Κυβέρνηση των «ψεκασμένων» με ψέματα και γελοιότητες!

Όλες οι παρανοϊκές και ευφάνταστες δικαιολογίες, που ξεπερνούν ακόμα και τους πιο γραφικούς της πολιτικής ζωής

Οι πολιτικοί λένε ψέματα όλη την ώρα. Ομως, η απόκρυψη της αλήθειας, η διαστρέβλωσή της και η σκόπιμη παραπλάνηση με fake news για ζητήματα εθνικής ασφαλείας και για γκρίζες παρακολουθήσεις ξεπερνούν κατά πολύ τα πολιτικά αλλά και συνταγματικά εσκαμμένα. Από την πρώτη ώρα που «έσκασε» το σκάνδαλο υποκλοπών, το Μαξίμου επιδίδεται σε ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, για την ίδια την κυβέρνηση, τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τη δημοκρατία και την κοινωνία.

 

• Από τον Βασίλη Γαλούπη

Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει τόσο παγιδευμένη, αλλά και απελπισμένη. Σε βαθμό που να γαντζώνεται χθες από τα κορδόνια ενός ποδοσφαιριστή μήπως και αποπροσανατολίσει λίγο την κουβέντα από τις υποκλοπές. Είναι κατάντια να έχουμε κυβέρνηση της οποίας ο αντιπρόεδρος ζυγίζει την αξία της χώρας από μια μεταγραφή ενός παίκτη.

 

Στόχος του Μαξίμου είναι να ξεφύγει από το σκάνδαλο με κάθε τρόπο. Γι’ αυτό και το μότο των φίλα προσκείμενων ΜΜΕ τις τελευταίες εβδομάδες είναι να γίνει «εδώ και τώρα ένα βήμα μπροστά». Γι’ αυτό το βήμα απεμπλοκής επιστρατεύονται η ΔΕΘ, τα επιδόματα, η τρομοκρατία για τον χειμώνα που έρχεται. Ακόμα και ο Μαρσέλο (ένθετη φωτο στην κεντρική) του Ολυμπιακού!

 

Είναι η πρώτη φορά, ίσως και στα παγκόσμια χρονικά, που ένας υπουργός, στην προκειμένη ο Αδωνις Γεωργιάδης, επιστρατεύει ως «αποστομωτικό» επιχείρημα για το κυβερνητικό έργο τη μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή σε μια ελληνική ανώνυμη εταιρία. Κι όλα αυτά για να πείσει, όποιον μπορεί να πειστεί τέλος πάντων, ότι η κυβέρνηση πάει την Ελλάδα μπροστά.

 

Δουλοπρεπής λαϊκισμός και πολιτική φτώχεια

 

Ο δουλοπρεπής λαϊκισμός και η πολιτική φτώχεια σε όλο τους το μεγαλείο. Μια δήλωση «φτύσιμο» στην αξιοπρέπεια κάθε Ελληνα που, κατά τον Γεωργιάδη, θα πρέπει να νιώθει ότι η ζωή του προοδεύει επειδή μας καταδέχτηκε ένας επαγγελματίας που κλοτσά τόπι. Η επιπέδου Δελφιναρίου τοποθέτηση του υπουργού Ανάπτυξης ότι «αν ήταν τόπος μπίχλας η Ελλάδα, σιγά μην ερχόταν ο Μαρσέλο, βλέπει μια Ελλάδα που πάει μπροστά και γι’ αυτό ήρθε» αναδεικνύει τη χρεοκοπία από άλλα επιχειρήματα.

 

Την αδυναμία της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει κάποια δική της επιτυχία. Και, κυρίως, την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο των υποκλοπών.

 

Η κυβέρνηση έχει παγιδευτεί σε βαθμό που να μην μπορεί να δραπετεύσει. Και είναι αιχμαλωτισμένη από τις ίδιες τις πράξεις της. Πνιγμένη από την αγωνία να τη γλιτώσει με κάθε τρόπο, «πυροβολεί» την κοινή γνώμη με ψεκασμένα σενάρια, ανυπόστατες φημολογίες, προσωπικές επιθέσεις και κραυγαλέα ψέματα επί καθημερινής βάσης.

 

Κάθε κυβέρνηση έχει πιαστεί να λέει ψέματα. Το ίδιο -πολλάκις- και η σημερινή, όπως για παράδειγμα με την έκθεση Τσιόδρα για τις ΜΕΘ, όταν ο πρωθυπουργός επέμενε ότι δεν την έχει διαβάσει αν και είχε σταλεί στον ίδιο από τον αρχίατρο της πανδημίας. Ή όταν στα μέσα Ιουλίου ο υπουργός Υγείας Πλεύρης διακίνησε την ψεκασμένη θεωρία πως «αυτή τη στιγμή η μετάδοση δεν γίνεται στους κλειστούς χώρους».

 

Η πραγματικότητα συντρίβει κάθε απόπειρα απόδρασης από το σκάνδαλο

 

Το πρόβλημα του μυωπικού Μαξίμου είναι η ίδια η πραγματικότητα που συντρίβει κάθε απόπειρα απόδρασης από το σκάνδαλο. Ορδές συνταγματολόγων, σύσσωμη η αντιπολίτευση, η Ε.Ε., αλλά και τα ξένα ΜΜΕ διαπιστώνουν εύκολα ότι η κυβέρνηση αποκρύβει μεθοδικά την αλήθεια για την αδιαφανή υποκλοπή, ενώ κρατά σκόπιμα στο σκοτάδι όλες τις μη βολικές πτυχές του σκανδάλου.

 

Δημοφιλείς ειδήσεις  Η κυβέρνηση που έβαλε ταφόπλακα στον φιλελευθερισμό

 

Προφανώς επειδή η ουρά του είναι πολύ μεγάλη και θα τη φέρει μπροστά στην ολοκληρωτική κατάρρευση. Με αυτή την τακτική απόκρυψης και παρακώλυσης, όμως, κρατά η ίδια η κυβέρνηση το πόδι της πιασμένο στο δόκανο.

 

Σήμερα συμπληρώνεται ένας μήνας ακριβώς από τις παραιτήσεις Δημητριάδη και Κοντολέοντος στις 5 Αυγούστου, που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Τόσο πριν όσο κι έκτοτε η κυβέρνηση, όπως θα δούμε σήμερα, έχει διοχετεύσει καραμπινάτα ψέματα, έχει διασπείρει ψεκασμένες ιστορίες κι έχει επιτεθεί άδικα σε ανθρώπους που, πραγματικά, αυτή τη φορά το Μαξίμου ξεπέρασε τον εαυτό του στη διαστρέβλωση των γεγονότων.

 

Μια στάση άρνησης που φέρνει τον πανικόβλητο και αποσταθεροποιημένο Μητσοτάκη αντιμέτωπο όχι μόνο με το βαρύ πολιτικό κόστος, αλλά και με τις σοβαρές νομικές διαστάσεις του ζητήματος, όσο αυτό κακοφορμίζει άλυτο. Ο Μητσοτάκης ξηλώνει την πρωθυπουργία του με τα ίδια του τα χέρια. Και, όπως στις τραγωδίες, η παράστασή του είναι αξιολύπητη.

 

Το παραμύθι: Αίτημα από Ουκρανία και Αρμενία η παγίδευση του Ανδρουλάκη

 

Η ΕΥΠ υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό, βάσει του νόμου που ο ίδιος ψήφισε. Το να παρουσιάζεται η ΕΥΠ ως υπηρεσία που δεν δίνει λογαριασμό στον πολιτικό της προϊστάμενο ακούγεται κωμικό – ακόμα και για τα ελληνικά δεδομένα.

 

Παρά ταύτα, όταν έσκασαν οι παραιτήσεις Δημητριάδη, Κοντολέοντα από το Μαξίμου, υπήρξε η διαρροή προς φιλικά ΜΜΕ και τρολ πως την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη ζήτησαν η Αρμενία και η Ουκρανία. Η διαρροή που μεταφέρθηκε ως (γιαλαντζί) ρεπορτάζ από ΜΜΕ έκανε λόγο για «αίτημα που κατατέθηκε απευθείας από τις μυστικές υπηρεσίες Ουκρανίας και Αρμενίας για παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη (είναι ευρωβουλευτής), καθώς συμμετείχε σε επιτροπή στο Ευρωκοινοβούλιο σε θέματα σχετικά με την Κίνα. Οι δύο χώρες είχαν υπόνοιες ότι μπορούσαν να αλιεύσουν πληροφορίες σχετικά με το ενδεχόμενο να κηρύξει πόλεμο η Ρωσία, ενώ το αίτημα υπεβλήθη στην ΕΥΠ και κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, έγινε η νόμιμη επισύνδεση στο κινητό του κ. Ανδρουλάκη».

 

Η Κίνα, ως υπερδύναμη, ούτε που ασχολήθηκε με αυτό το ψεκασμένο σενάριο. Η Αρμενία και η Ουκρανία, όμως, που δεν είναι υπερδυνάμεις, απάντησαν. Ο Αρμένιος πρέσβης έκανε λόγο για «ξεδιάντροπο ψέμα, η Αρμενία ποτέ δεν ζήτησε από καμία κυβέρνηση να ακούσει το τηλέφωνο κανενός». Διάψευση ακολούθησε και από τον πρέσβη της Ουκρανίας. Κοινώς, τα ρεζιλίκια απέκτησαν γρήγορα διεθνή εμβέλεια με ευθύνη της κυβέρνησης.

 

Η χυδαία διαρροή Ρωμανού

Ο Νίκος Ρωμανός είναι 41 ετών και επικεφαλής του γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Όμως, με όσα συχνά λέει δεν πείθει ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας καρέκλας. Οταν έγινε το σκάνδαλο υποκλοπών, άφησε δημοσίως βαριά υπονοούμενα με συνέντευξή του στον ΣKAΪ, καλώντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να «έχει το θάρρος να κοινοποιήσει αυτά που θα μάθει ο ίδιος, επειδή πολλά είναι ευαίσθητα».

 

Σε ένα τάιμινγκ που όλοι στην κυβέρνηση έλεγαν -και λένε- «δεν ξέρω», ο Ρωμανός με όσα δήλωσε, έδειξε να έχει γνώση όσον αφορά «ευαίσθητα» στοιχεία που περιλαμβάνονται στον όγκο της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά άφησε υπονοούμενα για το ποιον του θύματος.

 

Το στέλεχος της Ν.Δ., «άψητο» στα δύσκολα, έσπευσε να τα γυρίσει, όμως οι αντιδράσεις ήταν σφοδρές και δικαιολογημένες. O πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση για «χυδαίες διαρροές», τονίζοντας πως «η χώρα μας και οι θεσμοί της δεν αξίζουν αυτήν την κατάντια, για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο κ. Μητσοτάκης».

 

Fake news: Κλάππας από την Αρτα ο μέγας εχθρός του Κυριάκου!

 

Στην προσπάθειά του να περιφρονήσει και να μειώσει το δημοσίευμα των «New York Times» περί σήψης της ελληνικής κυβέρνησης για τις παρακολουθήσεις, η επικοινωνιακή ομάδα του Μαξίμου έδωσε γραμμή στα τρολς.

 

 

Ετσι, διόλου τυχαία, δεκάδες ψεκασμένοι λογαριασμοί στο twitter άρχισαν να γράφουν ταυτόχρονα κατά του βραβευμένου αρθρογράφου. Οτι το όνομά του δεν είναι Αλεξάντερ Κλαπ, αλλά Αλέξανδρος Κλάππας, είναι από την Αρτα, και ότι είναι συριζαίος.

 

Στους «New York Times» αρχικά έφτιαξαν νέο συκώτι από τα γέλια με τη γραμμή Μαξίμου και στη συνέχεια την επόμενη ημέρα δημοσίευσαν πρωτοσέλιδο το άρθρο του Κλαπ περί σήψης, έτσι ώστε να το διαβάσουν ανά τον κόσμο και όσοι δεν το είχαν ανακαλύψει.

 

Ο «κακός Πούτιν» θέλει να ρίξει τον πρωθυπουργό

 

Βλαντιμίρ Πούτιν

Οταν άρχισαν να εξαντλούνται οι φαντασιώσεις για το ποιος κρύβεται πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών, ο πρωθυπουργός επιστράτευσε τα βαριά ονόματα. Στο υπουργικό συμβούλιο πριν από μερικές ημέρες έκανε συσχετισμό περί αποσταθεροποίησης λόγω Πούτιν και Ερντογάν. Επικαλέστηκε τους εκβιασμούς της ρωσικής πλευράς και ότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει άλλη ελληνική κυβέρνηση.

 

Ο συλλογισμός, όμως, δεν βγάζει συμπέρασμα. Δηλαδή, π.χ., το Κρεμλίνο για να ξηλώσει τον Μητσοτάκη κανόνισε ώστε ο Ανδρουλάκης να παρακολουθηθεί από την ΕΥΠ, στη συνέχεια η Ε.Ε. να διαπιστώσει την απόπειρα άλλης υποκλοπής με το Predator και τελικά ο έλεγχος της ΑΔΑΕ να υποχρεώσει την κυβέρνηση να παραδεχτεί όσα έκανε και να αποπέμψει δύο στελέχη;

 

Οι «κακοί Ρώσοι» είναι από τα αγαπημένα σενάρια συνωμοσιολογίας της κυβέρνησης. Οι «Financial Times», που επικαλέστηκαν πηγές από το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού, ανέφεραν πως οι «σκοτεινές δυνάμεις» που προσπάθησαν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα είναι υπαινιγμός του Ελληνα πρωθυπουργού για τη Ρωσία. «Δεν μπορεί να είναι απλή σύμπτωση ότι τους τελευταίους μήνες έχουμε δει απόπειρες αποσταθεροποίησης μιας σειράς ευρωπαϊκών χωρών με άμεσους και έμμεσους τρόπους», ανέφερε στενός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη στους «Financial Times».

 

Στη συνέχεια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ρωτήθηκε σχετικά, συνέχισε τη συνωμοσιολογία: «Αυτά τα απεργάζονται όσες δυνάμεις θεωρούν ότι θα βγουν κερδισμένες από την αστάθεια σε μία ακόμα ευρωπαϊκή χώρα, ενδεχομένως ανήκουν στην κατεύθυνση αυτή», αφήνοντας να εννοηθεί πως πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η Ρωσία.

  

Διάγγελμα της ντροπής για τους κοριούς

 

Στο διάγγελμά του για τις υποκλοπές ο πρωθυπουργός είπε ότι «στις περισσότερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες ανάλογες δομές υπάγονται στον αρχηγό της κυβέρνησης ή του κράτους, καθώς το εύρος του αντικειμένου τους ξεπερνά τα όρια του ενός υπουργείου».

 

Ασφαλώς και αυτό είναι ψέμα. Σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Ισπανία, οι υπηρεσίες πληροφοριών υπάγονται στο υπουργείο Εσωτερικών. Μόνο στην Ιταλία υπάγονται σε τμήμα ασφαλείας της προεδρίας του υπουργικού συμβουλίου, αλλά ο έλεγχος γίνεται από διυπουργική επιτροπή.

 

Επίσης, σε όλες τις χώρες υπάρχουν ισχυροί μηχανισμοί ελέγχων από διακομματικές επιτροπές και ανεξάρτητες Αρχές. Κάτι που καθιστά αδύνατο από τον αρμόδιο πολιτικό προϊστάμενο και τις εγχώριες υπηρεσίες πληροφοριών να αποκρύβουν με το έτσι θέλω, και δίχως κυρώσεις, από τα κοινοβουλευτικά κι ελεγκτικά όργανα τους λόγους μιας παρακολούθησης, όπως στην προκειμένη του Ανδρουλάκη.

 

Ο Οικονόμου βλέπει παντού «φαντάσματα»

Γιάννης Οικονόμου

Το να επιχειρήσουμε να αναφέρουμε μία μία τις αμέτρητες περιπτώσεις που η κυβέρνηση έλεγε προ αποκαλύψεων «δεν κάνουμε υποκλοπές μέσω ΕΥΠ στον Ανδρουλάκη» ή μετά «δεν ξέρουμε τον λόγο παρακολούθησης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ» είναι μάταιο. Και είναι αλήθεια ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όσο ταλέντο κι αν είχε στα ψέματα και τις ασάφειες, θα είχε εξαντληθεί κάποια στιγμή με τέτοιο φόρτο εργασίας.

 

Ομως, σαν να μην έφτανε ότι η κυβέρνηση πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, ο Οικονόμου κάνει και επιθέσεις σε βαρέων βαρών ΜΜΕ του εξωτερικού. Οπως στο «Politico», με την πανίσχυρη δυναμική του. Με συνέπεια να εκτίθεται η χώρα διεθνώς.

 

O κυβερνητικός εκπρόσωπος, καλομαθημένος από τα ελληνικά ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, εκνευρίστηκε κι έκανε μια πρωτοφανή προσωπική επίθεση στη συντάκτρια του γνωστού άρθρου του «Politico» Νεκταρία Σταμούλη. Βλέποντας φαντάσματα και ψάχνοντας πολιτικά φρονήματα, χαρακτηρίζοντάς την «γνωστή για τις σχέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ». Ο κ. Οικονόμου δεν έμεινε εκεί, αλλά μίλησε για «ανακριβή, παραπλανητικά και υποβολιμαία δημοσιεύματα».

 

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής; Το ίδιο το «Politico» υποστήριξε άμεσα «την ακρίβεια και την ακεραιότητα» της δημοσιογράφου, που «είναι μια πολύτιμη συνεργάτιδα».

 
Λίγα 24ωρα μετά ο διευθυντής του εντύπου έκανε λόγο για κακοποίηση της δημοσιογράφου και για βιτριόλι που ενθαρρύνθηκε, αν όχι υποκινήθηκε, από τις λανθασμένες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου (Γιάννη Οικονόμου), αλλά και ανώτερων συμβούλων της ελληνικής κυβέρνησης. «Είναι λες και οι Αρχές να αποφάσισαν να αποδείξουν το δίκιο της αναφοράς της», ήταν μία από τις ρουκέτες.

 

Εκτοτε το «Politico», σχεδόν κάθε ημέρα, βομβαρδίζει με δημοσιεύματα για τις υποκλοπές και για την κυβέρνηση. Αν για τον Οικονόμου η τόλμη της γλώσσας είναι μια δύσκολη υπόθεση, για το «Politico» -και άλλα τέτοιου βεληνεκούς έντυπα- είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Οταν προκληθούν, γίνονται οδοστρωτήρες!

 

 

Πηγή :  https://www.newsbreak.gr