Ίσως, εκεί που δεν το περιμένει κανείς να αμειφθεί η «υπομονή» της Ελλάδας, όσον αφορά την ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας – με την έννοια πως δεν μπορεί μεν η ίδια να αποδράσει από την ερμητικά κλειστή φυλακή του ευρώ, αλλά δεν είναι απίθανο να διαλυθεί η Ευρωζώνη. Αφενός επειδή τα προβλήματα συσσωρεύονται, αφετέρου λόγω του ότι ο δεσμοφύλακας, η Γερμανία, δεν είναι συμπαθής σε κανέναν – ενώ η κρίση έχει περάσει τα σύνορα της (ανάλυση), όταν παράλληλα η μεγαλύτερη τράπεζα της απειλείται με τη χρεοκοπία της.
Αν και ο πρώτος υποψήφιος είναι βέβαια η Ιταλία, για την οποία η λιρέτα είναι η μοναδική λύση εάν θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία της, οπότε την υπαγωγή της στον ευρωπαϊκό μηχανισμό (Τρόικα), η Φινλανδία δεν μπορεί να εξαιρεθεί – αφού είναι φανερό πως θα μπορούσε πολύ εύκολα να ξεφύγει από την κρίση, επιστρέφοντας στο εθνικό της νόμισμα και υποτιμώντας το.
Άλλωστε με έναν αντίστοιχο τρόπο είχε καταπολεμήσει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας της, αυτή του 1991-1993, υποτιμώντας το τότε νόμισμα της (Markka) κατά 30% απέναντι στο γερμανικό μάρκο – ενώ σήμερα προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα με τη μέθοδο της εσωτερικής υποτίμησης, όπου οι κοινωνικοί εταίροι υπέγραψαν ένα ανάλογο μισθολογικό μορατόριουμ.
Όλοι γνωρίζουν όμως, από την εμπειρία των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και ειδικά της Ελλάδας ότι, απαιτείται πολύ χρόνος για να αποδώσει – ενώ η Φινλανδία δεν μπορεί να περιμένει, έχοντας βυθιστεί στα προβλήματα και στα χρέη (άρθρο). Ως εκ τούτου, έχουν αυξηθεί οι αντιδράσεις εναντίον του ευρώ, ειδικά μετά το BREXIT – με τις διεθνείς χρηματαγορές να αναφέρονται όλο και πιο συχνά στο FIXIT, όπως ήδη ονομάζεται η ενδεχόμενη έξοδος της Φινλανδίας.
Τα σημερινά προβλήματα της Φινλανδίας έχουν βασικά τρεις αιτίες: (α) την κατάρρευση της ΝΟΚΙΑ, (β) τη μείωση των πωλήσεων χαρτιού λόγω της ψηφιοποίησης, καθώς επίσης (γ) την πολιτική κυρώσεων της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας, η οποία δυσκολεύει τις εξαγωγές τροφίμων στη γειτονική της χώρα.
Το ΑΕΠ της είναι βέβαια μειωμένο μόλις κατά 5,5% σε σχέση με αυτό του 2007, η παραγωγή όμως του μεταποιητικού της τομέα έχει περιορισθεί κατά 20% – κάτι που συγκρίνεται με τα αντίστοιχα μεγέθη του ευρωπαϊκού νότου, αφού στην Ισπανία περιορίσθηκε κατά 25% και στην Ελλάδα κατά 24%. Το γεγονός αυτό φαίνεται εάν συγκρίνει κανείς το ΑΕΠ της το 2008, σε σχέση με το 2015 – όπου η πτώση του είναι σημαντικά μεγαλύτερη (γράφημα).
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ΑΕΠ της Φινλανδίας σε δις $.
Περαιτέρω, η έξοδος της Φινλανδίας θα ήταν πολύ πιο ανώδυνη συγκριτικά με αυτήν της Ελλάδας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας, επειδή δεν χρησιμοποιεί δυσανάλογα τη ρευστότητα της ΕΚΤ – οπότε έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει το εθνικό της νόμισμα, χωρίς να υποστεί σοβαρές ζημίες.
Φυσικά κάτι τέτοιο θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου, αν και ήδη οι ρωγμές στην Ευρωζώνη πολλαπλασιάζονται – αφού έχει γίνει πλέον κατανοητό πως δεν διαθέτει μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων, οι ανισορροπίες είναι τεράστιες και η Γερμανία θα συνεχίσει να απομυζεί τους πάντες με τη συνέχιση της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων της.
Ολοκληρώνοντας, είναι αδύνατον να διατηρηθεί η νομισματική ένωση κάτω από αυτές τις συνθήκες – οπότε όλα τα κράτη θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένα για την κατάρρευση της, διαθέτοντας σχέδια επιστροφής στα εθνικά τους νομίσματα. Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε στην Ελλάδα με ανοησίες, όπως με το δήθεν πραξικόπημα της δραχμής ή με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, είναι καλύτερα να σοβαρευτούμε, παύοντας να αποτελούμε τη ντροπή της Ευρώπης – καθώς επίσης να πιστέψουμε πως έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε τελικά, ότι μπορούμε δηλαδή, αρκεί να λειτουργήσουμε συλλογικά και υπεύθυνα.
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου