Η Τουρκία είχε εξίσου σημαντικές περιπέτειες σε αυτά τα 50 χρόνια, πέρασε και αυτή από το ΔΝΤ .
Η διαφορά είναι ότι η Τουρκία φαίνεται ότι μετέτρεψε
τις κρίσεις σε ευκαιρία. Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν άλλαξε απολύτως τίποτα
αλλά η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση χειροτέρεψε
δραματικά.
Με αφορμή τη μαύρη επέτειο του Αττίλα 1 και Αττίλα 2
στην Κύπρο δημοσιεύουμε μια εκτενέστατη συζήτηση με τον Ταξίαρχο ε.α
Παναγιώτη Γερογλή, ο οποίος μετά από την αποστρατεία του αρθρογραφεί
συστηματικά για όλα όσα έχουν να κάνουν με την επιβίωση της χώρας. Η
συζήτηση θα δημοσιευθεί ,λόγω της έκτασης της . σε συνέχειες.
Ο κ.Παναγιώτης Γερογλής Ταξίαρχος ε.α είναι απόφοιτος
της Σχολής Επιτελών, της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής
Άμυνας, είναι κάτοχος διπλώματος σε διπλωματικές και στρατηγικές
σπουδές, μεταπτυχιακού τίτλου στην Διεθνή Ασφάλεια και Εφηρμοσμένη
Στρατηγική από πανεπιστήμιο του εξωτερικού (Ηνωμένο Βασίλειο), καθώς και
απόφοιτος του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Άμυνας και Ασφάλειας ως Πολιτικός
Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).
Πέραν
των ανωτέρω σπουδών, και πέραν των θέσεων στις οποίες έχει θητεύσει ως
Διοικητής και ως Επιτελής σε Μονάδες και σε Σχηματισμούς του ΓΕΣ, στον
Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου μας, έχει σημαντική εμπειρία από
ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και των ΗΕ, σε Καύκασο , Βαλκάνια και
Αφρική, ενώ έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας ως Στρατιωτικός Σύμβουλος της
Ελλάδας στον ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) και ως Στρατιωτικός
Εκπρόσωπος στον ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην
Ευρώπη).
Παράλληλα , παραμένει και πιστοποιημένος επιθεωρητής
των Συνθηκών CFE ( Conventional Forces Europe , VD (Vienna Document) ,
O.S. ( Open Skies) , ενώ διετέλεσε και Δκτης του ΔΙΓΕΔ / ΓΕΕΘΑ
(Διακλαδικό Ινστιτούτο Γλωσσομάθειας των Ενόπλων Δυνάμεων) αλλά και
Δκτής του ΝΑΤΟικού Πολυεθνικού Κέντρου Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων
Υποστήριξης της Ειρήνης.
Πάρις Καρβουνόπουλος (Π.Κ):Κύριε Ταξίαρχε, κ. Γερογλή,
ευχαριστούμε πολύ για τη θετική σας ανταπόκριση και για το χρόνο σας
προκειμένου να μοιραστείτε με το Militaire και τους φίλους του, τις
απόψεις και τις εκτιμήσεις σας σχετικά με την πορεία και τις εξελίξεις
των ελληνοτουρκικών.
Παναγιώτης Γερογλής (Π.Γ). : Αγαπητέ κ. Καρβουνόπουλε, σας
ευχαριστώ κι εγώ από πλευράς μου για την πρόσκληση σας και την τιμή που
μου κάνετε τόσο για την σημερινή μας συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά,
αλλά παράλληλα δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω και δημόσια τις
ευχαριστίες μου , προς το Militaire, τους συντελεστές του, αλλά και τους
φίλους του, για την συχνή φιλοξενία των άρθρων μου, σε θέματα ασφαλείας
και όχι μόνο…Παράλληλα, λόγω των τελευταίων εξαιρετικά δυσάρεστων
γεγονότων των πυρκαγιών που πλέον έφτασαν στις πόρτες μας, θα ήθελα να
εκφράσω τη θλίψη μου και τη συμπαράστασή μου, στους πληγέντες των
δασικών πυρκαγιών του τελευταίου μηνός, σε Σέριφο, Εύβοια και σε όλη τη
χώρα, αλλά και πρόσφατα στην Αττική, οι οποίες κατά πρωτοφανή τρόπο,
έφτασαν και εντός αστικού ιστού, σε Χαλάνδρι και Βριλήσσια…Η
απογοήτευση, ο θυμός και η οργή,, πλέον ξεχειλίζουν και όλα αυτά τα
δραματικά που συμβαίνουν, πρέπει να αλλάξουν πολύ σύντομα.. αλλά προς το
παρόν, σταματώ εδώ…
Π.Κ. : Έχετε δίκιο…οι σκέψεις όλων μας είναι στους
πληγέντες, αλλά όπως είπατε, επί του παρόντος σταματάμε εδώ, αλλά θα
επανέρθουμε πολύ σύντομα…Εξάλλου, με δύο άρθρα σας που μας
εμπιστευτήκατε τη δημοσίευσή τους στο militaire, ένα την 3η Ιουλίου και ένα την 1η Αυγούστου,
είχατε δημόσια στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα και τι πρέπει να αλλάξει,
αλλά και τα «επικοινωνιακά» παιχνίδια, για δημιουργία εντυπώσεων, με
αξύριστους πρωθυπουργούς και υπουργούς…Αλλά , όπως προείπα, επί του
παρόντος, σταματάμε εδώ…
Να ξεκινήσουμε λοιπόν κ. Ταξίαρχε, και να σας ρωτήσω,
πως βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις επί των ελληνοτουρκικών…τα βλέπε
καλύτερα τα πράγματα, έχετε ίσως κάποιες επιφυλάξεις …Θα ήθελα να μας
διαφωτίσετε περαιτέρω επ’ αυτών..
Π.Γ. : Ναι, ας ξεκινήσουμε από τις σημαντικές, αλλά θα
περάσουμε και στις τελευταίες εξελίξεις να τις δούμε, να δούμε πως
επιδρούν στον αργαλειό που υφαίνει τα ελληνοτουρκικά, αν και βέβαια το
πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι και πολύ παλαιότερο χρονικά,
και πολύ βαθύτερο από πλευράς αιτιών…
Όμως βλέποντας τις εξελίξεις, ας ξεκινήσουμε με την
ανταλλαγή των σχετικά πρόσφατων επισκέψεων των αρχηγών κρατών…Είχαμε
λοιπόν , την επίσκεψη του ΠΘ μας , στην Τουρκία , στην Άγκυρα , την 13
Μαΐου 2024, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ανταπόδοση της επίσκεψης
Ερντογάν στην Αθήνα την 7-8 Δεκ 2023 . …
Κυρίαρχο γεγονός της επίσκεψης Ερντογάν να μην ξεχνούμε
ότι ήταν η επίσημη υπογραφή της Διακήρυξης Φιλίας των Αθηνών, για την
ομαλοποίηση της πορείας των σχέσεων των δύο χωρών καθώς και περίπου 15
επί μέρους συμφωνίες οικονομικού, και πολιτιστικού χαρακτήρα, με πρόθεση
οι δύο χώρες να αυξήσουν τον μεταξύ τους όγκο οικονομικών από τα 5 στα
10 και πλέον δις ευρώ… Και πριν από αυτές τις επίσημες επισκέψεις, θα
ήθελα να επισημάνω και την επίσκεψη κ. Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη
(«Ιστανμπούλ» κατά τον ίδιο τον ΠΘ, τον Μάρτιο του 2022) , όσο και την
«τυχαία» συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Τατάρ, – τον επικεφαλής
του τμήματος της Κύπρου η οποία συνεχίζει να τελεί υπό τουρκική κατοχή
εδώ και 50 χρόνια-, σε… κουζίνα !!! ξενοδοχείου στις Βρυξέλλες τον
Ιούνιο του 2021 ….
Παράλληλα, θα πρέπει βέβαια να δούμε και τα γεγονότα, που
μεσολάβησαν στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ των αντιστοίχων επισκέψεων των
δύο αρχηγών κρατών…Η αλήθεια είναι ότι μετά την υπογραφή της διακήρυξης
φιλίας των Αθηνών, σχεδόν μηδενίστηκαν οι παραβιάσεις του Ε.Ε.Χ.
(Εθνικός Εναέριος Χώρος) και των Ε.Χ.Υ. (Εθνικά Χωρικά Ύδατα) μας από
τουρκικά αεροσκάφη και σκάφη αντίστοιχα… Το ίδιο ισχύει και για τις
υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νήσων…
Από την άλλη όμως, αν δούμε τη ρητορική εκ μέρους
Ερντογάν, με την οποία συνεχίζει να αμφισβητεί κάθετα εθνική κυριαρχία
και εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα – με προτελευταίο παράδειγμα αυτό
με την ανακοίνωση των θαλασσίων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, αλλά και με
την έκδοση NAVTEX στο Αιγαίο για διεξαγωγή μεγάλων ασκήσεων αεροναυτικού
χαρακτήρα – , θα δούμε ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από
πλευράς Τουρκίας, σχετικά με την υλοποίηση των αναθεωρητικών της
επιδιώξεων, εντός πλαισίου μιας ευρύτερης στρατηγικής…
Να μην ξεχάσουμε επίσης, και την μετατροπή της Ιεράς μονής
της Χώρας σε Τζαμί, λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσκεψη του κ.
Μητσοτάκη στην Άγκυρα, τεστάροντας ουσιαστικά τα όποια εναπομείναντα
πολιτικά ανακλαστικά της χώρας μας… Υπόψιν, ότι η απόφαση για τη
μετατροπή της, είχε ληφθεί από το 2020, και ενώ αρχικά είχε
προγραμματιστεί η λειτουργία της ως τζαμιού τον Οκτώβριο του 2022, αυτή
στη συνέχεια αναβλήθηκε και εν τέλει ήρθε και «συνέπεσε» με την εν λόγω
επίσκεψη… Ξέρετε οι «φίλοι και γείτονες» , ανέκαθεν έδιδαν και
συνεχίζουν να αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στη σημειολογία και στους
συμβολισμούς των γεγονότων…
Και επειδή σας μίλησα για σημειολογία και συμβολισμούς,
στους οποίους ανέκαθεν η Τουρκική πλευρά, αποδίδει ιδιαίτερη σημασία..
Να μείνω λίγο παραπάνω, σε ένα συγκριτικό των επισκέψεων των δύο αρχηγών
κρατών.. Κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, είχαμε μια άνευ
προηγουμένου κινητοποίηση στην Αθήνα, με χιλιάδες αστυνομικούς, με
κλείσιμο δρόμων και περιορισμό της κυκλοφορίας, τον Ερντογάν να
καταφθάνει με δύο μεγάλα αεροσκάφη , να επιβιβάζεται στην προσωπική του
προεδρική λιμουζίνα η οποία είχε προαφιχθεί, με εκατοντάδες μέλη της
προσωπικής του φρουράς-ασφαλείας – είχαν λάβει θέσεις μέχρι και εντός
του Προεδρικού μας Μεγάρου-, εκτιμώ σίγουρα ότι είχαν αφιχθεί και μέλη
των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος χώρας…
Από πλευράς μας είχαμε δυστυχώς τις υποκλίσεις του ΥΠΕΞ
Γεραπετρίτη τόσο στο αεροδρόμιο όσο και στο Προεδρικό Μέγαρο και την
υποδοχή από τον ΠΘ, έχοντας δίπλα του το «υιοθετημένο αδεσποτάκι»
(Πίνατς το φωνάζουν) για λόγους εσωτερικής επικοινωνιακής κατανάλωσης ,
το οποίο παρέμενε στην είσοδο επειδή το δελέαζαν με κάποια τροφή…
Αντίστοιχα, όταν ο ΠΘ μας πήγε στην Άγκυρα, είχαμε και
εκεί τη δική του υπόκλισή του στο άγημα και στην τουρκική σημαία στο
αεροδρόμιο, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο εκ μέρους της τουρκικής πλευράς σε
μέτρα ασφαλείας και διαταραχή του καθημερινού ρυθμού της ζωής στην
Άγκυρα.. Τίποτα το ιδιαίτερο, πέραν της ανωτέρω χρονικής «σύμπτωσης» της
μετατροπής της Ι.Μ. Χώρας σε τζαμί…
Βλέποντας και συγκρίνοντας λοιπόν τις δύο επισκέψεις, τα
γεγονότα και οι συμβολισμοί μιλούν από μόνα τους, όπου στην πρώτη
περίπτωση, η επίσκεψη προσιδιάζει σε χαρακτηριστικά ενός «επικυρίαρχου»,
ενώ στη δεύτερη περίπτωση, είναι η επίσκεψη του αρχηγού «μιας μικρής
χώρας»…
Εξάλλου, τον χαρακτηρισμό για τη χώρα μας, ως μικρή χώρα,
τον έχει κάνει ο νυν ΠΘ, δημόσια στο πρόσφατο παρελθόν…Ξέρετε, πηγαίνετε
να μιλήσετε για «μικρές χώρες», σε Ταιβάν, Κορέα, παρά τις υπαρκτές
υφιστάμενες απειλές εναντίον τους, ή π.χ. πιο κοντά μας, στη Μεσόγειο
στο Ισραήλ, μια χώρα που το εδώ κυβερνητικό αφήγημα τη χρησιμοποιεί με
ιδιαίτερα θετική χροιά.. Η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχουν «μικρές
χώρες»…Υπάρχουν «χαμηλές θωριές»…και όταν οι θωριές είναι χαμηλές, όταν
δεν υπάρχει εθνικό όραμα, νομοτελειακά ακολουθούν και δορυφοριοποιήσεις
και εδαφικοί ακρωτηριασμοί…
Και δεν είναι μόνο αυτά που σας προανέφερα …είχαν
προηγηθεί τα γεγονότα στον Έβρο με την υβριδική επιχείρηση διάρρηξης των
συνόρων, η κάθετη αμφισβήτηση με το Oruc Reiss, το ιδιαίτερα θερμό 2020
που βγήκε ο στόλος μας έξω επί δίμηνο, αλλά ακολουθούν και τα επόμενα
γεγονότα των ημερών μας στην Κάσο, που θα μας ταλανίσουν ιδιαίτερα στο
εγγύς μέλλον… Σημαντικά γεγονότα λοιπόν, όπου πλέον το αναθεωρητικό
δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», μαζί με τα «σύνορα της καρδιάς» του
Ερντογάν και μια υφέρπουσα αλλά αρκούντως ορατή φονταμενταλιστική αλλά
και εθνικιστική ισλαμιστική τάση, έρχονται να ενταχθούν με τον πλέον
επίσημο τρόπο στο εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας, σε όλες τις
βαθμίδες της…Ο «αιώνας της Τουρκίας» , όπως λοιπόν αποκαλείται αυτή η
τάση, η οποία εκπορεύεται και υιοθετείται από τις αρχές της Τουρκίας με
τον πλέον επίσημο τρόπο, δεν συνέβη ξαφνικά χθες, αλλά όπως φάνηκε, έχει
οργανωθεί καλά εκ των προτέρων και είναι έτοιμη να περάσει το κατώφλι
των εκπαιδευτικών βαθμίδων της Τουρκίας..
Νομίζω ότι είναι παραπάνω από ευκόλως κατανοητό, ότι οι
επόμενες γενιές στην Τουρκία, όντας αποδέκτες, αλλά και συνάμα φορείς
της παραπάνω τάσης, δεν προοιωνίζουν καλές εξελίξεις , ούτε στο πεδίο
της «διακήρυξης της φιλίας των Αθηνών» – η οποία σημειωτέον, δεν έχει
καμία νομική δέσμευση, σύμφωνα με το Δ.Δ.(Διεθνές Δίκαιο), όπως και η
ίδια η διακήρυξη με τα τελευταία άρθρα της επισημαίνει -, αλλά ούτε στο
Αιγαίο , στις σχέσεις των δύο χωρών, και στην ασφάλεια και σταθερότητα
στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου…
Οπότε, το να επιχαίρουμε εν Αθήναις, για την μείωση των
παραβάσεων, παραβιάσεων και υπερπτήσεων, δηλαδή για την επιστροφή απλά
στην κανονικότητα, ενώ την ίδια στιγμή συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα
στην Τουρκία, τα οποία συνιστούν «υπαρξιακή απειλή» για τη χώρα μας,
αποτελεί θέση, η οποία παρασάγγας απέχει από την απλή κοινή λογική…Να
διευκρινίσω, ότι ο χαρακτηρισμός της Τουρκίας ως απειλή που θέτει εν
κινδύνω την ύπαρξή μας, έγινε πρόσφατα, από κυβερνητικά χείλη – εγώ απλά
μεταφέρω τα λεγόμενα -, εγείρει περαιτέρω ερωτηματικά, σχετικά με το
κυρίαρχο κυβερνητικό επικοινωνιακό αφήγημα για τη σαφή βελτίωση των
ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και με τη διάσταση των θέσεων εντός
κυβέρνησης…Το τελευταίο δε γεγονός, ότι κατεβήκαμε «με κοινό ψηφοδέλτιο»
με την Τουρκία, για να στηρίξουμε την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση
του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, όπως είχαμε στηρίξει και την τουρκική
υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου του ΙΜΟ ( International Maritime
Organization), νιώθω ότι ξεπερνούν την κοινή λογική..
Την ίδια ώρα μάλιστα που οι ρητορικές αρχίζουν να
ξανανεβαίνουν ,όπως με πρόσφατες δηλώσεις Μπαχτσελί, που ονειρεύεται
μέχρι και τη Θεσσαλονίκη τουρκική, του τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν, ο
οποίος απευθύνει «προειδοποιήσεις»/έμμεσες απειλές εναντίον της χώρας
μας και της Κύπρου για τη στάση μας στην Ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση,
τη στιγμή η Τουρκία ποντίζει ήδη καλώδια εντός Κυπριακής υφαλοκρηπίδας
και εκδίδει αντίστοιχες NAVTEX, ενώ προγραμματίζει να ποντίζει τα υπόψη
καλώδια και εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με την παρουσία-προστασία
τουρκικής φρεγάτας , η οποία συνοδεύει το εν λόγω ειδικό πλοίο..
Επί του πεδίου, δε, η πρόσφατη ίδρυση 2ης Ταξιαρχίας
Καταδρομών στο Ακζάζ, με υπερπλήρη σύνθεση, καθώς και η δημιουργίας
νέας αεροπορικής βάσης στο Ντάλαμαν , προσανατολισμένες και οι δύο στο
ΝΑ Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα, σίγουρα δε συνάδουν με το κυβερνητικό
αφήγημα, περί βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων και εγείρουν
περαιτέρω επιχειρησιακές ανησυχίες …
Π.Κ. : – Σας ακούω με ιδιαίτερη προσοχή και ήσασταν
ιδιαίτερα αναλυτικός σχετικά με την πρόσφατη επικαιρότητα. Αναφερθήκατε
όμως, κ. Γερογλή και σε βαθύτερες αιτίες που προκαλούν την τριβή στα
ελληνοτουρκικά, αλλά και σε ιστορικό πλαίσιο…Θα θέλατε να μας
διαφωτίσετε περαιτέρω…??..
Π.Γ. : -Ναι, και βέβαια…Αυτό που θέλω να τονίσω, ότι όπως
συμβαίνει σε κάθε σύγκρουση, δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας,
το ιστορικό υπόβαθρο των τριβών, μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και άλλοι
λόγοι , οι οποίοι συντελούν στην διατήρηση αυτών των τριβών…
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, δεν θα πρέπει να
διαλάθει της προσοχής μας, το ιστορικό υπόβαθρο και πως αυτό έχει
διαμορφώσει διαχρονικά τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά…
Μετά την άλωση της Πόλης το 1453, μέχρι την επιτυχή έκβαση
της επανάστασης του 1821, είχαν προηγηθεί 16 ελληνικά επαναστατικά
κινήματα και πάνω από 120 σοβαρές τοπικές εξεγέρσεις εν Ελλάδι…Στο
ευρύτερο πλαίσιο των ρωσοτουρκικών συγκρούσεων-πολέμων, οι οποίες
εστιάζονται κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, οι
ελληνικές εξεγέρσεις και τα επαναστατικά κινήματα, προσδίδουν μια
πρόσθετη απειλή στην ολότητά και στη συνέχεια της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, με ιστορική εξέχουσα, πριν την επανάσταση του 1821, τα
Ορλωφικά. Παρά την αποτυχία αυτού του επαναστατικού κινήματος και τη
βίαιη κατάπνιξή του, η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, θέτει τις
βάσεις, για την επιτυχή έκβαση της επανάστασης που θα ακολουθήσει
πενήντα χρόνια αργότερα…
Αλλά και μετά την επανάσταση του 1821, μέχρι και την πλήρη
μορφή της σημερινής επικράτειας του ελληνικού κράτους, οι ένοπλες και
βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο εθνών, έχουν πρωταγωνιστικό και
καταλυτικό ρόλο στις μεταξύ τους σχέσεις… Η Ελλάδα, έχει τη σημερινή της
μορφή, κατόπιν πολλών αγώνων και αιματηρών συγκρούσεων έναντι της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, απελευθερώνοντας βαθμιαία και σταδιακά
ελληνικούς πληθυσμούς και ελληνικά εδάφη, σε Θεσσαλία, Ήπειρο,
Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη, νησιά Β.Α. Αιγαίου…Τα δε Δωδεκάνησα, τα οποία
περιήλθαν στην εθνική μας κυριαρχία από την Ιταλία το 1947, είχαν
περάσει στην Ιταλική κυριαρχία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το
1912…Τόσο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, όσο και του Α’ Π.Π.,
οι δύο χώρες ενεπλάκησαν σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τους, όντας σε
αντίπαλα στρατόπεδα-συνασπισμούς-συμμαχίες…Παραμένοντας στο ιστορικό
υπόβαθρο, δεν θα πρέπει να λησμονούμε και την ιδιαίτερα αρνητική έκβαση
του πολέμου του 1897 για τη χώρα μας, αλλά και μια εθνική τραγωδία, αυτή
της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922..
Μέσα σε όλη αυτή τη συγκρουσιακή πορεία, να προσθέσω ότι
οι δύο χώρες, και δη οι κοινωνίες τους, θεωρούν τους εαυτούς τους ως
συνεχιστές των πρότερων αυτοκρατοριών της ευρύτερης γεωγραφικής
περιοχής, για την Ελλάδα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για την Τουρκία του
Κεμάλ Ατατούρκ η Οθωμανική Αυτοκρατορία…όπου και αυτές οι δύο
αυτοκρατορίες, είχαν συγκρουσιακή πορεία. Σε αυτή την πορεία λοιπόν, το
ελληνικό έθνος έχει υποφέρει τα πάνδεινα με βιαιότητες, φρικαλεότητες
και ακρότητες που ο κοινός ανθρώπινος νους αδυνατεί να περιγράψει , όχι
μόνο στα 400 χρόνια της σκλαβιάς του, – χάνοντας το πολύτιμο τραίνο της
Αναγέννησης και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού-, αλλά και στη συνέχεια των
ενόπλων συγκρούσεων…
Όμως ακόμη και στις ιστορικές περιόδους, όπου δεν ήταν σε
εξέλιξη κάποια ένοπλη σύγκρουση, οι Τουρκικές αρχές, έβρισκαν κάθε
ευφάνταστο και μη τρόπο και μέσο, προκειμένου να εξαλείψουν το ελληνικό
και συνάμα χριστιανικό στοιχείο από τα εδάφη που ήλεγχαν…Να
σταχυολογήσω, κάποια από αυτά, όπως το διωγμό των Ελλήνων της Πόλης,
παρά τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών στη βάση της Συνθήκης της Λοζάνης
και εν τέλει από τους τότε 200 χιλιάδες «ρωμιούς» της Πόλης, σήμερα να
είναι περίπου 2,5-3 χιλιάδες…Αντίθετα, ο μουσουλμανικός πληθυσμός της
Δυτικής Θράκης ο οποίος εξαιρέθηκε από τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών,
όχι μόνο δεν μειώθηκε , αλλά αντίθετα αυξήθηκε υπέρμετρα,
απολαμβάνοντας πλήθος προνομίων, ενώ διαχρονικά οι ελληνικές
κυβερνήσεις, μη ικανές να εκτιμήσουν το διακύβευμα, άφηναν παράλληλα το
τουρκικό προξενείο να αλωνίζει στην περιοχή και να καλλιεργεί το αφήγημα
του «αυτοπροσδιορισμού» της μουσουλμανικής μειονότητας σε
«τουρκική»…Εκτιμώ δε, ότι λίαν συντόμως το αφήγημα του
«αυτοπροσδιορισμού» θα προσλάβει και νέα ενεργά δυναμικά χαρακτηριστικά,
εντός πλαισίου ευρύτερης αναθεωρητικής τουρκικής στρατηγικής, όπως αυτό
της «αυτοδιάθεσης», σε μια προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων
στην περιοχή …
Στην παραπάνω κατεύθυνση, να προσθέσω και τον παράλογο και
εξευτελιστικό φόρο βαρλίκ βεργκισί, εναντίον κυρίως των Ελλήνων αλλά
και άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία (π.χ. Εβραίοι, Αρμένιοι) , μεσούσης
της κατοχής του Β’ Π.Π. στην Ελλάδα, τα υποχρεωτικά τάγματα εργασίας, το
πογκρόμ του 1955 κυρίως σε Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη βάσει καλά
οργανωμένου σχεδίου με δολοφονίες, βιασμούς, καταστροφές, λεηλασίες,
παρόμοια γεγονότα το 1964 τα οποία επεκτείνονται πλέον και στην Κύπρο,
όπου και έχουμε ένοπλη βίαια σύγκρουση με τους τουρκικούς βομβαρδισμούς
στην Τηλλυρία, τα γεγονότα της Κοφίνου το 1967, και βέβαια την εισβολή
και κατοχή της Κύπρου το 1974 με δύο επιχειρήσεις Αττίλας Ι και Αττίλας
ΙΙ, όπου είχαμε ένοπλη βίαια σύγκρουση στρατευμάτων…Και ενώ ουσιαστικά
είχαμε εμπόλεμη σύρραξη των δύο χωρών, – ο Αττίλας Ι τον Ιούλιο ‘74, επί
χούντας Ιωαννίδη, ο οποίος οδήγησε σε κατοχή 3%-4% , και ο Αττίλας ΙΙ
τον Αυγ. ’74 επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και ο οποίος οδήγησε στην
σημερινή κατοχή του 37% της Κύπρου -, διαχρονικά έκτοτε οι ελληνικές
κυβερνήσεις απέφυγαν να χαρακτηρίσουν την υπόψη περίοδο ως εμπόλεμη με
ότι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις των δύο χωρών και το διεθνές
δίκαιο, αλλά και για τους αγωνιστές, τους πεσόντες και τα θύματα , εντός
πλαισίου εθνικού δικαίου… Έπρεπε λοιπό να περιμένουμε 24 χρόνια, μέχρι
το 1998 για να αναγνωρίσουμε το εμπόλεμο ( Ν.2641/1998/άρθρο 21), χωρίς
όμως και πάλι να ισχύσουν οι υπόψη ευνοϊκές πρόνοιες στο σύνολό τους,
για τους πεσόντες, τους αγωνιστές, τα θύματα, τους αγνοούμενους ..
Και ερχόμενος στα τελευταία πενήντα χρόνια της ταραχώδους
σχέσης των δύο χωρών, να προσθέσω την ελληνοτουρκική κρίση του 1976, την
ελληνοτουρκική κρίση του 1987, την απειλή πολέμου με το casus belli του
1995 προοικονομώντας την εκ μέρους μας εφαρμογή της UNCLOS και το οποίο
σημειωτέον ουδέποτε εμπράκτως το casus belli αμφισβητήθηκε από πλευράς
μας, την κρίση των Ιμίων το 1996 με κατάληψη εθνικού μας εδάφους, που
οδήγησε στην οπισθοχώρησή μας, στην απόσυρση σημαίας, στο «γκριζάρισμα»
περιοχών του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και του νέου καθεστώτος
αμφισβήτησης εθνικής κυριαρχίας αριθμού
μικρονήσων-νησίδων-βραχονησίδων…Και να έρθουμε στη συνέχεια στο
αποκαλυφθέν σχέδιο ERGENECON-BAYOZ (σχέδιο τουρκικής επίθεσης
Βαριοπούλα) το 2003, αλλά να δούμε και τα γεγονότα της τελευταίας
πενταετίας, τα οποία μόνο αισιόδοξα δεν είναι, παρά τη διακήρυξη των
Αθηνών…Έχουμε λοιπόν το θρασύτατο τουρκολυβικό μνημόνιο το 2019, αλλά
έχουμε και τα γεγονότα του Έβρου το 2020, όπου η Τουρκία εργαλειοποίησε
ξεκάθαρα τις μεταναστευτικές ροές οικονομικών μεταναστών και προσφύγων
εντός πλαισίου ενός νέου τύπου επιχειρήσεων -αυτού των υβριδικών
επιχειρήσεων-. Παράλληλα την ίδια χρονιά επιδόθηκε σε μια άνευ
προηγουμένου οξύτατη ρητορική με προσβολές κατά του έθνους, των
λειτουργών και των θεσμών της χώρας, αλλά και σε ευθεία και κάθετη
αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, εξαναγκάζοντας το στόλο του ΠΝ
να αναπτυχθεί για μήνες στο Αιγαίο…Να τονίσω, ότι η ευθεία και κάθετη
αμφισβήτηση εθνικής μας κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών μας
δικαιωμάτων στο Αιγαίο, όπως έγινε και με τη διεξαγωγή ερευνών από το
Oruc Reiss εντός ελληνικών θαλασσίων ζωνών, αλλά και πρόσφατα με τα
γεγονότα στην Κάσο, όπου δια της ισχύος των όπλων η Τουρκία πέτυχε να
απεμπολήσουμε κάθε δικαίωμα για θαλάσσιες ζώνες πέραν των ΕΧΥ μας στα
6ν.μ., όλα αυτά, παραμένουν διαρκώς επάνω στο τραπέζι, παρά τις όποιες
διακηρύξεις φιλίας..
Σε όλο αυτό το παραπάνω πλαίσιο, να προσθέσετε δυστυχώς
και τις ευθείες αμφισβητήσεις εθνικής μας κυριαρχίας και εθνικών
κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, με χιλιάδες παραβάσεις και παραβιάσεις κατ’
έτος του Ε.Ε.Χ μας, εκατοντάδες υπερπτήσεις πολεμικών αεροσκαφών άνωθεν
ελληνικών νησιών, παραβιάσεις των Ε.Χ.Υ. μας , μεθοριακά επεισόδια όπως
αυτό στο φυλάκιο Πέπλου (και νυν Καραγώγου), τον εμβολισμό σκάφους του
ΛΣ, την καταδίωξη μικροτέρων σκαφών και την προσπάθεια σύλληψης
ελληνικών αλιευτικών, την έκδοση NAVTEX με σχεδόν μόνιμο αποκλεισμό σε
ελληνικούς θαλάσσιους χώρους μη τουρκικής δικαιοδοσίας…Κορωνίδα των
υπόψη αμφισβητήσεων δε, όπως προείπα, το τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο
ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει ελληνική ΑΟΖ σύμφωνα με το δίκαιο της
Θάλασσας(UNCLOS/UN Convention for the Law of the Sea) και αποκόπτει κάθε
πιθανότητα διασύνδεσης ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ…Η δε «γαλάζια
πατρίδα» και τα «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν, δείχνουν ευθέως και
απροκάλυπτα, για όποιον μπορεί και θέλει να δει την πραγματικότητα , την
αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας, παρά τα όποια εν Αθήναις
κυβερνητικά αφηγήματα…
Θα ήταν παράλειψη, αν σε όλο αυτό το σύντομο ιστορικό
υπόβαθρο, δεν μνημόνευα ιδιαίτερα τη γενοκτονία του Ποντιακού
Ελληνισμού, αλλά και τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι οποίοι διάκεινται
ευμενώς στις ελληνικές θέσεις, ως ομόθρησκος χριστιανικός ορθόδοξος
πληθυσμός..
Π.Κ. : – Αναφερθήκατε και στη θρησκεία κ. Ταξίαρχε…Είναι η θρησκεία ουσιαστικός παράγοντας που επιδρά στα ελληνοτουρκικά..??..
Π.Γ. :- Και βέβαια.. η Θρησκεία δεν παύει να αποτελεί έναν
σημαντικό παράγοντα ισχύος που συμπεριλαμβάνεται στους τέσσερις
βασικούς πυλώνες ισχύος και στις υπ’ αυτών πηγές ισχύος που οφείλουν να
εξετάζονται κατά την προσέγγιση μιας κρίσης, η οποία δύναται να
καταλήξει σε ένοπλη- βίαια σύγκρουση…Συγκεκριμένα η θρησκευτική και η
εθνική ομοιογένεια , είναι σημαντικοί παράγοντες ισχύος, οι οποίοι
δύνανται να συμμετέχουν σημαντικά στο μηχανισμό αποτροπής ώστε να
αποφευχθεί μια σύγκρουση… Δυστυχώς δεν τα πάμε καλά, ούτε εκεί, καθόσον
το οξύτατο δημογραφικό μας πρόβλημα, ένα κατ’ εξοχήν εθνικό πρόβλημα το
οποίο προσβάλλει τον πυρήνα της ύπαρξης ενός έθνους, δεν δύναται να
αντιμετωπιστεί ούτε με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ούτε με τις
αθρώες πολιτογραφήσεις αλλοεθνών με αντάλλαγμα μικροκομματικά ψηφοθηρικά
οφέλη, ούτε με ευκαιριακές συμφωνίες εργασιακής απασχόλησης
αλλοδαπών…Σε αντιδιαστολή, όλα τα προαναφερόμενα , όχι μόνο δεν λύνουν
κανένα από τα προβλήματα του πυρήνα και τα συνοδά αυτού (π.χ.
ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, και άλλα), αλλά αντίθετα αλλοιώνουν την
εθνική ομοιογένεια οδηγώντας σε μικρότερη ή μεγαλύτερη έμμεση
αντικατάσταση πληθυσμού, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη
μελλοντική επιβίωση ενός έθνους…Παράλληλα , αλλοιώνουν εξίσου τη
θρησκευτική ομοιογένεια του πληθυσμού και στην περίπτωση μας, αυτό
οδηγεί σε βαθμιαίο εξισλαμισμό του θρησκευτικού χάρτη της χώρας…και εν
προκειμένω , θα πω, σίγουρα με την ανοχή, για να μην πω με τις «ευλογίες
της ελλαδικής Εκκλησίας»…
Και ξέρετε, είναι κάπως οξύμωρο, να διατηρούνται και να
ιδρύονται πολυέξοδες χριστιανικές ιεραποστολές π.χ. σε χώρες της Αφρικής
για να κηρύξουν τον λόγο Του Κυρίου για να προσεγγίσουν νέους πιστούς,
αλλά την ίδια στιγμή, η εδώ Εκκλησία να μην πράττει τα όμοια εντός της
χώρας στον αδιευκρίνιστο αριθμό αλλοδαπού πληθυσμού που με κάθε τρόπο
νόμιμο και μη, εισήλθε στη χώρα…Αλήθεια πόσα εκατομμύρια αλλοεθνείς και
αλλόθρησκους και δη μουσουλμάνους, έχουμε στη χώρα..??..γνωρίζει κανείς
να μας πει, να μας ενημερώσει, εκ των κρατικών αρχών εννοώ, ως
οφείλει..??..
Υπόψιν , ότι κοινό στοιχείο στη συντριπτική πλειονότητα
του αυτού του μουσουλμανικού πληθυσμού, αποτελεί η πίστη στο Ισλάμ…Και
το Ισλάμ, από μόνο του ως θρησκεία, εμπεριέχει έναν φονταμεταλιστικό,
αναθεωρητικό χαρακτήρα, με σαφείς τις διαθέσεις του, εναντίον των
«απίστων».. Δεδομένου του ότι το Ισλάμ , που σημαίνει υποταγή, εκτός από
μία ιδιότυπη θρησκεία, παραμένει και ένας
πολιτικός/διοικητικός/δικαστικός μηχανισμός, ο οποίος στο σύνολό του,
επηρεάζει βαθύτατα τις ζωές και την κοινωνική δραστηριότητα των πιστών…
Αυτό λοιπόν, θα έπρεπε να αποτελεί έναν πρόσθετο βαθμό
ανησυχίας, και ξεκάθαρα εννοώ τον μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων ο οποίος
πλέον διαβιεί στη χώρα και δη στα αστικά κέντρα, στα νησιά του
ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο.. Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, η
ανησυχία συνδέεται με τη στάση που θα τηρήσει το τμήμα αυτού του
πληθυσμού, σε μια περίπτωση επιδείνωσης των σχέσεων μας με την Τουρκία
και κλιμάκωσης που θα οδηγήσει σε βίαια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δύο
χωρών…Την ίδια στιγμή μάλιστα που η Τουρκία έχει ενδυθεί το μανδύα του
προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων…Τα παραδείγματα γκετοποίησης από
πολλές χώρες του εξωτερικού αλλά και στη χώρα μας, η ουσιαστική άρνηση
ενσωμάτωσης και συμπερίληψης των πληθυσμών αυτών στην κοινωνική ζωή της
χώρας που διαβιούν, και οι σποραδικές ταραχές σε χώρες του εξωτερικού,
δεν προμηνύουν καλές εξελίξεις..
Η δε, τουλάχιστον παράξενη στάση της σύγχρονης ελλαδικής
εκκλησίας και των ιεραρχών της, σε όλο αυτό, καθώς και του νυν
Αρχιεπισκόπου Αμερικής συγκεκριμένα επί των ελληνοτουρκικών, απέχει
παρασάγγας, από τις θέσεις πρότερων ιεραρχών , όπως π.χ. του Μακαριστού
Χριστόδουλου, δίνοντας έδαφος για περαιτέρω σκέψεις και προβληματισμούς…
Και μιας και θίξαμε το θέμα της θρησκείας, να προσθέσω και
δυο λόγια, για το θέμα της μετατροπής της Αγίας Σοφιάς σε τζαμί με
απόφαση Ερντογάν τον Ιούλιο του 2020, 86 χρόνια μετά τη λειτουργία της
ως μουσείο, όπως και την πρόσφατη μετατροπή της Ιεράς Μονής της χώρας σε
τζαμί , που «συνέπεσε», με την τελευταία επίσκεψη του ΠΘ μας στην
Τουρκία…Δεν είναι τυχαίο, ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν από τον ίδιο τον
Ερντογάν, ο οποίος μέσω των αποφάσεων αυτών, πέτυχε πολλαπλούς στόχους,
τόσο στο εσωτερικό , όσο και στο εξωτερικό, αλλά και προσωπικούς.. Στο
εσωτερικό, έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τον εξισλαμισμό της χώρας,
συσπειρώνοντας περαιτέρω τον κόσμο γύρω από το σουνιτικό ισλάμ, ενώ
παράλληλα έδωσε ώθηση και σε μουσουλμάνους από τη χώρα και το εξωτερικό
να επισκεφθούν το νέο ιστορικό τζαμί .. Στο εξωτερικό έδωσε και εκεί το
στίγμα του ότι απομακρύνεται τόσο από την «εκκοσμίκευση» της χώρας, όσο
και από τη συλλογική Δύση.. Ομοίως έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα σε εμάς για
τα ελληνοτουρκικά αλλά και στο περιφερειακό περιβάλλον, ενώ και σε
προσωπικό επίπεδο, δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με την προσωπικότητα του
Κεμάλ, ο οποίος το 1934 με απόφασή του είχε μετατρέψει τη χρήση του
ναού από τέμενος, σε μουσείο πολιτιστικής κληρονομίας των τούρκων και το
οποίο μάλιστα από το 1972, είχε περάσει στα μνημεία παγκόσμιας
πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO (United Nations Educational
Scientific Cultural Organization / Εκπαιδευτικός Επιστημονικός
Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών) …
Η εκτίμησή μου μου, για το θέμα λοιπόν της μετατροπής της
Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, όπως και της Ιεράς Μονής της Χώρας, αλλά και
άλλες μετατροπές και καταστροφές που έχουν γίνει σε χριστιανικούς ναούς,
ή το θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και των βακουφίων εν γένει,
είναι ότι υπεισήλθαν και εντάχθηκαν στον πυρήνα των ελληνοτουρκικών
τριβών και προβλημάτων, θρησκευτικά και δη χριστιανορθόδοξα προβλήματα
με πολλαπλές προεκτάσεις.. Θέτοντας αυτά τα προβλήματα περιοριστικά
εντός των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, περιορίσαμε το χαρακτήρα τους και
τη δυναμική τους, αλλά και τις πολλαπλές και σαφώς μεγαλύτερες πιέσεις
που θα μπορούσαν να ασκηθούν από την παγκόσμια ορθόδοξη κοινότητα
εναντίον της Τουρκίας…Ξέρετε, η Ελλάδα, δεν είναι η μοναδική χριστιανική
ορθόδοξη χώρα στον κόσμο…Αντί λοιπόν, να μοχλεύσουμε τα θρησκευτικά
χριστιανορθόδοξα προβλήματα , με τη βοήθεια και τη δυναμική της
παγκόσμιας ορθόδοξης κοινότητας, η οποία εξ ορισμού και αντικειμενικά
είναι πολύ μεγαλύτερη από τις όποιες ελληνικές-ελλαδικές πιέσεις , εμείς
προτιμήσαμε να τα περιορίσουμε εντάσσοντας τα αποκλειστικά και
περιοριστικά στο στενό πλαίσιο των ελληνοτουρκικών. Αντίστοιχα δε, οι
πιέσεις της παγκόσμιας χριστιανορθόδοξης κοινότητας, θα είχαν πολύ
μεγαλύτερη απήχηση για την επίλυση των θρησκευτικών προβλημάτων, και θα
μπορούσαν να επιδράσουν ευεργετικά όχι μόνο στην επίλυση των υπόψη
προβλημάτων, αλλά και υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων στην
ελληνοτουρκική τριβή, αν όχι σε όλα, σε σημαντικό μέρος αυτών..
Δυστυχώς, η εξωτερική μας πολιτική, έχει σημαντικές
αδυναμίες, όχι μόνο στην υλοποίηση και την εφαρμογή διπλωματικών
ελιγμών, αλλά κυρίως στη σύλληψή τους και στο μακρόπνοο σχεδιασμό τους..
Οπότε ξαναγυρνάμε στα ίδια…στην έλλειψη εθνικού οράματος και στο στείρο
«τασσόμεθα με τη σωστή πλευρά της ιστορίας»…Αλήθεια, γνώριζε η ιστορία
ποτέ εκ των προτέρων, τη «σωστή πλευρά της..??»..
Π.Κ. : Δηλαδή κ. Γερογλή, το ιστορικό υπόβαθρο και η θρησκεία είναι οι κύριοι παράγοντες για την ένταση στα ελληνοτουρκικά…??..
Π.Γ. : – Όχι…δεν είναι μόνο αυτοί…είναι όμως δύο
σημαντικοί παράγοντες, οι οποίο οφείλουν να εξετάζονται σε βάθος και να
λαμβάνονται σοβαρά υπόψη…μαζί με τους συμβολισμούς και τη σημειολογία
όπως σας ανέφερα πιο πριν και στους οποίους η τουρκική πλευρά αποδίδει
ιδιαίτερη βαρύτητα…ένα παράδειγμα για τους συμβολισμούς, είναι και η
παρουσία 50 πλοίων για τους πρόσφατους εορτασμούς των 50 ετών , από την
εισβολή και κατοχή της Κύπρου..
Γυρνώντας πίσω στους παράγοντες, να ξεκαθαρίσω ότι
υπάρχουν και άλλοι εξίσου σημαντικοί παράγοντες στους οποίους θα
αναφερθώ συνοπτικά..
Κυρίαρχος παράγοντας παραμένει η σύγκρουση συμφερόντων των
δύο χωρών…Οι δύο χώρες, έχουν κάθετα ανταγωνιστικά συμφέροντα στην
περιοχή, τα οποία επικεντρώνονται στην περιοχή του Αιγαίου…Το Αιγαίο ,
είναι ο καταλυτικός παράγοντας για τις σχέσεις των δύο χωρών…Γιατί το
Αιγαίο επιδρά εξίσου καταλυτικά στη γεωοικονομία, στην γεωπολιτική και
στη γεωστρατηγική της περιοχής…
Στην οικονομία λοιπόν η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με
τη γεωγραφία της περιοχής, μπορεί να έχουμε πλούσια υποθαλάσσια
κοιτάσματα υδρογονανθράκων – και όπως όλα δείχνουν υπάρχουν τέτοια, παρά
τις μέχρι πρότινος διαβεβαιώσεις από δικά μας «πολιτικά χείλη» περί του
αντιθέτου-…Τα οποία κοιτάσματα μάλιστα είναι και σε τέτοια μεγέθη τα
οποία μπορούν να εξασφαλίσουν όχι μόνο την ενεργειακή αυτάρκεια και
ασφάλεια της χώρας, αλλά να καλύψουν και σε σημαντικό βαθμό ακόμη και
τις ανάγκες αυτής της ίδιας της Ε.Ε.!!.. Με ότι αυτό συνεπάγεται και σε
αντίστοιχες οικονομικές προσόδους ιδιαίτερα για τη χώρα μας, η οποία
παραμένει καταχρεωμένη και αλυσοδεμένη σε αυστηρές δημοσιονομικές
προσαρμογές ένεκα των τριών οικονομικών μνημονίων που έχει υπογράψει..
Και τα οποία οικονομικά μνημόνια, με τα κατάλληλα επικοινωνιακά
κυβερνητικά αφηγήματα, ο κόσμος, η κοινωνία, νομίζει, ότι τα έχουμε
ξεπεράσει, αγνοώντας ότι ο οικονομικός έλεγχος είναι για 95 χρόνια ακόμη
και ότι ιδιαίτερα η 8ετία που είναι μπροστά μας, θα είναι ιδιαίτερα
δύσκολη…
Παραμένοντας στον ίδιο τομέα, να μνημονεύσω ιδιαίτερα τον
τουρισμό και τις συναφείς πολλαπλές προσόδους και ανάπτυξη που το Αιγαίο
και η περιοχή διαγκωνισμού δημιουργεί, αλλά και γενικότερα την
εκμετάλλευση του θαλασσίου πλούτου, τις οδεύσεις των ενεργειακών αγωγών,
το εμπόριο, τη ναυτιλία και τις δραστηριότητές της, καθώς και τις
αντίστοιχες θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές…
Στη γεωπολιτική, θα πρέπει να δούμε τις πολιτικές που
εκπορεύονται από τη γεωγραφία της περιοχής, της ανάπτυξης των σχέσεων
τόσο με τις άλλες χώρες της περιοχής αλλά και με άλλους διεθνείς δρώντες
που έχουν συμφέροντα στην περιοχή , στις συμμαχίες και συνεργασίες που η
εν λόγω περιοχή εξασφαλίζει.. Όλα αυτά βέβαια οδηγούν στην αναγκαιότητα
διαμόρφωσης μιας συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής που θα συνεισφέρει στα
εθνικά μας συμφέροντα , συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών , πολιτικών
και πολιτιστικών ομοίων…
Στη σφαίρα της γεωστρατηγικής, θα πρέπει να διακρίνουμε
τις απειλές, αλλά και τις ευκαιρίες που επηρεάζουν την ασφάλεια της
περιοχής και πως αυτή επιδρά στα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα , στην
ανάπτυξη συμμαχιών, συνεργασιών, συνεργειών, αλλά και στην ανάπτυξη
δυνατοτήτων που αντανακλούν θετικά στην εγκαθίδρυση ενός περιβάλλοντος
σταθερότητας και ασφάλειας.
Να τονίσω, δεδομένου του γεωγραφικού προσανατολισμού των
δύο χωρών στην ευρύτερη περιοχή ,αλλά και του μεγέθους τους, ότι για την
Ελλάδα το Αιγαίο δεν αποτελεί μόνο το απαραίτητο εκείνο θαλάσσιο
στοιχείο για τη διασύνδεση των νησιών της χώρας με τον ηπειρωτικό κορμό
και το απαραίτητο μέσο υλοποίησης της ενότητας των θαλασσίων συνόρων της
και της εθνικής της κυριαρχίας. Παράλληλα αποτελεί το απαραίτητο
στρατηγικό βάθος, το οποίο αν απωλεσθεί, έστω και με τη μορφή
συγκυριαρχίας, η χώρα θα απωλέσει κυρίαρχο ζωτικό χώρο, κρίσιμα
απαραίτητο για τη συνέχεια ύπαρξης του ελληνικού κράτους, όπως το
γνωρίζουμε έως σήμερα..
Σε αντίθεση περίπτωση, δηλαδή σε περίπτωση μιας ιδιόμορφης
συγκυριαρχίας στο Αιγαίο, όπου τα ελληνικά νησιά, προσκείμενα στις
μικρασιατικές ακτές, δεν θα έχουν τίποτε άλλο παρά 6ν.μ. ΕΧΥ -κατά την
φερόμενη λογική του κ.Γεραπετρίτη και των ομοίων του-, τα υπόψη νησιά θα
καταστούν «enclaves», ήτοι νησίδες κυριαρχίας χωρίς φυσική συνέχεια και
θα είναι θέμα χρόνου η ουσιαστική αφομοίωση τους αρχικά με οικονομική ,
πολιτιστική, θρησκευτική/εθνοτική διείσδυση και αλλοτρίωση και η εν
συνεχεία πλήρης προσάρτηση τους τελικά όταν ωριμάσουν οι κατάλληλες
συνθήκες.
Το Αιγαίο λοιπόν, παραμένει ο απαραίτητος εθνικός χώρος,
απαραίτητος για την εθνική μας ταυτότητα, απαραίτητος για την εθνική μας
ιστορική συνέχεια, απαραίτητος για την εθνική μας υπόσταση και
ολοκλήρωση…Και είναι ο χώρος, στον οποίο θα πρέπει να υπάρχει διαρκής
και αξιόπιστη προβολή ισχύος.. Δυστυχώς όμως έχει κοντύνει η θωριά μας,
το «μπόι» μας να το πω καλύτερα, λίαν επικινδύνως ιδιαίτερα την
τελευταία δεκαπενταετία και βλέπουμε στο χώρο του Αιγαίου να
παρουσιάζονται και άλλα διανύσματα ισχύος ετέρων δρώντων..
Κυρίαρχο ρόλο στη δημιουργία εντάσεων, κρίσεων,
συγκρούσεων, παίζει αναμφίβολα και η ανισορροπία ισχύος μεταξύ δύο
εμπλεκομένων.. Και ξέρετε, λίγο νοιάζει ,αν η ανισορροπία ισχύος είναι
υπαρκτή ή μη…Από τη στιγμή που η μία εκ των δύο πλευρών, θεωρεί ότι έχει
σημαντικά υπέρτερη ισχύ, αρχίζει να εγείρει υπέρμετρες απαιτήσεις και
αξιώσεις, οι οποίες εκπηγάζουν από αυτή την αίσθηση της ανωτερότητας
ισχύος της έναντι του αντιπάλου της…Νομίζω ότι κάτι τέτοιο, συμβαίνει
και στην περίπτωση της Τουρκίας…
Αύριο το δεύτερο μέρος της συζήτησης με τον Ταξίαρχο ε.α Παναγιώτη Γερογλή
Πηγή : https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου