Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΑΙΣΘΗΣΗ
Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Κώστα Ζουράρι, ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής, οποίος τοποθετήθηκε στο πλαίσιο της των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης χρησιμοποιώντας αρχαία και ποίηση.
«Πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες»
ανέφερε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Κώστας Ζουράρις, χρησιμοποιώντας έτσι το στίχο του Θουκυδίδη προκειμένου να στηρίξει την προσπάθεια της νέας κυβέρνησης.
Συνέχισε λέγοντας:
«τη υπερμάχω στρατηγώ που έχει στα μάτια της ψηφιδωτό τη ρωμιοσύνη»
η νέα ελληνική κυβέρνηση θα έχει σύμμαχό της όσα τόσα χρόνια προστατεύουν αυτή τη χώρα. Αλλωστε όπως συμπλήρωσε
«Εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε πως η Ερις γίνεται Ερως ελευθερίας».
Ως προς την διαπραγμάτευση σημείωσε:
«Και φυσικά ξέρω πολύ καλά πως ξεκινάμε ως ηττημένοι, αλλά ως ηττημένοι θα δώσουμε σε αυτόν τον πεπλανημένο πλανήτη την καθ' υμάς καθεστηκυία πολιτεία»
και ολοκλήρωσε με το στίχο του ποιητή Γιάννη Ρίτσου από το
«Εδώ το φως», «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Ολόκληρη η ομιλία του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Κ. Ζουράρι:
Κύριε Πρόεδρε, τὰ σέβη μου.
Κυρίες καὶ κύριοι Βουλευταί, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ λέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ἀντιλέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ψέγειν.
Σήμερα γιὰ μένα θὰ εἶναι ὁ καιρὸς τοῦ ὑμνεῖν αἶνον, ἔπαινον, τοῦ ὑμνεῖν τὴν ἰλιαδορωμιοσύνη.
Κύριες καὶ κύριοι Βουλευταί,
«Έρχομαι ἀπὸ μακριά. Οἱ συλλέκτριες τῶν κρόκων τῆς Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι ἀπό κοντά, παγεμένες μέ τόν ἄνεμο τόν βόρειο, οἱ Μυροφόρες, ὡραῖες μές στά τριανταφυλλιά τους καί τή χρυσή τῶν ἀγγέλων ἀντανάκλαση» [Ὀδ. Ἐλύτης].
Κύριοι καὶ κυρίες Βουλευτὲς ἢ Βουλευτῖνες ἢ κυρίες καὶ κύριοι, σύντροφοι καὶ συντρόφισσες, ἐπειδὴ σήμερα, αὔριο, παραπέρα, αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ὅπως πάντοτε, ἀείποτε καὶ συνεχῶς, θὰ βυσσοδομοῦν πάλι ἡ κουστωδία τῶν δυσσεβῶν Βρυξελλῶν καὶ ἐκεῖνος ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ Ἀλεμανός, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ πρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε στὸν καθ’ ἡμᾶς τρόπον. Ποιός εἶναι ὁ τρόπος μας; Αὐτός: «Πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀΐδια ξυγκατοικήσαντες» [Θουκυδίδης].
«Καὶ ἐπειδὴ θὰ ἐπανέλθουν πάλι οἱ δυσσεβεῖς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀλεμανοὶ καὶ ὡς ἀρχέκακος ὄφις, ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι θὰ συμπαραταχθοῦμε, θὰ συμπορευθοῦμε, θὰ συμπολεμήσουμε τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ, «πού ’χει στὰ μάτια της ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ῥωμηοσύνης» [Γ. Σεφέρης].
Βεβαίως, ἐμεῖς διδάξαμε στὴν οἰκουμένη, ἐμεῖς διδάξαμε πάντοτε, ἐς ἀεὶ καὶ ἀείποτε καὶ ξανὰ καὶ ξανὰ ὅτι σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν χρονικῶς ὑπεράχρονο τόπον, σ’ αὐτὸν τὸν τόπον, στὴν κορυφὴ τοῦ Ὁμήρου καὶ στὸ ἀκροθίνιον τοῦ Ὀλύμπου, ἐμεῖς οἱ Ὀλύμπιοι διδάξαμε ἐδῶ ὅτι ἡ Ἔρις γίνεται Ἔρως. Ναί, ἡ ἔρις γίνεται ἔρως, ἔρως ἐλευθερίας καὶ φυσικὰ ξέρουμε πολὺ καλὰ ὅτι ξεκινοῦμε ὅπως πάντα ἐδῶ καὶ τρεῖς χιλιάδες [χρόνια] ἡττημένοι, ἀλλὰ ὡς ἡττημένοι εἴμαστε αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θὰ ξαναδώσουμε σ’ αὐτὸν τὸν πλανήτη τῶν πεπλανημένων πλανητῶν καὶ τῶν πλανήτων, τὴν καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖαν πολιτείαν [Ἀριστοτέλης]. Ποιά εἶναι ἡ καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖα πολιτεία; Μία καὶ μόνη. «Σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ μάρμαρα κακιὰ σκουριὰ δὲν πιάνει!» [Γ. Ῥίτσος].
Κύριε Πρόεδρε, τὰ σέβη μου.
Κυρίες καὶ κύριοι Βουλευταί, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ λέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ἀντιλέγειν, ὑπάρχει καιρὸς τοῦ ψέγειν.
Σήμερα γιὰ μένα θὰ εἶναι ὁ καιρὸς τοῦ ὑμνεῖν αἶνον, ἔπαινον, τοῦ ὑμνεῖν τὴν ἰλιαδορωμιοσύνη.
Κύριες καὶ κύριοι Βουλευταί,
«Έρχομαι ἀπὸ μακριά. Οἱ συλλέκτριες τῶν κρόκων τῆς Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι ἀπό κοντά, παγεμένες μέ τόν ἄνεμο τόν βόρειο, οἱ Μυροφόρες, ὡραῖες μές στά τριανταφυλλιά τους καί τή χρυσή τῶν ἀγγέλων ἀντανάκλαση» [Ὀδ. Ἐλύτης].
Κύριοι καὶ κυρίες Βουλευτὲς ἢ Βουλευτῖνες ἢ κυρίες καὶ κύριοι, σύντροφοι καὶ συντρόφισσες, ἐπειδὴ σήμερα, αὔριο, παραπέρα, αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ὅπως πάντοτε, ἀείποτε καὶ συνεχῶς, θὰ βυσσοδομοῦν πάλι ἡ κουστωδία τῶν δυσσεβῶν Βρυξελλῶν καὶ ἐκεῖνος ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ Ἀλεμανός, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ πρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε στὸν καθ’ ἡμᾶς τρόπον. Ποιός εἶναι ὁ τρόπος μας; Αὐτός: «Πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀΐδια ξυγκατοικήσαντες» [Θουκυδίδης].
«Καὶ ἐπειδὴ θὰ ἐπανέλθουν πάλι οἱ δυσσεβεῖς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀλεμανοὶ καὶ ὡς ἀρχέκακος ὄφις, ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι θὰ συμπαραταχθοῦμε, θὰ συμπορευθοῦμε, θὰ συμπολεμήσουμε τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ, «πού ’χει στὰ μάτια της ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ῥωμηοσύνης» [Γ. Σεφέρης].
Βεβαίως, ἐμεῖς διδάξαμε στὴν οἰκουμένη, ἐμεῖς διδάξαμε πάντοτε, ἐς ἀεὶ καὶ ἀείποτε καὶ ξανὰ καὶ ξανὰ ὅτι σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν χρονικῶς ὑπεράχρονο τόπον, σ’ αὐτὸν τὸν τόπον, στὴν κορυφὴ τοῦ Ὁμήρου καὶ στὸ ἀκροθίνιον τοῦ Ὀλύμπου, ἐμεῖς οἱ Ὀλύμπιοι διδάξαμε ἐδῶ ὅτι ἡ Ἔρις γίνεται Ἔρως. Ναί, ἡ ἔρις γίνεται ἔρως, ἔρως ἐλευθερίας καὶ φυσικὰ ξέρουμε πολὺ καλὰ ὅτι ξεκινοῦμε ὅπως πάντα ἐδῶ καὶ τρεῖς χιλιάδες [χρόνια] ἡττημένοι, ἀλλὰ ὡς ἡττημένοι εἴμαστε αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θὰ ξαναδώσουμε σ’ αὐτὸν τὸν πλανήτη τῶν πεπλανημένων πλανητῶν καὶ τῶν πλανήτων, τὴν καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖαν πολιτείαν [Ἀριστοτέλης]. Ποιά εἶναι ἡ καθ’ ἡμᾶς καθεστηκυῖα πολιτεία; Μία καὶ μόνη. «Σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ μάρμαρα κακιὰ σκουριὰ δὲν πιάνει!» [Γ. Ῥίτσος].
Πηγή: http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου