Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Το φιάσκο των συνομιλιών στο Eurogroup, για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ήταν απολύτως αναμενόμενο, για οποιονδήποτε παρακολουθεί με στοιχειώδη προσοχή τα σχετικά διαμειβόμενα. Εκτός από τα μισόλογα, τα ευχολόγια, τις αμηχανίες, την άρνηση θετικών απαντήσεων, από την ηγεσία της Ευρωζώνης, υπήρχε και η σαφέστατη τοποθέτηση του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας (ορθότερα της ΕΕ), του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, o οποίος απέκλεισε, ευθαρσώς και εκ των προτέρων, τη διατήρηση φρούδων ελπίδων. Υπήρχε, όμως, ακόμη και κυρίως η παγιωμένη άρνηση, από την πλευρά της ΕΕ, να ικανοποιήσει το μακρόχρονο αίτημα του ΔΝΤ, για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, παρότι αυτό αποτελούσε προϋπόθεση παραμονής του στο κουαρτέτο, και παρότι αυτή η παραμονή του αποτελεί διακαή επιθυμία της Γερμανίας.