Γράφει η
ΑΙΘΡΑ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ
Οικονομολόγος
Υπεύθυνη για την πιστωτική ασφυξία του Νότου (έλλειψη ρευστότητας) ευθύνεται η απομόχλευση των ιδιωτών κεντρικών δανειστών του Νότου που είναι οι γαλλογερμανικές επενδυτικές τράπεζες, οι λεγόμενες αγορές. Στη μαύρη τρύπα του χρέους τους πηγαίνει όλη σκουπισμένη ρευστότητα του Νότου!
Μόχλευση είναι ο λόγος του ενεργητικού μιας τράπεζας, ή του χρέους της, προς τα ίδιά της κεφάλαια. Απομόχλευση είναι η μείωση του χρέους των ιδιωτών κεντρικών δανειστών του Νότου, που το αποπληρώνουν με πιστώσεις της ΕΚΤ που προορίζονται για τη χρηματοδότηση των κρατών του Νότου, αλλά οι αγορές τις παρακρατούν αυθαίρετα, για να πληρώνουν το τερατώδες χρέος τους, προς τους πιστωτές τους, σαν τράπεζες – καζίνα. Καταχρώμενες τη θέση τους σαν Κεντρικοί δανειστές του Νότου, με βάση τον νόμο 123 της ΣΛΕΕ, που απαγορεύει στα κράτη της ΟΝΕ να δανείζονται από την Κεντρική τους Τράπεζα, την ΕΚΤ, αλλά το επιτρέπει στις εμπορικές τράπεζες. Με σκανδαλωδώς ευνοημένες τις αγορές! Αφήνοντας τα κράτη του Νότου, εδώ και δώδεκα χρόνια, στο έλεος της πιστωτικής ασφυξίας, για την πληρωμή του χρέους τους, με τα τσάμπα δάνεια της ΕΚΤ, που της τα εξοφλούν, από τη λεηλασία του Νότου. Με τη συνενοχή των θεσμών και όλων των κρατών της ΟΝΕ.
Ο λόγος που εξανάγκασε τους ιδιώτες, Κεντρικούς δανειστές του Νότου να προβούν σε απομόχλευση, μετά τη χρεοκοπία τους, στην ουρά της χρεοκοπίας της Lehman brothers, ήταν για την αποκατάσταση του δείκτη κεφαλαιακής τους επάρκειας,(ο λόγος των ίδιων κεφαλαίων τους προς την αξία του ενεργητικού τους) στο 8% που επιβάλλουν οι διεθνείς τραπεζικοί κανόνες της Βασιλείας, για να αποφύγουν την εκκαθάριση.
Λόγος που δεν υπάρχει επιστροφή στη ρευστότητα και την ανάπτυξη του Νότου, χωρίς την άρση του Νόμου «Μεφιστοφελή» 123 της ΣΛΕΕ των αγορών, ώστε να επιτρέπεται στα κράτη του Νότου να δανείζονται από την ΕΚΤ, όπως επιβάλλει η αρχή του δημόσιου συμφέροντος και ισχύει σε όλα τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, πλην ΟΝΕ. Παρακάμπτοντας τις χρεοκοπημένες αγορές που δανείζουν το Νότο από το 2010 με μνημόνια, υπό το μανδύα της εγκληματικής χρηματοδοτικής εταιρίας ΑΕ EFSF/ESM, με μετόχους τα κράτη της ΟΝΕ, για τη δική τους διάσωση, καταστρέφοντας τις οικονομίες του Νότου για να τις λεηλατούν
Αόδειξη ότι η υπερχρέωση του νότου, μέσα σε μια δεκαετία από τη σύσταση της ΟΝΕ (1999 – 2009). ήταν προσχεδιασμένη, σαν πρόσχημα για τη ληστεία του νότου που θα ακολουθούσε, για να διατηρούν τα κράτη το δήθεν, δημοκρατικό προσωπείο τους! Όπως και από το 2010 και μετά, με τα μέτρα «λιτότητας».
Τα αποδεικτικά στοιχεία της απομόχλευσης των ιδιωτών κεντρικών δανειστών, ύψους 5 τρις ευρώ. Τόση ρευστότητα περιέκοψαν από το Νότο, οι λεγόμενες αγορές σαν κεντρικοί δανειστές του Νότου, τόσο πριν όσο και μετά το 2010. Αλλά από το 2010 και μετά, με μνημόνια! Με τη συνενοχή και όλων των κρατών της ΟΝΕ.
Financial Stability Review, (FSR) της ΕΚΤ, του Μάη του 2014, Box 8, σελ. 70. (1)
ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΤΑΣΗ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΏΝ ΕΧΕΙ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ;
Η απομόχλευση των τραπεζών της ζώνης του ευρώ ήταν σημαντική τα τελευταία χρόνια. Η μείωση των ισολογισμών των ΝΧΙ (Νομισματικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα) της ζώνης του ευρώ (μόνο των περιουσιακών τους στοιχείων, με έδρα τη ζώνη του ευρώ) κατά 4,3 τρισεκατομμύρια ευρώ από τον Μάιο του 2012, υπογραμμίζει τη μείωση του εγχώριου ισολογισμού της ζώνης του ευρώ, λαμβάνοντας ευρύτερα υπόψη τους ενοποιημένους ισολογισμούς. Πράγματι, σημαντικοί τραπεζικοί όμιλοι στη ζώνη του ευρώ μείωσαν το μέγεθος των ενοποιημένων ισολογισμών τους (δηλαδή, συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών στοιχείων εκτός της ζώνης του ευρώ) κατά πάνω από 5 τρισεκατομμύρια ευρώ – μείωση κατά 20% – από τις αντίστοιχες μέγιστες τιμές τους (οι οποίες συνολικά ήταν το πρώτο εξάμηνο του 2012), αν και οι μειώσεις διέφεραν μεταξύ των τραπεζών. Ωστόσο, η έκταση των μειώσεων των περιουσιακών στοιχείων ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των τραπεζών, με ορισμένες τράπεζες να αναφέρουν σταθερά ή ακόμη και αυξανόμενα συνολικά περιουσιακά στοιχεία, ενώ οι τράπεζες που πλήττονται περισσότερο από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται σε ομαλή αναδιάρθρωση ή εκκαθάριση των δραστηριοτήτων τους – έχουν περικόψει περισσότερα από τα δύο τρίτα των ισολογισμών τους (βλ. Διάγραμμα Α). Αυτό εγείρει το ερώτημα σε ποιο βαθμό η μείωση του συνολικού ενεργητικού τους, έχει μειώσει στην πραγματικότητα την έκθεσή τους σε κινδύνους (σ.σ. κίνδυνο χρεοκοπίας).
Στο παρακάτω Διάγραμμα φαίνονται οι περικοπές στους ισολογισμούς των μεγάλων σύνθετων ομίλων της ευρωζώνης (LCBGs: Large and Complex Banking Groups) Με ισόποση περικοπή των πιστώσεών τους προς το Νότο, συνολικού ύψους 5 τρις ευρώ, Λόγος που εξηγεί τη πιστωτική ασφυξία του Nότου. Απόδειξη του οικονομικού εγκλήματος των θεσμών της ΕΕ εις βάρος του Νότου για τη διάσωση των αγορών.
Παρακάτω η ομολογία του τέως Διοικητή της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ομιλία του, 13-7-2009, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, για τη μεταφορά του κινδύνου χρεοκοπίας των κεντρικών δανειστών στο χρέος του Νότου μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής (μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία)
V. Monetary and fiscal assignments
This brings me to the last point in my speech. The ECB’s enhanced credit support measures are designed in full respect of the euro area macroeconomic framework. Financial support measures potentially involving the significant transfer of credit risk from financial institutions to the taxpayer (του νότου) clearly fall within the realm of fiscal policy
V. Νομισματικές και δημοσιονομικές αναθέσεις
«Αυτό με φέρνει στο τελευταίο σημείο της ομιλίας μου. Τα ενισχυμένα μέτρα πιστωτικής στήριξης της ΕΚΤ σχεδιάζονται με πλήρη σεβασμό του μακροοικονομικού πλαισίου της ζώνης του ευρώ. Τα μέτρα χρηματοδοτικής στήριξης που ενδέχεται να συνεπάγονται τη σημαντική μεταφορά πιστωτικού κινδύνου (κίνδυνος χρεοκοπίας) από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στους φορολογούμενους, εμπίπτουν σαφώς στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής» (π.χ. μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία)
Εδώ ο κύριος Τρισέ προαναγγέλλει, ένα χρόνο πριν την λεγόμενη ελληνική κρίση χρέους και δανεισμού, του Μάη του 2010, τη μεταφορά του κινδύνου χρεοκοπίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της ευρωζώνης στους φορολογούμενους της ΟΝΕ, μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής. που εξηγεί και την εκτίναξη του χρέους του νότου, από το 2010 και μετά. Όπως και ότι η λεγόμενη ελληνική κρίση χρέους και δανεισμού του Μάη του 2010 ήταν κατασκευασμένη.
Μήπως η δικαιοσύνη είναι ώρα να παρέμβει; Επειδή όχι μόνο δεν χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε! Να επιστραφούν τα κλεμμένα!
===============================================
(1) Financial Stability Review, ECB, May 2014, Box 8, σελ. 70. (1)
TO WΗAT EXTENT HAS BANKS’ REDUCTION IN ASSETS BEEN A DE – RISKING OF BALANCE SHEETS?
“Deleveraging by euro area banks has been significant over the last years. A fall in euro area MFI balance sheets (euro area-domiciled assets only) by € 4.3 trillion since May 2012 underscores euro area domestic balance sheet reduction, taking a broader view of consolidated balance sheets suggests an even larger figure. Indeed, significant banking groups in the euro area have reduced the size of their consolidated balance sheets (that is, including assets outside the euro area) by over € 5 trillion – a 20% decline – since their respective peak values (which on aggregate was in the first half of 2012) though differing across banks. The extent of asset reductions has, however, varied greatly across banks with some banks reporting stable or even growing total assets, whereas banks most affected by the global financial crisis – some of which are undergoing orderly restructuring or a winding-down of operations – have cut more than two-thirds of their balance sheets (see Chart A). This raises the question to what extent the reduction in total assets has actually reduced banks’ risk exposures”.
Υπεύθυνη για την πιστωτική ασφυξία του Νότου (έλλειψη ρευστότητας) ευθύνεται η απομόχλευση των ιδιωτών κεντρικών δανειστών του Νότου που είναι οι γαλλογερμανικές επενδυτικές τράπεζες, οι λεγόμενες αγορές. Στη μαύρη τρύπα του χρέους τους πηγαίνει όλη σκουπισμένη ρευστότητα του Νότου!
Μόχλευση είναι ο λόγος του ενεργητικού μιας τράπεζας, ή του χρέους της, προς τα ίδιά της κεφάλαια. Απομόχλευση είναι η μείωση του χρέους των ιδιωτών κεντρικών δανειστών του Νότου, που το αποπληρώνουν με πιστώσεις της ΕΚΤ που προορίζονται για τη χρηματοδότηση των κρατών του Νότου, αλλά οι αγορές τις παρακρατούν αυθαίρετα, για να πληρώνουν το τερατώδες χρέος τους, προς τους πιστωτές τους, σαν τράπεζες – καζίνα. Καταχρώμενες τη θέση τους σαν Κεντρικοί δανειστές του Νότου, με βάση τον νόμο 123 της ΣΛΕΕ, που απαγορεύει στα κράτη της ΟΝΕ να δανείζονται από την Κεντρική τους Τράπεζα, την ΕΚΤ, αλλά το επιτρέπει στις εμπορικές τράπεζες. Με σκανδαλωδώς ευνοημένες τις αγορές! Αφήνοντας τα κράτη του Νότου, εδώ και δώδεκα χρόνια, στο έλεος της πιστωτικής ασφυξίας, για την πληρωμή του χρέους τους, με τα τσάμπα δάνεια της ΕΚΤ, που της τα εξοφλούν, από τη λεηλασία του Νότου. Με τη συνενοχή των θεσμών και όλων των κρατών της ΟΝΕ.
Ο λόγος που εξανάγκασε τους ιδιώτες, Κεντρικούς δανειστές του Νότου να προβούν σε απομόχλευση, μετά τη χρεοκοπία τους, στην ουρά της χρεοκοπίας της Lehman brothers, ήταν για την αποκατάσταση του δείκτη κεφαλαιακής τους επάρκειας,(ο λόγος των ίδιων κεφαλαίων τους προς την αξία του ενεργητικού τους) στο 8% που επιβάλλουν οι διεθνείς τραπεζικοί κανόνες της Βασιλείας, για να αποφύγουν την εκκαθάριση.
Λόγος που δεν υπάρχει επιστροφή στη ρευστότητα και την ανάπτυξη του Νότου, χωρίς την άρση του Νόμου «Μεφιστοφελή» 123 της ΣΛΕΕ των αγορών, ώστε να επιτρέπεται στα κράτη του Νότου να δανείζονται από την ΕΚΤ, όπως επιβάλλει η αρχή του δημόσιου συμφέροντος και ισχύει σε όλα τα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, πλην ΟΝΕ. Παρακάμπτοντας τις χρεοκοπημένες αγορές που δανείζουν το Νότο από το 2010 με μνημόνια, υπό το μανδύα της εγκληματικής χρηματοδοτικής εταιρίας ΑΕ EFSF/ESM, με μετόχους τα κράτη της ΟΝΕ, για τη δική τους διάσωση, καταστρέφοντας τις οικονομίες του Νότου για να τις λεηλατούν
Αόδειξη ότι η υπερχρέωση του νότου, μέσα σε μια δεκαετία από τη σύσταση της ΟΝΕ (1999 – 2009). ήταν προσχεδιασμένη, σαν πρόσχημα για τη ληστεία του νότου που θα ακολουθούσε, για να διατηρούν τα κράτη το δήθεν, δημοκρατικό προσωπείο τους! Όπως και από το 2010 και μετά, με τα μέτρα «λιτότητας».
Τα αποδεικτικά στοιχεία της απομόχλευσης των ιδιωτών κεντρικών δανειστών, ύψους 5 τρις ευρώ. Τόση ρευστότητα περιέκοψαν από το Νότο, οι λεγόμενες αγορές σαν κεντρικοί δανειστές του Νότου, τόσο πριν όσο και μετά το 2010. Αλλά από το 2010 και μετά, με μνημόνια! Με τη συνενοχή και όλων των κρατών της ΟΝΕ.
Financial Stability Review, (FSR) της ΕΚΤ, του Μάη του 2014, Box 8, σελ. 70. (1)
ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΤΑΣΗ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΏΝ ΕΧΕΙ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ;
Η απομόχλευση των τραπεζών της ζώνης του ευρώ ήταν σημαντική τα τελευταία χρόνια. Η μείωση των ισολογισμών των ΝΧΙ (Νομισματικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα) της ζώνης του ευρώ (μόνο των περιουσιακών τους στοιχείων, με έδρα τη ζώνη του ευρώ) κατά 4,3 τρισεκατομμύρια ευρώ από τον Μάιο του 2012, υπογραμμίζει τη μείωση του εγχώριου ισολογισμού της ζώνης του ευρώ, λαμβάνοντας ευρύτερα υπόψη τους ενοποιημένους ισολογισμούς. Πράγματι, σημαντικοί τραπεζικοί όμιλοι στη ζώνη του ευρώ μείωσαν το μέγεθος των ενοποιημένων ισολογισμών τους (δηλαδή, συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών στοιχείων εκτός της ζώνης του ευρώ) κατά πάνω από 5 τρισεκατομμύρια ευρώ – μείωση κατά 20% – από τις αντίστοιχες μέγιστες τιμές τους (οι οποίες συνολικά ήταν το πρώτο εξάμηνο του 2012), αν και οι μειώσεις διέφεραν μεταξύ των τραπεζών. Ωστόσο, η έκταση των μειώσεων των περιουσιακών στοιχείων ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των τραπεζών, με ορισμένες τράπεζες να αναφέρουν σταθερά ή ακόμη και αυξανόμενα συνολικά περιουσιακά στοιχεία, ενώ οι τράπεζες που πλήττονται περισσότερο από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται σε ομαλή αναδιάρθρωση ή εκκαθάριση των δραστηριοτήτων τους – έχουν περικόψει περισσότερα από τα δύο τρίτα των ισολογισμών τους (βλ. Διάγραμμα Α). Αυτό εγείρει το ερώτημα σε ποιο βαθμό η μείωση του συνολικού ενεργητικού τους, έχει μειώσει στην πραγματικότητα την έκθεσή τους σε κινδύνους (σ.σ. κίνδυνο χρεοκοπίας).
Στο παρακάτω Διάγραμμα φαίνονται οι περικοπές στους ισολογισμούς των μεγάλων σύνθετων ομίλων της ευρωζώνης (LCBGs: Large and Complex Banking Groups) Με ισόποση περικοπή των πιστώσεών τους προς το Νότο, συνολικού ύψους 5 τρις ευρώ, Λόγος που εξηγεί τη πιστωτική ασφυξία του Nότου. Απόδειξη του οικονομικού εγκλήματος των θεσμών της ΕΕ εις βάρος του Νότου για τη διάσωση των αγορών.
Παρακάτω η ομολογία του τέως Διοικητή της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ομιλία του, 13-7-2009, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, για τη μεταφορά του κινδύνου χρεοκοπίας των κεντρικών δανειστών στο χρέος του Νότου μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής (μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία)
V. Monetary and fiscal assignments
This brings me to the last point in my speech. The ECB’s enhanced credit support measures are designed in full respect of the euro area macroeconomic framework. Financial support measures potentially involving the significant transfer of credit risk from financial institutions to the taxpayer (του νότου) clearly fall within the realm of fiscal policy
V. Νομισματικές και δημοσιονομικές αναθέσεις
«Αυτό με φέρνει στο τελευταίο σημείο της ομιλίας μου. Τα ενισχυμένα μέτρα πιστωτικής στήριξης της ΕΚΤ σχεδιάζονται με πλήρη σεβασμό του μακροοικονομικού πλαισίου της ζώνης του ευρώ. Τα μέτρα χρηματοδοτικής στήριξης που ενδέχεται να συνεπάγονται τη σημαντική μεταφορά πιστωτικού κινδύνου (κίνδυνος χρεοκοπίας) από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στους φορολογούμενους, εμπίπτουν σαφώς στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής» (π.χ. μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία)
Εδώ ο κύριος Τρισέ προαναγγέλλει, ένα χρόνο πριν την λεγόμενη ελληνική κρίση χρέους και δανεισμού, του Μάη του 2010, τη μεταφορά του κινδύνου χρεοκοπίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της ευρωζώνης στους φορολογούμενους της ΟΝΕ, μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής. που εξηγεί και την εκτίναξη του χρέους του νότου, από το 2010 και μετά. Όπως και ότι η λεγόμενη ελληνική κρίση χρέους και δανεισμού του Μάη του 2010 ήταν κατασκευασμένη.
Μήπως η δικαιοσύνη είναι ώρα να παρέμβει; Επειδή όχι μόνο δεν χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε! Να επιστραφούν τα κλεμμένα!
===============================================
(1) Financial Stability Review, ECB, May 2014, Box 8, σελ. 70. (1)
TO WΗAT EXTENT HAS BANKS’ REDUCTION IN ASSETS BEEN A DE – RISKING OF BALANCE SHEETS?
“Deleveraging by euro area banks has been significant over the last years. A fall in euro area MFI balance sheets (euro area-domiciled assets only) by € 4.3 trillion since May 2012 underscores euro area domestic balance sheet reduction, taking a broader view of consolidated balance sheets suggests an even larger figure. Indeed, significant banking groups in the euro area have reduced the size of their consolidated balance sheets (that is, including assets outside the euro area) by over € 5 trillion – a 20% decline – since their respective peak values (which on aggregate was in the first half of 2012) though differing across banks. The extent of asset reductions has, however, varied greatly across banks with some banks reporting stable or even growing total assets, whereas banks most affected by the global financial crisis – some of which are undergoing orderly restructuring or a winding-down of operations – have cut more than two-thirds of their balance sheets (see Chart A). This raises the question to what extent the reduction in total assets has actually reduced banks’ risk exposures”.
Πηγή : https://www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου