(Αναδημοσίευση άρθρου)
"Παρδαλές επαναστάσεις", όπως αυτές που γίνονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, συμβαδίζουν με τις πολιτικές του παγκοσμιοιποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που θέλει να εξοντώσει εν τη γεννέσει του την ανάπτυξη του Islamic Banking (δάνεια με χαμηλά επιτόκια)
"Παρδαλές επαναστάσεις", όπως αυτές που γίνονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, συμβαδίζουν με τις πολιτικές του παγκοσμιοιποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που θέλει να εξοντώσει εν τη γεννέσει του την ανάπτυξη του Islamic Banking (δάνεια με χαμηλά επιτόκια)
Οι ισλαμικές τράπεζες (με το Islamic Banking) έχουν ήδη "φάει" ένα μέρος απο τα κέρδη των συμβατικών τραπεζών στη Μέση Ανατολή: Επειδή δεν χρεώνουν τόκους (σύμφωνα με τον νόμο της Σαρίας), αυξάνονται και πληθύνονται πολύ γρήγορα, και (στους δύσκολους καιρούς της σημερινης οικονομικής συγκυρίας) είναι πιο σταθερές από τις δυτικές τράπεζες.
Οι New York Times αναφέρουν σ' ένα άρθρο με τον τίτλο «οι ισλαμικές τράπεζες, που αυξάνονται μέσα στον πλούτο του πετρελαίου, πλησιάζουν και τους μη-μουσουλμάνους» (22 Νοέμβρη 2007): «Η αύξηση των πετρελαϊκών πλουτοπαραγωγικών πηγών ανηψώνει το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα - το οποίο τηρεί τους νόμους του Κορανίου και απαγορεύει την επιβολή τόκων - μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. . . . Εκτός από ισλαμικά δάνεια, υπάρχουν και ισλαμικά ομόλογα, ισλαμικές πιστωτικές κάρτες ... Στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα οι χρηματοδότες αναλαμβάνουν υψηλά ρίσκα, ενώ οι δανειολήπτες θεωρούνται σαν καταθέτες και αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν μέτοχοι, που πρέπει να κερδίσουν ένα μέρος των κερδών. ...
Κι ενώ οι μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες βρίσκονται στις πλούσιες χώρες του Κόλπου, οι πιο ελκυστικές αγορές είναι στην Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική (η υπογράμμιση του αθρογράφου) και οι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι .... "
Φωτο : Οι διαδηλωτές με το Bahrain Financial Harbor, ένα κέντρο ισλαμικής τραπεζικής (φωτογραφία Ulf Mar)
Ο περισσότερος κόσμος προτιμά το συμβατικό τραπεζικό πρότυπο. Δεν τον πειράζει, ότι πληρώνει μέχρι και 20% τόκους για τα δάνεια και τις μικρές πιστώσεις (πιστωτικές κάρτες). Δεν θέλει να μοιραστεί με την τράπεζα τα κέρδη των τραπεζών: θέλει να βλέπει τις τράπεζές του να μεγαλώνουν και να μεγαλώνουν και να γίνονται όλο και ισχυρότερες για να μπορούν να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές.
Δεν τον πειράζει η καταβολή φόρου εισοδήματος για τη διάσωση τραπεζών-τεράτων (που είναι too big to fail) για τα επισφαλη παιχνίδια τους (το TARP στις ΗΠΑ) [και επειδή αυτό το bail out προστίθεται στο χρέος της κυβέρνησης, δεν τον πειράζει να πληρώνει τόκους για την διάσωση της FED, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (οι πολιτικές της οποίας δημιούργησαν την κρίση)]. Δεν τον πειράζει, να βλέπει να πεθαίνουν παιδιά στην Αφρική, λόγω της τοκογλυφίας που επικρατεί στον Τρίτο Κόσμο (χώρες που δεν μπορούν να πληρώσουν, βουτάν ακόμη περισσότερο στα χρέη αντι να κηρύξουν πτώχευση).
Με την υποστήριξη των κυβερνήσεών του, το ισλαμικό χρηματοδοτικό σύστημα, το Islamic Banking, είναι ο πιο ανεπτυγμένος τομέας στην περιοχή της ΜΕΝΑ (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), με τεράστιες επιχειρηματικές ευκαιρίες στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς πολλών χωρών. Τα καθεστώτα στις χώρες της Μέσης Ανατολής απειλούν να εκτροχιάσουν τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και να ανατρέψουν το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα, επειδή το Ισλάμ δημιουργεί ένα ελκυστικότερο εναλλακτικό μοντέλο απο τον συμβατικό τραπεζικό τομέα. Μπροστά στον κίνδυνο ενός πισογυρίσματος μετά την “Battle in Seattle” («Μάχη του Σιάτλ»), οι ιθύνοντες της παγκοσμιοποίησης, κουκουλομένοι με τον μανδύα της Δημοκρατίας, έχουν βάλει το θέμα στην ημερήσια διάταξή τους. Οι συμβατικοι τραπεζίτες της Δύσεως βλέπουν την αλλαγή των καθεστώτων στη Μέση Ανατολή ως μια επιτακτική ανάγκη για να συναγωνιστούνμ με επιτυχία το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα (Henry, Clement Moore, PhD. and Robert Springborg. Globalization and the politics of development in the Middle East, Cambridge University Press, 2001, 2nd edition 2010).
Στο "Islamic Finance Outlook 2010" της, η Standard and Poors λέει, "Ο ανταγωνισμός αυξάνεται, με το ισλαμικό παράθυρο των συμβατικών τραπεζών οι κανονικές τράπεζες αμφισβητούνται πλήρως απο τις ενεργοποιηθείσες Ισλαμικές Τράπεζες: Απο πρωτοποριακές ισλαμικές τράπεζες, που έχουν καταφέρει να αποκτήσουν το σχεδόν μονοπώλιο στις εγχώριες εξειδικευμένες αγορές τους, και με τις οποίες βρισκόμαστε σήμερα σε έναν έντονο ανταγωνισμό. Το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης μας συρρικνώνεται στις εγχώριες αγορές τους και καταλαβαίνουμε, ότι τώρα εξετάζουν μια στρατηγική της επιχειρήσιακής ή και γεωγραφικης διαφοροποίησης τους. Συμβατικές τράπεζες, που εισέρχονται στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα, αντιμετωπίζουν σήμερα την μεγαλύτερη ανταγωνιστική απειλή απο τις εδραιωθείσες ισλαμικές τράπεζες. ... "
Στα τέλη του 2008 η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, ανακοίνωσε την πρόθεσή της Γαλλίας να κάνει το Παρίσι την «πρωτεύουσα του ισλαμικού χρηματοδοτικού συστήματος» και είπε, ότι αρκετές ισλαμικές τράπεζες θα ανοίξουν το 2009 υποκαταστήματα στη γαλλική πρωτεύουσα. Γαλλικές πηγές εκτιμούν τον τομέα αυτό της χρηματοπιστωτικής αγοράς τουλαχιστον στα 500 έως 600 δισεκατομμύρια δολλάρια, με δυνατότητα αύξησης κατά περίπου 11 τοις εκατό το χρόνο.
Ο John Sandwick, διευθύνων σύμβουλος της ελβετικής εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων Encore Management, χαρακτηρίζει το άνοιγμα πολλών Ελβετικών Ισλαμικών Τραπεζών σαν «τον αγώνα για τον έλεγχο του πλούσιου βραβείου: το οποίο σήμερα είναι ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, αλλά στο μέλλον θα είναι τρισεκατομμύρια δολλάρια ισλαμικού πλούτου".
Αναφερόμενο σε υλικά από το Wikileaks, ο "The Telegraph" (Islamic Finance Key To Ensuring London As Top Financial Center) (Ισλαμικό Οικονομικό κλειδί για την διαφύλαξη του Λονδίνου ως Top Financial Center), ανέφερε, ότι ο Robert Tuttle, τότε πρέσβης των ΗΠΑ στο Δικαστήριο Court of St. James του Λονδίνου, είχε αναφέρει "Σε περίπτωση που τεθεί το Λονδίνο με επιτυχία ως το ηγετικό ισλαμικό χρηματοδοτικό κέντρο, θα μπορούσε να έχει ένα μεγαλύτερο πλεονέκτημα απο την Νέα Υόρκη όταν ανακάμψει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. . . . Προοπτικές για ανάπτυξη από την πρόγνωση της Standard & Poor πρόγνωση [βλ. ανωτέρω], αξιολογούν την [Ισλαμική Οικονομική] βιομηχανία σε έως και 4 τρισεκατομμύρια δολλάρια περιουσιακά στοιχεία. Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τα στοιχεία ανόδου της ακόμη υψηλότερα, δεδομένου ότι οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 20 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Προς το παρόν μόνο το 1 τοις εκατό των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων υπάγονται στο πλαίσιο χρηματοδότησης απο τον ισλαμικό νόμο".
Το Ισλαμικό τραπεζικό σύστημα (Islamic Banking) δεν έχει ακόμη εδραιωθεί στη Βόρεια Αφρική (εκτός απο το Σουδάν) και την Αίγυπτο, όπου οι μεγάλοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί αποτελούν μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση για τις ισλαμικές τράπεζες σ' αυτές τις αναδυόμενες οικονομίες.
"Ωστόσο, παρά την τρέχουσα κατάσταση, το δυναμικό για τις ισλαμικές τράπεζες στην Αίγυπτο είναι τεράστιο", δηλώνει το Executive Magazine (Feb 8 2011), ".. Είναι σαφές, ότι οι ισλαμικές τράπεζες στις χώρες του Κόλπου προεξοφλούν ήδη την ημέρα, που οι εγχώριες αγορές τους θα είναι κορεσμένες. Και φαίνεται, ότι η Αίγυπτος θα είναι στην επόμενη πρώτη γραμμή στην ανάπτυξη περιφερειακών ισλαμικών τραπεζών και στον χρηματοοικονομικό τομέα".
«Οι αφρικανικές χώρες όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Λιβύη, το Μαρόκο, η Τυνησία και το Σουδάν είναι ώριμες για μελλοντικές ασκήσεις sukuk (για την έκδοση ισλαμικών ομολόγων),« [International Finance Review (Reuters), 2008]
Οι επαναστάσεις των Rothschild / ΗΠΑ στην περιοχή
(Το τμήμα αυτό είχε δημοσιευθεί σε προηγούμενο post. Αν το έχετε ήδη διαβάσει, στνεχείστε με τον παρακάτω πίνακα, ο οποίος αναλύει το προφίλ των τραπεζών και τις δρασεις των ακτιβιστών σε κάθε χώρα)
Ο "The Guardian" ανέφερε (26 Νοέμβρη 2004), ότι όσες επακολούθησαν ήσαν οργανωτικά «άμεσα συνδεδεμένες» με τις παρδαλές επααναστάσεις: Με το Open Society Institute του George Soros, το National Endowment for Democracy (NED), το Τhe International Republican Institute και το Freedom House. Ακόμη και η "Washington Post" και οι "New York Times" ανέφεραν, ότι σε ορισμένα απο αυτά τα Events υπήρχε μια σημαντική συμμετοχή της Δύσης. Η δικτύωση αυτής της στρατηγικής περιγράφεται στη μελέτη του Carnegie Endowment for International "Fact-Sheet: U.S. Actors Promoting Democracy In The Middle East". Η φύση των προγραμμάτων περιγράφεται παρακάτω:
Φωτο: ο δισεκατομμυριούχος George Soros και η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδοτούν την εκπαίδευση ακτιβιστών στη Βόρεια Αφρική
Κατά την περίοδο 2007-08, το Freedom House [που χρηματοδοτείται από τον Σόρος και την Middle Eastern Partnership Initiative (MEPI)] ξεκίνησε το ακόλουθο πρόγραμμα: Το “New Generation of Advocates ("Νέα Γενιά Υποστηρικτών"), ένα πρόγραμα, χρηματοδοτούμενο απο την ΜΕΡΙ, που υποστηρίζει νέους ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών, που εργάζονται για την ειρηνική πολιτική αλλαγή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, μια εκστρατεία στην Τυνησία, της οποίας ηγούνταν οι "Δικηγόροι κατά της διαφθοράς" (απο την ιστοσελίδα του Freedom House). Η ομάδα των "δημοσιογράφων, δικηγόρων, καθώς και άλλων ακτιβιστών που υποστηρίζουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις" είχε σε ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον επ' ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 10. Δεκεμβρίου 2008, μια συνάντηση με την τότε υπουργό Εξωτερικών, Condoleezza Rice. Τον Μάιο του 2009, η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton, συναντήθηκε με την ομάδα των ακτιβιστών / αντιφρονούντων. Το Freedom House αναφέρει στην ιστοσελίδα του, ότι η ομάδα επισκέφθηκε "κυβερνητικούς αξιωματούχους των ΗΠΑ, μέλη του Κογκρέσου, των Μέσων Ενημέρωσης καυώς και think tanks. . . Μετά την επιστροφή τους στην Αίγυπτο, οι υπότροφοι αυτοί έλαβαν κάποιες μικρές επιχορηγήσεις για την εφαρμογή καινοτόμων πρωτοβουλιών, όπως η στήριξη πολιτικών μεταρρυθμίσεων μέσω του Facebook και μηνυμάτων SMS" (Η υπογράμμιση δική μου).
Το 2010 το "Open Society Institute" του Σόρος χρηματοδότησε μια επιχορήγηση με το όνομα "Can It Tweet its way to Democracy? The promise of Participatory Media in Africa" ("Μπορεί αυτό να τιτιβίσει την πορεία προς τη δημοκρατία; Η υπόσχεση των Συμμετοχικών Μέσων στην Αφρική", που περιγράφονται στην ιστοσελίδα του OSI, με επίκεντρο την Αιθιοπία και την Αίγυπτο.
Φωτο: Αιγύπτιοι διαδηλωτές με την γροθιά των διαδηλωτών του Otpor που χρηματοδοτήθηκε αρχικά από τον Soros στη Γιουγκοσλαβία
Το Facebook και το Twitter ήσαν τα κύρια μέσα, με τα οποία οργανώθηκε η επανάσταση στην Αίγυπτο: "Ακτιβιστές από το κίνημα Kifaya (αρκετά) στην Αίγυπτο - έναν συνασπισμό αντιπάλων της κυβέρνησης - και του Κινήματος Νεολαίας 6. Απριλίου οργάνωσαν τις διαδηλώσεις μέσω Facebook και Twitter. . . . "(Voice of America).
Στο "Foreign Policy Journal" ο Dr. D.K. Bolton γράφει (19. Ιανουαρίου 2011): "Το NED [National Endowment for Democracy] και ο Soros που λειτουργούν συνδυασμένα, στοχεύουν τα ίδια καθεστώτα και χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους. . . . Τουλάχιστον δέκα από τους είκοσι δύο διευθυντές της NED είναι μέλη του πλουτοκρατικών think tank "Council on Foreign Relations (Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων). . . " (Το Συμβούλιο των Εξωτερικών Σχέσεων είναι η αμερικανική αδελφή του ινστιτούτου του Rothschild "Royal Institute of International Affairs" (Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων της Βρετανίας: και τα δύο είναι όργανα του πλουτοκρατικού ελέγχου που κρύβεται απο το κοινό).
Η NED χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και απο ιδιωτικά συμφέροντα (συμπεριλαμβανομένου του George Soros). Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από την ιστοσελίδα της NED για μερικά projects το 2009:
"Al-Jahedh Forum for Free Thought (Φόρουμ για Ελεύθερη Σκέψη) 131.000 δολλάρια. Για να ενισχύσει την ικανότητα και την δυνατότητα και να οικοδόμήσει μια δημοκρατική κουλτούρα σε νέους ακτιβιστές της Τυνησίας".
"Mohamed Ali Center for Research, Studies and Training (Κέντρο Μοχάμεντ Άλιγια Έρευνα, Μελέτες και Εκπαίδευση) 33.500 δολλάρια. Για την επαίδευση μιας βασικής ομάδας νέων ακτιβιστών σε θέματα ηγεσίας και οργανωτικών δεξιοτήτων για την ενθάρρυνση της συμμετοχής τους στο δημόσιο βίο της Τυνησίας. [MACRST] Θα πραγματοποιήσει ένα πρόγραμμα μιας τετραήμερης εντατικής εκπαίδευσης για έναν πυρήνα εκπαιδευτών αποτελούμενο απο 10 νέους Τυνησίους επι ατομικών δικαιωμάτων και οργανωτικών δεξιοτήτων. Μια ομάδα 50 αρρ΄ενων και θηλέων ακτιβιστών ηλικίας 20 έως 40 ετών για την ηγεσία και την λήψη αποφάσεων. Εξάσκηση εκπαιδευμένων ακτιβιστών με 50 επιτόπιες επισκέψεις στις αντίστοιχες οργανώσεις τους".
Η "Association for the Promotion of Education" (Ένωση για την προώθηση της εκπαίδευσης) 27.000 δολλάρια. Για να ενισχύσει την ικανότητα των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Τυνησίας να προωθούν δημοκρατικές και πολιτικές αξίες στις τάξεις τους".
"Al-Jahedh Forum for Free Thought" (Al-Jahedh Φόρουμ για Ελεύθερη Σκέψη) 57.000 δολλάρια [το 2008] για την εκπαίδευση Τυνησίων ακτιβιστών".
Στην Αίγυπτο οι επιχορηγήσεις της NED το 2009 διπλασιάστηκαν με 33 projects Δημοκρατίας συνολικού ύψους 1,4 εκατομμυρίων δολλαρίων και με στόχο εναλασσόμενο μεταξύ της προώθησης ιδιωτικών δραστηριοτήτων για την κατάρτιση νέων υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την στράτευση και εκαπίδευση νέων ακτιβιστών:
"Egyptian Union of Liberal Youth (EULY)" (Αιγυπτιακή Ένωση Φιλελεύθερης Νεολαίας (EULY) 33.300 δολλάρια. Για να επεκταθεί η χρήση των νέων μέσων επικοινωνίας μεταξύ των ακτιβιστών της νεολαίας για την προώθηση δημοκρατικών ιδεών και αξιών. Η EULY θα εκπαιδεύσει 60 νέους ακτιβιστές στην χρησιμοποίηση του κινηματογράφου για τη διάδοση δημοκρατικών ιδεών και αξιών".
"Andalus Institute for Tolerance and Anti-Violence Studies (AITAS) (Andalus Ινστιτούτο για σπουδές ανοχής και καταπολέμησης της βίας 48.900 δολλάρια. Για την ενίσχυση της νεολαίας στην κατανόηση του αιγυπτιακού κοινοβουλίου και την ενίσχυση περιφερειακών ακτιβιστών στην χρήση των νέων τεχνολογιών ως εργαλείων υπευθυνότητας. Το AITAS θα πραγματοποιήσει μια σειρά εργαστηριακών μαθημάτων για 300 φοιτητές για την ευαισθητοποίηση τους σε θέματα λειτουργίας του Κοινοβουλίου και για την συμμετοχή τους ως παρατηρητές κοινοβουλευτικών επιτροπών. Το AITAS θα φιλοξενήσει επίσης για 8 μήνες νέους ακτιβιστές από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους ως παρατηρητές χρησιμοποίώντας νέες τεχνολογίες βασισμένων στον ιστοχώρο".
"Egyptian Democracy Institute (EDI)" (Αιγυπτιακή Ινστιτούτο Δημοκρατίας) 48.900 δολλάρια. Για την προώθηση της υπευθυνότητας και της διαφάνειας στη Βουλή μέσω συμμετοχής του κοινού και για την οικοδόμηση νομοθετικών ικανοτήτων. Το EDI θα εκδίδει τριμηνιαίες εκθέσεις παρακολούθησης και θα διοργανώνει σεμινάρια στα οποία θα συζητούνται οι επιδόσεις του Κοινοβουλίου και θα προτείνει συστάσεις σχετικές με τη νομοθεσία που προτείνει το Κοινοβούλιο. Το EDI θα παρακολουθεί, θα συλλέγει και θα πιστοποιεί έγγραφα σχετικά με την διαφθορά στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια".
"Lawyers Union for Democratic and Legal Studies (LUDLS)" (Συνήγοροι της Ένωσης για δημοκρατικές και νόμιμες Σπουδες). 20.000 δολλάρια. Για να υποστηρίξει την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, ενισχύοντας την δυνατότητα νέων ακτιβιστών να εκφρασθούν και να οργανωθούν ειρηνικά μέσα στα όρια του νόμου. Η LUDLS θα εκπαιδεύσει 250 νέους ακτιβιστές σε θέματα ειρηνικών συγκεντρώσεων και επίλυσης διαφορών".
"Youth Forum" (Φόρουμ Νεολαίας). 19.000 δολλάρια. για την επέκταση και διατήρηση του δικτύου νέων ακτιβιστών στις αιγυπτιακές πανεπιστημιουπόλεις και για την ενθάρρυνση της συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές των φοιτητικών συνδικαλιστικών οργάνων και για δραστηριότητες πολιτών στις πανεπιστημιουπόλεις"
Ο George Soros είναι ένας πλούσιος, ένας δισεκατομμυριούχος globalist. Ο επι πολλά χρόνια εμπορικός του εταίρος ήταν τον τελευταίο καιρό ο James Goldsmith, ένας βρετανός τραπεζίτης και ξάδελφος των Rothschilds. Ο παππούς του James, Adolphe Goldschmidt, ήρθε στο Λονδίνο σαν ένας πολυεκατομμυριούχος το 1895 και άλλαξε το όνομα της οικογένειας από το γερμανικό Goldschmidt στο αγγλικό Goldsmith. Οι Goldschmidts, όπως και οι γείτονες και συγγενείς τους Rothschilds, ήταν από τον 16ο αιώνα πάμπλουτοι εμπορικοί τραπεζίτες στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας (Wikipedia).
Αυτές οι επαναστάσεις γίνονται με το πρόσχημα της ασκήσεως Δημοκρατίας και εκθρονισμού αυταρχικών δεσποτών, αλλά ο πραγματικός τους στόχος είναι αρχικά η δημιουργία χάους και ενός κενού εξουσίας, για το οποίο προσφέρουν αμέσως την λύση: Την εγκατάσταση μιας μαριονέτας, που θα υπακούει στις οικονομικές προσταγές των Rothschilds. Οι πολίτες αποκτούν πολιτικές ελευθερίες, γίνονται όμως οικονομικά δουλοπάροικοι.
Αυτές οι επαναστάσεις συντονίζονται κατά πάσα πιθανότητα στα υψηλότερα επίπεδα από την "International Crisis Group" (Ομάδα Διεθνών Κρίσεων). Ο Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι προωθείται ήδη ως ο νέος ηγέτης για την Αίγυπτο. Ο Ελ Μπαραντέι ανήκει στην Διεθνή Ομάδα Κρίσεως. Ένα άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου αυτής της ομάδας είναι ο Zbigniew Brzezinski (ένα άλλο επιφανές στέλεχος των Rothschilds). Ο George Soros βρίσκεται επίσης στην εκτελεστική επιτροπή.
Πίνακας I: Ανάλυση ανά (ισλαμική) χώρα των χρηματοδοτήσεων και της εκπαίδευσης ακτιβιστών (Για τα ακριβή αριθμητικά στοιχεία του πίνακα συν πηγές πετρελαίου καθώς και τις πηγές δείτε τη σελίδα για το θέμα στο μενού δεξιά)
Σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο καθένας μας, οι οικονομίες του κόσμου ελέγχονται από ιδιωτικές "κεντρικές τράπεζες", μεταμφιεσμένες σε ομοσπονδιακές κυβερνητικές τράπεζες σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου [Το αμερικανικό Court of Appeals, Ninth Circuit έκρινε, ότι η Federal Reserve (η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ) έγινε ιδιωτική, στο 680 F.2d 1239, LEWIS v. UNITED STATES of America, No. 80-5905].
Ο Jacob Rothschild, υψηλόβαθμο μέλος του βρετανικού κλάδου της δυναστείας των Rothschilds
Αν και οι μέτοχοι των κεντρικών τραπεζών είναι σαν επτασφράγιστα μυστικά, το House of Representatives των ΗΠΑ διαπίστωσε το 1976, ότι οι μέτοχοι της Federal Reserve (της Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) ήταν η σούπερ-ελίτ εγχώριων και διεθνών τραπεζιτών Αν και οι μέτοχοι των κεντρικών τραπεζών είναι σαν επτασφράγιστα μυστικά, το House of Representatives των ΗΠΑ διαπίστωσε το 1976, ότι οι μέτοχοι της Federal Reserve (της Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) ήταν η σούπερ-ελίτ εγχώριων και διεθνών τραπεζιτών (Federal Reserve Directors: A Study of Corporate and Banking Influence, Committee on Banking, Currency and Housing, House of Representatives, 1976, Appendix, Charts 1-5). Ένας συγγραφέας, ο Eustice Mullins, εντόπισε την κυριότητα των εν λόγω τραπεζών πίσω απο τους Rothschilds - να έχουν τον έλεγχο των συμμετοχών Federal Reserve (Secrets of the Federal Reserve 1983).
Με εξαιρετικά μικρή κυβερνητική παρέμβαση, οι οικονομίες όλων σχεδόν των χωρών του κόσμου ελέγχονται αυστηρά από ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες (και το εργαλείο τους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), που κι' αυτό όμως τελικά οδηγείται απο το καρτέλ των Rothschilds. Οι κεντρικοί τραπεζίτες της περιοχής MENA διαμαρτύρονται για την ελάχιστη "ανεξαρτησία" που έχουν από τη θέληση αυτών των δικτατόρων και κυβερνήσεων.
Μερικές χώρες χωρίς κεντρικές τράπεζες (που λειτουργούν ιδιωτικά και αυτόνομα από την κυβέρνηση) έχουν ονόματα όπως Κεντρική Τράπεζα του Ιράν ή Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης και περιλαμβάνονται στους καταλόγους των κεντρικών τραπεζών, αλλά είναι εξ ολοκλήρου κρατικές ή υπο κρατικό έλεγχο. Χώρες χωρίς ιδιωτικές ή κρατικά ελεγχόμενες κεντρικές τράπεζες είναι: το Ιράν, η Συρία, η Λιβύη, η Βόρεια Κορέα και η Κούβα. Το Ιράκ μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ το 2004 δεν είχε κεντρική τράπεζα , το Αφγανιστάν μεχρι την εισβολή των ΗΠΑ το 2002 δεν είχε κεντρική τράπεζα, ούτε και η Γιουγκοσλαβία είχε μια κεντρική τράπεζα ελεγχόμενη απο την κυβέρνηση. Η κεντρική τράπεζα του Σουδάν μπορεί να είναι ιδιωτική, αλλά διαχειρίζεται πλήρως από την κυβέρνηση, η οποία αποδέχθηκε το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα πριν απο δεκαετίες (Σύμφωνα με μια μελέτη του ΔΝΤ, η πολιτική αυτονομία της τράπεζας του Σουδάν είναι μηδεν από τα οκτώ).
Χώρες που από τις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αποκαλούνταν ως "κράτη-παρίες» ήταν το Ιράν, η Συρία, η Λιβύη, η Βόρεια Κορέα, η Κούβα, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Γιουγκοσλαβία και το Σουδάν.
Πίνακας 2: Υπάρχει μια σχέση μεταξύ της έλλειψης ελέγχου της οικονομίας ενός έθνους απο διεθνείς ελίτ και της οικονομικής, πολιτικής ή στρατιωτικής επιθετικότητας των ΗΠΑ;
Στο ήμισυ των χωρών στην πρώτη στήλη [του ανωτέρω πίνακα Ι (όχι ιδιωτικά ελεγχόμενη κεντρική τράπεζα)] έχουν εισβάλει οι δυνάμεις των ΗΠΑ και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες έχουν δεχθεί απειλές. Από τις χώρες της ΜΕΝΑ:
1) το Ιράκ υποβλήθηκε σε εξοντωτικές κυρώσεις και στη συνέχεια δέχθηκε μια βάναυση εισβολή. Το 2002 εξαναγκάσθηκε σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις (μια ιδιωτική κεντρική τράπεζα).
2) το Ιράν εξακολουθεί να υποφέρει από τις κυρώσεις. Οι πολίτες του δέχονται πολύ υψηλά ποσά απο τους υπέρμαχους της δημοκρατίας ακτιβιστές, που εκπαιδεύονται από την USAID, την NED και τον SOROS και το 2009 έγινε μια απόπειρα επανάστασης μετά τις εκλογές και είχαν διαμαρτυρίες τους τελευταίους μήνες.
3) Εκτός από μια κυβερνητικά διαχειριζόμενη κεντρική τράπεζα, το Σουδάν έχει επίσης πολλές ισλαμικές τράπεζες. Οι ακτιβιστές του έχουν λάβει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης και έχει δει διαδηλώσεις το 2011.
4) Η Συρία έλαβε μέτρια επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και είχε πρόσφατα διαδηλώσεις.
Οι χώρες που είναι οικονομικά κέντρα ισλαμικής χρηματοδότησης (στήλη 2 του Πίνακα Ι) αποτελούν επίσης στόχους:
1) Η Τυνησία, η οποία πρόσφατα άνοιξε στην Τύνιδα ένα οικονομικό λιμάνι και φιλοδοξεί να καταστεί το ναυτιλιακό κέντρο της Βόρειας Αφρικής, έλαβε μέτρια επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν έπιασαν τον δικτάτορα στον ύπνο και ανέτρεψαν το καθεστώς του Μπεν Αλί.
2) Το Μπαχρέιν ίδρυσε δύο mega-centers, το Bahrain Financial Harbor και το Gulf Finance House. Το Μπαχρέιν έλαβε υψηλά επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και γνώρισε συνεχείς διαμαρτυρίες για πολλές εβδομάδες.
3) Το Ιράν υιοθέτησε νωρίς το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα και δεν επιτρέπει τράπεζες δυτικού τύπου που επιβάλουν τόκους. Επτά από τις δέκα μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες στον κόσμο βρίσκονται στο Ιράν.
Εάν μια χώρα έχει ένα «Χ» στις στήλες 3 ή 4 (στον πίνακα Ι), η ισλαμική χρηματοδότηση έχει ένα μικρό μερίδιο στην αγορά της, άρα δεν αντιπροσωπεύει μια κερδοφόρα επιχειρηματική ευκαιρία (εφόσον η χώρα δεν έχει ένα μικρό πληθυσμό). Η Αίγυπτος θα είναι το πρώτο παράδειγμα μιας τελείως ανεκμετάλλευτης αγοράς για τις ισλαμικές τραπεζικές εργασίες: με έναν πληθυσμό 80 εκατομμυρίων περίπου, έχει μόνο 3 ισλαμικές τράπεζες με ποσοστό διείσδυσης στην αγορά μόλις το 7%. Άλλες χώρες που αντιπροσωπεύουν μια επιχειρηματική ευκαιρία (χαμηλό μερίδιο αγοράς, με σημαντικό μέγεθος πληθυσμού) είναι η Τυνησία, η Ιορδανία, η Συρία, η Τουρκία, η Υεμένη, η Αλγερία, η Λιβύη, το Μαρόκο, το Ιράκ και η Τυνησία.
Όλες αυτές οι χώρες είναι εν δυνάμει στο παιχνίδι (τα έθνη που αναφέρονται στο κείμενο παραπάνω), με βάση τα στοιχεία αυτά (δεν περιλαμβάνονται το MEPI και το OSI, για τα οποία δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία) της χρηματοδότησης κατάρτισης ακτιβιστών:
1) Χαμηλή χρηματοδότηση ακτιβιστων σημαίνει διαδηλωτές με μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας, στη Λιβύη, την Αλγερία και την Τουρκία.
2) Υψηλή χρηματοδότηση ακτιβίστών σημαίνει μεγαλύτερες ευκαιρίες για πετυχημένη επανάσταση, Αίγυπτος, Ιράν και Ιορδανία.
Η USAID, το NED και ο Τζορτζ Σόρος έχουν ρίξει εκατομμύρια δολάρια στην κατάρτιση εκπαιδευτών δημοκρατίας στην ΜΕΝΑ, δικηγόρων, δημοσιογράφων και νεαρών ακτιβιστών. Το 2009 οι προσπάθειες τους υπερδιπλασιάστηκαν. Οι διεθνείς τραπεζίτες βρίσκονται σε ανταγωνισμό με το ισλαμικό χρηματοδοτικό σύστημα στη Μέση Ανατολή έχοντας στρέψει την προσοχή τους στις μεγάλες και ανεκμετάλλευτες αγορές της περιοχής ΜΕΝΑ. Αν απαλλαγούν από τους αυταρχικές ηγέτες της, θα είναι σε θέση να ελέγξουν τις χώρες της ΜΕΝΑ και τις ισλαμικές τράπεζες τους, βάζοντας στη θέση τους τις δικές τους ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες - δυσφημίζοντας την ισλαμική χρηματοδότηση σαν συμπληρωματικό μοντέλο για τοκογλυφία.
Οι banksters της παγκοσμιοποίησης θέλουν τους μουσουλμάνους να δανείζονται από τις τράπεζές τους και να καταβάλουν τα επιτόκια που θα αποφασίζει η κεντρική τράπεζα: δεν θέλουν να δανείζονται από τις ισλαμικές τράπεζες και να μην καταβάλουν τόκους. Το καρτέλ των τραπεζων της παγκοσμιοποίησης θέλουν μουσουλμάνους να αλλάξουν απο την σημερινή πολιτική καταπίεση τους στα χέρια βάναυσων δικτατόρων με ένα μέλλον οικονομικής δουλοπαροικίας υπο τον φεουδάρχη λορδο Rothschild.
Μια τρίτη επιλογή για τις καινουργιες νέες δημοκρατίες της περιοχής ΜΕΝΑ είναι, να μην αφεθούν να κουμαντάρονται από γέρους σε δυτικά κοστούμια Θα πρέπει να αποφασίσουν να εκλέξουν κυβερνήσεις, που δεν προέρχονται από τη δύναμη του παγκοσμιοποίημένου χρήματος. Θα πρέπει να κρατικοποιήσουν τις κεντρικές τους τράπεζες και να υιοθετήσουν μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, που θα εξασφαλίζει ίσους όρους ανταγωνισμού ανάμεσα στην ισλαμική Οικονομία και τις δυτικού τύπου τράπεζες.
Πηγή : www.puppet99.com
Αναδημοσίευση απο το PwP Exclusive ©March 9 2011
Τίτλος πρωτοτύπου: "Rothschilds/U.S. Fund Revolutions in Mideast and North Africa To Kill Islamic Banks and State-Run Central Banks"
Μετάφραση απο τα αγγλικά: Εμμανουήλ Σαρίδης
Σημέιωση Ε.Σ.: Το site αυτό είναι αντι-πλουτοκρατικό και όχι αντισημιτικό. Στενόμυαλοι προσδιορισμοί δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
«Παρδαλές επαναστάσεις»: Η νέα μέθοδος πραξικοπημάτων της Ουάσιγκτον
Η Γεωργία (2003) και η Ουκρανία (2004, 2013) είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα «παρδαλών επαναστάσεων». Ως παρδαλές επαναστάσεις ορίζονται οι μειοψηφικές λαϊκές εξεγέρσεις που καθοδηγούνται από ΜΚΟ, μυστικές υπηρεσίες και σιωνιστικά ΜΜΕ και έχουν ως σκοπό την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας με την ταυτόχρονη απομάκρυνση μιας νόμιμης κυβέρνησης. Η νέα πραξικοπηματική κυβέρνηση αποτελείται από έμπιστους υπαλλήλους του σιωνιστικού κατεστημένου της Ουάσιγκτον και εξυπηρετεί τα σχέδια της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το διπολικό σύστημα ΗΠΑ-ΕΣΣΔ προσπάθησε συστηματικά να αποφύγει μια στρατιωτική σύγκρουση, εφαρμόζοντας πιστά τις συμφωνίες περί ζωνών επιρροής (Γιάλτα). Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης οι ΗΠΑ εφαρμόζοντας το δόγμα Brzezinski αποφάσισαν την διεύρυνση-επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Μεταξύ των στόχων της επέκτασης ήταν και είναι η Γεωργία και η Ουκρανία.
Στην Νότια Οσσετία τον Αύγουστο του 2008 για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο του Αφγανιστάν Ρώσοι στρατιώτες και άμαχοι έχασαν την ζωή τους στο πεδίο της μάχης με την συμβολή-συμμετοχή των ΗΠΑ. Η αμερικανική εμπλοκή σε αυτή την περίσταση ήταν προφανής. Σε αντίθεση με το Αφγανιστάν, όπου Ρώσοι (Σοβιετικοί) στρατιώτες πολεμούσαν με τους ρακένδυτους Μουτζαχεντίν που είχαν εξοπλίσει οι ΗΠΑ, στην Νότια Οσσετία οι στρατιώτες της Γεωργίας πολεμούσαν με αμερικανικές στολές τελευταίας ραφής που μόλις είχαν εισαχθεί και στον αμερικανικό στρατό. Στην ουσία ο πόλεμος στην Νότια Οσσετία μεταξύ Γεωργιανών και Ρώσων ήταν ένας πόλεμος δια «αντιπροσώπων». Ο στρατός της Γεωργίας υπό τις εντολές του πρωθυπουργού Μιχάηλ Σαακασβίλι, που είχε αναλάβει την εξουσία μετά την παρδαλή επανάσταση του 2003, πολεμώντας ως αντιπρόσωπος των ΗΠΑ και για τα συμφέροντα των Σιωνιστών τελικά έχασε όλες τις μάχες και αναγκάστηκε να παραδώσει την Νότιο Οσσετία.
Ο τότε πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι, ο οποίος ως θεματοφύλακας-αντιπρόσωπος της Ουάσιγκτον αποφάσισε την στρατιωτική εμπλοκή εναντίον της Ρωσίας στην Νότια Οσσετία, είχε έναν επιστήθιο φίλο και υποστηρικτή, τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουστσένκο ο οποίος επίσης ήταν καρπός μιας παρδαλής επανάστασης, αυτής του 2004. Ο Γιουστσένκο μεταξύ των ετών 2004-2008 προμηθεύει την Γεωργία με άρματα μάχης, μαχητικά ελικόπτερα, πυροβόλα και πυρομαχικά ρωσικής τεχνολογίας από τα αποθέματα του ουκρανικού στρατού. Λίγες εβδομάδες μάλιστα πριν ξεκινήσει η επίθεση των Γεωργιανών στην Νότια Οσσετία ο Γιουστσένκο είχε απογυμνώσει μονάδες του ουκρανικού στρατού από τον οπλισμό τους για να βοηθήσει το εγχείρημα των Αμερικανοσιωνιστών στην Οσσετία. Χαρακτηριστικό είναι ότι έστειλε στην Γεωργία σχεδόν όλα τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα BUK-M1 του ουκρανικού οπλοστασίου. Ο Γιουστσένκο πούλησε αυτά τα οπλικά συστήματα στο 1/7 της πραγματικής τους αξίας, κάτι που αποκαλύφθηκε από κοινοβουλευτική έρευνα λίγο πριν οι πραξικοπηματίες Γιατσενούκ και Ποροσένκο της παρδαλής επανάστασης της πλατείας Μαϊντάν (2013) αναλάβουν την εξουσία στο Κίεβο.
Η ανεξαρτησία που απέκτησαν οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 ήταν μια σαφής και μεγάλη νίκη για τις ΗΠΑ. Οι πρώην σοβιετικοί ηγέτες που ανέλαβαν την εξουσία σε αυτές τις ανεξάρτητες πλέον χώρες δεν ήταν όμως όλοι εντολοδόχοι της Ουάσιγκτον. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι ούτε ο Σεβαρνάντζε (Γεωργία), ούτε και ο Κούτσμα (Ουκρανία) είχαν την πρόθεση να επιτεθούν ή να αποσταθεροποιήσουν με ενέργειες τους την Ρωσία. Το έκανε όμως ο Σαακασβίλι που ανέλαβε την εξουσία κατόπιν μιας παρδαλής επανάστασης και το έκαναν οι πραξικοπηματίες του Κιέβου Γιατσενούκ και Ποροσένκο που ανέλαβαν την εξουσία μετά την παρδαλή επανάσταση της πλατείας Μαϊντάν.
Οι «παρδαλές επαναστάσεις» τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βασικό εργαλείο της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, έχουν γίνει εργαλείο πολέμου στο οπλοστάσιο των Σιωνιστών της Ουάσιγκτον. Στις παρδαλές επαναστάσεις όπως προαναφέραμε ρόλο κλειδί παίζουν οι ΜΚΟ, τα σιωνιστικά ΜΜΕ, οι μυστικές υπηρεσίες με τους μισθοφόρους τους από ιδιωτικές εταιρίες τύπου Academi-Blackwater. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα παύσουν ή έπαυσαν να αναμιγνύονται ευθέως με στρατιωτικές επεμβάσεις σε περιοχές που κρίνουν ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντα τους. Μέρος όμως της στρατηγικής και των μεθόδων τους είναι ο έμμεσος και ύπουλος τρόπος επιρροής δια μέσου των παρδαλών εξεγέρσεων.
Προφανώς η Ουάσιγκτον και οι Σιωνιστές εντολείς της έχουν μελετήσει την «Τέχνη του Πολέμου» του Κινέζου Σουν Τζου, ο οποίος συνιστά: «Η ύψιστη τέχνη του πολέμου είναι να διασπάς την αντίσταση του εχθρού χωρίς πόλεμο». Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα από παρδαλές επαναστάσεις και χρησιμοποίησης μισθοφόρων (ιδιωτικές εταιρίες, ισλαμοσυμμορίτες), με την άμεση επέμβαση των αμερικανών στρατιωτών να αποφεύγεται όσο οι πόλεμοι δια αντιπροσώπων οδηγούν στο ποθητό αποτέλεσμα. Εφόσον η άμεση ανάμιξη τακτικού αμερικανικού στρατού αποφεύγεται δεν υπάρχει και ο κίνδυνος απ΄ ευθείας σύγκρουσης των ΗΠΑ με την Ρωσία, την Κίνα ή το Ιράν, παρόλο που όλοι αυτοί οι πόλεμοι δια αντιπροσώπων έχουν τον κοινό στόχο να μειώσουν την επιρροή αυτών των τριών χωρών στην Ευρώπη, την Ασία και Μέση Ανατολή.
Το σχέδιο του Brzezinski, το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, είναι η αποσταθεροποίηση και η διάσπαση των προαναφερομένων χωρών. Για την εκτέλεση αυτού του σχεδίου οι ΗΠΑ είναι ευέλικτες και δεν παραιτούνται αν συναντήσουν δυσκολίες, όπως συμβαίνει με την Ουκρανία, την Συρία και το Ιράκ και όπως θα συμβεί στο άμεσο μέλλον στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Προχωρούν πάντα στο «Plan B» που είναι η διασπορά χάους σε γειτονικά κράτη της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν. Να υπενθυμίσουμε ότι τα τρία αυτά κράτη θεωρούνται σημαντικότατοι γεωστρατηγικοί άξονες για την επιβίωση της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας των Σιωνιστών της Ουάσιγκτον. Στην περίπτωση του Plan B δημιουργούν άκρως αποσταθεροποιητικές «μαύρες τρύπες», οι οποίες παράγουν τεράστια προβλήματα στην Μόσχα, στο Πεκίνο και την Τεχεράνη, ανεξαρτήτως εάν αυτοί οι τρεις μπορούν να επέμβουν στρατιωτικά για να λύσουν το πρόβλημα ή όχι. Η στρατηγική αποσταθεροποίησης όσο το δυνατόν περισσοτέρων κρατών στην ευρασιατική ήπειρο δια μέσου ενός κύματος εθνοτικών, θρησκευτικών και πολιτικών συγκρούσεων στοχεύει σαφέστατα στην διάλυση της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν και την κυριαρχία στην Ευρασία.
Εν κατακλείδι. Οι παρδαλές επαναστάσεις εξυπηρετούν την πρόκληση πραξικοπημάτων που φέρνουν στην εξουσία φιλοαμερικανικές-φιλοδυτικές κυβερνήσεις. Προς τούτο χρησιμοποιούνται κοινωνικά δίκτυα-ιστοσελίδες και ΜΚΟ για να διεισδύσουν στην κοινωνία, να την επηρεάσουν προς όφελος της λεγόμενης Δύσης και να επιφέρουν την πτώση μιας μη αρεστής κυβέρνησης. Επειδή οι δυσαρεστημένες κοινωνίες έχουν την τάση της εύκολης χειραγώγησης, δημιουργείται η εντύπωση ότι οι λαϊκές μάζες διαμαρτύρονται εναντίον μια τυραννικής και παράνομης κυβέρνησης. Σε αυτό το σημείο υπεισέρχονται τα σιωνιστικά ΜΜΕ, τα οποία με την πλαστή ειδησεογραφία και τις ψευδεπίγραφες αναλύσεις τους σπιλώνουν και κακολογούν τις νόμιμες κυβερνήσεις ως καταστολείς των «δημοκρατικών δικαιωμάτων».
Η στρατηγική των «παρδαλών επαναστάσεων» ως νέα μέθοδος πολέμου είναι εξαιρετικά επιτυχής, αφού φέρνει τις νόμιμες κυβερνήσεις σε κατάσταση αμυντικής τακτικής και μπροστά σε άλυτα προβλήματα, εφόσον δεν τίθεται θέμα χρήσης στρατιωτικής ή αστυνομικής καταστολής. Οι «παρδαλές επαναστάσεις» αντικατέστησαν τα παλαιότερα πραξικοπήματα της CIA και έχουν γίνει πλέον η προτιμώμενη μέθοδος των Αμερικανοσιωνιστών για την απομάκρυνση από την εξουσία μη αρεστών κυβερνήσεων.
Γ. Λιναρδής
Πηγή : http://www.xryshaygh.com
Gene Sharp: Από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία, Μέθοδοι Μη Βίαιης Δράσης
1963 Ο Thich Quang Duc, βουδιστής ιερέας στο Νότιο Βιετνάμ, έπαθε εγκαύματα που οδήγησαν σε θάνατο στην διάρκεια της διαμαρτυρίας του εναντίων της κυβέρνησης για τα βασανιστήρια και της πολιτικής κατά των ιερέων. Ο Thich Quang δεν έβγαλε ουτε έναν ήχο, ούτε καν κουνήθηκε ενω ηταν σε καύση για πολλή ώρα.
της Δάφνης Χρονοπούλου
Το μεγαλούτσικο αυτό 'φυλλάδιο' έχει έρθει εδώ και κάποιους μήνες στην επιφάνεια ως βασική επιρροή στις μεθόδους που έφεραν αποτελέσματα στις Αφρικανικές Επαναστάσεις.
Παρότι όμως η επιρροή του κειμένου είναι αναμφισβήτητη όσο κι η επιτυχία όπου εφαρμόστηκε (μαθαίνω από όσους γνωρίζουν) η προέλευσή του είναι κάπως "σκιερή" θα έλεγα, καθώς ο Σαρπ ποτέ δεν έκρυψε πως το έγραψε μετά από παραγγελία φίλου και θαυμαστή του ο οποίος―ναι, εργαζόταν για τη CIA. Σκόπιμη η εμφάνιση αντιτύπων στην Αίγυπτο τρεις μήνες πριν πέσει ο Μουμπάρακ;
Άσχετη η επιρροή που διακρίνουμε σε παγκόσμιες εξεγέρσεις κάθε αιτήματος, από τις αραβικές ως ακόμα και το κίνημα Ουκρανών (νομίζω) γυναικών που γδύνονται δημοσίως γιά να διαμαρτυρηθούν; Εσείς θα κρίνετε.
Εγώ το διάβασα, ιντριγκαρίστηκα όταν είδα την εφαρμογή και ―ποιός άλλος blogger κάνει τέτοια;― παρήγγηλα και πλήρωσα την πρώτη μετάφραση. Όλου του φυλλαδίου. Που αργεί μια και λόγω προτεραιοτήτων δεν έχω χρόνο να επιμεληθώ (Η πολιτική δεν είναι τομέας μου κι η ορολογία θέλει ψάξιμο ενώ, από την άλλη, δε με διευκολύνει που το γράψιμο δεν είναι το φόρτε του Τζην Σαρπ που τα κείμενά του βρίθουν συντακτικών και γλωσσοπλαστικών ιδιαιτεροτήτων).
Σήμερα αναρτώ το ακόλουθο.
Είναι ο πρακτικός οδηγός που ακολουθεί το θεωρητικό κείμενο, μιά σύνοψη ή λίστα δράσης.
Αν ―αν λέω..― έχετε όρεξη να τελειώσετε την επιμέλεια της αρχικής μετάφρασης (αμισθί όμως, άδειασε ο κουμπαράς μου), ευχαρίστως να σας παραδώσω τα ηνία. Δείτε στο τέλος πληροφορίες για επικοινωνία με τον Σαρπ και το Ίδρυμά του διότι παρότι δεν έχει copyright παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες του για περίπτωση εκτύπωσης/επανανάρτησης.
Στό τέλος επίσης οι Σημειώσεις μου.
Γκάντι:το πρότυπο της μεθοδολογίας του Σάρπ
Gene Sharp: Από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία
[APPENDIX 1]
ΜΕΘΟΔΟΙ ΜΗ ΒΙΑΙΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΤΡΟΠΟΙ ΠΕΙΘΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Επίσημες δηλώσεις
1. Δημόσιεςομιλίες
2. Επιστολές αντιπολίτευσης ή υποστήριξης
3. Δηλώσεις οργανισμών και ιδρυμάτων
4. Υπογεγραμμένες δημόσιες δηλώσεις
5. Δηλώσεις κατηγορητηρίου και πρόθεσης
6. Ομαδικές ή μαζικές αναφορές
Επικοινωνία με το ευρύ κοινό
7. Συνθήματα, καρικατούρες σύμβολα
8. Πανό, αφίσες, και εκτεθειμένες μορφές επικοινωνίας
9. Ενημερωτικά έντυπα, φυλλάδια και βιβλία
10. Εφημερίδες και περιοδικά
11. Μουσικοί δίσκοι, ραδιόφωνο και τηλεόραση
12. Γράψιμο στον ουρανό (με αεροπλάνο) ή στη γη
Ομαδική εκπροσώπηση
13. Αντιπροσωπείες
14. Ψεύτικες (κοροϊδευτικές) βραβεύσεις
15. Ομαδική πίεση (lobbying)
16. Περιφρούρηση απεργίας
17.Ψεύτικες (κοροϊδευτκές) εκλογές
Συμβολικές δημόσιες πράξεις
18. Σημαίες, χρωματικοί συμβολισμοί
19. Σύμβολα στα ενδύματα
20. Προσευχή και λατρευτικές εκδηλώσεις
21. Παρουσίαση συμβολικών αντικειμένων
22. Γδύσιμο ως διαμαρτυρία
23. Καταστροφή της προσωπικής (μας) περιουσίας
24. Φωτισμός ως σύμβολο
25. Παρουσίαση πορτρέτων
26. Ζωγραφική διαμαρτυρίας
27. Νέα σύμβολα και ονόματα
28. Ήχοι ως σύμβολα
29. Συμβολική ανάκτηση
30. Αγενείς χειρονομίες
Πίεση σε συγκεκριμένα άτομα
31. Παρενόχληση των επισήμων
32. Απαξίωση των επισήμων
33. Συναδέλφωση
34. Ολονυκτίες
Θέατρο και μουσική
35. Χιουμοριστικά σκετς και φάρσες
36. Θεατρικές και μουσικές παραστάσεις
37. Τραγούδια
Πορείες
38. Πορείες
39. Παρελάσεις
40. Θρησκευτικές πομπές
41. Προσκυνήματα
42. Αυτοκινητοπομπές
Τιμές προς νεκρούς
43. Πολιτικό πένθος
44. Εικονικές κηδείες
45. Κηδείες-διαδηλώσεις
46. Απόδωση τιμών σε χώρους ταφής
Δημόσιες Συγκεντρώσεις
47. Συλλαλητήρια διαμαρτυρίας ή υποστήριξης
48. Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας
49. Καμουφλαρισμένες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας
50. Διδασκαλία
Ανάκληση και αναίρεση
51. Αποχώρηση
52. Σιωπή
53. Αποποίηση τιμών
54. Αδιαφορία (γυρίζοντας την πλάτη)
ΤΡΟΠΟΙ ΑΡΝΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Εξοστρακισμός
55 Μποϋκοτάρισμα
56. Επιλεκτικό μποϋκοτάρισμα
57. 'Αρνηση συμμετοχής (τύπου Λυσιστράτης)
58. Αφορισμός
59 Εντάλματα
Άρνηση συνεργασίας σε κοινωνικές εκδηλώσεις, έθιμα και θεσμούς
60. Ματαίωση κοινωνικών,αθλητικών δραστηριοτήτων
61. Μποϋκοτάρισμα κοσμικών γεγονότων
62. Φοιτητική απεργία
63. Κοινωνική ανυπακοή
64. Απομάκρυνση από κοινωνικά ιδρύματα
Απομάκρυνση από το κοινωνικό σύστημα
65. Κατ’ οίκον περιορισμός (αυτοβούλως)
66. Απ΄λυτη άρνηση συνεργασίας.
67. Αποχώρηση εργαζομένων
68. Κατάχρηση ασύλου
69. Συλλογική απουσία
70. Μετανάστευση ως διαμαρτυρία (hijrat)
ΤΡΟΠΟΙ ΑΡΝΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ:
(1) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΙΣΜΑ
Δράση καταναλωτών
71. Μποϋκοτάρισμα από καταναλωτές
72. Άρνηση κατανάλωσης στιγματισμένων προϊόντων
73. Πολιτική λιτότητας
74. Παρακράτηση ενοικίου
75. Άρνηση παραχώρησης γιά ενοικίαση
76. Μποϋκοτάρισμα εθνικών προϊόντων
77. Μποϋκοτάρισμα διεθνών προϊόντων
Δράση εργατών και παραγωγών
78. Μποϋκοτάρισμα εργατών
79. Μποϋκοτάρισμα παραγωγών
Δράση μεσαζόντων
80. Μποϋκοτάρισμα από προμηθευτές και χειριστές
Δράσης ιδιοκτητών και διαχειριστών
81. Μποϋκοτάρισμα εμπόρων
82. Άρνηση ενοικίασης ή πώλησης περιουσίας
83. Αποκλεισμός χώρου εργασίας
84. Άρνηση βιομηχανικής βοήθειας
85. «Γενική απεργία» εμπόρων
Δράση κατόχων οικονομικών πόρων
86. Ανάληψη τραπεζικών καταθέσεων
87. Άρνηση πληρωμής διδάκτρων, τελών και χρεών
88. Άρνηση καταβολής οφειλών ή τόκων
89. Υπεξαίρεση κεφαλαίων και μετρητών
90. Άρνηση καταβολής εσόδων
91. Άρνηση αποδοχής κυβερνητικών χρημάτων
Δράσης από κυβερνήσεις
92. Εμπάργκο εντός της χώρας
93. Μαύρη λίστα εμπόρων
94. Εμπάργκο ξένων πωλητών
95. Εμπάργκο ξένων αγοραστών
96. Εμπάργκο ξένου εμπορίου
ΤΡΟΠΟΙ ΑΡΝΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ:
(2) ΑΠΕΡΓΙΑ
Συμβολικές απεργίες
97. Απεργία διαμαρτυρίας
98. Σύντομη αναχώρηση (αστραπιαία απεργία)
Γεωργικές απεργίες
99. Απεργία αγροτών
100. Απεργία εργαζομένων στη γεωργία-κτηνοτροφία
Απεργίες ειδικών ομάδων
101. Άρνηση υποχρεωτικής εργασίας
102. Απεργία κρατουμένων
103. Απεργία τεχνιτών
104. Απεργία επιστημόνων
Κοινές βιομηχανικές απεργίες
105. Απεργία στην εγκατάσταση
106. Βιομηχανική απεργία
107. Απεργία συμπαράστασης
Περιορισμένες απεργίες
108. Απεργία συγκεκριμένου τομέα
109. Ανεπαισθητη Απεργία
110. Eπιβράδυνση εργασίας
111. Απεργίας με επιφανειακή (κατά τους τύπους) εργασία
112 Απουσία λόγω ασθενίας
113. Απεργία λόγ παραίτησης
114. Περιορισμένη απεργία
115. Επιλεκτική απεργία
Δια-βιομηχανικές Απεργίες
116. Γενικευμένη απεργία
117. Γενική απεργία
Συνδυασμός απεργιών με οικονομικό αποκλεισμό
118. Hartal
119. Κλείσιμο της οικονομίας
ΤΡΟΠΟΙ ΑΡΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Απόρριψη εξουσίας
120. Αναστολή ή ανάκληση υπακοής
121. Άρνηση δημόσιας υποστήριξης
122. Λογοτεχνία και διαλέξεις που υποστηρίζουν την αντίσταση
Αρνηση συνεργασίας πολιτών με την κυβέρνηση
123. Μποϋκοτάρισμα νομοθετικών σωμάτων
124. Μποϋκοτάρισμα των εκλογών
125. Μποϋκοτάρισμα απασχόλησης και θέσεων στην Κυβέρνηση
126. Μποϋκοτάρισμα κυβερνητικών υπηρεσιών, οργανισμών και άλλων φορέων
127. Αποχώρηση από κυβερνητικά εκπαιδευτικά ιδρύματα
128. Μποϋκοτάρισμα οργανισμών υποστηριζόμενων από την κυβέρνηση
129. Άρνηση βοήθειας σε όργανα επιβολής του νόμου
130. Απομάκρυνση πινακίδων και σήμανσης
131. Άρνηση αποδοχής εξουσιοδοτημένων υπαλλήλων
132. Άρνηση διάλυσης υπαρχόντων θεσμών
Εναλλακτικές επιλογές του πολίτη γιά ανυπακοή
133. Απρόθυμη και αργή υπακοή
134. 'Αρνηση υπακοής κατά την απουσία άμεσης εποπτίας
135. Ομαδική ανυπακοή
136. Συγκεκαλυμμένη ανυπακοή
137. Άρνηση διάλυσης συνάθροισης ή συνάντησης
138. Καθιστική διαμαρτυρία
139. Άρνηση επιστράτευσης και απέλασης
140. Κρύψιμο, δραπέτευση και πλαστή ταυτότητα
141. Ανυπακοή του πολίτη σε "παράνομους" νόμους
Δράση από κυβερνητικού προσωπικού
142. Επιλεκτική άρνηση βοήθειας από κυβερνητικούς συμβούλους
143. Μπλοκάρισμα επικοινωνίας και πληροφοριών
144. Καθυστερήσεις και παρεμπόδιση
145. Γενική άρνηση συνεργασίας της διοίκησης
146. Άρνηση συνεργασίας του δικαστικού σώματος
147. Σκόπιμη αναποτελεσματικότητα και επιλεκτική άρνηση συνεργασίας από τα σώματα επιβολής του νόμου
148. Ανταρσία
Εγχώρια κυβερνητική δράση
149 Ημι-νόμιμες νομικές υπεκφυγές και καθυστερήσεις
150. Άρνηση συνεργασίας κυβερνητικών μονάδων
Διεθνής κυβερνητική δράση
151. Αλλαγές διπλωματικών ή άλλων εκπροσώπων
152. Καθυστέρηση και ακύρωση διπλωματικών γεγονότων
153. Καθυστέρηση διπλωματικής αναγνώρισης
154. Διακοπή διπλωματικών σχέσεων
155. Αποχώρηση από διεθνείς οργανισμούς
156. Αποχώρηση από μέλος διεθνών οργανισμών
157. Αποκλεισμός από διεθνείς οργανισμούς
ΤΡΟΠΟΙ ΜΗ- ΒΙΑΙΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
Ψυχολογική παρέμβαση
158. Αυτοέκθεση στις καιρικές συνθήκες
159. Νηστεία
α) Νηστεία γιά ηθική πίεση
β) Απεργία πείνας
γ) Σατυαγραχική νηστεία
160. Αντίστροφη δίκη
161. Μη βίαιη παρενόχληση
Φυσική παρέμβαση
162. Καθιστική διαμαρτυρία
163. Όρθια διαμαρτυρία
164. Χρήση μέσων μεταφοράς γιά διαμαρτυρία
165. Παρεμπόδιση κυκλοφορίας με κίνηση πλήθους
166. Παρεμπόδιση κυκλοφορίας με στάση πλήθους
167. Ομαδική δημόσια προσευχή
168. Mη βίαιες επιδρομές
169. Μη βίαιες αεροπορικές επιδρομές
170. Μη βίαιη εισβολή
171. Μη βίαιη παρεμβολή
172. Μη βίαιη παρεμπόδιση
173. Μη βίαιη κατάληψη
Κοινωνική Παρέμβαση
174. Επιβολή νέων κοινωνικών προτύπων
175. Υπερφόρτωση εγκαταστάσεων
176. Παρεμπόδιση
177. Παρρησία
178. Αντάρτικο Θέατρο
179. Εναλλακτικοί κοινωνικοί θεσμοί
180. Εναλλακτικό σύστημα επικοινωνίας
Οικονομική παρέμβαση
181. Αντίστροφη απεργία
182. Απεργία διά κατ' οίκον παραμονής
183. Μη βίαιη κατάληψη γης
184. Αψήφιση περιορισμών κίνησης
185. Πολιτικά κίνητρα παραχάραξης
186. Αποκλειστική αγορά
187. Κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων
188. Απόρριψη
189. Επιλεκτική προστασία
190. Εναλλακτικές αγορές
191. Εναλλακτικά συστήματα μεταφοράς
192. Εναλλακτικοί οικονομικοί θεσμοί
Πολιτική παρέμβαση
193. Υπερφόρτωση των διοικητικών συστημάτων
194. Αποκάλυψη ταυτότητος μυστικών πρακτόρων
195. Αναζητώντας φυλάκιση
196. Πολιτική ανυπακοή του "ουδέτερου" νόμου
197. Εργασία χωρίς συνεργασία
198. Διπλή κυριαρχία και παράλληλη κυβέρνηση
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(της Δ. Χρονοπούλου)
68 Είτε θρησκευτικού είτε άλλου όπως το 'πανεπιστημιακό' που έχουμε στην Ελλάδα.
159/γ Από το Σατυάγκραχα (Satyagraha) τη μορφή αντίστασης που ανέπτυξε ο Μαχάτμα Γκάντι ως μορφή μη βίαιης αντίστασης με σκοπό πιέσεις γιά πολιτικές αλλαγές στην Ινδία και τη Νότιο Αφρική.
160. "Reverse Trial" στο πρωτότυπο που επι λέξει είναι αντίστροφη δίκη ή αντίστροφη δοκιμή. Κανένα δε μου φαίνεται κατανοητό, διαλέγετε και παίρνετε (κι αν βρήτε λύση ή όρο που δε γνωρίζω θα χαρώ να με ενημερώσετε).
165 & 166. Δυό ιδιωματικές εκφράσεις " mill in" /"wade in" (η δεύτερη χρησιμοποιείται σε μεταφορά βοωειδών προκειμένου να τα σαστίσουν και κουράσουν). Πάλι κάνω ό,τι μπορώ και θα χαρώ για κάθε βοήθεια.
177. Ξανά ο αγαπημένος του τύπος ουσιαστικού σχηματισμένου από πρόθεση μετά το ρήμα κι ένωση με μιά παύλα : "speak-in".
Η μετάφραση του κειμένου είναι της Κατερίνας Μαντά (με δική μου ελλειπή επιμέλεια, δεκτές συστάσεις αν έχετε χρόνο και όρεξη). Το φυλλάδιο αυτό δεν έχει ©. Αντιθέτως ο Τζην Σαρπ μέσω του Ιδρύματός του ενθαρρύνει μεταφράσεις και διαμοίραση όπου οι πολίτες θεωρούν πως το κείμενο θα ήταν χρήσιμο. Παρακαλεί όμως να μη γίνουν περικοπές και αλλαγές κai προσφέρει μιά σειρά οδηγιών κι ένα σύστημα εκτίμησης του μεταφρασμένου κειμένου (παρέχει Εκτιμητή που εξετάζει μεταφραστή και μεταφρασμένο). Για περισσότερα ιδού τα στοιχεία του:
For order information, please contact:
The Albert Einstein Institution P.O. Box 455 East Boston, MA 02128, USA Tel: USA +1 617-247-4882
Fax: USA +1 617-247-4035 E-mail: einstein@igc.org Website: www.aeinstein.org
Περισσότερα για τον Σαρπ και το έργο του:
Οι Μέθοδοι Μη Βίαιης Δράσης του Τζην Σαρπ, οι Anonymous και ο Μακιαβέλλι
Μιά από τις αποτυχίες των Anonymous είναι η παγκόσμια απεργία του Ιουλίου 2011 η οποία, ναι, δεν έγινε.
Το σχέδιο ήταν να μην αγοράσουμε τίποτε για μιά εβδομάδα του Ιουλίου. Να μποϋκοτάρουμε τις μεγάλες εταιρίες που καλούμαστε να μποϋκοτάρουμε ούτως ή άλλως (Macdonald's, Starbucks κ.λ), τις τράπεζες και κυρίως βέβαια, τη βενζίνη.
Συγκεντρώστε αρκετή τροφή, σύστηναν, ώστε να μη χρειαστείτε ψώνια την εβδομάδα του Ιουλίου.
Δηλαδή απλώς θα δίναμε στη βιομηχανία τα χρήματα σε άλλη στιγμή;
Η τακτική "μην ψωνίσεις τίποτε για μια μέρα" που χρησιμοποιείται με επιτυχία από πράσινες και αντικαταναλωτικές οργανώσεις έχει στόχο εκπαιδευτικό. Συνειδητοποιεί ο πολίτης τον εθισμό του στο χρήμα και, αν δουλέψει η μέθοδος, πως εν τέλει η κατανάλωση δεν οδηγεί στη ευτυχία. Οικονομικό χτύπημα στο σύστημα όμως δεν είναι.
Η συγκεκριμένη αποτυχία πιστεύω πως απογύμνωσε τους Anonymous. Ως Hackers βέβαια, γνωρίζαμε πως θα είναι νέοι. Απέδειξαν όμως πως είναι και πολιτικά άπειροι.
"Η καλύτερη στρατηγική είναι η Μη-Συμμετοχή" λένε. Εφαρμόζουν δηλαδή κατά γράμμα τις συμβουλές του Gene Sharp που το φυλλάδιό του "Από τη Δικτατορία Στη Δημοκρατία" βρίσκεται πίσω από την όποια στρατηγική τους αλλά και τα συνθήματά τους.
Δεν είναι περίεργο. Ο Σαρπ έγραψε το κείμενο αυτό έχοντας περάσει όλη του την επιστημονική καριέρα μελετώντας το Γκάντι και διδάσκοντας στους φοιτητές του τρόπους παθητικής αντίστασης σε τυράννους και δικτάτορες.
Απόσταγμα γνώσεων μιάς ολόκληρης ζωής είναι το κείμενο που του παρήγγειλε ο Ρόμπερτ Χέλβυ (Robert Helvey), φίλος του αξιωματικός και βετεράνος του Βιετνάμ. Είχαν γνωριστεί στο Χάρβαρντ όταν o Χέλβυ είχε παρακολουθήσει ένα σεμινάριο του Σαρπ με θέμα (τι άλλο;) την παθητική αντίσταση. Μετά από λίγο καιρό ο Χέλβυ βρισκόταν στη Βιρμανία για συναντήσεις με αντάρτες που είχαν εξεγερθεί κατά της στρατιωτικής δικτατορίας και σκέφτηκε να τους μεταφέρει τις ιδέες αντίστασης του Σαρπ τον οποίο κάλεσε να τους συναντήσει. Ο Σαρπ συνάντησε τους εξορίστους στην Ταϋλάνδη και τον πέρασαν παράνομα στη Βιρμανία για λίγο αλλά όταν ο Χέλβυ του ζήτησε να αναπτύξει πιό αναλυτικά τις ιδέες του συνειδητοποίησε πως η σύντομη αυτή επαφή δεν τον έκανε ειδήμονα ώστε να γράψει για τα προβλήματα της χώρας.
Αποφάσισε λοιπόν να γράψει ένα γενικότερο κείμενο στηριγμένο σε όσα έχουν ήδη πετύχει οι παθητικές μέθοδοι ανατροπής τυραννικών καθεστώτων, αναλύοντας και εξετάζοντας τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να αντισταθεί ο καταπιεσμένος.
Και το φυλλάδιο έφυγε από τη Βιρμανία κι άρχισε να ταξιδεύει. Σε κάθε αντίσταση και επανάσταση πια διακρίνονται επιρροές του Τζην Σαρπ. Φέτος στην Αφρική η πτώση του Μουμπάρακ αποτελεί μιά απόλυτη νίκη τής μεθόδου που συστήνει το φυλλάδιο. Παλιότερα κυκλοφορούσε στα Βαλκάνια όπου αντιπολιτευόμενοι ακτιβιστές παραδέχονται πως το χρησιμοποίησαν (Στη Σερβία, π.χ. γιο να ρίξουν το Μιλόσεβιτς.)
Φυσική συνέπεια είναι η συνωμοσιολογία. Δεν ήταν δύσκολο, άνθρωπος της CIA το παρήγγειλε και το πρωτομοίρασε, κάτι που κάνει πανεύκολο στην κυβέρνηση του Ιράν, π.χ. να το καταδικάζει ως εργαλείο των Αμερικανών.
Εξάλλου επίσης ύποπτο μοιάζει που με όλη αυτή τη δημοσιότητα ο Τζην Σαρπ πλούσιος δεν έγινε. Διότι οι 88 φημισμένες σελίδες δεν έχουν 'δικαιώματα'. Ανήρτησε το κείμενο στο Διαδίκτυο και δηλώνει πως επιτρέπει κάθε αναπαραγωγή, διανομή, επανέκδοση κλ κλ με περιορισμούς για να μην αλλοιωθεί το νόημα αλλά με καμιά οικονομική απαίτηση.
Ύποπτο; Από κάπου αλλού πληρώνεται; Και ποιος άλλος έχει τη δυνατότητα να αποζημιώσει συγγραφέα για τέτοια παγκόσμια κυκλοφορία; Αυτή τη στιγμή που με διαβάζετε κάποιος το διαβάζει με φακό σε κάποια ζούγκλα, κάποιος το κουβεντιάζει σε κάποια φυλακή, άλλος το φωτοτυπεί ή το μεταφράζει αλλά κανείς μας δεν πληρώνει δικαιώματα που θα ήταν τόσο πολλά που μόνο κράτος ή πολυεθνική θα τα έδινε άνετα. Άρα..
Άρα; Διότι από την άλλη ο Σαρπ στα 83 του δε φαίνεται να έχει πλουτίσει. Η ζωή του δεν άλλαξε από πριν γραφτεί το εγχειρίδιο.
Κι η συνωμοσιολογία συνεχίζεται. Καθένας μας θα αποφασίσει ανάλογα τις πεποιθήσεις και τις προκαταλήψεις του.
Όσο για τους Anonymous η γκάφα τούς ξεγύμνωσε αποδεικνύοντας για άλλη μιά φορά πως η επιτυχία δεν εξασφαλίζεται μόνο από τη συνταγή.
Πηγή : http://aegeanhawk.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου