Το μοναδικό σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι άλλο από την κατάτμηση των δημοσίων επιχειρήσεων, κατά το πρότυπο της Ολυμπιακής που δρομολόγησε ο κ. Χατζηδάκης, έτσι ώστε να μπορούν να ξεπουληθούν ευκολότερα – ξεκινώντας από τη ΔΕΗ που θα εκποιηθούν τα πολυτιμότερα περιουσιακά της στοιχεία (τα δίκτυα του ΑΔΜΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ) με αποτέλεσμα να καταλήξει η επιχείρηση ένα μη ανταγωνιστικό παραγωγικό κουφάρι και συνεχίζοντας με τη ΛΑΡΚΟ. Δεν θα εξαιρεθούν τα κερδοφόρα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ, το Ε. Βενιζέλος, τα υπόλοιπα λιμάνια, τα νερά κοκ. Ο μοναδικός «θετικός» οικονομικός δείκτης πάντως της χώρας είναι τα φορολογικά και λοιπά έσοδα που «παράγουν» τα πρωτογενή πλεονάσματα – παρά το ότι οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού αυξάνονται. Η «προίκα» δηλαδή που άφησε στη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερφορολογώντας τους πάντες, μαζί με το μαξιλάρι – ενώ η κυβέρνηση μπορεί μεν να μείωσε κάπως τους φόρους, αλλά ταυτόχρονα αύξησε τις επιβαρύνσεις των Ελλήνων, ξεκινώντας με την αύξηση του ηλεκτρικού που μάλλον θα ακολουθήσει η τιμή του νερού.
Επικαιρότητα
Τα ελληνικά ομόλογα δεν θα συμμετέχουν ούτε στο επόμενο πρόγραμμα QE της ΕΚΤ που ανακοινώθηκε για την 1η Νοεμβρίου – γεγονός που συνεχίζει να σημαίνει πως η Ελλάδα παραμένει τυπικά μόνο μέλος της Ευρωζώνης, σε μία κατάσταση σαν το Πουέρτο Ρίκο στις Η.Π.Α. Σύμφωνα δε με τον κ. Ντράγκι, η κατάσταση θα αλλάξει εάν η χώρα μας εκπληρώσει τους εξής τέσσερις όρους:
(α) Να ανακτήσει την αξιοπιστία της, άρα να επιδείξει δημοσιονομική πειθαρχία – ή, με άλλα λόγια, να συνεχίσει να εφαρμόζει τα εγκληματικά μνημόνια με τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα τους, να επιταχύνει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και να απορρυθμίσει εντελώς την αγορά εργασίας, ακριβώς όπως προβλέπεται από το νέο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο της κυβέρνησης (ουσιαστικά πρόκειται για εξυπηρετήσεις μεγάλων συμφερόντων, όπως στο Ελληνικό, καθώς επίσης για εργασιακές αλλαγές που προτείνει ο ΣΕΒ).
Εν προκειμένω, θεωρείται πως η πτώση των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων αποδεικνύει πως οι αγορές εμπιστεύονται πλέον την Ελλάδα – αν και το γράφημα της εξέλιξης τους, συγκριτικά με άλλες χώρες, τεκμηριώνει απόλυτα πως οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες, με κυριότερο τον κίνδυνο να βυθιστεί στην ύφεση τουλάχιστον η Ευρώπη.
(β) Να χαρακτηρισθεί ως βιώσιμο το ελληνικό χρέος, αφού διαφορετικά η ΕΚΤ δεν πρόκειται να αγοράσει ομόλογα. Εν προκειμένω, κανένας λογικός οργανισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει βιώσιμο ένα χρέος που υπερβαίνει το 180% του ΑΕΠ μίας χώρας που βιώνει επί δέκα συνεχή χρόνια μία βαθιά κρίση.
Πόσο μάλλον σε συνδυασμό με το υπέρογκο κόκκινο ιδιωτικό χρέος που συνεχίζει να αυξάνεται έχοντας καταρρίψει κάθε προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ, με εξαντλημένη τη φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών της, με αμελητέο ρυθμό ανάπτυξης, με ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (γράφημα), με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό κοκ. Ακόμη όμως και να συνέβαινε, θα ήταν αλήθεια επιθυμητό για τους Έλληνες; Θα μπορούσαν ποτέ να επαναφέρουν το χρέος σε λογικά επίπεδα, ακόμη και αν ξεπουλούσαν ότι έχουν και δεν έχουν; Μόνο εάν η Γερμανία αποφάσιζε επιτέλους να εξοφλήσει τα χρέη της απέναντι στη χώρα μας, τα οποία είναι δυσθεώρητα – κάτι που όμως δεν φαίνεται πως θα διεκδικήσουν κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις της, παραμένοντας όλες υποχείρια της καγκελαρίου.
(γ) Να καταστούν φερέγγυες οι τράπεζες, μέσω της δραστικής και αποτελεσματικής μείωσης των κόκκινων δανείων τους – άρα με τις κατασχέσεις και με τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων που τις διέσωσαν αυξάνοντας τα κεφάλαια τους, ενώ αφελληνίσθηκαν και χάθηκαν πάνω από 40 δις € που επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος (συν τα 17 δις € των αναβαλλομένων φόρων).
Τα μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα) δάνεια βέβαια των τραπεζών είναι τα υψηλότερα στον πλανήτη – ενώ η μείωση τους (γράφημα) οφείλεται κυρίως στην πώληση τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια που όμως συμμετέχουν οι τράπεζες (ανάλυση). Πολλά δε από τα σπίτια που πλειστηριάζουν τα αγοράζουν οι ίδιες – έχοντας στήσει μία ύπουλη τραπεζική παγίδα, η οποία κάθε άλλο παρά ως «έντιμη» μπορεί να χαρακτηρισθεί (ανάλυση).
(δ) Να αναβαθμισθεί η πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας σε επίπεδα επενδυτικού βαθμού από τις ανάλογες εταιρείες – κάτι που θα συνέβαινε για πρώτη φορά, σε μία χώρα που θεωρείται ως η πλέον χρεοκοπημένη στην παγκόσμια ιστορία, εκτός εάν εισέπραττε τις γερμανικές αποζημιώσεις ή ανακαλύπτονταν τεράστια ενεργειακά αποθέματα.
Περαιτέρω, αρκεί κανείς να μελετήσει προσεκτικά την εξέλιξη των συνιστωσών του ΑΕΠ, όπως φαίνονται από την έκθεση του 2ου τριμήνου του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή (γράφημα που ακολουθεί), για να καταλάβει τι συμβαίνει πραγματικά στην οικονομία μας – συνειδητοποιώντας πως ο κεντρικός τραπεζίτης μάλλον μας ειρωνεύεται, θέτοντας τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Ειδικότερα, η ιδιωτική κατανάλωση είναι αναιμική, η δημόσια κατανάλωση αρνητική, ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου συνεχίζει την καθοδική του πορεία παρά την κατακόρυφη πτώση του, ενώ οι εξαγωγές παραμένουν χαμηλότερες από τις εισαγωγές, με κριτήριο το απόλυτο μέγεθος τους που ήταν ανέκαθεν πολύ μεγαλύτερο – γεγονότα που σημαίνουν πως το ΑΕΠ στην ουσία τροφοδοτείται από τις ξένες επενδύσεις (=ξεπούλημα), η ανταγωνιστικότητα της χώρας μας χάνεται ξανά παρά τις υπέρογκες μειώσεις του κόστους εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος, η εγχώρια ζήτηση δεν μπορεί να στηρίξει νέες επενδύσεις κοκ.
Όσον αφορά δε τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις των φορολογουμένων, η κυβέρνηση δήλωσε γκεμπελικά πως μειώθηκε ο ρυθμός αύξησης τους – όχι όμως οι ίδιες αυτού καθεαυτού που συνεχίζουν να αυξάνονται (γράφημα). Το μόνο σχέδιο της δεν είναι άλλο από την κατάτμηση των δημοσίων επιχειρήσεων, κατά το πρότυπο της Ολυμπιακής που δρομολόγησε ο κ. Χατζηδάκης, ο εκκαθαριστής και εκτελεστής της Ελλάδας, έτσι ώστε να μπορούν να ξεπουληθούν ευκολότερα – ξεκινώντας από τη ΔΕΗ που θα εκποιηθούν τα πολυτιμότερα περιουσιακά της στοιχεία (τα δίκτυα του ΑΔΜΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ) με αποτέλεσμα να καταλήξει η επιχείρηση ένα μη ανταγωνιστικό παραγωγικό κουφάρι και συνεχίζοντας με τη ΛΑΡΚΟ, χωρίς να εξαιρούνται τα κερδοφόρα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ, το Ε. Βενιζέλος, τα υπόλοιπα λιμάνια, τα νερά κοκ.
Ολοκληρώνοντας, ο μοναδικός «θετικός» οικονομικός δείκτης της χώρας είναι τα φορολογικά και λοιπά έσοδα που δημιουργούν τα πρωτογενή πλεονάσματα – παρά το ότι οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού αυξάνονται (γράφημα). Η «προίκα» δηλαδή που άφησε στη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερφορολογώντας τους πάντες, μαζί με το μαξιλάρι – ενώ η κυβέρνηση μπορεί μεν να μείωσε κάπως τους φόρους, αλλά ταυτόχρονα αύξησε τις επιβαρύνσεις των Ελλήνων, ξεκινώντας με την αύξηση του ηλεκτρικού που μάλλον θα ακολουθήσει η τιμή του νερού.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, όσο και να θέλει κανείς δυσκολεύεται να είναι αισιόδοξος για το μέλλον της Ελλάδας – προβλέποντας πως θα έχει την «τύχη» της Γουατεμάλας, ενώ δεν αποκλείεται να κατατμηθεί και η ίδια από τον κ. Χατζηδάκη, για να ξεπουληθεί ευκολότερα. Υπενθυμίζουμε τα εξής από τη χώρα της Λατινικής Αμερικής:
«Το ΔΝΤ επιτηρεί την οικονομική πορεία της χώρας, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του, «Η Γουατεμάλα έχει κάνει ρεκόρ. Παρουσιάζει ένα ιστορικό συμμόρφωσης και εκπλήρωσης υποχρεώσεων ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Έχει επιδείξει αξιέπαινη φορολογική πολιτική και έχει επιτύχει σε όλα τα επίπεδα με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο!». Τα τελευταία εφτά χρόνια, η Γουατεμάλα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%!
Όμως, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις – οπότε κάποια άλλα στοιχεία έρχονται να μετριάσουν τον ενθουσιασμό. «Είμαστε η χώρα της Κ. Αμερικής με τον υψηλότερο δείκτη χρόνιου υποσιτισμού. Έχουμε περισσότερο από το μισό πληθυσμό μας να ζει σε συνθήκες φτώχειας, με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Υπάρχουν τεράστιες ανισότητες και μεγάλες αντιφάσεις, που παρά τη μεγάλη παραγωγή πλούτου και παρόλο που η χώρα μας είναι παραγωγός τροφίμων, το 49% των παιδιών μας κάτω των 5 ετών υφίστανται χρόνιο υποσιτισμό», σημειώνει ο συντονιστής του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» (πηγή).
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου