Ο τραγέλαφος των ελληνικών συστημικών τραπεζών

Τι είναι επικινδυνοδέστερο ληστείας τραπέζης; Η ίδρυσις της, απήντησε αδίστακτα ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Η περίπτωση των ελληνικών συστημικών τραπεζών μετά το 2010 το αποδεικνύει. Έχασαν όλα τα κεφάλαιά των. Ανακεφαλαιώθησαν με 60 δισ. ευρώ από τον Έλληνα φορολογούμενο και η συνέχεια είναι χειρότερη.

 

Οι 17 τράπεζες μειώθησαν σε τέσσερις “συστημικές” – όρος παραπλανητικός. Οι μέτοχοι έχασαν όλα τα λεφτά των και Μητροπόλεις, Ορφανοτροφεία και Ιδρύματα απώλεσαν δια παντός τα μερίσματα εκ κληρονομιών από της εποχής του Γεωργίου Σταύρου, με τα οποία χρηματοδοτούσαν το κοινωφελές τους έργο. Η διοίκηση των συστημικών τραπεζών έπαυσε να ορίζεται από την ελληνική κυβέρνηση και τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων, ορίζεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο… ξεπουλήματος της ελληνικής περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ). Εν άλλοις λόγοις, σωστός τραπεζικός τραγέλαφος.

 

Προενταξιακώς του ευρώ, οι ελληνικές τράπεζες ήσαν οικονομικώς ισχυρές, πρωταγωνιστούσαν στην οικονομική ανάπτυξη, απασχολούσαν περί τις 17.000 υπαλλήλους, αδρά αμοιβωμένους και απέδιδαν σημαντικά μερίσματα και φόρους στο κοινό και το Δημόσιο αντιστοίχως. Είχαν επεκταθή στα Βαλκάνια και στην Κύπρο, όπου διακινούσαν ρωσικά κεφάλαια διεθνώς, προς μεγάλο κακοφανισμόν του τότε υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος επικεφαλής του παρατύπου Eurogroup, απαίτησε την καταστροφή των για να μην ανταγωνίζονται τις γερμανικές τράπεζες.

 

Κατόπιν της χρηματοπιστωτικής κρίσεως του 2009 και μέχρις του 2016, οι εναπομείνασες συστημικές τράπεζες της χώρας απεδύθησαν εις ένα φρενήρη αγώνα εισπράξεως των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων που είχε χορηγήσει μετά την υιοθέτηση του ευρώ, του δήθεν ανυποτιμημένου νομίσματος και με χαμηλά τότε ελβετικά επιτόκια που ξεγέλασαν τους πελάτες των.

 

Εκ της διαψεύσεως των προσδοκιών, τα τελευταία πέντε έτη, οι συστημικές τράπεζες ξεσπίτωσαν χιλιάδες Έλληνες ιδιοκτήτες, από την αύξηση της ισοτιμίας του δολαρίου / μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 25% και ρευστοποίηση του χαρτοφυλακίου των… ελβετικών “κόκκινων δανείων” σε κερδοσκοπικά Funds που τ’ αγόρασαν στο 5% της αξίας των, με μεγάλες ζημίες στους ισολογισμούς των συστημικών τραπεζών.

Σήμερα, οι συστημικές τράπεζες υπολειτουργούν και εκδίδουν ομόλογα με επιτόκιο 7% που συνεπάγεται απαγορευτικό κόστος χορηγήσεων στους πελάτες τους. Για να κάνουν πλασματικά κέρδη παρέχουν ισχνά επιτόκια στους καταθέτες, που μη έχοντας άλλον τρόπον να προστατεύσουν τα αποταμιευτικά των κεφάλαια, δέχονται αρνητικούς τόκους, τρεις φορές κάτω του εγχωρίου πληθωρισμού (4% αλλά 25% των τροφίμων και της ενεργείας). Οι φόροι των συστημικών τραπεζών αναβάλλονται όταν τα αυθαίρετα τέλη επιτηδεύματος επιβάλλονται υπό του κ. Χατζηδάκη αναδρομικώς.

 

Οι συστημικές τράπεζες και η καταστροφή των μετόχων

 

Για την καταστροφή των μετόχων των ελληνικών συστημικών τραπεζών ευθύνονται αδίστακτοι διοικητές της Τραπέζης της Ελλάδος, οι Γ. Προβόπουλος, Γ. Στουρνάρας και Λ. Παπαδήμος (διετέλεσε και πρωθυπουργός) που είχαν εκβιάσει την Βουλή να τους χορηγήσει ασυλία.

 

Ήδη με νόμο του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδη αίρεται το “ακαταδίωκτο” και ελπίζεται οι γνωστοί τραπεζίτες να διωχθούν αυτεπαγγέλτως, μη συντρεχούσης της παραγραφής. Την πολιτική ευθύνη έφεραν οι ηγέτες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την περίοδο 2005-2016, που τους διόρισαν κατ’ εντολήν της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

 

Οι εναπομείνασες συστημικές τράπεζες, από την πιστωτική λαίλαπα 2009-16, δεν επιτελούν σήμερα τον ρόλο ως χρηματοδότες της οικονομικής δραστηριότητος εν Ελλάδι. Διαθέτουν ανεπαρκή κεφάλαια κινήσεως και ανανεώσεως του παραγωγικού δυναμικού, με αποτέλεσμα τους ξεψυχισμένους ρυθμούς αναπτύξεως της οικονομίας, η οποία εξακολουθεί να συντηρείται με δάνεια της ΕΕ, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος.

 

Ως αποτέλεσμα του τραπεζικού τραγέλαφου, ο εθνικός πλούτος εξεχωρήθη στα ξένα Funds και σε εγχώρια καρτέλ που τον αγόρασαν “μπίρ-παρά” (βλ. άρθρον του Στέφανου Μάνου στην οικονομική “Καθημερινή” της 28.11.23).

 

Το διοικητικό και υπαλληλικό προσωπικό των Συστημικών Τραπεζών είναι ανεπαρκέστατο, δεν αναλαμβάνει επιχειρηματικούς κινδύνους, είναι συχνά εχθρικό προς τους πελάτες και αρνείται να παράσχει πιστώσεις στην οικονομία, πέραν του 1% ετησίως.

 

Συνεπώς, ο τραγέλαφος των τραπεζών συνεχίζεται ακάθεκτος ακόμη και μετά 20 έτη από της πιστωτικής κρίσεως που εξαπέλυσαν κατά της Ελλάδος η ρωσόφιλος Μέρκελ κι ο καταδικασθείς διεθνής απατεών Σαρκοζί, για να “σώσουν” τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, που είχαν κερδοσκοπήσει, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα.

 

Εξαιτίας της τιμωρητικής επιθέσεως αυτής, η Ελλάς έχασε εγχώριο πληθυσμό ενός εκατομμυρίου Ελλήνων που μετανάστευσαν στην Εσπερία για να βρουν εργασία και σήμερα αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, που αδυνατεί δυστυχώς να αντιληφθή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ασχολούμενος “περί όνου… Σουνάκ“» (κι όχι σκιάς).

 

 ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 

 

Πηγή : https://slpress.gr