Μια πρόσφατη έκθεση του ερευνητικού κέντρου Pew αναφέρει ότι υπάρχουν περισσότεροι νομικοί περιορισμοί, διάφορα είδη διακρίσεων και καταστολής κατά των θρησκευτικών κοινοτήτων και ορισμένων μελών αυτών των κοινοτήτων στον κόσμο.
Ταυτόχρονα, οι συντάκτες της έκθεσης υπογραμμίζουν ιδιαίτερα ότι ο αριθμός των περιορισμών που επιβάλλονται στη θρησκεία, η βία και οι διώξεις εναντίον πιστών από το 2007 αυξήθηκε ραγδαία τόσο στις αυταρχικές χώρες όσο και στις χώρες της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ιδιαίτερα στην Δυτική και Κεντρική Ευρώπη.
Σύμφωνα με την έκθεση, 52 κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Ινδονησίας και της Ρωσίας, επέβαλαν υψηλό ή πολύ υψηλό περιορισμό στη θρησκεία σε σύγκριση με το 2007, όταν μόνο 40 χώρες συμπεριλήφθηκαν στον αντίστοιχο κατάλογο. Η Νότια Αφρική, η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία και η Νότια Κορέα παραμένουν οι χώρες με τους χαμηλότερους θρησκευτικούς περιορισμούς.
Σύμφωνα με την έκθεση, από το 2007, η μεγαλύτερη εχθρότητα και πίεση εναντίον θρησκευτικών μειονοτήτων σημειώθηκαν στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Στην Ευρώπη, ο αριθμός των χωρών που έχουν αναφερθεί ότι έχουν απαγορευτικές πολιτικές και δείχνουν εχθρότητα προς τη θρησκεία, έχει αυξηθεί από 21 σε 33 μέχρι το 2017.
Οι συντάκτες της έκθεσης υποστηρίζουν ότι στην Ευρώπη σε 20 χώρες έχουν τεθεί περιορισμοί στη θρησκευτική ενδυμασία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ειδών ένδυσης που συνδέονται με την απόκρυψη του προσώπου που χρησιμοποιούν ορισμένες μουσουλμάνες. Σε σύγκριση με το 2007, σημειώθηκε πολλαπλή αύξηση σε αυτού του είδους τις χώρες (σε σύγκριση με πέντε το 2007).
Αναλύοντας τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που επιβάλλονται στην ομολογία της θρησκείας σε 198 χώρες και περιοχές του κόσμου σε μια δεκαετία – από το 2007 έως το 2017- οι ερευνητές καταρχήν αξιολογούν την κατάσταση σε μια συγκεκριμένη χώρα ή περιοχή σε κλίμακα 10 σημείων χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό δύο δεικτών – σύμφωνα με τον βαθμό περιορισμού που έχει θέσει η κυβέρνηση, καθώς και τον βαθμό αρνητικής στάσης στην κοινωνία (συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής πλειοψηφίας σε θρησκευτικές μειονότητες στη χώρα), όπου το 0 είναι ο χαμηλότερος βαθμός, το 10 είναι ο υψηλότερος.
Η αύξηση των περιορισμών στη θρησκευτική ελευθερία παρατηρείται μόνο στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Κατά την εξεταζόμενη περίοδο, δηλαδή από το 2007 έως το 2017, στην περιοχή αυτή ο βαθμός των περιορισμών στην ελευθερία θρησκείας εκ μέρους των αρχών κυμαίνεται από 5,9 έως 7,0 μονάδες.
Το επίπεδο αυτών των περιορισμών είναι υψηλότερο από αυτό σε άλλες περιοχές, αν και μετά την αρχική ανάπτυξη το 2007-2008, το γενικό επίπεδο κυβερνητικών νόμων και πολιτικών που περιορίζουν τη θρησκευτική ελευθερία ήταν σχετικά σταθερό εκεί.
Σε άλλες περιφέρειες σημειώθηκε πρόσφατα αύξηση του αριθμού των περιορισμών στην κατηγορία αυτή, ιδίως στην υποσαχάρια Αφρική, όπου μεταξύ του 2014 και του 2017 υπήρξε απότομη αύξηση του αριθμού των κυβερνητικών νόμων και πολιτικών που περιορίζουν τη θρησκευτική ελευθερία και αρνητικές στάσεις των πολιτών απέναντι σε θρησκευτικές μειονότητες και γενικά στη θρησκεία. Στις χώρες της τροπικής Αφρικής (Υποσαχάρια Αφρική), οι ερευνητές σημείωσαν αύξηση από το 2007 έως το 2017 σε αυτές τις παραμέτρους από 2,8 σε 3,7 μονάδες. Μία ελαφρά χαμηλότερη αύξηση των περιοριστικών κυβερνητικών πολιτικών παρατηρείται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού – από 4,0 σε 4,8 μονάδες.
Ακολουθεί η Ευρώπη και η περιοχή της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Στην Ευρώπη σημειώθηκε αύξηση της καταπίεσης και της κοινωνικής αρνητικότητας όσον αφορά τη θρησκεία κατά 0,7 βαθμούς (από 3,4 σε 4,1) και στην Αμερική μόνο κατά 0,5 (2,6 έως 3,1). Δηλαδή, η Αμερική διατηρεί τον τίτλο του πιο ελεύθερου χώρου σε σχέση με την κρατική θρησκευτική πολιτική και ανεκτικότητα στο δημόσιο συναίσθημα.
Σε παγκόσμια κλίμακα, οι συντάκτες της έκθεσης σημείωσαν την τάση αύξησης της καταπίεσης και των περιορισμών στη θρησκευτική ελευθερία κατά την προαναφερθείσα δεκαετία κατά 0,8 βαθμούς από 3,5 σε 4,3.
Πρώτα από όλα, αυτοί οι περιορισμοί αφορούν τους κανόνες της κρατικής καταχώρισης των θρησκευτικών κοινοτήτων, που είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για την αξιολόγηση της κατάστασης σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Πολλές χώρες απαιτούν κάποια μορφή καταχώρησης θρησκευτικών ομάδων και τουλάχιστον τέσσερις από τις δέκα χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και πάνω από το ήμισυ της υποσαχάριας Αφρικής, της Ασίας-Ειρηνικού και της Ευρώπης έχουν περάσει τη διαδικασία καταχώρισης το 2017. η οποία, τουλάχιστον, επηρέασε αρνητικά την ικανότητα ορισμένων ομάδων να εκτελούν τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες. Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αυτό συνέβη σε περισσότερες από οκτώ στις δέκα χώρες.
Στην έκθεση, εκτός από την πιο προφανή πτυχή των περιορισμών στην θρησκευτική ελευθερία, παρουσιάζονται διάφορα άλλα κριτήρια, με τα οποία αξιολογείται το μειονέκτημα των θρησκευτικών πολιτικών διαφορετικών χωρών. Υπάρχει λοιπόν ένας κατάλογος νομοθετικών περιορισμών στη θρησκευτική δραστηριότητα και την αυτο-έκφραση. Εδώ παρατηρείται η ταχύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη (αύξηση αυτού του δείκτη κατά 1,5 μονάδες από 1,5 σε 3 ανά δέκα έτη). Παρόλο που η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική παραμένουν επικεφαλής στις συνολικές επιδόσεις, εδώ, οι 6.3 από τους 10 και από την άποψη της αύξησης των περιορισμών υστερούν μόνο από την προαναφερθείσα Ευρώπη. Άλλα κριτήρια είναι: -η ευνοιοκρατία ορισμένων θρησκευτικών κοινοτήτων στη χώρα (η αποκαλούμενη κατανομή κατοχυρωμένων ή παραδοσιακών θρησκειών) -παράνομη εκδήλωση μέτρων πίεσης και παραβίαση των δικαιωμάτων των θρησκευτικών μειονοτήτων από κρατικούς φορείς κ.λπ.
Οι υποθέσεις διώξεων, διακρίσεων και πιέσεων στους χριστιανούς το 2017 σημειώθηκαν σε 143 χώρες και οι μουσουλμάνοι διώχθηκαν σε 140 χώρες. Η μελέτη δείχνει ότι αυτό περιλαμβάνει στρατιωτικές ενέργειες που συνοδεύονται από βία και παρενόχληση από ιδιώτες και ένοπλες ομάδες.
Στην έκθεση αναφέρονται πολλά παραδείγματα διακρίσεων, διώξεων, πιέσεων στις θρησκευτικές κοινότητες και άμεσης βίας εναντίον τους σε διάφορες χώρες. Η έκθεση σχετικά με την κατάσταση με τη θρησκεία στη Γερμανία δηλώνει ότι χιλιάδες πρόσφυγες αναγκάστηκαν να δεχτούν τον Χριστιανισμό, λόγω της απειλής της απέλασης, «ενθαρρύνοντάς τους, προσφέροντας επιταχυνόμενο βάπτισμα, δωρεάν γεύμα και έξοδα ταξιδίου».
Κατά την παρακολούθηση των ασιατικών χωρών, οι ερευνητές της PewCenter επικεντρώθηκαν στη δίωξη εκατοντάδων χιλιάδων Ουιγούρων Μουσουλμάνων στην Κίνα οι οποίοι απεστάλησαν στα λεγόμενα «στρατόπεδα αναδημιουργίας», καθώς και στη Μιανμάρ, όπου εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι Ροχίνγκια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω σκληρών διώξεων και αντιποίνων. πλευρά του στρατού.
Ο ΟΗΕ αποκαλεί τους Ροχίνγκια τους πιο διωκόμενους ανθρώπους στον κόσμο. Ο λαός των Ροχίνγκια είναι ένας άπατρις λαός από την πολιτεία Ρακίν της Μιανμάρ. Η πλειοψηφία των Ροχίνγκια είναι μουσουλμάνοι, ενώ ένα μικρό ποσοστό είναι Ινδουιστές.
Τον περασμένο μήνα, ο ΟΗΕ κατηγόρησε την κυβέρνηση της Μιανμάρ για την «πολιτική της για το απαρτχάιντ». Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, περισσότεροι από 750.000 πρόσφυγες Ροχίνγκια, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εγκατέλειψαν τη Μιανμάρ και διέσχισαν τα σύνορα της Δημοκρατίας του Μπαγκλαντές.
Οι χώρες με τους μεγαλύτερους περιορισμούς στις δραστηριότητες των θρησκευτικών οργανώσεων είναι Κίνα και Καζακστάν. Τα πρώτα δέκα από αυτά τα κράτη περιλάμβαναν άλλες τρεις χώρες, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες: το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και το Ουζμπεκιστάν.
Πηγή : https://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου