ένα μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας να αμφισβητήσει το κατεστημένο σύστημα και ενδεχομένως να επιφέρει σεισμικές αλλαγές στο πολιτικό τοπίο.
Το αν θα καταφέρει να διαταράξει μόνιμα τις ελίτ της Ουάσινγκτον ή αν θα προκαλέσει μια προσωρινή μετατόπιση εξουσίας παραμένει αβέβαιο.
Η πρόκληση είναι σίγουρα τεράστια. Η θεσμική αδράνεια είναι βαθιά ριζωμένη, και τα εξελιγμένα δίκτυα επιρροής, που έχουν χτιστεί εδώ και δεκαετίες με ηγετικές φιγούρες όπως ο Obama, είναι σταθερά εδραιωμένα, όπως και τα στρατιωτικά και μυστικά σύμπλοκα που λειτουργούν πίσω από τις πολιτικές σκηνές.
Το πρώτο βήμα είναι να προσλάβει τους κατάλληλους ανθρώπους, και σε αυτό το μέτωπο, φαίνεται πως ο Trump 2 τα πάει πολύ καλύτερα από τον Trump 1.
Δεν θα υπάρξει άλλη θητεία για τον Obama - τουλάχιστον όχι σύντομα.
Το πέπλο έχει σηκωθεί, και οι Ρεπουμπλικανοί δεν παγιδεύονται πλέον από τα ίδια τεχνάσματα.
Η πολιτική θέση του Obama υπέστη επίσης σημαντικό πλήγμα από την ένθερμη υποστήριξή του στην καταστροφική υποψηφιότητα της Kamala Harris.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει να επιστρέψει.
Η φιλική του αλληλεπίδραση με τον Trump στην κηδεία του Προέδρου Carter υποδηλώνει πιθανά σχέδια.
Ενώ ο παγκόσμιος εφιάλτης μπορεί να φτάνει στο τέλος του με τον Biden να αποχωρεί και τον Obama να βρίσκεται εκτός σκηνής -τουλάχιστον προς το παρόν- πρέπει να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση για να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί.
Πηγή : www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου