Εισαγωγή
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε μέσα σε δύο μόλις χρόνια να καταστρέψει ξανά την Ελλάδα – η ίδια κυβέρνηση που την υπερχρέωσε το 2004/09, ενώ τη χρεοκόπησε το 2012 με την υπογραφή του εγκληματικού PSI. Σπατάλησε ακόμη μία φορά τα χρήματα των Ελλήνων, με τα 41 δις € που διέθεσε σε δύο μόνο έτη – χρήματα που δεν είχε η χώρα, ούτε κέρδισε με την παραγωγή πλούτου, αλλά απλά τα δανείσθηκε έναντι εθνικών ανταλλαγμάτων που θα της ζητηθούν στο μέλλον.
Στα πλαίσια αυτά, οι Έλληνες θα βιώσουν ακόμη πιο δύσκολες ημέρες, την επόμενη ημέρα της πανδημίας – όταν δεν θα μπορεί πλέον η κυβέρνηση να κρύψει τις τεράστιες αποτυχίες της πίσω από τον ιό, θυμίζοντας πως τα θύματα του στην Ελλάδα είναι τελικά υψηλότερα σε σχέση με πολλές άλλες δυτικές χώρες. Ακολουθεί η ομιλία μας για το μεσοπρόθεσμο της ντροπής – για ένα μακροοικονομικό business plan της Ελλάδας που αφορά τα επόμενα πέντε χρόνια και που δεν έχει καμία οικονομική, κοινωνική και πατριωτική λογική.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Στην 1η επιτροπή (πηγή), αναφέραμε πως από πέρυσι ζητούσαμε συνεχώς την κατάθεση ενός ενδιάμεσου προϋπολογισμού – κατά το παράδειγμα της πολύ πλουσιότερης Γερμανίας που όμως δεν θέλει να βαδίζει στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα, όπως συνηθίζει η Ελλάδα.
Η αιτία ήταν το ότι, είχαν αλλάξει εντελώς τα εγχώρια και διεθνή δεδομένα – οπότε ο υφιστάμενος προϋπολογισμός ήταν για τα σκουπίδια.
Δυστυχώς δεν εισακουσθήκαμε, οπότε η Ελλάδα βάδιζε το 2020 στα τυφλά – με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν τα δίδυμα ελλείμματα και τα δίδυμα χρέη της στα ύψη. Προφανώς δε, υπήρχε δημοσιονομική εκτροπή – παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης.
Το μεσοπρόθεσμο τώρα είναι και ένα είδος ενδιάμεσου προϋπολογισμού του 2021 – σημειώνοντας πως ο προηγούμενος που κατατέθηκε μερικούς μήνες πριν, είναι ξανά για τα σκουπίδια.
Για παράδειγμα, η πρόβλεψη του ρυθμού ανάπτυξης έχει μειωθεί στο 3,6% για το 2021, από 4,8% στον προϋπολογισμό – ενώ έχουν αυξηθεί τα μέτρα της κυβέρνησης, πολλά από τα οποία είναι σπατάλη, όπως η σκανδαλώδης παροχή υποθετικών κερδών στη Fraport και στον ΔΑΑ, ύψους πάνω από 300 εκ. € (ομιλία).
Επειδή τώρα η κυβέρνηση χρησιμοποιεί συχνά το λαϊκισμό, ρωτώντας εάν θεωρούμε σπατάλη τη στήριξη των Ελλήνων, παρά το ότι εμείς αναφερόμαστε σε άλλα μέτρα, όπως στα 300 εκ. € παραπάνω, εν τούτοις θα αναφέρουμε το εξής παράδειγμα:
Υποθετικά μας ρωτάει κάποιος εάν θεωρούμε σπατάλη το να δώσει 1.000 € στο άνεργο παιδί του. Η απάντηση μας είναι προφανώς πως όχι, αρκεί να του πει πως τα 1.000 € είναι με δανεικά χρήματα που θα κληθεί να τα πληρώσει στο πολλαπλάσιο – επίσης πως θα ήταν ίσως καλύτερα να τα καταφέρει το παιδί του με 500 €, βρίσκοντας επί πλέον δουλειά σε έναν άλλο κλάδο, όπως για παράδειγμα στον πρωτογενή που εισάγουμε εργαζομένους, για να μη χάσει αργότερα το σπίτι του, λόγω των χρεών του.
Αλήθεια, δεν είναι σπατάλη η πρόσληψη ακόμη 35.000 ΔΥ που αναφέρεται στο μεσοπρόθεσμο, όταν ήδη έχουν αυξηθεί κατά 100.000 σε σχέση με το 2014; Πόσο μάλλον όταν αναγράφεται ψευδώς πως για κάθε έναν που απολύεται, θα προσλαμβάνεται ένας; Είναι φιλελεύθερη πολιτική η ακόμη μεγαλύτερη διόγκωση του κράτους;
Σημειώνοντας πως για όλα όσα λέμε έχουμε καταθέσει ήδη έγγραφα στα πρακτικά στις επιτροπές, ειδικά όσον αφορά τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης για μία μελλοντική έκρηξη επενδύσεων και ανόδου του ΑΕΠ, θα επιστήσουμε την προσοχή στο εξής απλό παράδειγμα: Όταν κάτι μειωθεί από το 10 στο 5 και μετά αυξηθεί από το 5 στο 6, τότε η αύξηση είναι 20% – χωρίς όμως φυσικά να καλύπτει την προηγούμενη κατάρρευση.
Συνεχίζοντας, η δική μας πρόβλεψη για το ρυθμό ανάπτυξης του 2021 ήταν 4,5% – μετά την κατάρρευση του 2020, καθώς επίσης τη σωρευτική όλων των ετών των μνημονίων που δεν συνέβη στις άλλες χώρες της ΕΕ.
Εν τούτοις, όταν εμφανίσθηκε η παραλλαγή Δέλτα του ιού, ιδίως οι αποφάσεις ορισμένων χωρών, όπως πρόσφατα της Αυστραλίας, να επιβάλλουν ξανά σκληρά lockdown, αρχίσαμε να αμφιβάλλουμε.
Η βασική αιτία είναι πως στην πρόβλεψη μας δεν είχαμε συμπεριλάβει κανένα lockdown, ενώ συμμετείχε ο τουρισμός με το 50% των εσόδων του 2019 – τονίζοντας πως εμείς δεν συμφωνήσαμε ποτέ με τα lockdown που κοστίζουν 3-4 δις € μηνιαία, διαπιστώνοντας από τις Η.Π.Α. και αλλού πως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην Υγεία, ενώ καταστρέφουν την Οικονομία.
Είναι δυνατόν λοιπόν να ψηφίσουμε ένα μεσοπρόθεσμο που δεν έχει λάβει υπ’ όψιν του αυτούς τους κινδύνους, με τους οποίους δυστυχώς πρέπει να μάθουμε να ζούμε στο μέλλον;
Αλήθεια, σε περίπτωση αποτυχίας του, θα ενοχοποιηθούν οι Πολίτες που δεν έχουν εμβολιασθεί, κυρίως επειδή λογικά φοβούνται ένα εμβόλιο που δεν έχει δοκιμασθεί επαρκώς; Δεν γνωρίζουμε όλοι πως τόσο στο Ισραήλ, όσο και στη Μ. Βρετανία, οι μισοί ενήλικοι περίπου που προσβλήθηκαν από τη νέα παραλλαγή ήταν εμβολιασμένοι;
Δεν θα πρέπει να βρεθεί λύση για να μην εξαρτάται η οικονομία μας σε τέτοιο βαθμό από τον τουρισμό, ειδικά λόγω των προβλέψεων για περισσότερες πανδημίες; Επίσης για το λανθασμένο τουριστικό μας μοντέλο που καταστρέφει τις υποδομές μας, χωρίς αντίστοιχη ωφέλεια;
Γιατί η Πορτογαλία με 10 εκ. περίπου λιγότερες αφίξεις από την Ελλάδα, να μπορεί να έχει μεγαλύτερα έσοδα από εμάς; Γιατί μόλις 8 στα 100 ξενοδοχεία μας να σερβίρουν ελληνικό πρωϊνό; Πού είναι τα κίνητρα που πρέπει να τους δοθούν, για να στηρίξει ο τουρισμός τη βιομηχανία μας;
Περαιτέρω, δεν είναι μόνο ο προϋπολογισμός του 2021 για τα σκουπίδια, αλλά και το μεσοπρόθεσμο – αφού, εκτός από τα αριθμητικά λάθη που εμπεριέχει και αναδείξαμε στις επιτροπές, ακόμη και τα απολογιστικά του ΑΕΠ δεν συμφωνούν με τα πιο πρόσφατα της ΕΛΣΤΑΤ.
Εκτός αυτού, μόλις μερικούς μήνες πριν, είχε προϋπολογισθεί έλλειμμα της Γενικής κυβέρνησης ύψους 11,5 δις € και τώρα αυξάνεται στα 16,9 δις €. Θα το ανεχόταν αλήθεια κανείς ποτέ από το διαχειριστή της πολυκατοικίας του, πόσο μάλλον όταν θα έπρεπε να δανεισθεί ξανά για να το καλύψει;
Ειδικά όσον αφορά την εξέλιξη της ανεργίας, το ευχολόγιο έχει υπερβεί κάθε ρεκόρ – με την πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου για μείωση της στο 11% το 2025.
Θυμίζει την πρόβλεψη του κ. Βενιζέλου το 2012 για μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, με τη βοήθεια του PSI, στο 120% το 2020 – ενώ διαμορφώθηκε τελικά στο 205% και ο δανεισμός πάνω από το 227%.
Σε σχέση τώρα με το επόμενο ευχολόγιο, με τον πίνακα της εξέλιξης του χρέους ως προς το ΑΕΠ, θα μπορούσαμε εύκολα να σας παρουσιάσουμε οποιοδήποτε σενάριο – ακόμη και το μηδενισμό του χρέους.
Το θέμα όμως δεν είναι τα σενάρια, αλλά η εφαρμογή τους – κριτήριο της οποίας δεν μπορεί να είναι το μέλλον, αλλά το παρελθόν.
Εν προκειμένω, πότε κατάφερε ταυτόχρονα η Ελλάδα να αυξάνει τις επενδύσεις με διψήφιο ποσοστό κάθε χρόνο, να αυξάνει τα φορολογικά έσοδα παρά τη μείωση των συντελεστών, να περιορίζει τα ελλείμματα μετατρέποντας τα σε πλεονάσματα χωρίς την επιβολή δημοσιονομικών μέτρων, να μειώνονται οι τόκοι του χρέους παρά την αύξηση των δανεικών και να είναι καθοδική η αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ; Αν μας υποδείξετε κάποια εποχή στο παρελθόν που συνέβη κάτι τέτοιο, ευχαρίστως να το πιστέψουμε.
Ο μοναδικός ίσως τρόπος να επιτευχθεί, είναι η επιτάχυνση της διαδικασίας αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας – με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής και με την παροχή γης και ύδατος στους επενδυτές, κατά το παράδειγμα της Eldorado Gold, της Fraport με το πρόσφατο σκάνδαλο κοκ.
Μόνο έτσι θα κατάφερνε ενδεχομένως η Ελλάδα να έχει αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης – μία ανάπτυξη όμως που δεν θα ωφελούσε καθόλου τους Έλληνες, αλλά τους νέους ιδιοκτήτες της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το δικό μας όραμα δεν είναι μία χώρα με καζίνο, με ναρκωτικά θυμίζοντας το νομοσχέδιο για την κάνναβη, με ΚΥΤ παράνομων μεταναστών, με αυξημένη εγκληματικότητα και με φυλασσόμενα θέρετρα για πλούσιους ξένους – τους οποίους θα υπηρετούν εξαθλιωμένοι Έλληνες και δύστυχοι μετανάστες, με μισθούς πείνας.
Ειδικά όσον αφορά το πρόγραμμα SURE που χρηματοδοτείται επίσης με δανεικά, η κυβέρνηση δεν κατανοεί πως λειτουργεί μόνο στη βιομηχανία – επειδή υπάρχει τεχνογνωσία και δια βίου απασχόληση.
Στον τουρισμό δεν ωφελεί σχεδόν καθόλου, αφού δεν απαιτείται τεχνογνωσία – ενώ με 534 € και σε συνθήκες αβεβαιότητας, οι νέοι προτιμούν να φύγουν στο εξωτερικό για να μπορέσουν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς.
Σε σχέση τώρα με το θέμα των ταμειακών διαθεσίμων (πηγή), έχουμε τεκμηριώσει δεκάδες φορές πως το περίφημο μαξιλάρι ήταν και είναι ανύπαρκτο – αφού τα χρήματα είναι δεσμευμένα από τον ESM και τα repos. Γιατί συνεχίζεται αλήθεια η κοροϊδία όλων μας; Σε τι ωφελεί;
Πολύ σωστά άλλωστε ο υπουργός ανάπτυξης που, μπορεί μεν να κάνει πολλές κυβιστήσεις, αλλά είναι ειλικρινής, δήλωσε χθες πως δεν υπάρχουν άλλα χρήματα – οπότε, εάν έλθει πανδημία το χειμώνα, η Ελλάδα θα τελειώσει οικονομικά.
Σε σχέση δε με τα αποτελέσματα της Γενικής Κυβέρνησης, έλλειμμα δηλαδή το 2021 και το 2022, καθώς επίσης πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 έως το 2025 2%, 2,8% και 3,7%, θα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη η πραγματοποίηση τους – απαιτώντας ένα ακόμη σκληρό μνημόνιο.
Σημειώνουμε εδώ πως προβλέπονται 30 δις € επιπλέον έσοδα την περίοδο 2022-2025 από φόρους εισοδήματος και ΦΠΑ, σε σχέση με αυτά του 2021 – με κριτήριο βέβαια την άνοδο του ΑΕΠ.
Τι θα συμβεί όμως εάν ακολουθήσει ένα επόμενο κλείδωμα και εάν διαρκέσει η πανδημία; Όσον αφορά τα ελλείμματα, εάν χρειαστεί να τοποθετηθούν ξανά οι τουριστικοί υπάλληλοι σε αναστολή, αφού μάλλον δεν θα υπάρχει ο αναμενόμενος τουρισμός;
Δεν πρέπει να δοθεί σημασία στις πιθανές πληθωριστικές πιέσεις διεθνώς, όπως φαίνεται από τις αυξήσεις στους ναύλους των container, από τις πρώτες ύλες, στην Ελλάδα από τις εισαγόμενες ζωοτροφές, από την αύξηση του κόστους ηλεκτρισμού κλπ.;
Τι θα συμβεί εάν χρεωκοπήσουν επιχειρήσεις και δεν καταβληθεί μεγάλο μέρος της επιστρεπτέας καταβολής, καθώς επίσης των παρατάσεων φόρων;
Υπάρχουν εναλλακτικές, σχέδιο Β δηλαδή, ή μήπως στηριζόμαστε στη συνέχεια της χρηματοδότησης μας από την ΕΚΤ, όπου από τα 37 δις € έχουν ήδη αναλωθεί τα 26-27 δις; Μέχρι πότε θα μας χρηματοδοτούν οι Γερμανοί και με ποιο αντάλλαγμα;
Όσον αφορά τώρα τις επενδύσεις που παρουσιάζονται ως το μαγικό φάρμακο της ανάπτυξης, αν και αφορούν μόνο τους ξένους και την εγχώρια Ολιγαρχία που αδημονεί να απομυζήσει τα χρήματα του ΤΑ και των ΕΣΠΑ, ο στόχος είναι προφανώς να αποπροσανατολίσουν από τις αποτυχίες των μνημονίων – καθώς επίσης της κυβέρνησης στα δύο καταστροφικά για την οικονομία χρόνια της θητείας της που μοιάζουν με αυτά του 2004/09, με τη γνωστή κατάληξη της χρεοκοπίας.
Σε κάθε περίπτωση, δεν προβλέπεται καμία παραγωγή σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού, όπως για παράδειγμα, ηλεκτρικών αυτοκινήτων – αν και αναφέρεται ως σχέδιο, αλλά χωρίς ποσά.
Εν προκειμένω, εάν δεν διατεθούν τουλάχιστον 10 δις € ετησίως από το ΠΔΕ για καθαρές εγχώριες επενδύσεις, καθώς επίσης εάν δεν πεισθούν οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τις ελληνικές ΜμΕ (προφανώς έχουν μάθει να διασώζονται με τα χρήματα των Ελλήνων, οπότε δεν έχουν κανένα λόγο να παίρνουν ρίσκο), δεν πρόκειται να αναπτυχθεί ποτέ βιώσιμα η Ελλάδα – προς όφελος δηλαδή των Ελλήνων.
Αλήθεια, ισχύει ο ισχυρισμός των τραπεζών, σύμφωνα με τον οποίο μόλις το 5% των 700.000 περίπου ελληνικών επιχειρήσεων, δηλαδή μόλις 35.000, είναι αξιόχρεες; Εάν πράγματι συμβαίνει, τι μέτρα θα λάβετε;
Περαιτέρω στο δημόσιο χρέος και στη βιωσιμότητα του, αναμένεται να ανέλθει στο 204,8% του ΑΕΠ το 2021, καθώς επίσης να μειωθεί στο 156,9% το 2025 – κάτι που φυσικά εξαρτάται από την εξέλιξη του ΑΕΠ και των ελλειμμάτων.
Παραδόξως όμως, στη 10η αξιολόγηση προβλέπεται στο 191,6% το 2024 – ενώ στο μεσοπρόθεσμο στο 166,1%. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Μήπως δίνεται μια άλλη εικόνα προς τα έξω και άλλη προς τα μέσα, για λόγους κομματικής σκοπιμότητας;
Όσον αφορά δε το κόστος χρηματοδότησης του στη 10η αξιολόγηση, τα τοκοχρεολύσια δηλαδή, το 2021, το 2022 και το 2023 είναι πολύ πιο υψηλό από το όριο της βιωσιμότητας του 15% του ΑΕΠ – ενώ στο μεσοπρόθεσμο αναφέρονται, κακώς φυσικά, μόνο οι τόκοι. Γιατί αλήθεια; Πού είναι τα χρεολύσια;
Συνεχίζοντας στις εγγυήσεις του δημοσίου που φτάνουν στα 10 δις €, πρόκειται προφανώς για μία νέα μέθοδο άδηλου χρέους και χρηματοδότησης – όπως συμβαίνει με τα repos που είναι εκτός ελέγχου, έχοντας υπερβεί κατά πολύ το 1 τρις € ετησίως.
Συμπεριλαμβάνουν αυτές του σχεδίου Ηρακλής, ενώ αποτελούν μία έμμεση χρηματοδότηση των τραπεζών, όπως άλλωστε και τα προγράμματα ΓΕΦΥΡΑ της πανδημίας – αφού τα πάγια μένουν στις τράπεζες ή στα fund.
Πόσες φορές ακόμη θα ενισχυθούν οι τράπεζες από τους Έλληνες; Πόσες από αυτές τις εγγυήσεις θα καταπέσουν και πώς θα καλυφθούν;
Στο μεγάλο θέμα τώρα των αποκρατικοποιήσεων, όπου τα συνολικά έσοδα την περίοδο 2011/25 προβλέπονται στα 12,7 δις €, από 50 δις € που αναμενόταν στην αρχή, ενώ όλες αυτές καταγράφονται ως επενδύσεις, το πλέον απαράδεκτο είναι η πρόθεση ιδιωτικοποίησης του νερού, για το οποίο σήμερα διεξάγονται πόλεμοι – παρά το ότι χαρακτηρίσθηκε με ομόφωνη απόφαση ως αντισυνταγματικό από το ΣΤΕ.
Το γεγονός αυτό σημαίνει πως όποια κυβέρνηση το επιχειρήσει, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη Δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση, ο όρος «ξεπούλημα» δεν είναι δικός μας – αφού αναφέρεται από τα ξένα ΜΜΕ ήδη από το 2015, με την ονομασία «Fire sales – great Greece fire sales» (πηγή). Από την άλλη πλευρά, πώς γίνεται να ξεπουλάμε τα πάντα και να αυξάνεται συνεχώς το δημόσιο χρέος, ήδη πάνω από τα 380 δις €;
Κλείνοντας, ο όρος «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» εμφανίζεται μόνο μια φορά στο Μεσοπρόθεσμο, στη σελίδα 29, χωρίς καν να αναλύεται – γεγονός που σημαίνει πως χρησιμοποιείται προσχηματικά, όπως πολλές άλλες αναφορές της κυβέρνησης.
Σε ποια αλλαγή παραγωγικού μοντέλου όμως αναφέρεται, όταν συνεχίζει να θεωρεί τον τουρισμό βαριά βιομηχανία, αντί για παροχή φθηνών υπηρεσιών; Όταν οι τιμές στα ξενοδοχεία έχουν καταρρεύσει, ενώ το σημαντικότερο δεν είναι τα έσοδα, αλλά τα κέρδη;
Όταν οι Έλληνες έχουν καταντήσει εξαθλιωμένα γκαρσόνια της Ευρώπης, με τους νέους μας να εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα;
Όταν το 2020/21 δόθηκαν μόνο 183 εκ. € στήριξη στον πρωτογενή τομέα, με τα μέτρα της πανδημίας; Πόσο μάλλον όταν προέχει σήμερα η τροφική επάρκεια, λόγω των έντονων πληθωριστικών πιέσεων;
Πολλά τα λάθη και πολλά τα ερωτηματικά, οπότε λογικά καταψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο – καλοπροαίρετα φυσικά, με την έννοια πως θα ήταν καλύτερα για όλους μας να αποσυρθεί και να κατατεθεί ένα σωστό καινούργιο.
Υποθετικά μας ρωτάει κάποιος εάν θεωρούμε σπατάλη το να δώσει 1.000 € στο άνεργο παιδί του. Η απάντηση μας είναι προφανώς πως όχι, αρκεί να του πει πως τα 1.000 € είναι με δανεικά χρήματα που θα κληθεί να τα πληρώσει στο πολλαπλάσιο – επίσης πως θα ήταν ίσως καλύτερα να τα καταφέρει το παιδί του με 500 €, βρίσκοντας επί πλέον δουλειά σε έναν άλλο κλάδο, όπως για παράδειγμα στον πρωτογενή που εισάγουμε εργαζομένους, για να μη χάσει αργότερα το σπίτι του, λόγω των χρεών του.
Αλήθεια, δεν είναι σπατάλη η πρόσληψη ακόμη 35.000 ΔΥ που αναφέρεται στο μεσοπρόθεσμο, όταν ήδη έχουν αυξηθεί κατά 100.000 σε σχέση με το 2014; Πόσο μάλλον όταν αναγράφεται ψευδώς πως για κάθε έναν που απολύεται, θα προσλαμβάνεται ένας; Είναι φιλελεύθερη πολιτική η ακόμη μεγαλύτερη διόγκωση του κράτους;
Σημειώνοντας πως για όλα όσα λέμε έχουμε καταθέσει ήδη έγγραφα στα πρακτικά στις επιτροπές, ειδικά όσον αφορά τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης για μία μελλοντική έκρηξη επενδύσεων και ανόδου του ΑΕΠ, θα επιστήσουμε την προσοχή στο εξής απλό παράδειγμα: Όταν κάτι μειωθεί από το 10 στο 5 και μετά αυξηθεί από το 5 στο 6, τότε η αύξηση είναι 20% – χωρίς όμως φυσικά να καλύπτει την προηγούμενη κατάρρευση.
Συνεχίζοντας, η δική μας πρόβλεψη για το ρυθμό ανάπτυξης του 2021 ήταν 4,5% – μετά την κατάρρευση του 2020, καθώς επίσης τη σωρευτική όλων των ετών των μνημονίων που δεν συνέβη στις άλλες χώρες της ΕΕ.
Εν τούτοις, όταν εμφανίσθηκε η παραλλαγή Δέλτα του ιού, ιδίως οι αποφάσεις ορισμένων χωρών, όπως πρόσφατα της Αυστραλίας, να επιβάλλουν ξανά σκληρά lockdown, αρχίσαμε να αμφιβάλλουμε.
Η βασική αιτία είναι πως στην πρόβλεψη μας δεν είχαμε συμπεριλάβει κανένα lockdown, ενώ συμμετείχε ο τουρισμός με το 50% των εσόδων του 2019 – τονίζοντας πως εμείς δεν συμφωνήσαμε ποτέ με τα lockdown που κοστίζουν 3-4 δις € μηνιαία, διαπιστώνοντας από τις Η.Π.Α. και αλλού πως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην Υγεία, ενώ καταστρέφουν την Οικονομία.
Είναι δυνατόν λοιπόν να ψηφίσουμε ένα μεσοπρόθεσμο που δεν έχει λάβει υπ’ όψιν του αυτούς τους κινδύνους, με τους οποίους δυστυχώς πρέπει να μάθουμε να ζούμε στο μέλλον;
Αλήθεια, σε περίπτωση αποτυχίας του, θα ενοχοποιηθούν οι Πολίτες που δεν έχουν εμβολιασθεί, κυρίως επειδή λογικά φοβούνται ένα εμβόλιο που δεν έχει δοκιμασθεί επαρκώς; Δεν γνωρίζουμε όλοι πως τόσο στο Ισραήλ, όσο και στη Μ. Βρετανία, οι μισοί ενήλικοι περίπου που προσβλήθηκαν από τη νέα παραλλαγή ήταν εμβολιασμένοι;
Δεν θα πρέπει να βρεθεί λύση για να μην εξαρτάται η οικονομία μας σε τέτοιο βαθμό από τον τουρισμό, ειδικά λόγω των προβλέψεων για περισσότερες πανδημίες; Επίσης για το λανθασμένο τουριστικό μας μοντέλο που καταστρέφει τις υποδομές μας, χωρίς αντίστοιχη ωφέλεια;
Γιατί η Πορτογαλία με 10 εκ. περίπου λιγότερες αφίξεις από την Ελλάδα, να μπορεί να έχει μεγαλύτερα έσοδα από εμάς; Γιατί μόλις 8 στα 100 ξενοδοχεία μας να σερβίρουν ελληνικό πρωϊνό; Πού είναι τα κίνητρα που πρέπει να τους δοθούν, για να στηρίξει ο τουρισμός τη βιομηχανία μας;
Περαιτέρω, δεν είναι μόνο ο προϋπολογισμός του 2021 για τα σκουπίδια, αλλά και το μεσοπρόθεσμο – αφού, εκτός από τα αριθμητικά λάθη που εμπεριέχει και αναδείξαμε στις επιτροπές, ακόμη και τα απολογιστικά του ΑΕΠ δεν συμφωνούν με τα πιο πρόσφατα της ΕΛΣΤΑΤ.
Εκτός αυτού, μόλις μερικούς μήνες πριν, είχε προϋπολογισθεί έλλειμμα της Γενικής κυβέρνησης ύψους 11,5 δις € και τώρα αυξάνεται στα 16,9 δις €. Θα το ανεχόταν αλήθεια κανείς ποτέ από το διαχειριστή της πολυκατοικίας του, πόσο μάλλον όταν θα έπρεπε να δανεισθεί ξανά για να το καλύψει;
Ειδικά όσον αφορά την εξέλιξη της ανεργίας, το ευχολόγιο έχει υπερβεί κάθε ρεκόρ – με την πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου για μείωση της στο 11% το 2025.
Θυμίζει την πρόβλεψη του κ. Βενιζέλου το 2012 για μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, με τη βοήθεια του PSI, στο 120% το 2020 – ενώ διαμορφώθηκε τελικά στο 205% και ο δανεισμός πάνω από το 227%.
Σε σχέση τώρα με το επόμενο ευχολόγιο, με τον πίνακα της εξέλιξης του χρέους ως προς το ΑΕΠ, θα μπορούσαμε εύκολα να σας παρουσιάσουμε οποιοδήποτε σενάριο – ακόμη και το μηδενισμό του χρέους.
Το θέμα όμως δεν είναι τα σενάρια, αλλά η εφαρμογή τους – κριτήριο της οποίας δεν μπορεί να είναι το μέλλον, αλλά το παρελθόν.
Εν προκειμένω, πότε κατάφερε ταυτόχρονα η Ελλάδα να αυξάνει τις επενδύσεις με διψήφιο ποσοστό κάθε χρόνο, να αυξάνει τα φορολογικά έσοδα παρά τη μείωση των συντελεστών, να περιορίζει τα ελλείμματα μετατρέποντας τα σε πλεονάσματα χωρίς την επιβολή δημοσιονομικών μέτρων, να μειώνονται οι τόκοι του χρέους παρά την αύξηση των δανεικών και να είναι καθοδική η αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ; Αν μας υποδείξετε κάποια εποχή στο παρελθόν που συνέβη κάτι τέτοιο, ευχαρίστως να το πιστέψουμε.
Ο μοναδικός ίσως τρόπος να επιτευχθεί, είναι η επιτάχυνση της διαδικασίας αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας – με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής και με την παροχή γης και ύδατος στους επενδυτές, κατά το παράδειγμα της Eldorado Gold, της Fraport με το πρόσφατο σκάνδαλο κοκ.
Μόνο έτσι θα κατάφερνε ενδεχομένως η Ελλάδα να έχει αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης – μία ανάπτυξη όμως που δεν θα ωφελούσε καθόλου τους Έλληνες, αλλά τους νέους ιδιοκτήτες της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το δικό μας όραμα δεν είναι μία χώρα με καζίνο, με ναρκωτικά θυμίζοντας το νομοσχέδιο για την κάνναβη, με ΚΥΤ παράνομων μεταναστών, με αυξημένη εγκληματικότητα και με φυλασσόμενα θέρετρα για πλούσιους ξένους – τους οποίους θα υπηρετούν εξαθλιωμένοι Έλληνες και δύστυχοι μετανάστες, με μισθούς πείνας.
Ειδικά όσον αφορά το πρόγραμμα SURE που χρηματοδοτείται επίσης με δανεικά, η κυβέρνηση δεν κατανοεί πως λειτουργεί μόνο στη βιομηχανία – επειδή υπάρχει τεχνογνωσία και δια βίου απασχόληση.
Στον τουρισμό δεν ωφελεί σχεδόν καθόλου, αφού δεν απαιτείται τεχνογνωσία – ενώ με 534 € και σε συνθήκες αβεβαιότητας, οι νέοι προτιμούν να φύγουν στο εξωτερικό για να μπορέσουν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς.
Σε σχέση τώρα με το θέμα των ταμειακών διαθεσίμων (πηγή), έχουμε τεκμηριώσει δεκάδες φορές πως το περίφημο μαξιλάρι ήταν και είναι ανύπαρκτο – αφού τα χρήματα είναι δεσμευμένα από τον ESM και τα repos. Γιατί συνεχίζεται αλήθεια η κοροϊδία όλων μας; Σε τι ωφελεί;
Πολύ σωστά άλλωστε ο υπουργός ανάπτυξης που, μπορεί μεν να κάνει πολλές κυβιστήσεις, αλλά είναι ειλικρινής, δήλωσε χθες πως δεν υπάρχουν άλλα χρήματα – οπότε, εάν έλθει πανδημία το χειμώνα, η Ελλάδα θα τελειώσει οικονομικά.
Σε σχέση δε με τα αποτελέσματα της Γενικής Κυβέρνησης, έλλειμμα δηλαδή το 2021 και το 2022, καθώς επίσης πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 έως το 2025 2%, 2,8% και 3,7%, θα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη η πραγματοποίηση τους – απαιτώντας ένα ακόμη σκληρό μνημόνιο.
Σημειώνουμε εδώ πως προβλέπονται 30 δις € επιπλέον έσοδα την περίοδο 2022-2025 από φόρους εισοδήματος και ΦΠΑ, σε σχέση με αυτά του 2021 – με κριτήριο βέβαια την άνοδο του ΑΕΠ.
Τι θα συμβεί όμως εάν ακολουθήσει ένα επόμενο κλείδωμα και εάν διαρκέσει η πανδημία; Όσον αφορά τα ελλείμματα, εάν χρειαστεί να τοποθετηθούν ξανά οι τουριστικοί υπάλληλοι σε αναστολή, αφού μάλλον δεν θα υπάρχει ο αναμενόμενος τουρισμός;
Δεν πρέπει να δοθεί σημασία στις πιθανές πληθωριστικές πιέσεις διεθνώς, όπως φαίνεται από τις αυξήσεις στους ναύλους των container, από τις πρώτες ύλες, στην Ελλάδα από τις εισαγόμενες ζωοτροφές, από την αύξηση του κόστους ηλεκτρισμού κλπ.;
Τι θα συμβεί εάν χρεωκοπήσουν επιχειρήσεις και δεν καταβληθεί μεγάλο μέρος της επιστρεπτέας καταβολής, καθώς επίσης των παρατάσεων φόρων;
Υπάρχουν εναλλακτικές, σχέδιο Β δηλαδή, ή μήπως στηριζόμαστε στη συνέχεια της χρηματοδότησης μας από την ΕΚΤ, όπου από τα 37 δις € έχουν ήδη αναλωθεί τα 26-27 δις; Μέχρι πότε θα μας χρηματοδοτούν οι Γερμανοί και με ποιο αντάλλαγμα;
Όσον αφορά τώρα τις επενδύσεις που παρουσιάζονται ως το μαγικό φάρμακο της ανάπτυξης, αν και αφορούν μόνο τους ξένους και την εγχώρια Ολιγαρχία που αδημονεί να απομυζήσει τα χρήματα του ΤΑ και των ΕΣΠΑ, ο στόχος είναι προφανώς να αποπροσανατολίσουν από τις αποτυχίες των μνημονίων – καθώς επίσης της κυβέρνησης στα δύο καταστροφικά για την οικονομία χρόνια της θητείας της που μοιάζουν με αυτά του 2004/09, με τη γνωστή κατάληξη της χρεοκοπίας.
Σε κάθε περίπτωση, δεν προβλέπεται καμία παραγωγή σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού, όπως για παράδειγμα, ηλεκτρικών αυτοκινήτων – αν και αναφέρεται ως σχέδιο, αλλά χωρίς ποσά.
Εν προκειμένω, εάν δεν διατεθούν τουλάχιστον 10 δις € ετησίως από το ΠΔΕ για καθαρές εγχώριες επενδύσεις, καθώς επίσης εάν δεν πεισθούν οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τις ελληνικές ΜμΕ (προφανώς έχουν μάθει να διασώζονται με τα χρήματα των Ελλήνων, οπότε δεν έχουν κανένα λόγο να παίρνουν ρίσκο), δεν πρόκειται να αναπτυχθεί ποτέ βιώσιμα η Ελλάδα – προς όφελος δηλαδή των Ελλήνων.
Αλήθεια, ισχύει ο ισχυρισμός των τραπεζών, σύμφωνα με τον οποίο μόλις το 5% των 700.000 περίπου ελληνικών επιχειρήσεων, δηλαδή μόλις 35.000, είναι αξιόχρεες; Εάν πράγματι συμβαίνει, τι μέτρα θα λάβετε;
Περαιτέρω στο δημόσιο χρέος και στη βιωσιμότητα του, αναμένεται να ανέλθει στο 204,8% του ΑΕΠ το 2021, καθώς επίσης να μειωθεί στο 156,9% το 2025 – κάτι που φυσικά εξαρτάται από την εξέλιξη του ΑΕΠ και των ελλειμμάτων.
Παραδόξως όμως, στη 10η αξιολόγηση προβλέπεται στο 191,6% το 2024 – ενώ στο μεσοπρόθεσμο στο 166,1%. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Μήπως δίνεται μια άλλη εικόνα προς τα έξω και άλλη προς τα μέσα, για λόγους κομματικής σκοπιμότητας;
Όσον αφορά δε το κόστος χρηματοδότησης του στη 10η αξιολόγηση, τα τοκοχρεολύσια δηλαδή, το 2021, το 2022 και το 2023 είναι πολύ πιο υψηλό από το όριο της βιωσιμότητας του 15% του ΑΕΠ – ενώ στο μεσοπρόθεσμο αναφέρονται, κακώς φυσικά, μόνο οι τόκοι. Γιατί αλήθεια; Πού είναι τα χρεολύσια;
Συμπεριλαμβάνουν αυτές του σχεδίου Ηρακλής, ενώ αποτελούν μία έμμεση χρηματοδότηση των τραπεζών, όπως άλλωστε και τα προγράμματα ΓΕΦΥΡΑ της πανδημίας – αφού τα πάγια μένουν στις τράπεζες ή στα fund.
Πόσες φορές ακόμη θα ενισχυθούν οι τράπεζες από τους Έλληνες; Πόσες από αυτές τις εγγυήσεις θα καταπέσουν και πώς θα καλυφθούν;
Κλείνοντας, ο όρος «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» εμφανίζεται μόνο μια φορά στο Μεσοπρόθεσμο, στη σελίδα 29, χωρίς καν να αναλύεται – γεγονός που σημαίνει πως χρησιμοποιείται προσχηματικά, όπως πολλές άλλες αναφορές της κυβέρνησης.
Σε ποια αλλαγή παραγωγικού μοντέλου όμως αναφέρεται, όταν συνεχίζει να θεωρεί τον τουρισμό βαριά βιομηχανία, αντί για παροχή φθηνών υπηρεσιών; Όταν οι τιμές στα ξενοδοχεία έχουν καταρρεύσει, ενώ το σημαντικότερο δεν είναι τα έσοδα, αλλά τα κέρδη;
Όταν οι Έλληνες έχουν καταντήσει εξαθλιωμένα γκαρσόνια της Ευρώπης, με τους νέους μας να εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα;
Όταν το 2020/21 δόθηκαν μόνο 183 εκ. € στήριξη στον πρωτογενή τομέα, με τα μέτρα της πανδημίας; Πόσο μάλλον όταν προέχει σήμερα η τροφική επάρκεια, λόγω των έντονων πληθωριστικών πιέσεων;
Πολλά τα λάθη και πολλά τα ερωτηματικά, οπότε λογικά καταψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο – καλοπροαίρετα φυσικά, με την έννοια πως θα ήταν καλύτερα για όλους μας να αποσυρθεί και να κατατεθεί ένα σωστό καινούργιο.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου