Απλή αριθμητική

Για να μη χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, θα πρέπει να βρουν νέα κεφάλαια πολλών δις €, είτε κουρεύοντας τις καταθέσεις, είτε πουλώντας ομόλογα, είτε περιουσιακά στοιχεία – ενώ οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι τους προηγούνται στις ζημίες.

Επικαιρότητα

Η τραπεζική κρίση στην Ελλάδα ξεκίνησε από την Τράπεζα Πειραιώς, από αυτήν που κατέθεσε αγωγή ύψους 160 εκ. € εναντίον της Νέας Δημοκρατίας – οποία υποχρεώθηκε από τον SSM να ενισχύσει τα κεφάλαια της κατά 500 εκ. €. Η τράπεζα ζήτησε προσφορές για την πώληση ομολόγων της, όπου λέγεται πως της ζητήθηκε επιτόκιο 12% – οπότε λογικά δεν το δέχθηκε.

Το θέμα δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, εάν δεν γνώριζε κανείς πως το επιτόκιο, με το οποίο δανείζονται οι τράπεζες είναι συνήθως το ίδιο, με αυτό που το δημόσιο πουλάει τα ομόλογα του – ενώ ακριβώς για το συγκεκριμένο λόγο είναι σημαντικό το επιτόκιο των δεκαετών κρατικών ομολόγων, αφού από αυτό εξαρτάται το επιτόκιο δανεισμού των τραπεζών οπότε, κατ’ επακόλουθο, το επιτόκιο με το οποίο δανείζουν την πραγματική οικονομία.

Με δεδομένο δε το ότι, το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων του δημοσίου, έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται στις αγορές (4,45% τώρα), είναι ουσιαστικά θεωρητικό, επειδή αφορά τα ελάχιστα ομόλογα που διαπραγματεύονται, κυρίως αυτά από το PSI, εύλογα υποθέτει κανείς πως εάν η Ελλάδα θελήσει να δανειστεί, χωρίς τη στήριξη της ΕΚΤ αφού δεν είναι εντός προγράμματος και δεν διαθέτει πιστοληπτική γραμμή στήριξης, θα της προσφερθεί ένα ανάλογο επιτόκιο με την Πειραιώς – άρα περί το 12% που ασφαλώς είναι απαγορευτικό. Επομένως, όταν εξαντληθεί το μαξιλάρι, καληνύχτα Ελλάδα.

Περαιτέρω, ξανά σύμφωνα με τις ειδήσεις, μέχρι τον Ιούλιο του 2018 οι τράπεζες μείωσαν τα κόκκινα δάνεια τους κατά 17 δις €, με κόστος 7 δις €, όσον αφορά τη μείωση των ιδίων κεφαλαίων τους – τα οποία από 29 δις € περιορίσθηκαν στα 22 δις €, εκ των οποίων τα 17 δις € είναι αέρας (=αναβαλλόμενος φόρος, δηλαδή φόρος που δεν θα πληρώσουν οι τράπεζες εάν έχουν κέρδη τα επόμενα είκοσι χρόνια – κάτι που φυσικά είναι θεωρητικό, αφού προϋποθέτει την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για να είναι σε θέση να κερδίζουν).

Έως τα τέλη τώρα του 2019, οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να μειώσουν τα κόκκινα δάνεια τους από 92 δις € περίπου σήμερα, στα 65 δις € – άρα κατά 27 δις €. Με το ίδιο κόστος, όπως το παραπάνω, τότε τα ίδια κεφάλαια τους θα μειωθούν κατά 11 δις € – οπότε θα διαμορφωθούν στα 11 δις € (22-11), άρα κάτω από τον αέρα των 17 δις €. Στην πραγματικότητα λοιπόν τα κεφάλαια τους θα ήταν κατά -6 δις € αρνητικά – οπότε οι τράπεζες θα ήταν χρεοκοπημένες.

Μέχρι το 2021 δε τα κόκκινα δάνεια πρέπει να μειωθούν από τα 65 δις € στα 49 δις € – άρα κατά 16 δις € ακόμη. Ξανά με το ίδιο κόστος, τα κεφάλαια τους θα μειωθούν κατά 6,59 δις €, οπότε στα 4,41 δις € – κάτι που φυσικά θα σήμαινε πως θα ήταν εντελώς εκτός των κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας, πόσο μάλλον με 17 δις € κεφάλαια-αέρα. Ουσιαστικά, τα πραγματικά κεφάλαια τους θα ήταν αρνητικά, κατά -12,59 δις € – οπότε θα ήταν αθεράπευτα χρεοκοπημένες.

Ως εκ τούτου, για να μη χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, θα πρέπει να βρουν νέα κεφάλαια πολλών δις €, είτε κουρεύοντας τις καταθέσεις, είτε πουλώντας ομόλογα, είτε περιουσιακά στοιχεία – οπότε, με δεδομένο το απαγορευτικό επιτόκιο, θα έπρεπε να τα καταφέρουν είτε με το κούρεμα των καταθέσεων, είτε με τις πωλήσεις των κτιρίων τους, των συμμετοχών τους κοκ. 

Ποιός όμως θα τα αγοράσει, με όλα αυτά που συμβαίνουν στις αναπτυσσόμενες αγορές, τα οποία έχουν ήδη επηρεάσει τις αναπτυγμένες; Το κράτος πάντως, εκτός του ότι δεν έχει χρήματα, απαγορεύεται να τις στηρίξει από την νομοθεσία της Ευρώπης – ενώ, εάν χρεοκοπήσουν, τι θα συνέβαινε με τα 15 δις € έντοκα γραμμάτια που δανείζεται το κράτος από τις τράπεζες και με τα 23 δις € repos; 

Εάν βέβαια αναπτυσσόταν η Ελλάδα, θα μπορούσαν οι τράπεζες να βοηθηθούν από την κερδοφορία τους. Εν τούτοις, η ανάπτυξη εξαρτάται από τις επενδύσεις, οι οποίες είναι ίσες με τις αποταμιεύσεις – όπου όμως οι εγχώριες αποταμιεύσεις είναι αρνητικές (γράφημα). Επομένως, η μοναδική δυνατότητα είναι οι ξένες επενδύσεις από τις ξένες αποταμιεύσεις – κάτι που, με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ελλάδα (χρέος στο 200% του ΑΕΠ, υπερβολική φορολόγηση, διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος κοκ.), είναι όνειρο θερινής νύχτας. Άρα, έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους στην Ελλάδα – ενώ η πραγματική κρίση μόλις ξεκίνησε.

Πηγή : https://analyst.gr