Tα νεογέννητα βρέφη πεθαίνουν από εντελώς ιάσιμες ασθένειες, οι έφηβοι αυτοκτονούν, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, οι ενήλικες υποφέρουν από ασθένειες λόγω άγχους, οι συνταξιούχοι δολοφονούνται από κακή ιατρική περίθαλψη και ανέχεια – ενώ οι δανειστές ενδιαφέρονται μόνο για να εισπράξουν τα χρήματα τους στο πολλαπλάσιο, υφαρπάζοντας επί πλέον ότι έχουν και δεν έχουν οι Έλληνες.
Επικαιρότητα
Υπάρχουν οι αριθμοί – ιδιαίτερα προσφιλείς σε εμάς τους οικονομολόγους, αφού μας βοηθούν να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι, για τους οποίους οφείλουμε να μεταφράζουμε αυτούς τους αριθμούς, ενημερώνοντας τους – αν και συχνά μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, έχοντας διδαχθεί από την εμπειρία τους πως όλοι όσοι ασχολούνται με αυτούς, έχουν ή εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα που φυσικά δεν αποκαλύπτουν.
Στα πλαίσια αυτά, έχουμε αναλύσει πολλές φορές το οικονομικό κόστος των μνημονίων στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας τα ως ένα έγκλημα εκ προμελέτης – όχι αυθαίρετα, αλλά βασιζόμενοι στους αριθμούς (άρθρο). Υπάρχει όμως και το ανθρώπινο κόστος – αυτοί που πληρώνουν την πτώση του ΑΕΠ κατά 27% (37% αν υπολογίσουμε τη μέση ανάπτυξη των άλλων χωρών στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα), μοναδική παγκοσμίως σε περιόδους ειρήνης, την κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας, την θηριώδη αύξηση της υποαπασχόλησης, την κατάρρευση των μισθών και των συντάξεων, τη συρρίκνωση του κράτους προνοίας κοκ. Για παράδειγμα, όταν η Ρωσία είχε υπαχθεί στο ΔΝΤ ο πληθυσμός της μειώθηκε σχεδόν κατά 15.000.000 ανθρώπους – ενώ το προσδόκιμο ζωής κατά 10 έτη (ανάλυση)!
Αυτό ακριβώς μας θύμισε η αναφορά της κ. F. Copolla, η οποία βασίσθηκε στην έρευνα ενός ιατρικού περιοδικού που δεν ανήκει σε αυτούς που κατηγορούν τους Πολίτες – που δεν ισχυρίζονται πως έπρεπε να τιμωρηθούν για τη σπατάλη, τη φοροδιαφυγή και το βρώμικο πολιτικό σύστημα που ανέχθηκαν, καθώς επίσης που δεν πιστεύουν πως η λιτότητα ήταν ήπια και αναγκαία.
Σύμφωνα λοιπόν με το ιατρικό περιοδικό, η θνησιμότητα στην Ελλάδα έχει επιδεινωθεί σημαντικά από τις αρχές του αιώνα. Το 2000, το ποσοστό θνησιμότητας ανά 100.000 άτομα ήταν 944,5. Μέχρι το 2016, είχε ανέλθει σε 1174,9 άτομα, με το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης να παρατηρείται από το 2010 και μετά.
Η αύξηση της θνησιμότητας στην Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα ποσοστά θνησιμότητας παγκοσμίως, τα οποία μειώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ακόμη και στη Δυτική Ευρώπη, όπου τα ποσοστά θνησιμότητας αυξήθηκαν ελαφρά συνολικά, καμία άλλη χώρα δεν παρουσίασε επιδείνωση σε αυτή την κλίμακα. Η Κύπρος, ο πλησιέστερος γείτονας της Ελλάδας, παρουσίασε επίσης κάποια επιδείνωση των ποσοστών θνησιμότητας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και ύφεσης, αλλά όχι στην κλίμακα της Ελλάδας. Μεταξύ των χωρών που περιλαμβάνονται στη μελέτη, η περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται να είναι μοναδική. Αλλά από πού προκύπτουν αυτοί οι πρόσθετοι θάνατοι; Η έκθεση αναφέρει ότι αυτό ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία:
«… οι ανεπιθύμητες παρενέργειες της ιατρικής περίθαλψης, οι αυτοτραυματισμοί και πολλοί τύποι καρκίνου ξεχωρίζουν, καθώς αυξάνονται σταθερά στην Ελλάδα σε όλες τις ηλικίες… Έλληνες ηλικίας 15-49 ετών είχαν αυξημένη θνησιμότητα εξαιτίας του HIV, όλων των τύπων κίρρωσης, νευρολογικών διαταραχών (π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσου των κινητικών νευρώνων), χρόνιας νεφρικής νόσου και πολλών τύπων καρδιαγγειακών παθήσεων”.
Με άλλα λόγια, τα νεογέννητα βρέφη πεθαίνουν από εντελώς ιάσιμες ασθένειες, οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες αυτοκτονούν, οι έφηβοι και οι ενήλικες πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με την κακή διατροφή, την κατάχρηση οινοπνεύματος και το κάπνισμα, καθώς και από τις θεραπεύσιμες ασθένειες.
Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι, η συχνότητα εμφάνισης του ιού HIV / AIDS διπλασιάστηκε μεταξύ του 2010 και του 2012, όταν η κυβέρνηση σταμάτησε προσωρινά να διανέμει σύριγγες. Η φυματίωση φαίνεται να έχει αυξηθεί και μεταξύ των ενήλικων Ελλήνων. Η αύξηση των θανάτων δε από αυτοτραυματισμό μεταξύ των νέων ενηλίκων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.
Αυτό είναι το ανθρώπινο κόστος από το τρομακτικά υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ελλάδα. Στο αποκορύφωμα της κρίσης, το 2013, ήταν στο 58,21% – πάνω από το ήμισυ όλων των νέων ενηλίκων. Ακόμα και τώρα, παρά το μισό εκατομμύριο νέους που εγκαταλείπουν τη χώρα, είναι πάνω από 40%. Οι νεαροί ενήλικες Έλληνες αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό δίλημμα – να φύγουν ή να αντιμετωπίσουν την ανεργία για χρόνια. Ως εκ τούτου δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο αυτοτραυματισμός και η αυτοκτονία έχουν αυξηθεί – ενώ η μείωση του πληθυσμού είναι ακατάπαυστη (γράφημα).
Ωστόσο, παρά την επιδημία της απελπισίας, οι μεγαλύτερες αυξήσεις θνησιμότητας δεν προκύπτουν μεταξύ των νέων ενηλίκων, αλλά μεταξύ των μωρών και των πολύ ηλικιωμένων. Αυτό φανερώνει μια κρίση στην υγειονομική περίθαλψη.
Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι, στο πλαίσιο των συνθηκών διάσωσης, οι συνολικές δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη (δημόσιες και ιδιωτικές) μειώθηκαν από 9,8% του ΑΕΠ το 2008 σε 8,1% το 2014. Σε άρθρο που δημοσίευσε το περιοδικό αναφέρεται ότι, υπό την πίεση της τρόικας, η ελληνική κυβέρνηση μείωσε τις δημόσιες δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη στο 6% του ΑΕΠ.
Όμως, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε περισσότερο από ένα τέταρτο. Έτσι, οι συνολικές δαπάνες για υγειονομική περίθαλψη συρρικνώθηκαν στην πραγματικότητα κατά 30%. Από το 2010 και μετά, καθώς οι περικοπές στις δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη αυξάνονταν, αυξάνονταν και τα ποσοστά θνησιμότητας σε όλες τις ηλικίες. Η έκθεση επισημαίνει τα εξής:
«Από την εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας, η Ελλάδα μείωσε το ποσοστό των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης επί του ΑΕΠ σε ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ, με 50% λιγότερη δημόσια νοσοκομειακή χρηματοδότηση το 2015 συγκριτικά με το 2009. Η μείωση αυτή έχει αφήσει νοσοκομεία με έλλειψη βασικών προμηθειών, ενώ οι καταναλωτές πλήττονται από παροδικές ελλείψεις φαρμάκων».
Νοσοκομεία που στερούνται βασικών προμηθειών, ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν τα φάρμακα που χρειάζονται! Θα νόμιζε κανείς ότι αναφερόμαστε σε κάποια εμπόλεμη ζώνη, όχι σε μια προηγμένη χώρα που έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση με τους πιστωτές της. Εκτός αυτού, η ανεργία και η φτώχεια απέκλεισαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από την υγειονομική περίθαλψη – ενώ η έκθεση γράφει τα εξής:
«Σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού έχασε την ασφάλιση υγείας από το εθνικό πρόγραμμα υγειονομικής περίθαλψης λόγω μακροχρόνιας ανεργίας”.
Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι, αν και η γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας, που επιδεινώνεται από τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, συμβάλλει στην αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας, ο κύριος παράγοντας είναι τα σκληρά προγράμματα λιτότητας που επιβλήθηκαν στη χώρα.
Ολοκληρώνοντας, η συγγραφέας τονίζει πως είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με την έκθεση. Πως πρέπει να σταματήσουν οι δανειστές (οι εγχώριοι συνεργοί τους επίσης, θα συμπληρώναμε), να παίζουν το παιχνίδι των κατηγοριών με τους Έλληνες. Ότι τα μωρά, οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες δεν προκάλεσαν την υπερχρέωση της Ελλάδας, ούτε τη χρεοκοπία της. Εν τούτοις πληρώνουν για αυτήν – με τη ζωή τους!
Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας, αλλά δεν μπορούμε με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε. Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα όμως δεν το θέλουν, βυθισμένα είτε στη διαφθορά, είτε στους συμβιβασμούς τους – ενώ ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα και φοβούνται την τιμωρία για τα εγκλήματα τους. Ο μόνος τρόπος λοιπόν είναι να πάρουν οι Έλληνες την τύχη τους στα χέρια τους, πιστεύοντας πως υπάρχουν λύσεις – αφού πράγματι υπάρχουν (ανάλυση). Ο χρόνος όμως μετράει ήδη αντίστροφα εις βάρος τους – ελπίζοντας να το καταλάβουν, πριν είναι ακόμη πολύ αργά.
Ακολουθεί το βίντεο με τον κ. Βιλιάρδο για το κομματικό κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου