Η απαξίωση των πολιτικών δεν διορθώνεται με αλλαγή κανονισμού!

Η Βουλή ψηφίζει αντισυνταγματικά, όπως έπραξε στις 5 Δεκεμβρίου, και δεν έγινε προφανώς τούτο επειδή… χάθηκαν στο μέτρημα. Η κυπριακή Βουλή λειτούργησε επιδερμικά και χωρίς γνώση. Κι αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη αυστηρών κανονισμών. Γιατί μπορεί να χρειάζονται κι άλλοι, πιο αυστηροί κανονισμοί λειτουργίας, για να καλύπτονται τα κενά, πλην όμως το πρόβλημα είναι αλλού.

 

Κι αυτό, θα πρέπει να το προσέξουν όσοι βουλευτές δουλεύουν, διαβάζουν και λειτουργούν ως εκπρόσωποι, εκφραστές των πολιτών στη νομοθετική εξουσία. Γιατί εκτίθενται από τους υπόλοιπους, τους αδιάβαστους και επιδερμικούς συναδέλφους τους.

 

Όσοι παρακολουθούν συνεδριάσεις της Βουλής, θα διαπιστώσουν πως κάποιες φορές μοιάζουν με θεατρικά μονόπρακτα. Κάποιοι, γνωρίζοντας ότι οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας μεταδίδονται τηλεοπτικά, δίνουν – πραγματικά – θεατρικές παραστάσεις. Κι αυτό γίνεται και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, θεωρώντας ότι τα όσα συζητούνται θα αναπαραχθούν από τα ΜΜΕ. Βουλευτές θεωρούν ότι με τις αντιπαραθέσεις, τους καυγάδες σε ψηλούς τόνους, θα αποσπάσουν την προσοχή και θα κερδίσουν πόντους!

 

Η Πρόεδρος της Βουλής, που με όλο το σεβασμό, επιμένει, όταν προεδρεύει της Ολομέλειας, να συμπεριφέρεται όπως η δασκάλα σε τάξη ατίθασων παιδιών, εκνευρίζεται, φωνάζει, δείχνει να είναι απελπισμένη επειδή “δεν καταλαβαίνουν οι συνάδελφοι της” ότι, για παράδειγμα, δεν πρέπει να μιλούν όλοι μαζί. Ή ότι πρέπει να είναι παρόντες στη συνεδρίαση για να βγαίνουν τα… κουκιά στις ψηφοφορίες. Αλλά ποιος προεδρεύει; Η ίδια. Και η ίδια οφείλει να “περάσει” στους ατίθασους συναδέλφους της ότι πρέπει να δείχνουν σεβασμό στο θεσμό που υπηρετούν, όπως και στους υπόλοιπους θεσμούς.

 

Βουλή: Δεν αρκεί η αλλαγή των κανονισμών… 

 

Το πρόβλημα που έχει η Βουλή είναι ο τρόπος εκλογής Προέδρου; Μπορεί, αλλά δεν είναι η προτεραιότητα, σε ένα θεσμό που κάθε φορά που έχει ενώπιον του να συζητήσει σοβαρά θέματα μειώνεται περισσότερο η αξιοπιστία του. Και για να μην… αδικήσουμε τους σημερινούς βουλευτές (που δεν είναι όλοι τους όπως περιγράφονται πιο πάνω, υπάρχουν και οι φωτεινές περιπτώσεις των σοβαρών). Να θυμίσουμε πώς “περνούσαν” τα μνημονιακά νομοσχέδια. Χωρίς να τα διαβάσουν! Με συνοπτικές διαδικασίες. Και μετά ακόμη κατηγορούσαν αλλήλους. Και εκείνοι που προσκάλεσαν την τρόικα και παρέδωσαν σε αυτήν τη χώρα και οι άλλοι, που είχαν τη φωτογραφία των τροϊκανών στο προσκέφαλό τους! Γιατί, στο τέλος η πλειοψηφία ήταν με την τρόϊκα. Και αυτοί, οι οποίοι την κάλεσαν και τώρα μας προέκυψαν “πολέμαρχοι” και εκείνοι που δεν έκρυβαν την χαρά τους όταν ήλθαν.

Από την μια, είναι οι εργατοπατέρες ( ή εργατομητέρες) που αποδέχθηκαν τότε τη συρρίκνωση κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Είναι αυτοί που ξεσπαθώνουν τώρα, θεωρώντας ότι οι πολίτες έχουν κοντή μνήμη. Από την άλλη, η δεξιά, συνέδεσε την τελευταία δεκαετή παρουσία της στη διακυβέρνηση με σκάνδαλα, τα οποία θα κουβαλά για χρόνια. Και δεν σώζεται προφανώς με τη σύσταση “σκιώδους κυβέρνησης”, ούτε διατηρώντας ένα συγχυσμένο θεσμικό ρόλο αντιπολίτευσης.

 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Φρίξου Δαλίτη στο “Φιλελεύθερο”, η Βουλή εξετάζει αλλαγές λειτουργίας. Ένα ζήτημα που θα εξεταστεί είναι ο τρόπος εφαρμογής του κανονισμού για τις απουσίες βουλευτών. Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες, αλλά προφανώς εκείνοι που θα πρέπει να ξέρουν ποιοι βουλευτές δουλεύουν και ποιοι όχι είναι οι πολίτες. Συνεπώς στο πλαίσιο της διαφάνειας θα πρέπει το κοινοβούλιο να δημοσιοποιεί το απουσιολόγιο. Και μαζί και το χρόνο παρουσίας σε συνεδριάσεις. Γιατί μπορεί να υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι απλά “είδαν φως και μπήκαν”. Περαστικοί δηλαδή.

 

Η αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού, του πολιτικού συστήματος εν γένει δεν αποκαθίσταται με αυστηρότερους κανονισμούς. Δεν είναι οι βουλευτές σχολειόπαιδα. Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας γίνεται με τη διαμόρφωση και προώθηση πολιτικών. Με την πρόταξη προτάσεων, που θα συνοδεύονται με οδικό χάρτη υλοποίησης.

 

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

 

Πηγή : https://slpress.gr