Το δόγμα ΤΙΝΑ

Με δεδομένο το ότι, η πνευματική ηγεσία της χώρας είναι γεμάτη από θεωρητικούς, δειλούς μελετητές, σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτους, από ανθρώπους δηλαδή που έχουν μεν γνώσεις αλλά καθόλου θάρρος και μηδέν πρακτική αντίληψη, η μη ύπαρξη εναλλακτικής λύσης θα υπερισχύσει – οπότε προβλέπεται για την Ελλάδα μία ακόμη κατοχή 400 ετών, εάν θέλει κανείς να παραμένει ρεαλιστής.

Επικαιρότητα

Μόνο οι νεκροί δεν αλλάζουν, ενώ όσοι δεν θέλουν να αλλάξουν είναι ήδη νεκροί και δεν το ξέρουν. Επομένως, όταν ισχυριζόμαστε πως αυτή είναι η Ελλάδα, έτσι λειτουργεί και δεν αλλάζει ότι και να κάνουμε, τότε απλά θεωρούμε πως έχει πεθάνει – χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Ανεξάρτητα από αυτό παρουσιάζουμε δύο διαφορετικές τοποθετήσεις, σε σχέση με το θέμα της Ελλάδας, έτσι ώστε να αποκτηθεί μία σφαιρικότερη άποψη.

Δεν υπάρχει ελπίδα (Αναγνώστης, με παρεμβάσεις)

Η ψυχολογία της μάζας δεν έχει καμιά σχέση με την ψυχολογία του ατόμου. Είναι χαρακτηριστικό της ψυχολογίας της μάζας να δρα περισσότερο με το συναίσθημα παρά με την λογική – πιο πολύ με την ψευδαίσθηση και με την πεποίθηση, παρά με την ανάλυση. Ο λόγος είναι το ότι, είναι αδύνατον στατιστικά μια μεγάλη μερίδα πολιτών να συνειδητοποιήσουν ταυτόχρονα, μέσα από λογικές διεργασίες, μια αλήθεια.

Καταρχάς δεν υφίσταται μια αλήθεια. Ακόμη όμως και αν δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας πως η αλήθεια είναι μία, αυτή που εσείς αναλύετε στο κείμενο σας «Ο εχθρός των Ελλήνων», είναι αδύνατο μαθηματικά να κατανοήσουν και να αποδεχτούν ταυτόχρονα αυτήν την αλήθεια χιλιάδες άνθρωποι. Και αυτό για πολλούς λόγους, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τη διαφορετική φάση ζωής, γνώσεων, πρόσβασης στην πρωτογενή πληροφορία κλπ. Άρα το να περιμένουμε από ένα λαό, από μια ομάδα, μια ταυτόχρονη συνειδητοποίηση είναι εντελώς άτοπο.

Από την άλλη πλευρά τώρα η Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες χώρες, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της προπαγάνδας – της τέλειας προπαγάνδας. Η προπαγάνδα (ανάλυση) έχει πολλούς τρόπους να επιτευχθεί, ενώ μερικοί από αυτούς είναι οι εξής:

(α) η αυτοενοχοποίηση (=όλοι μαζί τα φάγαμε).

(β) Η επιβολή δύσκολων και επίπονων μέτρων για το μέλλον (=μείωση συντάξεων για τους νέους συνταξιούχους αρχικά, μετά των παλαιών συνταξιούχων από το 2019, και πολλά άλλα).

(γ) Τα διπλά ή τριπλά χτυπήματα, έτσι ώστε να εξουδετερώνονται οι υγιείς αντιστάσεις (Μακεδονικό μαζί με τη συμφωνία για την έξοδο της χώρας στις αγορές, συν ενδεχομένως τις ταυτόχρονες πυρκαγιές στην Κινέττα και στο Μάτι).

(γ) Η δημιουργία προβλήματος και μετά η παρουσίαση της «λύσης» (= χρεοκόπησε η ΔΕΗ, κακός συνδικαλισμός, να την ξεπουλήσουμε – το ίδιο και με τα ΕΛΠΕ, με τα αεροδρόμια κοκ.).

(δ) Η απομείωση του πνευματικού επιπέδου και της παιδείας.

(ε) Η στροφή του ενδιαφέροντος σε άλλα θέματα από τα σημαντικά.

(στ) Η καλλιέργεια της ψευδαίσθησης του μονόδρομου (κυβίστηση της αριστεράς)

Στο «κόλπο» της προπαγάνδας φαίνεται να συμμετέχουν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ, τα οποία ευρίσκονται από καιρό τώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας ή ημιχρεοκοπίας – ενώ από το πρώτο έως το τελευταίο (είτε πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό είτε για εφημερίδα) διευθύνονται με κύριο γνώμονα όχι το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά το κέρδος ή τη ματαιόδοξη επιδίωξη να κατευθύνουν τις τύχες του τόπου.

Ακόμη όμως και αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι οι Έλληνες ξυπνούσαν, καθώς επίσης ακόμη και αν βρίσκονταν έντιμοι αλλά και ικανοί πολιτικοί, τότε θα επιστρατεύονταν άλλα όπλα – τα οποία οι δυνάμεις κατοχής της χώρας διατηρούν στη ρεζέρβα τους, όπως, για παράδειγμα, ένα εθνικό γεγονός με Τουρκία.

Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει πραγματικά καμία ελπίδα Επανέρχομαι λοιπόν στην μοναδική περίπτωση της ταυτόχρονης συλλογικής αφύπνισης: στο «crash and burn», στην κατεδάφιση και στο κάψιμο των πάντων δηλαδή, για να οικοδομηθεί κάτι καινούργιο επάνω σε νέα, υγιή θεμέλια. Μόνο έτσι καταστρέφεται το παλιό και υπάρχει περίπτωση το νέο να οδηγηθεί σε κάτι καλύτερο.

Ο τρόπος όμως αυτός για τη μείζονα αλλαγή που χρειαζόμαστε, απαιτεί ουσιαστικά την πλήρη ανατροπή της έννομης τάξης. Παρότι, ομολογουμένως, η χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων ανανέωση, ο συγκεκριμένος τρόπος ενέχει πολυάριθμους και σοβαρότατους κινδύνους. Θα προκαλούσε μεγάλο ανθρώπινο πόνο, θα γύριζε την οικονομία της χώρας μας ακόμη πιο πίσω, θα άφηνε ολόκληρη τη σημερινή γενιά με τραύματα ανάλογα του Εμφυλίου των μέσων της δεκαετίας του ’40 κοκ.. Εκτός αυτού, οι δυνάμεις κατοχής δεν θα διακινδυνεύσουν και δεν θα επιτρέψουν ποτέ το «crash and burn» – ενώ η ελεγχόμενη, κυλιόμενη χρεοκοπία είναι το μοντέλο που θα συνεχιστεί αιώνια. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.

Υπάρχει ελπίδα (Β. Μαρκεζίνης)

Υπάρχει ελπίδα, αρκεί να αλλάξουμε τους Έλληνες πολιτικούς δρώντες – ακριβώς επειδή πρέπει να αλλάξουμε τις ισχύουσες πολιτικές: χρειαζόμαστε νέες πολιτικές σε εσωτερικό, ήτοι κοινωνικό, επίπεδο, νέες πολιτικές στις εξωτερικές μας σχέσεις και στην εθνική μας άμυνα, νέες πολιτικές στους τομείς των δημόσιων οικονομικών και, εν γένει, της οικονομίας. Αυτή η καινοτομία όμως μπορεί να προέλθει μόνον από νέα πρόσωπα, που δεν θα ελέγχονται από ξένους παράγοντες αλλά απλώς θα ξέρουν να συνεργάζονται μαζί τους. Που δεν θα σαστίζουν από φοβερό αίσθημα τιμής (και κατωτερότητας) αν η Merkel τούς τηλεφωνεί για να τους πει τι πρέπει να κάνουν. Που δεν θα είναι εξαρτημένα από τα οικονομικά μας κατεστημένα και άρα δεν θα νιώθουν υποχρεωμένα να υποκύπτουν στα αιτήματά τους για κάθε λογής «διευκολύνσεις». Υπάρχουν όμως τέτοια πρόσωπα;

Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι: «Ναι!» Ο νέος ηγέτης μας, όμως, πρέπει να μπορεί να ονειρευτεί και, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να έχει το θάρρος, τη φαντασία και τη ρητορική δεινότητα να μεταδώσει αυτό το όνειρο και στον λαό του. Να κάνει τους συμπατριώτες του περήφανους που είναι Έλληνες. Να αναζωπυρώσει την πίστη τους στον Θεό τους, αλλά, συγχρόνως, να τους διδάξει και εκείνο το είδος ανεκτικότητας που δίνει δύναμη σε ένα ενωμένο έθνος και συνάδει με τη νομική μας αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτή εκφράζεται και εφαρμόζεται από το δίκαιό μας.

Δεν μπορούμε να πούμε στις άλλες χώρες πώς να κυβερνώνται. Οφείλουμε όμως να εξασφαλίσουμε την εντιμότητα, την αποτελεσματικότητα και τη δίκαιη διακυβέρνηση της χώρας μας. Αν ο ηγέτης έχει πίστη, αν είναι αποδεδειγμένα ανεπηρέαστος και ανεξάρτητος από αμφίβολης εντιμότητας επιχειρηματίες και ξένους πολιτικούς, και αν μπορεί επιπλέον να εμπνεύσει έναν νέο στόχο στους Έλληνες και να τους κάνει να πιστέψουν σε αυτόν, τότε, ναι, μπορεί να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει, εφόσον συνεργαστεί με ανθρώπους τους οποίους θα επιλέξει με βάση την αξία τους, και όχι κομματικά κριτήρια.

Θα τα καταφέρει, εφόσον αρχίσει τη διακυβέρνησή του αποκαθιστώντας πάραυτα τις οικονομικές αδικίες που έχουν υποστεί οι πιο αδύναμοι, οι πιο φτωχοί, οι πιο περιθωριοποιημένοι, οι ξεχασμένοι συνταξιούχοι, οι απόκληροι. Θα τα καταφέρει, εφόσον πείσει τους πλουσίους (και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς!) να δώσουν τη βοήθειά τους σε αυτήν τη φάση έντονης ανάγκης, και εφόσον, ως αντάλλαγμα, θέσει σε ισχύ ένα φορολογικό καθεστώς που θα τους προσφέρει κίνητρα αλλά και σταθερότητα φορολογικής ρύθμισης για να κάνουν εκ νέου επενδύσεις στην Ελλάδα. Τέλος, θα τα καταφέρει εφόσον προσελκύσει νέους φίλους από το εξωτερικό, μέχρις ότου οι παλιοί φίλοι λογικευθούν και ξαναφερθούν στη χώρα μας με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αυτό το προτείνω από καιρό, αλλά πρέπει να γίνει αμέσως! (2012).

Επιμύθιο

Εάν πράγματι υπήρχε ελπίδα, στο πρόσωπο του ηγέτη που περιγράφηκε, εφόσον δεν εμφανίσθηκε αμέσως, το 2012 όπως απαιτούσε ο κ. Μαρκεζίνης, τότε θα έχει πια πεθάνει – πόσο μάλλον όταν οι Έλληνες ψήφισαν όλα τα υφιστάμενα κόμματα με τη σειρά, χωρίς να συνειδητοποιήσουν πως το τελευταίο είχε απορροφηθεί ουσιαστικά από εκείνο που τους οδήγησε σκόπιμα και ύπουλα στην παγίδα του ΔΝΤ.

Έτσι κατάφεραν οι δυνάμεις κατοχής να δολοφονήσουν την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων (ανάλυση), υποχρεώνοντας τους να αποδεχθούν το δόγμα ΤΙΝΑ – τη μη ύπαρξη εναλλακτικής λύσης στο δράμα τους, με τα μνημόνια ως μονόδρομο, τα οποία αποδέχονται πλέον σχεδόν όλα τα κόμματα της Βουλής. 

Κυρίως δε αυτό που φιλοδοξεί να διαδεχθεί τη σημερινή κυβέρνηση, πιστεύοντας πως οι Έλληνες δεν έχουν μάθει τίποτα από τα λάθη τους – ότι δηλαδή θα εκλέξουν ένα κόμμα από εκείνα που τους κατέστρεψαν και το οποίο πλέον τους υπόσχεται απλά μία καλύτερη διαχείριση των μνημονίων. Ένα κόμμα που θα συνεχίσει την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων, του διεθνούς εξευτελισμού, της επαίσχυντης επαιτείας και της κυλιόμενης χρεοκοπίας, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας – αφού δεν υπάρχει άλλη λύση! 

Με δεδομένο δε το ότι, η πνευματική ηγεσία της χώρας, η οποία θα μπορούσε να ξυπνήσει τους Έλληνες μη έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη τους, είναι γεμάτη από θεωρητικούς δειλούς μελετητές, σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτους, από ανθρώπους δηλαδή που έχουν μεν γνώσεις αλλά καθόλου θάρρος και μηδέν πρακτική αντίληψη, το δόγμα ΤΙΝΑ μάλλον θα υπερισχύσει – οπότε προβλέπεται για την Ελλάδα μία ακόμη κατοχή 400 ετών, εάν θέλει κανείς να παραμένει ρεαλιστής.

Πηγή : https://analyst.gr