Ο εφιάλτης του ΔΝΤ

Ενώ το νόμισμα της Αργεντινής συνεχίζει ακάθεκτο την καθοδική του πορεία, ταυτόχρονα με τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια δανεισμού της που έχουν υπερβεί το 40% παρά την προσφυγή της στο Ταμείο, η Τουρκία αντιμετωπίζει τους ίδιους ακριβώς κινδύνους στο εγγύς μέλλον – αποτελώντας τη νούμερο ένα απειλή για την Ελλάδα σήμερα.

Επικαιρότητα 

Σύμφωνα με το Reuters, η κεντρική τράπεζα της Αργεντινής δαπάνησε 1 δις $ για να αγοράσει Pezos, έτσι ώστε να στηρίξει το νόμισμα της χώρας – το οποίο, αφού ανέκαμψε αρχικά μετά τη δήλωση της προσφυγής στο ΔΝΤ, συνέχισε ξανά την καθοδική του πορεία. Εν τούτοις δεν τα κατάφερε τελικά παρά το μεγάλο ποσόν συναλλάγματος που διέθεσε, μετά από μία μικρή αναλαμπή, αφού το Pezos επανήλθε σε ελεύθερη πτώση, υπερβαίνοντας το 1:24 σε σχέση με το δολάριο – γεγονός που τεκμηριώνει πως το σφάλμα της να μειώσει στις αρχές του έτους τα βασικά της επιτόκια, παρά τον υψηλό πληθωρισμό, δεν είναι πλέον εύκολο να διορθωθεί. 

Όπως φαίνεται από το γράφημα, παρά τις συνεχείς αυξήσεις των επιτοκίων από τον Απρίλιο (συνολικά κατά 12,75%), καθώς επίσης τη γραμμή στήριξης που της ενέκρινε το ΔΝΤ ύψους 30 δις $, η καθοδική πορεία του νομίσματος δεν συγκρατήθηκε – με αποτέλεσμα το σχέδιο των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της νέας κυβέρνησης της (Macri) να έχει τεθεί σε μεγάλο κίνδυνο. Το χάος τώρα που επικρατεί στην Αργεντινή αποδεικνύει πως η επιστροφή μίας οικονομίας στην κανονικότητα, μετά από πολλά χρόνια αυτοσχεδιασμού και σοβιετικού τύπου κεντρικού ελέγχου των τιμών, είναι εξαιρετικά δύσκολη – ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα, πως ο χειρισμός ενός εθνικού νομίσματος είναι πολύ πιο πολύπλοκος, από όσο ισχυρίζονται οι οπαδοί της επιστροφής της στη δραχμή. 

Την ίδια στιγμή τα επιτόκια των «LEBACS», των βραχυπρόθεσμων γραμματίων δηλαδή που εκδίδει η κεντρική τράπεζα μία ημέρα πριν από την τρίτη Τετάρτη του εκάστοτε μήνα για τη χρηματοδότηση της χώρας, με αγοραστές τις τράπεζες (υπάρχουν τόσο σε Pezos, όσο και σε δολάρια), έχουν εκτοξευθεί επάνω από το 40% αναγκάζοντας την τράπεζα να παρέμβει στη δευτερογενή αγορά – ενώ οι διεθνείς τράπεζες (BNP) αναφέρουν πως η διακράτηση του νομίσματος είναι υπερβολικά επικίνδυνη, ακόμη και για μικρές χρονικές περιόδους. 

Το πρόβλημα της Αργεντινής τώρα είναι εντονότερο, από ότι νόμιζε κανείς, κρίνοντας από την τοποθέτηση της J.P. Morgan – κατά την οποία η κεντρική τράπεζα θα δυσκολευθεί να μετακυλήσει δάνεια ύψους περί τα 30 δις $ που λήγουν το 2018 (πηγή). Με δεδομένες επί πλέον τις ανάλογου ύψους ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του 2019 (γράφημα), ίσως δεν πετύχει η προγραμματισμένη δημοπρασία LEBACS την επόμενη Τρίτη, με στόχο την αναχρηματοδότηση των 30 δις $. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε αφενός μεν θα ζητούσε την άμεση παρέμβαση πλέον του ΔΝΤ, αφετέρου θα αυξανόταν οι εκροές κεφαλαίων από τους πανικοβλημένους επενδυτές, οι οποίες είναι ήδη μεγάλες – οπότε η Αργεντινή θα βυθιζόταν σε μία τεράστια κρίση, αντίστοιχη με αυτές των προηγουμένων δεκαετιών.

Από τα παραπάνω μπορεί να εξάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για την ορθότητα ή μη των απόψεων, αυτών που τάσσονται υπέρ της δραχμής σε συνδυασμό με τη μονομερή αθέτηση πληρωμών – χρησιμοποιώντας την Αργεντινή και τον πράγματι εντυπωσιακό ρυθμό ανάπτυξης της μετά τη χρεοκοπία της.

Έχοντας ήδη αναφερθεί στην οδυνηρή συνθηκολόγηση της το 2016 (άρθρο), στο γράφημα που ακολουθεί συγκρίνεται η άνοδος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Αργεντινής μετά την πτώχευση της το 2001, με της Τουρκίας, η οποία δεν πτώχευσε μεν το 2001, αλλά αναγκάσθηκε να υπαχθεί στο ΔΝΤ – υπενθυμίζοντας πως αυτό που μετράει δεν είναι το ΑΕΠ μίας χώρας, αλλά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ που δεν επηρεάζεται από τις πληθυσμιακές διακυμάνσεις. 

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ΑΕΠ της Αργεντινής (μπλε στήλες, αριστερή
κάθετος), με το ΑΕΠ της Τουρκίας (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος). 

Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, η εξέλιξη των δύο χωρών ήταν ανάλογη, έχοντας αυξήσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους σχεδόν κατά 80%, μετά την κατάρρευση του το 2001/2002. Εν τούτοις, ο τρόπος που το αύξησαν ήταν λανθασμένος, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν ξανά νομισματικά-δανειακά προβλήματα και τον εφιάλτη του ΔΝΤ. Ως εκ τούτου ο κίνδυνος για την Ελλάδα είναι μεγάλος, αφού ο πρόεδρος της επιχειρεί ήδη να αποπροσανατολίσει τους Πολίτες από τα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα, αυξάνοντας τις προκλήσεις του εναντίον της χώρας μας – ενώ ο στόχος του είναι επί πλέον τα ενεργειακά μας αποθέματα, συμπεριλαμβανομένων αυτών της Κύπρου. 

Οφείλουμε δε να σημειώσουμε εδώ ότι, τα ενεργειακά αποθέματα και ο υπόγειος πλούτος γενικότερα μίας χώρας που δεν διαθέτει δική της τεχνολογία και κεφάλαια για να τα εκμεταλλευθεί η ίδια, ούτε ισχυρή στρατιωτική δύναμη για να τα προστατεύσει, είναι μάλλον κατάρα παρά ευχή. Ελπίζουμε πάντως να μην κάνουμε το λάθος να προκαλέσουμε εμείς τον πόλεμο με την Τουρκία – σημειώνοντας πως συνήθως η πλέον αδύναμη χώρα εξωθείται να πάρει την πρωτοβουλία, αναγκαζόμενη από την κλιμάκωση των προκλήσεων εκ μέρους της ισχυρότερης, όταν προβαίνει σε ενέργειες που είναι αντίθετες με τα συμφέροντα του εχθρού της. Πρόσφατο παράδειγμα η προαναγγελία των γεωτρήσεων στο Αιγαίο το καλοκαίρι από την Τουρκία – ως απάντηση για τη συμφωνία της Ελλάδας με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Analyst Team

Πηγή : https://analyst.gr