Το κρισιμότερο EuroGroup της τριετίας

Η αποστολή της κυβέρνησης την Πέμπτη δεν είναι καθόλου εύκολη, παρά το ότι παρέδωσε τη Μακεδονία ως θλιβερό αντάλλαγμα – ενώ έχει κάνει ήδη μία σειρά παραχωρήσεων στο 4ο μνημόνιο που ψηφίσθηκε πρόσφατα, οι οποίες ασφαλώς δεν είναι οι μοναδικές.

Επικαιρότητα

Εάν θέλει η κυβέρνηση να έχει επιτυχία η προσφυγή της χώρας μας στις αγορές μετά το τέλος της τρίτης δανειακής σύμβασης (για τα μνημόνια δεν υπάρχει θέμα εξόδου, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές), παρά το ότι πιστεύουμε πως με νέα και πολύ ακριβότερα δάνεια δεν πληρώνονται ποτέ τα παλαιά οπότε απλά καθυστερείται επιδεινούμενο το μοιραίο, θα πρέπει να επιτύχει οπωσδήποτε τα εξής – πόσο μάλλον αφού προσέφερε με τη σειρά της, όπως όλοι οι προηγούμενοι, ένα ακόμη απαράδεκτο αντάλλαγμα στη Γερμανία: τη Μακεδονία. 

(α) Μία προληπτική γραμμή στήριξης, η οποία δεν κοστίζει απολύτως τίποτα – ενώ θα έδινε την τεκμηριωμένη εντύπωση στις διεθνείς αγορές πως η Ελλάδα έχει την εμπιστοσύνη της Ευρώπης.

(β) Τη διαβεβαίωση της συμμετοχής της χώρας μας στο QE της ΕΚΤ, παρά το ότι πιθανόν ολοκληρώνεται στα τέλη του 2018 – έτσι ώστε να μειωθούν τα spreads, έστω στα επίπεδα της Ιταλίας. Εν προκειμένω το θέμα αφορά κυρίως τις τράπεζες, όπου η πτώση των επιτοκίων των ομολόγων αυξάνει την αξία του ενεργητικού τους όσον αφορά τα ομόλογα που κατέχουν, με αποτέλεσμα να μη χρειάζονται νέα κεφάλαια – κάτι εξαιρετικά σημαντικό, με δεδομένα τα μεγάλα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος, ιδίως λόγω των κόκκινων δανείων.

(γ) Την επιστροφή των κερδών επί των ελληνικών ομολόγων που έχει στην κατοχή του το ευρωπαϊκό σύστημα (ANFA, SMP) – τα οποία υπολογίζονται στα 13,5 δις €, αποτελώντας ένα σημαντικό ποσόν για την ελληνική οικονομία.

(δ) Τη χρήση των 39,1 δις € που έχουν απομείνει από την τρίτη δανειακή σύμβαση των 86 δις €, αφού έχουν εκταμιευθεί μόλις 46,9 δις, έστω ως μαξιλάρι ασφαλείας – το επιτόκιο των οποίων είναι κάτω από 1%, έναντι του 4,5% των ομολόγων σήμερα.

(ε) Την πιστοποίηση της βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ, επίσης από κάποια εταιρεία αξιολόγησης – αφού διαφορετικά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αγοράσουν οι επενδυτές ελληνικά ομόλογα. Φυσικά για να τα καταφέρει θα πρέπει να πεισθεί το ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία βέβαια δεν είναι συνώνυμη με τη βιωσιμότητα των Ελλήνων – κάτι που απαιτεί τη ριζική ελάφρυνση του κατά το Ταμείο.

(στ) Τελευταίο και σημαντικότερο, την ελάφρυνση του χρέους σε τέτοιο βαθμό που να είναι μακροπρόθεσμα εξασφαλισμένη η εξυπηρέτηση του – υπενθυμίζοντας το τραγικό σφάλμα του PSI, όπου η Ελλάδα χρεοκόπησε και έχασε εντελώς την εθνική της κυριαρχία, καθώς επίσης όλα τα διαπραγματευτικά της χαρτιά, για να μειωθεί το χρέος της μόλις κατά 51 δις € και να βρεθεί αργότερα σε μία πολύ πιο χειρότερη θέση.

Κατά την άποψη μας βέβαια η μοναδική λύση, εάν δεν είναι εφικτή η ονομαστική διαγραφή του 50% του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί ανάλογα το ιδιωτικό, δεν είναι άλλη από το άτοκο πάγωμα του 50% εκ μέρους της ΕΚΤ για 10-20 χρόνια, το οποίο ουσιαστικά δεν θα κόστιζε τίποτα στους Ευρωπαίους εταίρους – αφού απλά θα αυξανόταν η ρευστότητα της Ευρωζώνης κατά ένα αμελητέο ποσόν, χωρίς κανέναν κίνδυνο πληθωρισμού (ανάλυση).

Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν βραχυπρόθεσμες, επικίνδυνες λύσεις, ιδιαίτερα ένα ξεσπάσει ένα παγκόσμιο κραχ – με αφετηρία τα προβλήματα ορισμένων μεγάλων αναπτυσσομένων οικονομιών, όπως η Αργεντινή, η Τουρκία και η Βραζιλία. Πόσο μάλλον εάν συμβεί κάτι με την Ιταλία ή με την Ισπανία, οι οποίες είναι σε εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση – τονίζοντας πως κάτι ανάλογο συμβαίνει γενικότερα με τον τραπεζικό τομέα της ζώνης του ευρώ, ο οποίος είναι απίστευτα διογκωμένος και επομένως επικίνδυνος.

Ειδικότερα, το σύνολο των ισολογισμών των τραπεζών ήταν στα 30,9 τρις € στα τέλη Απριλίου του 2018, οπότε στο 268% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης – όπου εκτός από τις ιταλικές και ισπανικές τράπεζες που ευρίσκονται σε άθλια θέση, μεγάλη απειλή αποτελούν οι δύο ισχυρότερες γερμανικές: η Deutsche Bank και η Commerzbank, οι οποίες έχουν χάσει το 85% και 94% αντίστοιχα της χρηματιστηριακής αξίας τους. Στο θέμα όμως αυτό θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο μας, αφού αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης – πολύ πιο επικίνδυνη από την Ιταλία ή την Ισπανία.

Ολοκληρώνοντας, η αποστολή της κυβέρνησης την Πέμπτη δεν είναι καθόλου εύκολη, παρά το ότι παρέδωσε τη Μακεδονία ως αντάλλαγμα – ενώ έχει κάνει ήδη μία σειρά παραχωρήσεων στο 4ο μνημόνιο που ψηφίσθηκε πρόσφατα, οι οποίες ασφαλώς δεν είναι οι μοναδικές.

Εν τούτοις, είναι υποχρεωμένη να επιτύχει, ενώ το ελπίζουμε και το ευχόμαστε, αφού διαφορετικά η τραγωδία της χώρας μας μόλις ξεκίνησε – σημειώνοντας πως ο νούμερο ένα κίνδυνος σήμερα είναι η συνεχιζόμενη υποχώρηση των επενδύσεων σε πάγια, ειδικά σε κλάδους που αναπτύσσονται όπως ο τουρισμός, επειδή οι υποδομές καταρρέουν, οπότε η ζημία θα ακολουθήσει αργότερα και θα είναι τεραστίου μεγέθους. Ακολουθεί η σημερινή συζήτηση του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο.

Πηγή : https://analyst.gr