Ανάλυση
Μία πραγματικότητα που μας λέει πως το ΑΕΠ μας μειώθηκε από περίπου 240 δις € στα 165 δις € στα τέλη του 2020 – όπου τα 75 δις € λιγότερα σημαίνουν ετήσια απώλεια εσόδων μόνο του δημοσίου ύψους 22,5 δις €. Μία πραγματικότητα που μας λέει πως το δημόσιο χρέος μας ως προς το ΑΕΠ υπερέβη το 200% από 127% το 2009, το κόκκινο ιδιωτικό ξεπέρασε το 140% από 15% περίπου και οι μισθοί έχασαν το 50% – χωρίς καν να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Μία πραγματικότητα που μας λέει πως οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν, ότι οι τράπεζες χρεοκόπησαν και διασώζονται συνεχώς έχοντας μας κοστίσει τεράστια ποσά, πως δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν και ότι οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους – επειδή είναι λογικό να αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους με τα συρρικνωμένα εισοδήματα τους, ενώ προωθούνται δύο νέα νομοσχέδια που θα τους δώσουν τη χαριστική βολή (πτωχευτικό, επιτάχυνση των δικών) κοκ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να ακολουθήσουμε το δρόμο της αγέλης για να μην ποδοπατηθούμε, υποστηρίζοντας πως τα μνημόνια ήταν προς όφελος της πατρίδας μας;
Ο άλλος δρόμος της Σουηδίας
Μία άλλη περίπτωση είναι αυτή του Covid-19 και των μέτρων που λαμβάνει το σύνολο σχεδόν των κυβερνήσεων της Δύσης – με μοναδική εξαίρεση τη Σουηδία, με αποτέλεσμα να έχει γίνει ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα των τελευταίων μηνών και με την παραπληροφόρηση στο ζενίθ. Η πρώτη ερώτηση που τίθεται εδώ από τους ανθρώπους είναι γιατί η Σουηδία αποφάσισε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο από αυτόν της αγέλης – ένα μονοπάτι που παρεκκλίνει.
Η απάντηση είναι πολύ απλή: επειδή δεν θα μπορούσε ποτέ να ενεργήσει διαφορετικά, λόγω του ότι το σύνταγμα της επιβάλει την ελεύθερη κυκλοφορία των Πολιτών εντός της χώρας τους και την εγκατάλειψη της όταν το επιθυμούν. Υπάρχει βέβαια ένας νόμος για τις μολυσματικές ασθένειες που επιτρέπει την εφαρμογή ορισμένων περιορισμών, αλλά απαγορεύει το γενικό κλείδωμα – ενώ η δύναμη του κράτους να επιβάλει περιορισμούς στην ελευθερία των Πολιτών είναι πολύ μικρή.
Πρόκειται απλούστατα για μία χώρα που σέβεται το σύνταγμα της, σε αντίθεση με την Ελλάδα που καταστρατηγήθηκε από τα μνημόνια και για ένα δημοκρατικό καθεστώς – με απόλυτη διαχωρισμό της εκτελεστικής, της νομοθετικής, της δικαστικής και της δημόσιας εξουσίας. Όσον αφορά δε την τελευταία που αποφασίζει για τα υγειονομικά μέτρα, οι σουηδικές δημόσιες υπηρεσίες είναι σε μεγάλο βαθμό ελεύθερες να λειτουργούν και να αποφασίζουν – ενώ η δυνατότητα της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στις καθημερινές αποφάσεις των δημοσίων υπαλλήλων είναι πολύ περιορισμένη. Η ανεξαρτησία δε και η αποτελεσματικότητα του δημοσίου, είναι το πλέον βασικό χαρακτηριστικό των επιτυχημένων κρατών – κάτι που θα έπρεπε να γνωρίζουμε στην Ελλάδα, μετά από όλα όσα έχουμε υποφέρει.
Οι κεντρικές αποφάσεις λοιπόν στη Σουηδία, δεν έχουν ληφθεί από κανέναν υπουργό υγείας ή πρωθυπουργό, ο οποίος ενδεχομένως θα επηρεαζόταν από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του υπό την ηγεσία της κ. Merkel – αλλά από τους δημοσίους υπαλλήλους της Σουηδικής Αρχής Δημόσιας Υγείας, με κύριο υπεύθυνο λήψης αποφάσεων τον κ. A. Tegnell, λόγω της θέσης του ως κρατικού επιδημιολόγου. Επομένως, το γεγονός ότι στη χώρα οι σημαντικές αποφάσεις αντιμετώπισης της πανδημίας έχουν ληφθεί από επαγγελματίες επιδημιολόγους και όχι από πολιτικούς, έχει συμβάλει στο να κινηθεί η Σουηδία σε διαφορετική κατεύθυνση – με τη λήψη μέτρων που σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούνται από επιστημονικά στοιχεία και όχι από λαϊκισμό.
Προφανώς δηλαδή οι σουηδοί πολιτικοί δεν είναι πιο σοφοί από τους συναδέλφους τους σε άλλες χώρες ή πρόθυμοι να ποδοπατηθούν από την αγέλη. Εν τούτοις, ενώ οι περισσότερες κυβερνήσεις υποχώρησαν, πιθανότατα από τις πιέσεις που τους ασκήθηκαν από τα εγχώρια ή διεθνή ΜΜΕ, από άλλες κυβερνήσεις ή/και από διεθνείς οργανισμούς, η σουηδική δεν μπορούσε, ακόμη και αν το ήθελε – παρά το ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας ήταν από την αρχή υπέρ του lockdown και συμφωνούσε περισσότερο με τα ξένα ΜΜΕ, από ότι με το σουηδικό κράτος.
Για παράδειγμα στην αρχή της πανδημίας, στις 13 Μαρτίου, ο εκδότης της μεγαλύτερης ημερήσιας εφημερίδας της Σουηδίας απαίτησε το κλείδωμα της οικονομίας, όπως συνέβη στις άλλες χώρες – ενώ όλες οι εφημερίδες ήταν γεμάτες με τρομακτικές ιστορίες, ανάλογες με αυτές των υπολοίπων δυτικών κρατών, καθώς επίσης με μακάβριες στατιστικές κρουσμάτων και θανάτων.
Σε αντίθεση όμως με τις άλλες χώρες, στις οποίες οι εθνικές κυβερνήσεις συμβάδιζαν με τα ΜΜΕ, σε μεγάλο βαθμό αφού η επιδημία εξυπηρετούσε επί πλέον τα συμφέροντα και των δύο (για παράδειγμα στην Ελλάδα έκρυβε τις αποτυχίες της κυβερνητικής πολιτικής, ενώ αύξανε τις πωλήσεις και τα έσοδα των ΜΜΕ), στη Σουηδία δεν συνέβη κάτι τέτοιο – αφού ο υπεύθυνος δεν είναι πολιτικός, δεν έχει ανάγκη τα ΜΜΕ και δεν φοβήθηκε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, για να μην ποδοπατηθεί από την αγέλη.
Συνεχίζοντας, η σουηδική αρχή δημόσιας υγείας δεν ανέφερε ποτέ ότι ο στόχος της στρατηγικής που επέλεξε ήταν να επιτύχει την «ασυλία του κοπαδιού» – αν και από επιδημιολογικής άποψης, όλες οι στρατηγικές εξαρτώνται από την επίτευξη αυτής της ασυλίας, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Ειδικότερα, μία στρατηγική που βασίζεται στον εμβολιασμό, επιδιώκει επίσης την «ασυλία του κοπαδιού» – απλά επιλέγει έναν διαφορετικό τρόπο για να την επιτύχει. Κάποια στιγμή δε στο σχετικά κοντινό μέλλον, κάθε χώρα στον πλανήτη θα έχει αναπτύξει αυτήν την ασυλία – είτε αφήνοντας την ασθένεια να εξαπλωθεί έως ότου φτάσει σε αυτό το σημείο, είτε εμβολιάζοντας αρκετά άτομα, έως ότου επιτευχθεί.
Η εναλλακτική λύση στη συγκεκριμένη στρατηγική είναι η στρατηγική εξάλειψης, την οποία δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανένας σοβαρός επιδημιολόγος – αφού μέχρι σήμερα στην παγκόσμια ιστορία μόνο μία μολυσματική ασθένεια που προσβάλλει τον άνθρωπο έχει εξαλειφθεί με επιτυχία: η ευλογιά, επειδή το πρόγραμμα εξάπλωσης της είχε δύο μεγάλα πλεονεκτήματα.
Πρώτον τα άτομα που προσβάλλονται έχουν πολύ τυπικά συμπτώματα και δεύτερον λόγω του ότι δεν υπάρχει ασυμπτωματική εξάπλωση – γεγονότα που καθιστούσαν πολύ ευκολότερο τον περιορισμό της ευλογιάς από ότι του Covid που εξαπλώνεται ασυμπτωματικά και μοιράζεται συμπτώματα με πολλούς άλλους ιούς του αναπνευστικού. Για παράδειγμα, παρά το ότι γίνονται πολλές προσπάθειες για πάνω από τριάντα χρόνια να εξαλειφθεί η πολιομυελίτιδα, ενώ υπάρχει ένα πολύ αποτελεσματικό εμβόλιο ήδη από τη δεκαετία του 1950, η ασθένεια παραμένει.
Τα μέτρα της Σουηδίας
Όσον αφορά τώρα την εξέλιξη της πανδημίας στη Σουηδία, στις 24 Ιανουαρίου επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα – σε μία γυναίκα που είχε ταξιδέψει πρόσφατα στην Κίνα και εμφάνισε αναπνευστικά συμπτώματα μετά την επιστροφή της. Ο κίνδυνος τότε μίας εξάπλωσης θεωρήθηκε χαμηλός – κάτι που άλλαξε στις αρχές Μαρτίου, όταν έγινε σαφής η ραγδαία εξάπλωση της στη βόρεια Ιταλία, την οποία είχαν επισκεφθεί πολλοί Σουηδοί στα πλαίσια της σχολικής αργίας μίας εβδομάδας που υπάρχει στη χώρα τους.
Στις 6 Μαρτίου, το πρώτο άτομο εισήχθη σε μία σουηδική μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) με Covid – ενώ έως το τέλος του μήνα 298 Σουηδοί οδηγήθηκαν σε ανάλογες ΜΕΘ. Στις 10 Μαρτίου ενημερώθηκαν οι Πολίτες να αποφεύγουν τις επισκέψεις σε γηροκομεία ή σε νοσοκομεία, εκτός εάν ήταν απαραίτητο – ενώ τα άτομα με αναπνευστικά συμπτώματα παροτρύνθηκαν να μείνουν στο σπίτι τους, εάν η εργασία τους περιελάμβανε επαφές με ομάδες κινδύνου. Κανένας καταναγκασμός και καμία ποινή όπως στην Ελλάδα και αλλού – μόνο συστάσεις και παροτρύνσεις.
Στις 11 Μαρτίου απαγορεύθηκαν οι συγκεντρώσεις άνω των 500 ατόμων, στις 14 Μαρτίου έγιναν συστάσεις να μην ταξιδεύουν σε ξένες χώρες, στις 16 Μαρτίου η αρχή δημόσιας υγείας κάλεσε τα άτομα άνω των 70 ετών να αποφεύγουν ή δυνατόν τις περιττές κοινωνικές επαφές, στις 17 Μαρτίου να εργάζονται οι Πολίτες από το σπίτι εφόσον μπορούσαν, ενώ την ίδια ημέρα σταμάτησαν τα σχολεία για παιδιά 16-19 ετών, καθώς επίσης τα πανεπιστήμια – με την υιοθέτηση της εξ αποστάσεως διδασκαλίας.
Στις 19 Μαρτίου απαγορεύθηκε η είσοδος στη Σουηδία για 30 ημέρες και για τις χώρες εκτός του ΕΟΧ (Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος) – ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε πως τα άτομα που παίρνουν άδεια ασθενείας δεν θα υφίστανται καμία μείωση των μισθών τους, κατά τη διάρκεια της πανδημίας (κανονικά οι Σουηδοί αμείβονται με το 80% του μισθού τους όταν είναι άρρωστοι). Στις 24 Μαρτίου η αρχή δημόσιας υγείας απαίτησε αποστάσεις 1 μέτρου στα εστιατόρια, στα μπαρ και στις καφετέριες – ενώ στις 25 Μαρτίου η απαγόρευση συγκεντρώσεων μειώθηκε στα 50 άτομα και στις 30 Μαρτίου απαγορεύθηκαν οι επισκέψεις στα γηροκομεία.
Αυτά ήταν όλα τα μέτρα που έλαβε η χώρα μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα – ενώ έμειναν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητα, έως το φθινόπωρο. Δεν συνέβη λοιπόν τίποτα από αυτά που συνέβησαν σε άλλες χώρες – τα πάντα παρέμειναν ανοιχτά, δεν επιβλήθηκε δηλαδή ποτέ lockdown, καμία απαγόρευση κυκλοφορίας ή μετακινήσεων εντός ή εκτός της χώρας, καμία υποχρέωση μάσκας, ενώ τα σχολεία για τα παιδιά έως 16 ετών παρέμειναν ανοιχτά. Υπήρχαν βέβαια συστάσεις προστασίας, αλλά ελάχιστοι περιορισμοί – οπότε οι Σουηδοί ήταν ελεύθεροι να αποφασίσουν.
Όταν τώρα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) σύστησε να φορούν οι άνθρωποι μάσκες δημόσια στις 5 Ιουνίου, η σουηδική αρχή παρέμεινε στην αρχική της σύσταση: στο ότι οι μάσκες χρησιμοποιούνται μόνο σε νοσοκομεία και σε κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ωφελούν σε επίπεδο πληθυσμού.
Συμπερασματικά λοιπόν, αντί για μία μάταιη προσπάθεια να σταματήσει η πανδημία, η Σουηδία επικεντρώθηκε στη μείωση της διάδοσης της χωρίς να είναι εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – επειδή καθ’ όλη τη διάρκεια του Μαρτίου το ποσοστό εισαγωγής στα νοσοκομεία αυξανόταν εκθετικά και κανένας δεν γνώριζε πόσο θα διαρκέσει αυτή η αύξηση. Πρωταρχικός στόχος ήταν να αποφευχθεί το πλημμύρισμα του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης από πάρα πολλούς Πολίτες ταυτόχρονα – ενώ κατασκευάσθηκε ένα νοσοκομείο μέσα σε ένα εκθεσιακό κέντρο προαστίου της Στοκχόλμης με εκατοντάδες κρεβάτια, έτοιμο σε περίπτωση που τα κανονικά νοσοκομεία θα κατακλύζονταν, καθώς επίσης στο Γκέτεμποργκ.
Σε σχέση τώρα με τον αριθμό των ΜΕΘ που κατηγορείται συνεχώς η ελληνική κυβέρνηση, ήταν στην αρχή 500 και διπλασιάσθηκαν σύντομα σε 1.000 – νούμερα ανάλογα με της Ελλάδας που έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό. Το γεγονός αυτό επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό με τη μετατροπή χειρουργικών κλινών σε ΜΕΘ, μαζί με τη μεταφορά του προσωπικού τους – με αποτέλεσμα την αναβολή ή την ακύρωση προγραμματισμένων χειρουργείων.
Οι επόμενοι μήνες
Περαιτέρω, στα μέσα Απριλίου, ο αριθμός των θανάτων κορυφώθηκε στους 115 ημερησίως – ενώ έκτοτε ξεκίνησε μία αργή αλλά σταθερή μείωση τους που συνεχίσθηκε έως το Σεπτέμβρη, όπου οι θάνατοι ήταν το ανώτατο 1-2 την ημέρα. Όσον αφορά τα δύο νέα νοσοκομεία που κατασκευάσθηκαν, δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ και σήμερα έχουν κλείσει.
Στο αποκορύφωμα της πανδημίας, τον Απρίλιο, πάνω από 1.100 άτομα υποβάλλονταν ταυτόχρονα σε θεραπεία στα νοσοκομεία της Στοκχόλμης – όχι όλα σε ΜΕΘ, αλλά σε διάφορα τμήματα. Το Σεπτέμβρη ο αριθμός τους μειώθηκε σε λιγότερα από 30. Στη Σουηδία γενικότερα, στα τέλη Απριλίου 550 άτομα θεραπεύονταν σε ΜΕΘ για Covid – ενώ στα μέσα Σεπτεμβρίου ο αριθμός αυτός μειώθηκε στα 12. Δεν χρειάστηκαν ποτέ λοιπόν οι 1.000 ΜΕΘ – ενώ στους μήνες της αιχμής, οι γιατροί στις αίθουσες έκτακτης ανάγκης περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους καθισμένοι, περιμένοντας να εμφανισθούν ασθενείς.
Πολλοί Σουηδοί δε απέφευγαν τα νοσοκομεία από το φόβο τους μήπως μολυνθούν – όπου, για παράδειγμα, το νοσοκομείο της Ουψάλα είχε 50% λιγότερες εισαγωγές λόγω συμπτωμάτων καρδιακής ανεπάρκειας κατά την περίοδο αιχμής, ενώ της Στοκχόλμης 40%. Στα μέσα πάντως του Αυγούστου άνοιξαν όλα τα σχολεία για παιδιά 16-19 ετών και τα πανεπιστήμια, την πρώτη Οκτωβρίου επιτράπηκαν οι επισκέψεις στα γηροκομεία, ενώ στις 23 Οκτωβρίου η αρχή δημόσιας υγείας ανακοίνωσε πως δεν συνιστά πλέον στα άτομα άνω των 70 ετών και στα μέλη των ομάδων υψηλού κινδύνου να αποφεύγουν τις κοινωνικές επαφές – πέρα από τις συστάσεις που αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό.
Η αιτία είναι το ότι, υπήρχαν αυξανόμενες ενδείξεις πως η απομόνωση βλάπτει σοβαρά την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων – ενώ η εξάπλωση του ιού παρέμεινε σε χαμηλό επίπεδο. Αποφασίσθηκε λοιπόν πως οι βλάβες λόγω της απομόνωσης είναι μεγαλύτερες από αυτές της πανδημίας – ενώ στις 22 Οκτωβρίου αυξήθηκε το όριο των 50 ατόμων σε εκδηλώσεις στα 300.
Στη διάρκεια τώρα του Οκτωβρίου αυξήθηκαν σταδιακά οι εισαγωγές σε ΜΕΘ, από 24 στην αρχή, στις 60 στα τέλη του μήνα – ενώ γενικότερα τα κρούσματα αυξήθηκαν από 633 στα 2.166. Σύμφωνα με την αρχή δημόσιας υγείας, η αύξηση του Οκτωβρίου οφείλεται εν μέρει στην πραγματική αύξηση του αριθμού των Σουηδών που έχουν μολυνθεί αλλά, επιπλέον, σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο των δοκιμών σε σχέση με την άνοιξη. Ειδικότερα, τον Απρίλιο πραγματοποιούνταν 20.000 δοκιμές PCR την εβδομάδα, ενώ στα τέλη Οκτωβρίου 160.000 δοκιμές – γεγονός που επεξηγεί γιατί στην κορύφωση της πανδημίας η Σουηδία είχε λιγότερα «κρούσματα», από ότι σήμερα.
Στις 13 Οκτωβρίου πάντως η αρχή δημόσιας υγείας ανακοίνωσε πως τα μέτρα θα λαμβάνονται πια σε τοπικό και όχι εθνικό επίπεδο – ενώ στις 20 Οκτωβρίου η Ουψάλα ήταν η πρώτη περιοχή που έκανε χρήση της επιλογής αυστηρότερων συστάσεων (συστάσεων όχι υποχρεώσεων), μετά την αύξηση των κρουσμάτων. Οι συστάσεις αυτές είναι η αποφυγή σωματικών επαφών με άτομα εκτός του άμεσου νοικοκυριού, των καταστημάτων, των γυμναστηρίων και των λοιπών κλειστών χώρων, καθώς επίσης των μέσων μαζικής συγκοινωνίας – εάν δεν είναι απαραίτητο. Το ίδιο έκανε και η Στοκχόλμη, το Μάλμο κλπ. στις 29 Οκτωβρίου.
Εν προκειμένω η ερμηνεία που δίνεται είναι πως ο Covid είναι ένας εποχιακός ιός – όπως επίσης οι 4 κορωναϊοί του «κοινού κρυολογήματος». Εύλογα λοιπόν διαπιστώθηκε ο περιορισμός του στους καλοκαιρινούς μήνες, όπως συμβαίνει με όλους τους εποχιακούς αναπνευστικούς ιούς – ενώ είναι ξεκάθαρο πως έχει τελειώσει το πανδημικό του στάδιο και έχουμε εισέλθει στο ενδημικό. Δεν πρόκειται επομένως πιθανότατα για ένα δεύτερο κύμα, αλλά για ένα εποχιακό αποτέλεσμα – ενώ τα κρούσματα είναι ένας πολύ κακός τρόπος για να προσδιορισθεί πόσο ενεργός είναι ο ιός στον πληθυσμό.
Επίλογος
Στη Σουηδία, σε μία χώρα με επιβαρυντικό κλίμα για αναπνευστικές νόσους, έχουν πεθάνει μέχρι στιγμής περί τα 6.000 άτομα από Covid – δηλαδή το 0,06% του πληθυσμού της των 10 εκ. Με δεδομένο τώρα πως η ασυλία προϋποθέτει μόλυνση του 50% του πληθυσμού, ενώ ο πληθυσμός της είναι 10 εκ., το 50% είναι 5 εκ. και το 0,12% των 5 εκ. είναι 6.000 – οπότε πιθανότατα έχει επιτευχθεί η ασυλία του κοπαδιού. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τον ΠΟΥ (πηγή) έχουν μέχρι στιγμής μολυνθεί 750 εκ. άνθρωποι, ενώ έχουν πεθάνει 1 εκ. – άρα το ποσοστό θανάτου είναι 0,13%
Γενικότερα στον πλανήτη, η θνησιμότητα υπολογίζεται από 0,12%, η ίδια περίπου με τη γρίπη – οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί κλειδώνονται οι οικονομίες, για μία ασθένεια που δεν είναι χειρότερη από τη γρίπη. Λίγο αργότερα, ο ΠΟΥ κυκλοφόρησε μία ανάλυση του Έλληνα καθηγητή Ι. Ιωαννίδη, σύμφωνα με την οποία ο Covid θα έχει ποσοστό θνησιμότητας 0,23% (πηγή) – δηλαδή, ένας στους 434 μολυσμένους θα πεθαίνουν από την ασθένεια. Για άτομα δε κάτω των 70 ετών το ποσοστό εκτιμήθηκε στο 0,05% – δηλαδή σε έναν στους 2.000 μολυσμένους.
Όποιο ποσοστό και αν είναι σωστό, το 0,12%, το 0,13% ή το 0,23%, η πανδημία της γρίπης του 2018 θεωρείται πως είχε θνησιμότητα 2,5% – δηλαδή 11πλάσιο από το ανώτατο δυνατόν του Covid του κ. Ιωαννίδη (ένας στους 40 μολυσμένους) ή 19πλάσιο σύμφωνα με τον ΠΟΥ. Ο δε μέσος άνθρωπος που πεθαίνει από τον Covid είναι άνω των 80 ετών, με πολλαπλές υποκείμενες νόσους – επομένως, με πολύ χαμηλό προσδόκιμο ζωής.
Αντίθετα, ο μέσος άνθρωπος που πέθαινε από την πανδημία του 1918 ήταν ηλικίας 20 ετών – με περίπου ακόμη 50 έτη προσδόκιμο ζωής. Ως εκ τούτου, εάν πολλαπλασιάσει κανείς αυτό το γεγονός με το 19πλάσιο ποσοστό θανάτου, η πανδημία του 1918 ήταν στην πραγματικότητα 950 φορές πιο θανατηφόρα από τον Covid, όσον αφορά τη συντόμευση της ζωής των ανθρώπων. Καμία σύγκριση δηλαδή.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα πως οι ιοί του κρυολογήματος είναι αβλαβείς – αν και στην πραγματικότητα, μεταξύ των ηλικιωμένων με υποκείμενα νοσήματα, είναι θανατηφόροι. Εν προκειμένω, σύμφωνα με μία μελέτη από το 2007 (πηγή), ο ρινικός ιός είναι πιο θανατηφόρος από τη γρίπη για τους ηλικιωμένους – με ποσοστό 10% για αυτούς που προσβάλλονται. Για τους αδύναμους ηλικιωμένους που εισήχθησαν λόγω γρίπης σε νοσοκομείο, το ποσοστό θνησιμότητας είναι 7%.
Στο παράδειγμα της Σουηδίας τώρα που έχει υιοθετήσει μία πολύ πιο χαλαρή πολιτική, από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο του 2020 παρουσιάσθηκαν 687 θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους (πηγή) – όσο περίπου το 2015, όπου δεν υπήρχε καμία πανδημία. Για την ακρίβεια, το ποσοστό θνησιμότητας στη Σουηδία το 2020 είναι 2,7% σε ετήσια βάση υψηλότερο από το μέσον όρο των προηγουμένων πέντε ετών – οπότε εντός των περιθωρίων σφάλματος.
Γιατί λοιπόν τα κλειδώματα σε όλες τις άλλες χώρες, ειδικά στη χρεοκοπημένη Ελλάδα που θα προκαλέσουν περισσότερους θανάτους από φτώχεια, παρά από τον Covid; Γιατί πρέπει κανείς να αποδέχεται ότι του σερβίρουν οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, Για να μην ποδοπατηθεί από την αγέλη; Γιατί να μην στηρίζεται στις επιστημονικές μελέτες των επιδημιολόγων που δεν χρηματίζονται από τις φαρμακευτικές εταιρίες ή που απλά κάνουν ότι τους λένε οι κυβερνήσεις; Γιατί δεν δημοσιεύουν οι επίσημοι επιδημιολόγοι ανάλογες με την παραπάνω μελέτες που να αποδεικνύουν πως είναι λανθασμένες; Δεν έχουμε δικαίωμα στην αντικειμενική ενημέρωση;
Υστερόγραφο: Η Σουηδία, μία βιομηχανική χώρα που στηρίζεται στις εξαγωγές όπως η Γερμανία, με ένα πολύ καλύτερο κοινωνικό κράτος όμως, παρουσίασε πτώση στο ΑΕΠ της 8,2% το δεύτερο τρίμηνο του 2020 – έναντι 11,7% της Γερμανίας και 15,2% της μη βιομηχανικής Ελλάδας που στηρίζεται στον τουρισμό και φυσικά δεν θα έπρεπε. Τον Αύγουστο η βιομηχανική παραγωγή της Σουηδίας αυξήθηκε κατά 6,7% έναντι 0,7% της Ευρωζώνης, 1,3% της Γαλλίας, -0,7% της Γερμανίας και -1,1% της Ελλάδας!
Κλείνουμε με μερικές απορίες: Για πόσον καιρό ακόμη θα μπορεί να κρύβεται η παγκόσμια ύφεση, να αποφεύγεται το νομοτελειακό κραχ στα χρηματιστήρια (ανάλυση), να αποκρύπτεται η ανεξέλεγκτη υπερχρέωση κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, οι φούσκες που δημιούργησαν οι κεντρικές τράπεζες κοκ., κυρίως λόγω της μη ισορροπημένης αναδιανομής των εισοδημάτων και της ληστρικής πολιτικής χωρών όπως η Γερμανία, πίσω από τον Covid 19; Πόσο ακόμη θα μπορεί να κρύβει η ελληνική κυβέρνηση της αποτυχημένη οικονομική της πολιτική που έχει εκτοξεύσει τα δίδυμα χρέη και τα ελλείμματα της χώρας μας στη στρατόσφαιρα, πίσω από κλειδώματα;
Πώς έβγαλε αλήθεια το συμπέρασμα πως το κλείσιμο της μαζικής εστίασης θα μειώσει το ΑΕΠ μας κατά 1,5% στο 10% που εμείς προβλέψαμε από την αρχή; Πού στηρίζεται επιστημονικά πως η μαζική εστίαση αυξάνει τους κινδύνους μετάδοσης του ιού και όχι τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα οποία οι άνθρωποι στοιβάζονται ο ένας επάνω στον άλλο; Πόσο ανόητους θεωρεί όλους εμάς τους Έλληνες;
Βιβλιογραφία: ΠΟΥ, H. Rosenbusch
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου