Η Καταστροφή της Παραγωγής

του Σεραφείμ Κωνσταντινίδη

Το ουσιαστικό πρόβλημα σήμερα δεν είναι η ραγδαία μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, ούτε καν η συνεχιζόμενη ύφεση.

Το μακροπρόθεσμο και ουσιαστικό πρόβλημα δημιουργείται από τις μικρο-αποφάσεις με τις οποίες καταστρέφεται όχι μόνον το σημερινό εισόδημα αλλά και η μελλοντική παραγωγική δυνατότητα. Το πρόβλημα προκαλείται από την εφαρμογή-υλοποίηση των μεγάλων επιλογών…

Στα ακίνητα για παράδειγμα, η επιβολή του υποτιθέμενου φόρου υπεραξίας είναι ακραίο παράδειγμα καταστροφικής πολιτικής. Οι αξίες των ακινήτων υπολογίζονται χωρίς να αφαιρεθεί ο πληθωρισμός της περιόδου διακράτησης του ακινήτου που μεταβιβάζεται, ενώ δεν οφείλεται φόρος για ακίνητα που έχουν μείνει στον ίδιο ιδιοκτήτη τουλάχιστον 25 χρόνια, προϋπόθεση που δεν είναι ρεαλιστική…

Ολα αυτά και πολλά άλλα έχουν μηδενίσει όχι μόνον την οικοδομική δραστηριότητα αλλά και τις αγοραπωλησίες παλιών ακινήτων, που είναι χρήσιμη δραστηριότητα εξυγίανσης. Ταυτόχρονα, ένας στους δύο νέους μηχανικούς αρνείται την εγγραφή στο ΤΕΕ και την έναρξη επαγγέλματος ώστε να αποφύγει την οφειλή ασφαλιστικών εισφορών και τις κατασχέσεις…

Παρόμοιες λάθος αποφάσεις οδήγησαν στην καταστροφή κλάδων όπως η κλωστοϋφαντουργία και τα ναυπηγεία, και οδηγούν σε πλήρη εξαφάνιση τη βαριά βιομηχανία, μέρος της κτηνοτροφίας κ.λπ.

Η ανομολόγητη αλήθεια είναι ότι όλα αυτά δεν πρέπει να φορτωθούν στην ανάλγητη επιμονή της τρόικας όσο στην ανικανότητα ή και τα συμφέροντα (πολιτικά και άλλα) που επικρατούν. Δυστυχώς η κατάσταση είναι χειρότερη και από τη χρεοκοπία του 1897!

Ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος, όπως καθιερώθηκε να λέγεται, ο έλεγχος των ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897, ήταν ξεκάθαρος. Οι μεγάλες δυνάμεις επέβαλαν στη χρεοκοπημένη Ελλάδα να καταβάλλει τις οφειλές της στους ξένους ομολογιούχους, με νέους φόρους. Εκχωρήθηκαν στους ξένους τα έσοδα του κράτους από τα κρατικά μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιόχαρτων, σμύριδας, τσιγαρόχαρτου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τα έσοδα του τελωνείου Πειραιά. Σε περίπτωση μάλιστα που τα έσοδα αυτά δεν θα επαρκούσαν για την εξυπηρέτηση των χρεών, προβλεπόταν ότι θα δίνονταν στους ξένους πιστωτές και τα έσοδα από τα τελωνεία Λαυρίου, Πατρών, Βόλου και Κέρκυρας. Η Διεθνής Επιτροπή ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο στις προσλήψεις, μεταθέσεις και προαγωγές δημοσίων υπαλλήλων…

Βέβαια οι ξένοι είχαν προσδιορίσει μια επιθυμητή σ’ αυτούς ισοτιμία της δραχμής ενώ το ελληνικό Δημόσιο δεν είχε την ευχέρεια να τυπώσει χρήματα, με αποτέλεσμα να υποφέρουν ιδιαίτερα τα μικροαστικά και μεσαία κοινωνικά στρώματα της κοινωνίας που παλαιότερα είχαν πρόσβαση σε κρατικά κεφάλαια.

Ωστόσο, η σκληρή αυτή πολιτική είχε και θετικά αποτελέσματα. Εξυγιάνθηκε το τραπεζικό σύστημα και κυρίως η Εθνική Τράπεζα. Η δημοσιονομική πειθαρχία, η εξάλειψη (για ένα διάστημα…) του κομματισμού στη δημόσια διοίκηση «δίδαξαν» στο κράτος και την ηγεσία του να λειτουργούν στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις και σε υπαρκτά έσοδα. Δεν είχε καταστραφεί η δυνατότητα της οικονομίας να έχει παραγωγική δραστηριότητα. Ισως μάλιστα στα σκληρά μέτρα του Διεθνούς Ελέγχου στηρίχθηκε η ανάπτυξη που ακολούθησε την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και το μεγάλωμα της χώρας.

(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 08/03/2014) 

Πηγή : energia.gr