Ληξιπρόθεσμη... κυβέρνηση

Σπάνε όλα τα ρεκόρ τα ληξιπρόθεσμα χρέη που ξεπερνούν ήδη τα 67 δισ. και «τρέχουν» κατά μέσον όρο με ταχύτητα που αγγίζει το ένα δισ. κάθε μήνα, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών μέσα στον Ιούνιο συσσωρεύθηκαν νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 880.000.000 ευρώ. 

Εξ αυτών, το μεγαλύτερο μέρος είναι οφειλές από πρόστιμα και «χαράτσια» που έμειναν απλήρωτα από φορολογουμένους οι οποίοι αδυνατούν πλέον να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς την Εφορία. 

Τα στοιχεία δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι οι ρυθμίσεις που αποφάσισε η κυβέρνηση για τη διευκόλυνση των οφειλετών δεν απέδωσαν ούτε το ελάχιστο, αφού όχι μόνο δεν ανακόπηκε η ανοδική τροχιά των ληξιπρόθεσμων οφειλών, αλλά, αντιθέτως, επιταχύνθηκε. Το δεύτερο -και κυριότερο-, αποτυπώνουν τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι πολίτες έπειτα από τέσσερα χρόνια διεθνούς εποπτείας και αιματηρών μέτρων. 

Οι Ελληνες δεν αντέχουν άλλο. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν πια. Στράγγιξαν οικονομικά. Ας γίνει, επιτέλους, αντιληπτό από την κυβέρνηση και από τη νέα ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει. Δεν είναι ότι οι πολίτες δεν θέλουν να πληρώσουν, να φανούν ασυνεπείς, όταν στοιχειωδώς προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όσον αφορά τις βασικές τους ανάγκες. Την ώρα, μάλιστα, που η ανεργία καλπάζει και 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα πληρώνονται τους «κουρεμένους» μισθούς με καθυστερήσεις που αγγίζουν ακόμη και τους εννέα μήνες. 

Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι η κατάσταση με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά με όρους κοινωνίας και διαγραφή χρεών ευπαθών κοινωνικών ομάδων (μακροχρόνια άνεργοι, ασθενείς, υπερήλικοι, κ.ά.) και σε πολίτες με εισόδημα κάτω από το ελάχιστο όριο διαβίωσης. 

Γνωρίζουμε, φυσικά, ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει κοινωνικά αντανακλαστικά και ανάλογες ευαισθησίες, διότι αν διέθετε θα είχε κινηθεί με συγκεκριμένα μέτρα, με στόχο την προστασία του οικονομικά αδύναμου πληθυσμού που δεν μπορεί να αποπληρώσει και, εκ παραλλήλου, μέσω μιας γενικότερης στρατηγικής στόχευσης για την ανακοπή της φτωχοποίησης, την ανάκαμψη της οικονομίας και την αύξηση της απασχόλησης, που αποτελούν θεμελιώδεις προϋποθέσεις. 

Βέβαιο είναι, πάντως, ότι όσο η κυβέρνηση βάλλει κατά των μικρομεσαίων τμημάτων, ακολουθώντας μια σκληρή, αντιλαϊκή, εισπρακτική πολιτική, ενώ η ανάπτυξη παραμένει μέγα ζητούμενο, τα χρέη των πολιτών προς το Δημόσιο θα αυξάνονται και θα μετατρέπονται σε βραδυφλεγή βόμβα στην καρδιά του συστήματος.

Πηγή : enet.gr