Σκάνδαλο διαρκείας με τη Siemens!

Μέρος Α’

 

Σειρά περίεργων συμπτώσεων σε πρόσωπα και γεγονότα προκαλεί ερωτήματα και απαιτεί διαλεύκανση
 

Έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά την υπογραφή του επαίσχυντου «εξωδικαστικού συμβιβασμού» μεταξύ της αμαρτωλής Siemens και της Ελληνικής Δημοκρατίας η γερμανική εταιρία εξακολουθεί να μην τηρεί τις δεσμεύσεις της, αλλά συμμετέχει απρόσκοπτα στους διαγωνισμούς του Δημοσίου και η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει ότι… δεν βλέπει.

 

Θυμίζουμε ότι η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens με επικεφαλής τον αείμνηστο Σήφη Βαλυράκη, που σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, είχε ομόφωνα εκτιμήσει την ευρύτερη ζημία του Δημοσίου από τις βρόμικες μεθοδεύσεις της γερμανικής εταιρίας σε ποσό ύψους «τουλάχιστον 2 δισεκατομμυρίων ευρώ»! Η Siemens όμως και οι άνθρωποί της κατάφεραν να ξεγλιστρήσουν, χωρίς στην πράξη να δώσουν ούτε σεντ ζεστού χρήματος στο ελληνικό κράτος.

 

Το δεύτερο στάδιο του μεγάλου σκανδάλου θα σηματοδοτήσει η οριστική απαλλαγή των πρωταιτίων με τη βούλα του Αρείου Πάγου και πιθανότατα στη δίκη που ξαναρχίζει αύριο στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, και η επιστροφή των δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων τους!

Γενναία πρόστιμα, αλλά όχι για την Ελλάδα

 

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 ο γερμανικός κολοσσός, στην προσπάθειά του να γλιτώσει την αρνητική δημοσιότητα και βεβαίως τις έννομες συνέπειες από το άγριο κυνηγητό που είχαν εξαπολύσει οι διωκτικές Αρχές των ΗΠΑ για λογαριασμό της αμερικανικής επιτροπής κεφαλαιαγοράς, έσπευδε να κλείσει μία προς μία τις ανοιχτές υποθέσεις, δηλώνοντας… μεταμέλεια και πληρώνοντας γενναία πρόστιμα.

 

Γιάννης Στουρνάρας

Τη μερίδα του λέοντος από αυτά τα πρόστιμα, που άγγιξαν το 1,6 δισ. ευρώ, απέσπασε, φυσικά, το αμερικανικό δημόσιο, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας που έζησε διαχρονικά σκάνδαλα (ψηφιακές παροχές ΟΤΕ, σύστημα ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων C4I, σύστημα τηλεδιοίκησης και επικοινωνιών «Ερμής» «μαύρα ταμεία» Χριστοφοράκου κ.λπ.) η Siemens αποφάσισε να τη βγάλει… τζάμπα.

 

Η περίπτωσή μας θεωρήθηκε από τους Γερμανούς «ευνοϊκώς ιδιάζουσα» γιατί μετά τα Μνημόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις της βρέθηκαν να εκβιάζονται από τους κομισάριους της τρόικας και του ΔΝΤ. Αυτοί ανέλαβαν να μεταδώσουν το μήνυμα ότι «η Siemens πρέπει να πέσει στα μαλακά» για να συνεχίσει να παίρνει δουλειές από το Ελληνικό Δημόσιο. Και, βέβαια, πιο κατάλληλος αποδέκτης δεν υπήρχε από τη «δοτή» κυβέρνηση Παπαδήμου που προθυμοποιήθηκε να συναινέσει σε έναν «εξωδικαστικό συμβιβασμό» τύπου… μπανανίας, παραιτούμενη από όλες τις αξιώσεις του Ελληνικού Δημοσίου αντί πινακίου φακής και πολλών…υποσχέσεων.

 

Το εκπληκτικό είναι ότι, ενώ το ελεεινό εκείνο συγχωροχάρτι που βαφτίστηκε «συμβιβασμός» εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με τις ψήφους μόνο των βουλευτών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (ούτε η ΔΗΜ.ΑΡ. τόλμησε να το ψηφίσει), η σχετική συμφωνία υπογράφηκε από τον υπουργό Οικονομικών της επόμενης κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

 

Σε μία κίνηση πρωτοφανούς δουλικότητας, ο Γιάννης Στουρνάρας υπέγραψε και ενεργοποίησε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό μόλις δύο μέρες πριν ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκεφθεί το Βερολίνο για να δηλώσει υποταγή ενώπιον της Μέρκελ με το περιβόητο «ουδείς αναμάρτητος».

 

Άνγκελα Μέρκελ – Αντώνης Σαμαράς

Απαράβατος όρος

 

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ο «εξαγνισμός» της Siemens στην Ελλάδα αποτέλεσε απαράβατο όρο της γερμανικής πλευράς για τη συνέχιση της ελληνικής δανειοδότησης με τις περιβόητες «δόσεις» των μνημονιακών προγραμμάτων. Από κυβερνητικής πλευράς, αθέατος «αρχιτέκτονας» όλων των σχετικών ελληνογερμανικών διαπραγματεύσεων εκείνης της περιόδου που οδήγησαν και στον αποικιοκρατικό συμβιβασμό με τη Siemens δεν ήταν άλλος από τον τότε σύμβουλο του Σαμαρά και σημερινό υπουργό Επικρατείας Σταύρο Παπασταύρου.

 

Αυτός κινούσε τα νήματα σε όλες τις συνομιλίες με τους δανειστές και η παρασκηνιακή του δραστηριότητα ήταν εκείνη που, σύμφωνα με αρκετές ενδείξεις, οδήγησε σε παραίτηση τον Ελληνα πρέσβη στο Βερολίνο, δύο χρόνια αργότερα, όταν κατά την τελευταία επίσκεψη Σαμαρά διαπίστωσε ότι δεν θα μετέχει στις επίσημες συνομιλίες για να «χωρέσουν» οι σύμβουλοι του κυρίου πρωθυπουργού…

 

Παράλληλα με τον συμβιβασμό η Siemens Ελλάδας θεώρησε σκόπιμο να κάνει ενέργειες για να αμβλύνει τις εντυπώσεις από τον καταιγισμό αρνητικής δημοσιότητας που έφτασε στο ζενίθ έπειτα από τις αποκαλύψεις του «ημερολογίου Αικατερίνης Τσακάλου». Επρόκειτο για την προσωπική γραμματέα του Χριστοφοράκου, στην ατζέντα της οποίας βρέθηκαν στοιχεία για συναντήσεις, δοσοληψίες και δώρα πολιτικών προσώπων, με προεξάρχουσα ασφαλώς την οικογένεια Μητσοτάκη.

 

Το ημερολόγιο του Χριστοφοράκου

 

Ο Ελληνοαμερικανός «επόπτης», άνθρωπος-κλειδί και στη Novartis

 

Η Siemens προσέλαβε ως «επόπτη νομικής συμμόρφωσης και διαφάνειας» (compliance officer) έναν Ελληνοαμερικανό εισαγγελέα με καλές προσβάσεις στην Ελλάδα (λέγεται ότι ήταν συντοπίτης και μακρινός συγγενής του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου από την Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης) και τον όρισε γενικό διευθυντή Ελλάδος για να συντάξει τον εξωδικαστικό συμβιβασμό εις όφελος της εταιρίας και εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.

Ο Robert (Bob) Sikellis πριν αναλάβει το πόστο του στη Siemens Ελλάδος ήταν νομικός σύμβουλος της Vance, μιας αμερικανικής εταιρίας που ειδικεύεται στις έρευνες και τις αξιολογήσεις για επιχειρηματικές δράσεις υψηλού ρίσκου. Αλλωστε με την ιδιότητα αυτή εμφανίζεται στην Ελλάδα το 2004 ως υπεύθυνος ασφαλείας κρουαζιερόπλοιων στον οργανισμό Αθήνα 2004.

 

Μιχάλης Χριστοφοράκος (αριστερά) και Robert Sikellis

 

Στο διάστημα εκείνης της παραμονής του στην Ελλάδα είχε στενή συνεργασία με την οργανωτική επιτροπή του 2004 για το σύστημα ασφαλείας C4I και βεβαίως με το δεξί χέρι του Χριστοφοράκου, Διονύση Δενδρινό, μετέπειτα συγκατηγορούμενο και γνωστό ως «γείτονα-μεσοτοιχία» στην Τήνο με τη σημερινή πρωθυπουργική σύζυγο Μαρέβα Μητσοτάκη.

 

Παραδόξως ο Sikellis ουδέποτε εκλήθη ως μάρτυρας στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, αλλά ούτε και ως μάρτυρας στην πολύκροτη δίκη των «64» για τα «μαύρα ταμεία» μέσω των οποίων εξαγοράζονταν πολιτικά πρόσωπα και δημόσιοι λειτουργοί προκειμένου να εξασφαλίζει τα μεγάλα συμβόλαια η Siemens από το Ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα, εμφανίστηκε ως «απολυμαντής» μερικά χρόνια αργότερα και, αφού εκτέλεσε την αποστολή του, πήρε μετεγγραφή για να κάνει την ίδια ακριβώς δουλειά σε μια άλλη αμαρτωλή πολυεθνική εταιρία με πολλά πλοκάμια διαφθοράς, την πολύ γνωστή στην Ελλάδα Novartis!

 

Σχεδόν ταυτόχρονα με την πρόσληψη του Sikellis η Siemens Ελλάδος «χτύπησε» και μια άλλη μετεγγραφή, αυτή τη φορά από την εγχώρια αγορά: την επικοινωνιολόγο και ειδική σε θέματα δημοσίων σχέσεων Μαρί Αγαλιώτου. Η κυρία Αγαλιώτου δεν ήταν το «πρώτο όνομα» της πιάτσας. Είχε όμως στενές σχέσεις με το γραφείο τού τότε πρωθυπουργού.

 

Eθνικά επιζήμιος συμβιβασμός

 

Η Αγαλιώτου ανέλαβε να «διορθώσει» την τραυματισμένη εικόνα της εταιρίας, κυρίως όμως φρόντισε να «περάσει» επικοινωνιακά, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, ο κατάπτυστος και από πάσης απόψεως εθνικά επιζήμιος συμβιβασμός που υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά. Στην προσπάθειά της αυτή είχε άοκνο συμπαραστάτη τον μετέπειτα σύζυγό της Σταύρο Παπασταύρου και τον πραγματικό εμπνευστή της συμφωνίας, τον μυστηριώδη εισαγγελέα Sikellis, που σήμερα, όπως είπαμε, υπηρετεί στη Novartis.

 

Η θητεία της κυρίας Αγαλιώτου στη Siemens κράτησε κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια, καθώς το 2014 θεωρήθηκε ότι ολοκλήρωσε το έργο της «επικοινωνιακής λεύκανσης» και πλέον έλαβε επίσημη μετεγγραφή για το Μέγαρο Μαξίμου!

 

Σταύρος Παπασταύρου

Σε ένα δημοσίευμα του 2014 με τίτλο «Ερωτες και γάμος στο Μαξίμου», που φιλοξενήθηκε στο «Πρώτο Θέμα», αναφέρεται πως στο οργανόγραμμα του πρωθυπουργικού μεγάρου δεν είναι «ξεκάθαρος ο ρόλος της κυρίας Αγαλιώτου». Τονίζεται όμως ότι χάρη στις δικές της εργώδεις προσπάθειες εξωραΐστηκε το προφίλ της Siemens, ενώ «σε αυτήν οφείλεται το νέο ξεκίνημα με τη συμφωνία η οποία υπεγράφη το 2012 με το Ελληνικό Δημόσιο και κατέτεινε στο να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας στον ελληνικό βραχίονα της γερμανικής εταιρίας με νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες».

 

Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι λίγο διαφορετική, όχι μόνο για τις θέσεις εργασίας, αλλά και για ολόκληρη την υλοποίηση του εξωδικαστικού συμβιβασμού της Siemens, όπως θα δούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια. Για την ακρίβεια, η βασική δέσμευση ότι η εταιρία θα διατηρήσει «τις περισσότερες από 600 θέσεις εργασίας και θα διασφαλίσει τη συνεχιζόμενη παρουσία της στην Ελλάδα» είναι αυτή που πήγε πρώτη περίπατο.

 

Η δέσμευση ότι η εταιρία θα διατηρήσει
«τις περισσότερες από 600 θέσεις εργασίας»
πήγε περίπατο…

Από τους πρώτους κιόλας μήνες μετά την υπογραφή του εξωδικαστικού συμβιβασμού η εταιρία μπήκε σε τροχιά συρρίκνωσης και εσωστρέφειας και σήμερα υπάγεται στη Siemens Ιταλίας ως ένα ασήμαντο παρακλάδι. Παρά την υποτιθέμενη κεφαλαιακή ενίσχυση 100.000.000 ευρώ που θα έπαιρνε από τη μητρική για να ενισχύσει τις δραστηριότητες στην Ελλάδα, η Siemens A.E. επιστρέφει διαρκώς κεφάλαια υπό τη μορφή μερισμάτων στους Γερμανούς μετόχους. Τελευταίο κρούσμα, η επιστροφή 10.000.000 ευρώ στη μητρική εταιρία με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης το 2021, χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση.

 

Σήμερα η άλλοτε κραταιά Siemens Eλλάς βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης περιθωριοποίησης και απασχολεί λιγότερους από 100 υπαλλήλους. Μία απλή επίσκεψη στα γραφεία της οδού Αγησιλάου που έχουν περιοριστεί σε έναν όροφο επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Στριμωγμένοι μερικές δεκάδες υπάλληλοι σε ανοιχτούς χώρους, θυμίζουν περισσότερο εργαζομένους σε φοιτητική start-up παρά σε πολυεθνικό κολοσσό. Και οι απολύσεις που πήραν μορφή χιονοστιβάδας μετά την υπογραφή του συμβιβασμού συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας.

 

Τον περασμένο Απρίλιο απολύθηκε έπειτα από 25 συναπτά χρόνια προϋπηρεσίας και μόλις μερικούς μήνες πριν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης μία μαχητική συνδικαλίστρια που εκπροσωπούσε τους εργαζομένους και σε συνέδρια του εξωτερικού. Αλλά και την περασμένη εβδομάδα, όπως καταγγέλλει το σωματείο εργαζομένων, απολύθηκε αναιτιολόγητα άλλος ένας υπάλληλος, λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή του. Ομως οι απολύσεις είναι μία μονάχα από τις δεσμεύσεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού που έμειναν κενό γράμμα.

 

Κουρελόχαρτο ο εξωδικαστικός Στουρνάρα – Οι απίθανες πρόνοιες και πώς δεν τηρήθηκαν

 

Οπως αναφέραμε, στον εξωδικαστικό συμβιβασμό που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Γιάννη Στουρνάρα η εταιρία δεν καταβάλλει ούτε ένα σεντ σε μετρητά. Δεσμεύεται απλώς σε βάθος πενταετίας να βοηθήσει την Ελληνική Δημοκρατία υπό τη μορφή επενδύσεων και συμψηφισμών απαιτήσεων προς ελληνικούς δημόσιους φορείς για την προμήθεια υλικοτεχνικού εξοπλισμού.

 

Η αξία όλων αυτών των «δράσεων», πολλές από τις οποίες έχουν μείνει ανολοκλήρωτες μέχρι τις μέρες μας, αγγίζει μόλις τα 170.000.000 ευρώ (από τα τουλάχιστον 2 δισ, ευρώ που είχε εκτιμήσει ως ζημία η Βουλή των Ελλήνων). Θεωρητικά η Siemens παραιτήθηκε από αξιώσεις της έναντι του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 80.000.000 ευρώ, αλλά δεν έχει γίνει γνωστό ποιες ακριβώς είναι αυτές και αν οι εισπρακτικές απαιτήσεις ανταποκρίνονταν σε εκτελεσμένο έργο ή παροχή εξοπλισμού.

 

Ακόμα πιο θολή είναι η εικόνα με την παροχή των υπόλοιπων 90.000.000 ευρώ για… αγαθοεργές δράσεις στήριξης κρατικών φορέων, μεταξύ άλλων στην κατεύθυνση καταπολέμησης της διαφθοράς, της απάτης και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος (!), αλλά και την παροχή γερμανικού ιατρικού εξοπλισμού σε δημόσια νοσοκομεία.

 

Φανατικός υποστηρικτής ο Τσακαλώτος

 

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού, την υλοποίηση των δράσεων και φυσικά την ιεράρχηση των «επιλέξιμων φορέων» θα επέβλεπε μια μικτή «Επιτροπή Εποπτείας» (steering committee) με επικεφαλής μία ανώτερη υπάλληλο του Yπουργείου Οικονομικών «παντός καιρού», την οποία αναβάθμισε ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και φανατικός υποστηρικτής του εξωδικαστικού συμβιβασμού (!) Ευκλείδης Τσακαλώτος, παρότι η θητεία της είχε ουσιαστικά λήξει!

 

Σύμφωνα με το σχετικό ΦΕΚ που εκδόθηκε για την υλοποίηση του εξωδικαστικού συμβιβασμού, οι «δράσεις στήριξης» μαζί με όποιες επενδύσεις, οι υποχρεώσεις δηλαδή της Siemens προς το Ελληνικό Δημόσιο, έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί «πλήρως και οριστικώς» μέσα σε περίοδο πέντε ετών. Μόνο που μετά τη λήξη της πενταετίας το ΦΕΚ του 2012 δεν αντικαταστάθηκε με κάποιο άλλο και η Επιτροπή Εποπτείας διαλύθηκε ησύχως χωρίς να έχει ολοκληρώσει την αποστολή της. Μέσα σε απόλυτο νομικό κενό και πλήρη αδιαφάνεια κάποιες από τις «δράσεις» της Siemens συνεχίζονται ακόμα και στις μέρες μας με εντελώς αυθαίρετη επιλογή των φορέων υποδοχής που γίνεται από ανθρώπους της γερμανικής εταιρίας.

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος

 

Χαρακτηριστικός είναι ο ρόλος προς αυτή την κατεύθυνση της Ναταλίας Καραπαναγιώτη, παλαιάς στενής συνεργάτιδας του Μιχάλη Χριστοφοράκου, που ως στέλεχος στον τομέα στρατηγικού σχεδιασμού της Siemens επέβλεψε την υλοποίηση του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Η κυρία Καραπαναγιώτη, που τυπικά εγκατέλειψε την εταιρία αλλά εξακολουθεί μέχρι σήμερα να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως «εξωτερικός συνεργάτης», εποπτεύει ετεροχρονισμένες δράσεις της συμφωνίας εξωδικαστικού συμβιβασμού με ιδιαίτερη ευαισθησία για το νησί της Κύθνου.

 

Είναι η αδελφή της δημοσιογράφου Τατιάνας Καραπαναγιώτη που διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού, πάλι το μοιραίο 2012, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παναγιώτη Πικραμμένου, ο οποίος με τη σειρά του διετέλεσε μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του σημερινού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και προέρχεται από οικογένεια που διαθέτει πλούσια προϊστορία με τον γερμανικό παράγοντα.

 

Οι κυρίες Καραπαναγιώτη και ο Τέλλογλου

 

Τέλος, και οι δύο κυρίες Καραπαναγιώτη υπήρξαν επίσης συνεργάτιδες και στενές φίλες του γνωστού δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου, ο οποίος επισκεπτόταν τα γραφεία της Siemens για ρεπορτάζ με γυαλιά ηλίου και τραγιάσκα προκειμένου να συναντήσει τον Ελληνοαμερικανό «επόπτη» Bob Sikellis. Σε ένα πιο πρόσφατο ρεπορτάζ του, τον Δεκέμβριο του 2019, ο κ. Τέλλογλου ανέφερε ανακριβώς, ίσως στην προσπάθειά του να καλύψει τα πεπραγμένα φίλων του, όπως η κυρία Καραπαναγιώτη, πως είναι αμφίβολο αν το Δημόσιο μπορεί να στραφεί απευθείας κατά της γερμανικής εταιρίας ως νομικού προσώπου, αφού επί της ουσίας τήρησε τις υποχρεώσεις της.

 

«Με τη συμφωνία του 2012», γράφει ο Τέλλογλου, «το Ελληνικό Δημόσιο έχει ζητήσει και λάβει αποζημίωση που έπρεπε να εκταμιευθεί σε διάρκεια πενταετίας – όπως και έγινε». Μόνο που αυτή είναι μια πλασματική εικόνα. Το Δημόσιο πράγματι με την υπογραφή του επαίσχυντου εξωδικαστικού συμβιβασμού από τον Γιάννη Στουρνάρα παραιτήθηκε των αξιώσεών του προς τη Siemens, όμως ουδέποτε ζήτησε και έλαβε αποζημίωση. Ελαβε υποσχέσεις στη λογική «ό,τι προαιρείσθε», κάλυψε χρέη φορέων του ύψους περίπου 80.000.000 ευρώ και έλαβε έμμεση ενίσχυση από το κονδύλι των 90.000.000 που δεν έχει διατεθεί στο σύνολό του παρά τη λήξη της σχετικής προθεσμίας εδώ και μία… εξαετία!

 

***

 

Siemens: Το εργοστάσιο των 700 θέσεων εργασίας που έμεινε στα χαρτιά!

 

∆εν τηρήθηκαν βασικές δεσμεύσεις που αναφέρονταν στο κείμενο της συμφωνίας στον εξωδικαστικό συμβιβασμό

• Μέρος Β’

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στον εξωδικαστικό συμβιβασμό της Siemens με το Ελληνικό Δημόσιο δεν τηρήθηκαν βασικές δεσμεύσεις από τη γερμανική πλευρά, όπως αυτή της ανάπτυξης και στελέχωσης της εταιρίας με 600 και πλέον υπαλλήλους, αλλά και η δημιουργία ενός εργοστασίου 700 θέσεων εργασίας με αυτόνομη επένδυση 60.000.000, που έμεινε επίσης στα χαρτιά.

 

Η πρόνοια αυτή ήταν σαφής στο κείμενο της συμφωνίας (τέταρτος όρος για «περαιτέρω επενδύσεις») και, σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, είχε τεθεί εκ του ασφαλούς για να εξυπηρετήσει έναν προαποφασισμένο σχεδιασμό της Siemens Α.Ε.: τη μεταφορά του δικού της εργοστασίου της ΠΙΤΣΟΣ από τον Ρέντη στην Ελευσίνα. Αυτό θα παρουσιαζόταν ως «νέα επένδυση 700 θέσεων εργασίας»…

 

Τα σχέδια όμως της μητρικής στη Γερμανία άλλαξαν και, αντί για μεταφορά του εργοστασίου στην Ελευσίνα, αποφασίστηκε πρόσφατα το… οριστικό λουκέτο και η πιθανή μεταφορά των δραστηριοτήτων της Pitsos στην Τουρκία. Στις αιτιάσεις του Ελληνικού Δημοσίου ότι δεν τηρείται βασικός όρος της συμφωνίας η Siemens αντιπρότεινε να δημιουργηθεί ένα «παγκόσμιο κέντρο δεξιοτήτων για την ανάπτυξη βιομηχανικού λογισμικού», κάτι που βόλευε ίσως τις ανάγκες της εταιρίας σε γερμανικό έδαφος.

 

Η ελληνική πλευρά, που ευλόγως ήθελε το εργοστάσιο, απέρριψε την πρόταση, όμως καμία κυβέρνηση (ούτε του Σαμαρά ούτε αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ) δεν προχώρησε στην καταγγελία της σύμβασης.

 

Αδιαμαρτύρητα

 

Η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη δέχτηκε αδιαμαρτύρητα και νέα τετελεσμένα. Επί των ημερών της έκλεισε οριστικά το εργοστάσιο της ΠΙΤΣΟΣ στου Ρέντη και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο. Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις τους το Ελληνικό Δημόσιο φάνηκε να πείθεται από την προσχηματική δικαιολογία της Siemens ότι το λουκέτο της ΠΙΤΣΟΣ δεν αφορά τον εξωδικαστικό συμβιβασμό γιατί ανήκει σε κοινοπραξία με την Bosch! Οπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, «το εργοστάσιο έκλεισε τον κύκλο του και έπρεπε να παύσει η λειτουργία του»…

 

Tο εργοστάσιο της ΠΙΤΣΟΣ στου Ρέντη

 

 

Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι ανεξάρτητα από την ανορθόδοξη και ελλιπή υλοποίηση που εγείρει ποινικές ευθύνες και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός με τη Siemens, εμφανώς επιζήμιος ως προς το περιεχόμενό του για το Ελληνικό Δημόσιο, προσβλήθηκε νομικά από τον Σύλλογο «Ελληνες Φορολογούμενοι» και ανεξάρτητους ιδιώτες στο Συμβούλιο Επικρατείας.

 

Το Δ’ Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου με καθυστέρηση… τριών ετών λόγω απουσίας εκπροσώπησης του Ελληνικού Δημοσίου έκανε δεκτή την προσφυγή και παρέπεμψε την υπόθεση «λόγω μείζονος σπουδαιότητας» στην Ολομέλεια, κρίνοντας ότι οι Ελληνες φορολογούμενοι είχαν έννομο συμφέρον να προσβάλουν και να καταγγείλουν τη Συμφωνία ως προς τη νομιμότητά της, αιτούμενοι την ακύρωσή της.

 

Η τελική απόφαση βγήκε μόλις το… 2017, στην εκπνοή δηλαδή της τυπικής 5ετούς διάρκειας του εξωδικαστικού συμβιβασμού, κρίνοντας κατά πλειοψηφία ότι η αίτηση ακύρωσης είναι απαράδεκτη διότι οι προσφεύγοντες -άκουσον άκουσον- δεν είχαν έννομο συμφέρον, δεδομένου ότι η υπόθεση δεν αφορά φορολογικό θέμα! Προς τιμήν τους τρία μέλη του δικαστηρίου μειοψήφησαν, ενώ ο εισηγητής Κωνσταντίνος Κουσούλης χαρακτήρισε τη Siemens «εγκληματική οργάνωση». Αντίθετα, ο εκπρόσωπος της γερμανικής εταιρίας στο δικαστήριο χαρακτήρισε τους προσφεύγοντες «επαίτες έννομου συμφέροντος»!

 

Κοροϊδία και με τις υποσχέσεις στη διάθεση εξοπλισμού για ευαίσθητες υπηρεσίες

 

Στη διάρκεια του εξωδικαστικού συμβιβασμού (2012-2017) οι Γερμανοί της Siemens, παρά τις μεγαλόστομες υποσχέσεις, υπήρξαν εξόχως φειδωλοί ως προς τη διάθεση υλικοτεχνικού εξοπλισμού για ευαίσθητες ελληνικές υπηρεσίες που καταπολεμούσαν τη διαφθορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2014 ο εισαγγελέας Ιωάννης Τέντες, από τη νεοσυσταθείσα θέση του Εθνικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, ζητούσε εξοπλισμό για τη στελέχωση της υπηρεσίας του από αυτό ακριβώς το κονδύλι των 90.000.000 ευρώ του εξωδικαστικού συμβιβασμού που προβλεπόταν για τέτοια χρήση.

 

Κι όταν διαπίστωσε ότι δεν «βλέπει φως», αναγκάστηκε να στείλει μια αιχμηρή επιστολή που είδε το φως της δημοσιότητας, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Η Επιτροπή δεν φαίνεται να επείγεται αφού η πρόεδρος εκτιμά ότι ο καθορισμός της διαδικασίας επιλογής και των κριτηρίων θα γίνει εντός των επόμενων μηνών, ενώ επί του παρόντος οι προτεραιότητες εστιάζονται μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης».

 

Το παράπονο του καλού εισαγγελέα ήταν εύλογο: Η Επιτροπή Εποπτείας με διακοσμητική επικεφαλής την υπάλληλο του υπουργείου Οικονομικών Πηνελόπη Παγώνη ελεγχόταν από τον εκπρόσωπο της Siemens, Bob Sikellis, ο οποίος είχε εντολή να αφήσει τα κονδύλια να… ξεκουράζονται μέχρι τη λήξη της πενταετίας. Τυπικά, από το κονδύλι των 90.000.000 ευρώ η Επιτροπή Εποπτείας ενέκρινε τη διάθεση 12.500.000 ευρώ για την αγορά ανιχνευτικών μηχανημάτων (σκάνερ) στα τελωνεία, 4.000.000 ευρώ για την εγκατάσταση συστήματος πληροφορικής στην Εισαγγελία Διαφθοράς, 16.800.000 ευρώ για εξοπλισμό φορέων που δραστηριοποιούνται κατά του ξεπλύματος μαύρου χρήματος (ΑΔΑΕ), 1.500.000 ευρώ για προμήθεια μηχανογραφικού εξοπλισμού στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

 

Ο εκπρόσωπος της Siemens, Bob Sikellis

Επιπλέον 11.300.000 ευρώ είχε συμφωνηθεί ότι προορίζονται για την υποστήριξη δράσεων του Εθνικού Συντονιστή για τη Διαφθορά, δηλαδή του κυρίου Τέντε, που διαμαρτυρόταν ότι δεν έλαβε σεντ, ενώ στη συνέχεια η συγκεκριμένη υπηρεσία καταργήθηκε!

 

Υποτροφίες

 

Το μόνο που ενδιέφερε τους Γερμανούς εκείνη την περίοδο, στο πλαίσιο πάντα της «μορφωτικής διείσδυσης» που σφράγισε την περίοδο των Μνημονίων, ήταν να δίνονται εκατοντάδες υποτροφίες με σφραγίδα Siemens, ώστε να ξέρουν οι (περιζήτητοι στη Γερμανία) Ελληνες επιστήμονες ποιος πληρώνει για τις σπουδές τους…

 

Οι κολοβές «δράσεις στήριξης» της Siemens προς το Ελληνικό Δημόσιο χάνονται σε προμήθειες και διαγωνισμούς που τρέχουν ακόμα και στις μέρες μας μέσα σε ασαφές νομικό πλαίσιο και κατά κραυγαλέα παράβαση του πλαισίου της 5ετίας που όριζε ρητά η συμφωνία του 2012. Το γεγονός αναγκάστηκε να ομολογήσει και η ίδια η εταιρία, απαντώντας σε δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», χωρίς ωστόσο να εξηγήσει ποιος εποπτεύει τη διαδικασία, αφού η παλαιότερη επιτροπή διαλύθηκε μετά τη λήξη της πενταετούς θητείας της χωρίς να υποκατασταθεί από άλλο όργανο!

 

Προσπερνώντας το γεγονός του νομικού κενού η εταιρία σημειώνει πως «συνεχίζει τη χρηματοδότηση των δράσεων της παροχής των 90.000.000, σύμφωνα με σχετική απόφαση της (σ.σ.: διαλυθείσας!) Επιτροπής Εποπτείας και ενημερώνεται σχετικώς το Υπουργείο Οικονομικών».

 

Σχετικές απαντήσεις οφείλει πλέον να δώσει και το Υπουργείο Οικονομικών αφού, σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», η απελθούσα πρόεδρος της επιτροπής Πηνελόπη Παγώνη εξακολουθεί να συναντάται με στελέχη της Siemens, όπως η κυρία Καραπαναγιώτη και η νομική σύμβουλος της γερμανικής εταιρίας, για να εξετάσουν την «πρόοδο» σε εναπομείναντα προγράμματα στήριξης. Ενα από αυτά αφορά το πρόγραμμα «Κύθνος – Εξυπνο Νησί» που, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, χειρίζεται προσωπικά η Ναταλία Καραπαναγιώτη και αφορά ευρεία γκάμα δράσεων, από τη δημιουργία υβριδικών ΑΠΕ έως την εξοικονόμηση ενέργειας σε δημοτικά μέσα μεταφοράς, βελτίωση του οδοφωτισμού με «έξυπνους» λαμπτήρες κ.λπ.

 

Το έργο που γίνεται σε συνεργασία με τον τοπικό δήμο είχε προϋπολογισμό 8.000.000 ευρώ, αλλά παραμένει ασαφές αφενός το πότε και με ποια αιτιολόγηση εντάχθηκε στο πρόγραμμα των 90.000.000, καθώς και ποιο ποσό έχει εκταμιευθεί μέχρι σήμερα.

 

Ο ΟΤΕ δεν πρόκειται να εισπράξει δεκάρα

 

Οι αξιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη Siemens για το μεγάλο σκάνδαλο της δεκαετίας του 2000 με τα «μαύρα ταμεία» ενταφιάστηκαν οριστικά με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, πλην όμως υπάρχουν εκείνες του ΟΤΕ που αρχίζουν αρκετά χρόνια νωρίτερα, όταν ακόμη ο οργανισμός ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο και δεν είχε περάσει στα χέρια των Γερμανών.

 

Το μέγαρο του ΟΤΕ

Μία από τις βασικές απαιτήσεις που ο ΟΤΕ διεκδικεί νομικά αφορά βεβαίως την αμαρτωλή σύμβαση του 1992 για το 1.000.000 ψηφιακές παροχές που ανατέθηκε με διαγωνισμό, αφού η υπόθεση είχε περάσει από χίλια μύρια κύματα, επηρεάζοντας άμεσα το πολιτικό τοπίο και οδηγώντας στην πτώση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έπειτα από την αποχώρηση-αποστασία Σαμαρά.

 

Επειτα από δύο χρόνια καθυστέρηση, 15 παρατάσεις και πολύ άγριο παρασκήνιο, προτιμητέος προμηθευτής κρίθηκε η Siemens σε κοινοπραξία με την Intracom του Σωκράτη Κόκκαλη, γνωστή για τις διασυνδέσεις της με γερμανικούς διαδρόμους εξουσίας… Ηταν η εποχή που στον ΟΤΕ μεσουρανούσαν τα «πράσινα στελέχη-τεχνοκράτες» του Κώστα Σημίτη, τα ίδια που λίγο αργότερα βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

 

Το 1996 άρχισαν οι πρώτες αγωγές του ΟΤΕ εναντίον της Siemens, ενώ ασαφές παραμένει αν ακολουθήθηκε παράλληλη ένδικη διαδικασία για την Intracom.

Φτάσαμε στις μέρες μας, τον Σεπτέμβριο του 2022, επί κυβερνήσεως του σημερινού Μητσοτάκη, για να απορριφθεί πρωτοδίκως η αγωγή μέσω της οποίας ο ΟΤΕ ζητούσε 28.000.000 από την Intracom. Ο οργανισμός τηλεπικοινωνιών όμως έχει πλέον εξαγοραστεί από το γερμανικό δημόσιο (Ντόιτσε Τέλεκομ) και η σημερινή διοίκηση του Μιχάλη Τσαμάζ δεν δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμη να προχωρήσει σε δικαστικές διαμάχες, ειδικά με… άλλους Γερμανούς.

 

Οριστικά στο συρτάρι

 

Οι εγκαταστάσεις της Intracom

Παραμένει άγνωστο αν από μέρους του ΟΤΕ ασκήθηκε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης που δικαίωνε τη Siemens, ενώ στην περίπτωση της Intracom η διοίκηση Τσαμάζ φαίνεται για ευνόητους λόγους να βάζει την υπόθεση οριστικά στο συρτάρι.

 

Αγνωστη παραμένει και η τύχη μιας άλλης αγωγής του ΟΤΕ, αυτή τη φορά απευθείας στα δικαστήρια του Μονάχου, για την πιο πρόσφατη υπόθεση των «μαύρων ταμείων». Σε αυτή τη περίπτωση ο ΟΤΕ διεκδικεί 68.000.000 ευρώ, αλλά στη σχετική εκδίκαση που αναμένεται να γίνει στο τέλος του μήνα δεν αναμένονται εντυπωσιακά αποτελέσματα, κυρίως γιατί οι Γερμανοί της… Αθήνας δεν επιθυμούν να έρθουν σε αντιπαράθεση με τους Γερμανούς της Siemens που διατηρούν ισχυρότατες προσβάσεις στη κυβέρνηση του Βερολίνου.

 

Συνολικά οι αξιώσεις του ΟΤΕ από τη Siemens (οι αντίστοιχες για την Ιntracom δεν είναι γνωστές γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται ο οργανισμός έχει ατύπως πάψει να τις διεκδικεί) αγγίζουν τα 100.000.000 ευρώ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι και αυτό το ποσό έπρεπε να είχε συνυπολογιστεί στην απαίτηση του Ελληνικού Δημοσίου για αποζημίωση που κατέληξε στον επαίσχυντο εξωδικαστικό συμβιβασμό.

 

Η Siemens στην περίπτωση της Ελλάδας την έβγαλε πολύ φθηνά, καθώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, και ο ΟΤΕ δεν πρόκειται να εισπράξει δεκάρα τσακιστή από τη γερμανική εταιρία.

 

Πηγή :  https://www.newsbreak.gr