Η Αννα Κουκουλιάτρα μιλάει στην «Εφ.Συν.» για τον εφιάλτη που έζησε στα χέρια των αστυνομικών.
Η Αννα Κουκουλιάτρα είναι μια νέα γυναίκα, η οποία βρέθηκε στα Εξάρχεια την Παρασκευή το βράδυ σε μια έξοδο με φίλους. Βρισκόταν σε γνωστό καφέ στην Τσαμαδού, μέχρι που αργά το βράδυ κι αφού αποχώρησαν οι φίλοι της, πορευόταν προς το μηχανάκι της για να φύγει. Τότε ξεκίνησε η κακοποίησή της. Πρόκειται για αστυνομική βία και κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό πραγματικά προβληματικό, αν όχι σκανδαλωδώς επικίνδυνο, για κάθε πολίτη, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει η 42χρονη και γνωστοποίησε με ανάρτησή της η δικηγόρος Αννυ Παπαρρούσου.
«Το αυθαίρετο εργοτάξιο της πλατείας Εξαρχείων ανοίγει πού και πού και λειτουργεί και ως άντρο βασανιστών και κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου», κατέληγε στο κείμενό της η κ. Παπαρρούσου. Συνομιλώντας με τη δικηγόρο, πλέον, του θύματος μας ανέφερε: «Η Αννα είχε τρομοκρατηθεί σε τέτοιο βαθμό που το πιθανότερο είναι πως δεν θα έκανε καν καταγγελία - εγώ την προσέγγισα. Θα γίνει δημοσιοποίηση του περιστατικού και μετά θα προχωρήσουμε με τις υπόλοιπες διαδικασίες. Κρίνω πως μιλάμε για τα κάτωθι αδικήματα από πλευράς των αστυνομικών: παράνομη βία, απειλή, κλοπή, εξύβριση, επικίνδυνη σωματική βλάβη. Το θέμα πάντως είναι σύνηθες και τα περιστατικά παράνομης βίας από μέρους της κρατικής μηχανής πληθαίνουν στα Εξάρχεια».
Η Αννα Κουκουλιάτρα είναι μια νέα γυναίκα, η οποία βρέθηκε στα Εξάρχεια την Παρασκευή το βράδυ σε μια έξοδο με φίλους. Βρισκόταν σε γνωστό καφέ στην Τσαμαδού, μέχρι που αργά το βράδυ κι αφού αποχώρησαν οι φίλοι της, πορευόταν προς το μηχανάκι της για να φύγει. Τότε ξεκίνησε η κακοποίησή της. Πρόκειται για αστυνομική βία και κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό πραγματικά προβληματικό, αν όχι σκανδαλωδώς επικίνδυνο, για κάθε πολίτη, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει η 42χρονη και γνωστοποίησε με ανάρτησή της η δικηγόρος Αννυ Παπαρρούσου.
«Το αυθαίρετο εργοτάξιο της πλατείας Εξαρχείων ανοίγει πού και πού και λειτουργεί και ως άντρο βασανιστών και κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου», κατέληγε στο κείμενό της η κ. Παπαρρούσου. Συνομιλώντας με τη δικηγόρο, πλέον, του θύματος μας ανέφερε: «Η Αννα είχε τρομοκρατηθεί σε τέτοιο βαθμό που το πιθανότερο είναι πως δεν θα έκανε καν καταγγελία - εγώ την προσέγγισα. Θα γίνει δημοσιοποίηση του περιστατικού και μετά θα προχωρήσουμε με τις υπόλοιπες διαδικασίες. Κρίνω πως μιλάμε για τα κάτωθι αδικήματα από πλευράς των αστυνομικών: παράνομη βία, απειλή, κλοπή, εξύβριση, επικίνδυνη σωματική βλάβη. Το θέμα πάντως είναι σύνηθες και τα περιστατικά παράνομης βίας από μέρους της κρατικής μηχανής πληθαίνουν στα Εξάρχεια».
Η περιπέτεια
Η Αννα Κουκουλιάτρα, αν και δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο συλλογικό φορέα, είναι από τους χιλιάδες πολίτες που δεν αντέχουμε τα όσα έχει αποφασίσει ο δήμαρχος Αθηναίων μαζί με την κυβέρνηση να συμβούν στα Εξάρχεια. Η ίδια μάς αφηγείται τα όσα έζησε. «Η πλατεία είχε κόσμο νωρίτερα το βράδυ. Με την παρέα μου σχολιάζαμε έντονα το τι απίστευτο συμβαίνει στην πλατεία και κάποια στιγμή, πιο αργά το βράδυ, έφυγε και ο φίλος μου και πήγα κι εγώ προς το μηχανάκι μου. Αμέσως, από πιο μακριά, οι αστυνομικοί που είναι συνέχεια στην περιοχή, άρχισαν να μου φωνάζουν, να με βρίζουν, να με παρενοχλούν λεκτικά. Επειδή παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν συνεχώς στην περιοχή πλέον, δεν έμεινα βουβή αλλά απάντησα με έναν έντονο τρόπο του στιλ “Τι θέλετε ρε; Τι κουβέντες είναι αυτές;”. Ζήτησα δηλαδή τον λόγο για τα όσα μού φώναζαν. Παρούσες ήταν και αστυνομικίνες που άκουγαν όλα αυτά τα υβριστικά και σεξιστικά από άνδρες συναδέλφους τους προς μια γυναίκα και δεν αντιδρούσαν καθόλου.
Με το που ζήτησα τον λόγο, μου φώναζαν, με απειλούσαν με προσαγωγή, με έβριζαν. Ξαφνικά με πιάνουν και με βάζουν μέσα στο εργοτάξιο, μέσα στις λαμαρίνες, από μια πόρτα. Εκεί άρχισαν να με χτυπάνε (έχω φωτογραφίες με τους μώλωπες). Με ταρακουνούσαν, με έβριζαν χυδαία. Τα έχασα! Αρχισα να ουρλιάζω “βοήθεια” και να χτυπάω τις λαμαρίνες για να με ακούσει κάποιος απ’ έξω. Είχα τρομοκρατηθεί και εξοργιστεί, καθώς δεν πίστευα το τι μου συμβαίνει! Και, κυρίως, γιατί δεν ήξερα τι θα μπορούσε να μου συμβεί! Βρήκα το θάρρος και άνοιξα μόνη μου την πόρτα, ενώ δεν είχα σταματήσει να καλώ σε βοήθεια. Πετάχτηκα έξω από τις λαμαρίνες, με τους αστυνομικούς να με απειλούν. Είχε εν τω μεταξύ μαζευτεί κάποιος κόσμος, υπάρχουν μάρτυρες. Πήρα ένα ταξί κι έφυγα αμέσως. Στον δρόμο είδα πως μου έλειπαν 100 ευρώ που είχα σε ειδική θήκη στο πορτοφόλι μου για να πληρώσω μέρος του ενοικίου μου. Τα είχα όταν έφυγα από το καφέ - έλειπαν σαν το έσκασα από το εργοτάξιο...».
Το πώς φέρονται οι ειδικές δυνάμεις που «φυλάνε» τις λαμαρίνες και σε όποιον απλά τολμήσει να γυρίσει το βλέμμα του προς εκεί (πόσο μάλλον αν προσπαθήσει να βγάλει φωτογραφίες), αλλά και το πώς μιλάνε στις κοπέλες που περνάνε από εκεί (πράγμα που γινόταν και πριν από τους τσίγκους) το έχουμε ζήσει και προσωπικά.
Η Αννα Κουκουλιάτρα, αν και δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο συλλογικό φορέα, είναι από τους χιλιάδες πολίτες που δεν αντέχουμε τα όσα έχει αποφασίσει ο δήμαρχος Αθηναίων μαζί με την κυβέρνηση να συμβούν στα Εξάρχεια. Η ίδια μάς αφηγείται τα όσα έζησε. «Η πλατεία είχε κόσμο νωρίτερα το βράδυ. Με την παρέα μου σχολιάζαμε έντονα το τι απίστευτο συμβαίνει στην πλατεία και κάποια στιγμή, πιο αργά το βράδυ, έφυγε και ο φίλος μου και πήγα κι εγώ προς το μηχανάκι μου. Αμέσως, από πιο μακριά, οι αστυνομικοί που είναι συνέχεια στην περιοχή, άρχισαν να μου φωνάζουν, να με βρίζουν, να με παρενοχλούν λεκτικά. Επειδή παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν συνεχώς στην περιοχή πλέον, δεν έμεινα βουβή αλλά απάντησα με έναν έντονο τρόπο του στιλ “Τι θέλετε ρε; Τι κουβέντες είναι αυτές;”. Ζήτησα δηλαδή τον λόγο για τα όσα μού φώναζαν. Παρούσες ήταν και αστυνομικίνες που άκουγαν όλα αυτά τα υβριστικά και σεξιστικά από άνδρες συναδέλφους τους προς μια γυναίκα και δεν αντιδρούσαν καθόλου.
Με το που ζήτησα τον λόγο, μου φώναζαν, με απειλούσαν με προσαγωγή, με έβριζαν. Ξαφνικά με πιάνουν και με βάζουν μέσα στο εργοτάξιο, μέσα στις λαμαρίνες, από μια πόρτα. Εκεί άρχισαν να με χτυπάνε (έχω φωτογραφίες με τους μώλωπες). Με ταρακουνούσαν, με έβριζαν χυδαία. Τα έχασα! Αρχισα να ουρλιάζω “βοήθεια” και να χτυπάω τις λαμαρίνες για να με ακούσει κάποιος απ’ έξω. Είχα τρομοκρατηθεί και εξοργιστεί, καθώς δεν πίστευα το τι μου συμβαίνει! Και, κυρίως, γιατί δεν ήξερα τι θα μπορούσε να μου συμβεί! Βρήκα το θάρρος και άνοιξα μόνη μου την πόρτα, ενώ δεν είχα σταματήσει να καλώ σε βοήθεια. Πετάχτηκα έξω από τις λαμαρίνες, με τους αστυνομικούς να με απειλούν. Είχε εν τω μεταξύ μαζευτεί κάποιος κόσμος, υπάρχουν μάρτυρες. Πήρα ένα ταξί κι έφυγα αμέσως. Στον δρόμο είδα πως μου έλειπαν 100 ευρώ που είχα σε ειδική θήκη στο πορτοφόλι μου για να πληρώσω μέρος του ενοικίου μου. Τα είχα όταν έφυγα από το καφέ - έλειπαν σαν το έσκασα από το εργοτάξιο...».
Το πώς φέρονται οι ειδικές δυνάμεις που «φυλάνε» τις λαμαρίνες και σε όποιον απλά τολμήσει να γυρίσει το βλέμμα του προς εκεί (πόσο μάλλον αν προσπαθήσει να βγάλει φωτογραφίες), αλλά και το πώς μιλάνε στις κοπέλες που περνάνε από εκεί (πράγμα που γινόταν και πριν από τους τσίγκους) το έχουμε ζήσει και προσωπικά.
Εγκληματικότητα
Το θέμα ωστόσο είναι ακόμη πιο βαθύ: προχθές, στη συνέντευξη Τύπου, ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ υποστήριξε ότι έχει γίνει πρόοδος στα μέτωπο της ασφάλειας και της εγκληματικότητας εμμένοντας στην κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησής του, λέγοντας πολύ χαρακτηριστικά: «Η αστυνομία έχει ενισχυθεί. Πολλά άβατα έχουν ξεριζωθεί, δεν υπάρχει άβατο των Εξαρχείων». Για ποιο «άβατο» έκανε στ’ αλήθεια λόγο ο κ. Μητσοτάκης; Μήπως αυτό που έχει στηθεί γύρω και μέσα από τις λαμαρίνες του δημάρχου-ανιψιού του στην πλατεία από την «αστυνομία που έχει ενισχυθεί»;
Πηγή : https://www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου