MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

«Στην Ελλάδα με Αγάπη»

«Στην Ελλάδα με Αγάπη» το μήνυμα του #Blockupy (Ελληνικά, English, Deutsch) #frankfurt #18M 

Το κείμενο στα Ελληνικά 

«Η ώρα του Κυρίου, έρχεται σαν κλέφτης στην μέση της νύχτας, γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς, την κοινότητα στην οποία τώρα υπάρχει η σύγχρονη ελληνική πόλη της Θεσσαλονίκης. Μία απίστευτη σύμπτωση μιας και σήμερα ξανά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία νέα εποχή, μία εποχή που ξέσπασε μάλλον ξαφνικά έχοντας τις ρίζες της στην Ελλάδα. 

Οι προκλήσεις αυτής της νέας εποχής, δεν εξαρτώνται απλά από την δυνατότητα κάποιας κυβέρνησης να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των ψηφοφόρων, επειδή οι μεγάλες αλλαγές που πλησιάζουν και που εγκαινιάστηκαν από τις Ελληνικές Εκλογές, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μία κυβέρνηση και σίγουρα όχι από μία κυβέρνηση που είναι μόνη της. 

Ποια είναι η μεγάλη αυτή αλλαγή που πραγματοποιήθηκε από τους Έλληνες ψηφοφόρους και την Κυβέρνησή τους; Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της αναταραχής που οι λεγόμενοι «θεσμοί» προσπαθούν να αναιρέσουν; Ως πρώτο βήμα, επιβάλλεται να απαγορευτεί σε αυτούς τους θεσμούς να μας μετατρέψουν όλους σε οφειλέτες. Οι Έλληνες ψηφοφόροι και η Κυβέρνησή τους δηλώνουν συνοπτικά: Είμαστε αθώοι. Θα επιστραφεί η ευθύνη των χρεών προς τους πραγματικούς οφειλέτες: τους ίδιους τους θεσμούς, τις χρηματοοικονομικές αγορές, τις κυβερνήσεις τους, τις διεφθαρμένες ελίτ -οπουδήποτε και οποιοιδήποτε και αν είναι- και η λογική που τους συνδέει. Το ελληνικό μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Δεν πληρώνουμε το χρέος σας. 

Το δεύτερο βήμα αυτής της μεγάλης αλλαγής είναι να μετατρέψει το πρόβλημα του χρέους από ένα Ελληνικό πρόβλημα (ή Ισπανικό ή Πορτογαλικό κλπ), σε ένα Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αν θέλαμε να το διατυπώσουμε λίγο πιο θετικά: Απορρίπτοντας την ευθύνη αυτού του μεγάλου χρέους, οι Έλληνες ψηφοφόροι και η Κυβέρνησή τους απαιτούν με την σειρά τους μία Δημοκρατική Ευρώπη. Ζητούν μία Ευρώπη που θα παρέχει σε όσους ζουν στην επικράτειά της, ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση για τα δικαιώματά τους και συνεπώς στον κοινωνικό πλούτο. Σε αντίθεση με αυτό, ο στόχος των «θεσμών» και των πελατών τους είναι να υποτάξουν όλη την Ευρώπη σε ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρωθεί ποτέ. 

Αυτή η υποταγή αναφέρεται συχνά ως λιτότητα και σχετίζεται με μία φετιχοποιημένη «μαύρη» οικονομική πολιτική. Ο κανόνας της λιτότητας επιθυμεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όλοι μας – και μαζί και η ίδια η δημοκρατία- είμαστε χρεωμένοι στην οικονομία. Η πολιτική δήλωση που συνοδεύει το παραπάνω, είναι ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να είναι υποταγμένη στην Γερμανία. Ως εκ τούτου το βασικό τρίτο βήμα της ανατροπής είναι η αντικατάσταση της οικονομίας με την πολιτική δράση και την δημοκρατία. 

Η ζωή μας δεν μπορεί να υπολογιστεί με μία καλοφτιαγμένη φόρμουλα και μία εύχρηστη αριθμομηχανή. Το να είσαι αλληλέγγυος με τους Έλληνες και την Κυβέρνησή τους δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από το να είσαι αλληλέγγυος με μία Ευρώπη η οποία από τώρα και στο εξής υποβάλλεται σε μία διαδικασία εκδημοκρατισμού. Ωστόσο, μία τέτοια διαδικασία δεν μπορεί απλά να είναι μία κυβερνητική πράξη από μόνη της καταδεικνύοντας έτσι την πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Οι Ελληνικές εκλογές απεικονίζουν μία συμπύκνωση της πολυετούς αντίστασης εκατομμυρίων ανθρώπων στους δρόμους και τις πλατείες των πόλεών τους, στην Θεσσαλονίκη και αλλού. Η υπεράσπιση αυτής της Κυβέρνησης και η υπεράσπιση της ίδιας της δημοκρατίας θα πρέπει να προχωρήσουν προς την ίδια κατεύθυνση. 

Επειδή η μεγάλη ανατροπή που αρχικά πραγματοποιήθηκε μέσω των Ελληνικών εκλογών, μπορεί να είναι μόνο μία πανευρωπαϊκή ανατροπή, είναι δυνατό να ολοκληρωθεί στους δρόμους και τις πλατείες όλης της Ευρώπης. 

Οι κινητοποιήσεις του Blockupy στην Φρανκφούρτη στις 18 Μαρτίου θα είναι μία πρώτη απάντηση με αυτό τον τρόπο. Καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουν. Όχι μόνο η ώρα του Κυρίου άλλα και των ανθρώπων, είναι που πλησιάζει σαν κλέφτης μέσα στην νύχτα. 

«Δεν είναι οι Έλληνες, είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε»: αφίσα-κάλεσμα για το Blockupy 

Πρώτες υπογραφές:
Sonja Buckel (Πολιτική επιστήμονας και Δικηγόρος, Kassel), Rita Casale (Φιλόσοφος, Wuppertal), Dietmar Dath (συγγραφέας, Frankfurt), Fabian Kessl (εκπαιδευτικός και κοινωνικός επιστήμονας, Essen), Regina Kreide (πολιτικός επιστήμονας, Gießen), Stephan Lessenich (Κοινωνιολόγος, München), Kathrin Röggla (συγγραφέας, Berlin), Margit Rodrian-Pfennig (πολιτικός επιστήμονας, Frankfurt), Hartmut Rosa (κοινωνιολόγος, Jena), Thomas Seibert (φιλόσοφος, Frankfurt/M), Margarita Tsomou (συνεκδότης του περιοδικού Missy Magazin, Berlin), Joseph Vogl (φιλόλογος, Berlin) 

Με ιδιαίτερο χαιρετισμό: 

Raúl Sánchez Cedillo (μεταφραστής, Madrid), Costas Douzinas (καθηγητής νομικής, London), Michael Hardt (ακαδημαικός/διανοούμενος, Durham), Montserrat Galcerán Huguet (φιλόσοφος, Madrid), Naomi Klein (συγγραφέας και δημοσιογράφος, Toronto), Sandro Mezzadra (πολιτικός επιστήμονας, Bologna), Toni Negri (πολιτικός επιστήμονας, Paris) 

Και άλλες υπογραφές:
Dario Azzellini (πολιτικός επιστήμοναςr, Linz), Bernd Belina (γεωγράφος Frankfurt/M.), Matthias Blöser (πολιτικός επιστήμονας, Frankfurt/M), Katja Diefenbach (πολιτισμικές σπουδές, Berlin), Irene Dölling (κοινωνιολόγος, Berlin), Michael Hartmann (κοινωνιολόγος, Darmstadt), Micha Hinz (κοινωνικός επιστήμονας, Frankfurt/M), Pascal Jurt (κοινωνιολόγος, Berlin/Wien), Isabell Lorey (πολιτικός επιστήμονας, Berlin), Morus Markard (ψυχολόγος, Berlin), Ingo Matuschek (κοινωνιολόγος, Berlin), Wolfgang Neef (κοινωνιολόγος, Berlin), Ludwig A. Pongratz (φιλόσοφος της εκπαίδευσης, Darmstadt), David Salomon (πολιτικός επιστήμονας, Siegen), Eric Sons (κοινωνιολόγος της Τζαζ, Hamburg), Robert Stadlober (ηθοποιός, Berlin), Rainer Rilling (κοινωνιολόγος, Marburg), Klaus Weber, (κοινωνική ψυχολόγος, München), Markus Wissen (κοινωνικός επιστήμονας, Berlin), Raul Zelik (συγγραφέας, Berlin) 

Το κείμενο στα Αγγλικά/English text 

The hour of the lord, writes the Apostle Paul, comes like a thief in the night. This line is taken from a letter to the Thessalonians, a community where today’s Saloniki in Greece is located. An incredible coincidence – as today we are also faced with a new era, one that has broken out rather suddenly with its origin in Greece. The challenges of this new era do not simply depend on one government’s ability to fulfil voters’ expectations, because the great changes that are approaching and which were ushered in by the Greek elections cannot be handled by a government, and certainly not by one government alone. 

What is this great change that has been ushered in by the Greek voters and their government? What is the scope of this upheaval, which the so-called “institutions” are again attempting to undo? In a first step, it is imperative to forbid these “institutions” to turn us all into debtors. The Greek voters and their government conclude: we are innocent. They are returning the responsibility of the debts to the actual debtors: the “institutions” themselves, the financial markets, their governments, the corrupt elites – wherever and whoever they may be – and the logic that connects them all. The Greek message is clear: we are not paying your debt. 

The second step of this great change is to turn the debt problem from a Greek (Spanish, Portuguese, …) problem into a European problem. Positively phrased: by rejecting responsibility for this great debt, Greek voters and their government are in turn demanding a democratic Europe. They are demanding a Europe that will grant all those who live here free and equal access to their rights and thus to social wealth. In contrast to this, the aim of the “institutions” and their clients is to subjugate all of Europe to a debt that can never be repaid. 

This subjugation is commonly referred to as “austerity”, and it pertains to a fetishized “in the black” financial policy. The rule of austerity wants to make us believe that we all – and with us democracy itself – is indebted to the economy. The political statement that goes along with this is that Europe is to continue to be subjugated to Germany. Therefore, the essential third step of the upheaval is to supersede the economy with political action and democracy. 

Life cannot be calculated with a neat formula and a handy calculator. To be in solidarity with Greek voters and their government means nothing less than to show solidarity with a Europe in which democracy will from now on undergo a process of democratisation. Yet such a process cannot simply be the act of one government alone, and this constitutes the challenge we face. The Greek elections depict an aggregation of resistance that millions of people have carried to the streets and plazas of their cities for years, in Saloniki and elsewhere. The defence of this government, and the defence of democracy itself, will have to go down this same road. 

Because the great upheaval that was initially ushered in by the Greek elections can only be a European upheaval, it can only be carried out on the streets and plazas of all of Europe. The Blockupy protests in Frankfurt on 18 March will be a first response in this manner. We call upon everyone to be involved. Not just the hour of the lord, but that of the people as well, approaches like a thief in the night. 

Erstunterzeichner_innen:
Sonja Buckel (Politikwissenschaftlerin und Juristin, Kassel), Rita Casale (Philosophin, Wuppertal), Dietmar Dath (Schriftsteller, Frankfurt), Fabian Kessl (Erziehungs- und Sozialwissenschaftler, Essen), Regina Kreide (Politikwissenschaftlerin, Gießen), Stephan Lessenich (Soziologe, München), Kathrin Röggla (Schriftstellerin, Berlin), Margit Rodrian-Pfennig (Politikwissenschaftlerin, Frankfurt), Hartmut Rosa (Soziologe, Jena), Thomas Seibert (Philosoph, Frankfurt/M), Margarita Tsomou (Mitherausgeberin Missy Magazin, Berlin), Hans-Jürgen Urban, (Gewerkschafter, Frankfurt), Joseph Vogl (Literaturwissenschaftler, Berlin) 

Mit besonderem Gruß:

Raúl Sánchez Cedillo (Übersetzer, Madrid), Costas Douzinas (Rechtswissenschaftler, London), Michael Hardt (Literaturwissenschaftler, Durham), Montserrat Galcerán Huguet (Philosophin, Madrid), Naomi Klein (Schriftstellerin und Journalistin, Toronto), Sandro Mezzadra (Politikwissenschaftler, Bologna), Toni Negri (Politikwissenschaftler, Paris) 

Weitere Unterzeichner_innen:

Dario Azzellini (Politikwissenschaftler, Linz), Bernd Belina (Geograph, Frankfurt/M.), Matthias Blöser (Politikwissenschaftler, Frankfurt/M), Katja Diefenbach (Kulturwissenschaftlerin, Berlin), Irene Dölling (Soziologin, Berlin), Michael Hartmann (Soziologe, Darmstadt), Micha Hinz (Sozialwissenschaftler und Buchhändler, Frankfurt/M), Pascal Jurt (Soziologe, Berlin/Wien), Isabell Lorey (Politikwissenschaftlerin, Berlin), Morus Markard (Psychologe, Berlin), Ingo Matuschek (Soziologe, Berlin), Wolfgang Neef (Soziologe, Berlin), Ludwig A. Pongratz (Erziehungswissenschaftler und Bildungsphilosoph, Darmstadt), David Salomon (Politikwissenschaftler, Siegen), Eric Sons (Soziologe und Jazzpädagoge, Hamburg), Robert Stadlober (Schauspieler, Berlin), Rainer Rilling (Soziologe, Marburg), Klaus Weber, (Sozialpsychologe, München), Markus Wissen (Sozialwissenschaftler, Berlin), Raul Zelik (Autor, Berlin) 


Το κείμενο στα Γερμανικά/Brief auf Deutsch 

Die Stunde des Herrn, so schreibt der Apostel Paulus, kommt wie der Dieb in der Nacht. Die Stelle findet sich in einem Brief an die Thessalonicher: an eine Gemeinde im heutigen Saloniki, Griechenland. Ein bemerkenswerter Zufall. Auch heute stehen wir in einer neuen Zeit, die plötzlich angebrochen ist. Sie hat in Griechenland begonnen. Die Herausforderung, die sie uns stellt, hängt nicht daran, ob irgendeine Regierung nun die Erwartungen ihrer Wähler_innen erfüllen wird. Denn der Umbruch, der ansteht und mit den griechischen Wahlen eingeläutet worden ist, kann von einer Regierung, und zumal von einer Regierung allein, gar nicht vollbracht werden. 

Worin besteht der von den griechischen Wähler_innen und ihrer Regierung eingeleitete Umbruch? Worum geht es bei einem Umbruch, den die jetzt so genannten „Institutionen“ schon wieder zunichte zu machen versuchen? Es geht im ersten Schritt darum, diesen „Institutionen“ das Recht zu nehmen, uns alle zu Schulder_innen zu machen. Die griechischen Wähler_innen und ihre Regierung stellen fest: Wir sind unschuldig. Sie geben die Verantwortung für die Schulden den tatsächlich Schuldigen zurück: den „Institutionen“ selbst, den Finanzmärkten, ihren Regierungen, den korrupten Eliten wer und wo sie auch seien – und der Logik, die sie alle verbindet. Die griechische Botschaft lautet: Wir zahlen nicht für eure Schuld. 

Der zweite Schritt dieses Umbruchs besteht darin, das Schuldenproblem von einem griechischen (spanischen, portugiesischen …) zu einem europäischen Problem zu machen. Positiv formuliert: Mit der Zurückweisung der Schuld fordern die griechischen Wähler_innen und ihre Regierung ein demokratisches Europa. Sie fordern ein Europa, das allen, die hier leben, einen freien und gleichen Zugang zu ihren Rechten und damit zum gesellschaftlichen Reichtum gewährt. Hingegen geht es den „Institutionen“ und ihren Auftraggeber_innen darum, ganz Europa einer Schuld zu unterwerfen, die niemals zurückgezahlt werden kann. 

Diese Unterwerfung hört auf den Namen „Austerität“ – und meint den Fetisch der finanzpolitischen „schwarzen Null“. Die Herrschaft der Austerität will uns weismachen, dass wir alle, und mit uns die Demokratie, in der Schuld der Ökonomie stehen. Politisch wird damit zugleich gesagt, dass Europa auch weiterhin Deutschland untertan sein soll. Deshalb besteht der notwendige dritte Schritt des Umbruchs darin, Politik und Demokratie über die Ökonomie zu stellen. 

Das Leben fügt sich keinem Taschenrechner. Mit den griechischen Wähler_innen und ihrer Regierung solidarisch zu sein heißt nichts anderes als mit einem Europa solidarisch zu sein, in dem sich die Demokratie von jetzt an in aller Unschuld demokratisieren wird. Ein solcher Prozess aber kann gar nicht die Sache nur einer Regierung sein. Darin genau besteht die Herausforderung. In der Wahl der griechischen Regierung verdichtete sich der Widerstand, den Millionen Menschen über Jahre hinweg auf die Straßen und Plätze ihrer Städte getragen haben, in Saloniki und anderswo. Die Verteidigung dieser Regierung und die Verteidigung der Demokratie werden denselben Weg gehen müssen. 

Weil der Umbruch, den die griechischen Wahlen eingeleitet haben, nur ein europäischer Umbruch sein kann, wird er auch auf den Straßen und Plätzen Europas auszutragen sein. Am 18. März werden die Frankfurter Blockupy-Proteste darauf eine erste Antwort geben. Wir rufen dazu auf, sich an ihnen zu beteiligen. Nicht nur die Stunde des Herrn, auch die der Menschen kommt wie der Dieb in der Nacht. 

Erstunterzeichner_innen:

Sonja Buckel (Politikwissenschaftlerin und Juristin, Kassel), Rita Casale (Philosophin, Wuppertal), Dietmar Dath (Schriftsteller, Frankfurt), Fabian Kessl (Erziehungs- und Sozialwissenschaftler, Essen), Regina Kreide (Politikwissenschaftlerin, Gießen), Stephan Lessenich (Soziologe, München), Kathrin Röggla (Schriftstellerin, Berlin), Margit Rodrian-Pfennig (Politikwissenschaftlerin, Frankfurt), Hartmut Rosa (Soziologe, Jena), Thomas Seibert (Philosoph, Frankfurt/M), Margarita Tsomou (Mitherausgeberin Missy Magazin, Berlin), Hans-Jürgen Urban, (Gewerkschafter, Frankfurt), Joseph Vogl (Literaturwissenschaftler, Berlin) 

Mit besonderem Gruß:

Raúl Sánchez Cedillo (Übersetzer, Madrid), Costas Douzinas (Rechtswissenschaftler, London), Michael Hardt (Literaturwissenschaftler, Durham), Montserrat Galcerán Huguet (Philosophin, Madrid), Naomi Klein (Schriftstellerin und Journalistin, Toronto), Sandro Mezzadra (Politikwissenschaftler, Bologna), Toni Negri (Politikwissenschaftler, Paris) 

Weitere Unterzeichner_innen:

Dario Azzellini (Politikwissenschaftler, Linz), Bernd Belina (Geograph, Frankfurt/M.), Matthias Blöser (Politikwissenschaftler, Frankfurt/M), Katja Diefenbach (Kulturwissenschaftlerin, Berlin), Irene Dölling (Soziologin, Berlin), Michael Hartmann (Soziologe, Darmstadt), Micha Hinz (Sozialwissenschaftler und Buchhändler, Frankfurt/M), Pascal Jurt (Soziologe, Berlin/Wien), Isabell Lorey (Politikwissenschaftlerin, Berlin), Morus Markard (Psychologe, Berlin), Ingo Matuschek (Soziologe, Berlin), Wolfgang Neef (Soziologe, Berlin), Ludwig A. Pongratz (Erziehungswissenschaftler und Bildungsphilosoph, Darmstadt), David Salomon (Politikwissenschaftler, Siegen), Eric Sons (Soziologe und Jazzpädagoge, Hamburg), Robert Stadlober (Schauspieler, Berlin), Rainer Rilling (Soziologe, Marburg), Klaus Weber, (Sozialpsychologe, München), Markus Wissen (Sozialwissenschaftler, Berlin), Raul Zelik (Autor, Berlin)

Πηγή :  http://olympia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου