«… Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένειά τους πρέπει να δουλέψουν…» Αριστοτέλης, Πολιτικά.
Η οικονομική αφαίμαξη, που υφίσταντο οι άνθρωποι ανεξαρτήτως πολιτικοοικονομικού φορέα, ήταν η αφορμή για μεταβολές της κρατικής διαχείρισης. Κατά την αρχαϊκή εποχή, οι ευγενείς εκμεταλλεύονταν δούλους για την αγροτική εργασία, οι οποίοι θεωρούνταν και χρησιμοποιούνταν ως αντικείμενο τους. Κατά τον 7ο αιώνα π.χ., ο Δράκων παρεχώρησε πολιτικά δικαιώματα στους μεσαίους γαιοκτήμονες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να αγοράζουν όπλα και πανοπλία. Επίσης, δημιούργησε μια πρώιμη έννοια του όρου πολίτης-οπλίτης, με τη σύνδεση των ιδιοτήτων του πολίτη με αυτές του οπλίτη. Η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη προερχόταν από την καταγωγή των δύο γονέων, που έπρεπε να είναι Αθηναίοι πολίτες.
Ο πολίτης κατείχε γη και ακίνητα, είχε απαλλαγές από φόρους και ασκούσε πολιτικά δικαιώματα. Υπήρχαν ωστόσο και οι μέτοικοι, οι οποίοι ήταν ξένοι κάτοικοι Αθηνών, χωρίς δικαίωμα κατοχής γης και άσκησης πολιτικών δικαιωμάτων. Η πολυπληθέστερη ομάδα στην Αθήνα ήταν οι δούλοι, οι οποίοι αποτελούσαν ιδιωτική περιουσία πολιτών, εξαγοράζοντας ενίοτε την ελευθερία τους.
Όπως περιγραφεί ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά «… Κι από την ακραία όμως δημοκρατία η τυραννίδα έχει πάρει την δίωξη των επιφανών και την κρυφή και φανερή εξόντωσή τους και την εξόριση τους, αφού τους θεωρεί αντιπάλους και εμπόδιο στην εξουσία. Γιατί σ’ αυτούς οφείλονται συνήθως οι προσπάθειες ανατροπής, αφού υπάρχουν άλλοι που θέλουν να ανεβούν στην εξουσία…»
Είναι ηλίου φαεινότερο, πως η κάθε μορφή εξουσιαστικής τάσης χρησιμοποίει κάθε δυνατό μέσο για την ολική επιβολή επί των ανθρώπων. Είτε με αριστερή ή με δεξιά πρόφαση, είτε με αμφότερες, ο σκοπός της εξουσίας είναι να διατηρήσει τα εκάστοτε οικονομικά οφέλη, να διαιωνίσει την παρουσία της, εξυπηρετώντας όλους τους συνακολουθούμενους «πόρους» που την συντηρούν και καρπώνονται, με την σειρά τους, πολιτικά και οικονομικά οφίκια.
Σήμερα, στην ζώνη των μνημονίων, που οι πολιτικοί υπερχρέωσαν τον γηγενή πληθυσμό πάνω από 200 δις, για να σώσουν τις τράπεζες, αφήνουν τα ξακουστά golden boys της κάθε μιας από αυτές ακόμη να διοικούν. Οι υπέρογκες αμοιβές διοικητικού συμβούλιου της εθνικής τράπεζας φτάνουν μέχρι 287.000 €. Ενώ για κάθε σύσκεψη του Δ.Σ. η αμοιβή ακούμπα τα 3.000.
Επίσης, σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Ντάισελμπλουμ σημείωσε ό,τι στην αρχή της κρίσης «σε όλες τις χώρες το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι τράπεζες. Είχαμε τραπεζική κρίση, δημοσιονομική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες και ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια λέγοντας πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχει κάποιο δίκαιο»
Στο σύνολό του, το πολιτικό οικοδόμημα λειτουργεί έτσι ώστε να διασώζονται οι οικονομικοί πυλώνες του. Κατά αυτόν τον τρόπο, το κράτος διαιωνίζεται και ισχυροποιείται και μέσω αυτού η εξουσία κάθε μορφής. Όποιο προσωπείο και αν φορά (αριστερό ή δεξιό) οι εξουσιαστές συνεργάζονται και επωφελούνται. Μέλημα κάθε αναρχικού είναι να εναντιώνεται με κάθε τρόπο και να βρίσκεται απέναντι σε κάθε μορφή εξουσιαστικού ερείσματος.
Δημοσιεύθηκε από Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου