Μαθηματικές αλχημείες

Πώς είναι δυνατόν να συνέβη αυτό το «σκοτεινό θαύμα», όπου αφενός μεν η Ελλάδα παράγει πλεονάσματα, αφετέρου ξεπουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις της χωρίς να μειώνεται το χρέος αλλά, αντίθετα, να αυξάνεται κατά 10 δις € σε δύο χρόνια; Ηχητικό.

«Πρωτογενές πλεόνασμα 4% του ΑΕΠ εμφάνισε το ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία έρχονται στον απόηχο των κρίσιμων επαφών του υπουργού οικονομικών στην Ουάσιγκτον. Στις επαφές αυτές οι Ευρωπαίοι επέμειναν στο στόχο για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2022. Το ΔΝΤ δεν αμφισβητεί το στόχο, αλλά το μίγμα πολιτικής με το οποίο επιτυγχάνεται. 

Ο πήχης για το κατά «ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat» πρωτογενές πλεόνασμα είχε τεθεί στο 2,6% του ΑΕΠ για το 2017 = κάτι που σημαίνει ότι ο στόχος ξεπεράστηκε κατά πολύ. Μεταφράζεται σε 7,08 δις € και είναι κατά πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο του 2016 το οποίο «κλείδωσε» στο 3,9% ή στα 6,7 δις € ευρώ. Η υπεραπόδοση έρχεται μάλιστα παρά την διανομή του έκτακτου μερίσματος συνολικού ύψους 1,4 δις €«.

Επικαιρότητα 

Με βάση την παραπάνω ανακοίνωση, η Ελλάδα είχε πρωτογενή πλεονάσματα τόσο το 2016, όσο και το 2017 – εκτός αυτού σε τέτοιο ύψος που κάλυπταν τους τόκους, οι οποίοι ήταν 6,27 δις € το 2017 και 6,03 δις € το 2016. Επομένως, η χώρα μας είχε δημοσιονομικά πλεονάσματα (=μετά από τόκους), χαμηλά μεν, αλλά «μειωτικά» σε σχέση με το δημόσιο χρέος – το οποίο θα έπρεπε επί πλέον να μειωθεί από τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις διενεργήθηκαν, όπως από τη σκανδαλώδη των αεροδρομίων (άρθρο).

Παραδόξως όμως, θυμίζοντας μας την έκφραση «Greek statistics», το δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά, αντίθετα, αυξήθηκε παρά τους πανηγυρισμούς για τα πλεονάσματα, άνω των 10 δις € τα δύο τελευταία χρόνια – από τα 319,3 δις € το 2015, στα 329,76 δις € το 2017 (γράφημα). Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να συνέβη αυτό το «σκοτεινό θαύμα», όπου αφενός μεν αποστραγγίζεται η ελληνική οικονομία με τους υπερβολικούς φόρους για να παραχθούν πλεονάσματα, αφετέρου ξεπουλιούνται οι δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς να μειώνεται το χρέος; Θεωρούνται αλήθεια λαός ηλιθίων οι Έλληνες, για να τους «σερβίρονται» με τόση ευκολία τόσο μεγάλα ψέματα; Πρόκειται για έναν «συλλογικό ψεκασμό» Πολιτών που πιστεύουν χωρίς καν να ερευνούν τέτοιες θηριώδεις παραδοξότητες; Η μαθηματική αλχημεία πάντως είναι η εξής: χρέος και πλεονάσματα αυξάνονται ευθέως ανάλογα – δηλαδή, όσο αυξάνονται τα πλεονάσματα μας, τόσο αυξάνεται το δημόσιο χρέος, χωρίς να επηρεάζεται καθόλου από τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων!

Μία επόμενη είδηση τώρα, για την οποία δεν μπορεί να αμφιβάλλει κανείς, είναι η εξής: «Το πρώτο τρίμηνο του έτους η κατανάλωση στην αγορά τυροκομικών υποχώρησε κατά 8% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα ένα χρόνο πριν – ενώ ακόμη μεγαλύτερη ήταν η πτώση στην κατανάλωση γάλακτος, η οποία αγγίζει το 10%«.

Υποθέτοντας εν προκειμένω πως οι Έλληνες Πολίτες δεν άλλαξαν ξαφνικά προτιμήσεις, σταματώντας να αγοράζουν τυριά και γάλατα, αλλά μείωσαν ακόμη περισσότερο τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό λόγω των πτώσης των εισοδημάτων τους και της ανόδου των φόρων, είναι αδύνατον να πιστέψουμε πως η χώρα εξυγιάνθηκε – ότι μπορεί να αναπτυχθεί και να αυξήσει το ΑΕΠ της όταν μειώνεται η κατανάλωση, πόσο μάλλον εάν συμπεριλάβουμε στη σκέψη μας την κατακόρυφη αύξηση των απλήρωτων φορολογικών υποχρεώσεων απέναντι στο δημόσιο, τους κόκκινους λογαριασμούς στη ΔΕΗ, τις κατασχέσεις στις τράπεζες, τους πλειστηριασμούς κατοικιών κοκ.

Χωρίς όμως να εξυγιανθεί η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος που πλησιάζει το 190% του ΑΕΠ της, με κόκκινο ιδιωτικό που υπερβαίνει το 130%, με την κακοδιαχείριση να καλπάζει ή/και με το πελατειακό κράτος να διογκώνεται με διορισμούς συγγενών και φίλων, πώς είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς στην καθαρή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, όπως δηλώνει η κυβέρνηση; Γιατί να συμπεριφέρεται στους Έλληνες θεωρώντας τους de facto λαό ανόητων; Μήπως αλήθεια επειδή διαπιστώνει από τις δημοσκοπήσεις ότι, στηρίζουν ξανά εκείνα τα κόμματα που τους οδήγησαν στο χάος, χωρίς να τηρήσουν καμία προεκλογική τους δέσμευση;

Τόσο ο προϋπολογισμός βέβαια, όσο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας διορθώθηκαν σε σχέση με το 2010, αλλά μόνο μέσω της φτωχοποίησης του πληθυσμού της – με αντίτιμο την κατάρρευση του παραγωγικού ιστού και τη μαζική μετανάστευση (των νέων κυρίως) στο εξωτερικό, στερώντας της έναν από τους σημαντικότερους αναπτυξιακούς της πόρους: το παραγωγικό της εργατικό δυναμικό. Είναι λοιπόν δυνατόν να πιστέψουν οι εταιρείες αξιολόγησης όλες αυτές τις αηδίες περί καθαρής εξόδου από τα μνημόνια, χρηματοδοτώντας την Ελλάδα με βιώσιμα επιτόκια; (=κάτω από το ρυθμό ανάπτυξης του 1,4% ή λίγο πάνω από το 2% που προβλέπεται).

Ολοκληρώνοντας, όλα είναι δυνατά, ακόμη και τα θαύματα για αυτούς που τα πιστεύουν. Επομένως δεν πρέπει να αποκλείσει κανείς τίποτα, εάν δεν θέλει να κατηγορηθεί ως κακοπροαίρετος ή/και εκ φύσεως απαισιόδοξος – ευχόμενος να μην συμπέσει η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές με μία επόμενη παγκόσμια ή/και ευρωπαϊκή κρίση, αφού τότε θα χρειαζόταν πολλά θαύματα μαζί. 

Ελπίζουμε πάντως να μην μειωθεί το αφορολόγητο, ούτε οι συντάξεις, όπως απαιτεί το ΔΝΤ, αν και πιθανολογούμε ότι δυστυχώς θα συμβεί, με κριτήριο το πλασματικό πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας και την αύξηση των χρεών της – εκτός εάν αντιδράσουν επί τέλους συλλογικά οι Έλληνες Ακολουθεί η σημερινή συζήτηση του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο που έχει βραχνιάσει, για θέματα της επικαιρότητας.

Πηγή : https://analyst.gr