Πίσω από την κυβέρνηση βρίσκεται μια μικρή εμπορική και τραπεζική κλίκα, η οποία είναι αποφασισμένη να προστατέψει τα οικονομικά της προνόμια όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Τα μέλη της θέλουν να διατηρηθεί ένα οικονομικό σύστημα που θα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Αντιτίθενται στους συναλλαγματικούς ελέγχους διότι αυτοί ενδέχεται να τους εμποδίσουν να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε τράπεζες στο Κάιρο ή στην Αργεντινή. Δε διαννοούνται καν να επενδύσουν αυτά τα κέρδη με στόχο την ανάκαμψη της χώρας τους. Έτσι περιγράφει ο Paul Porter απεσταλμένος του προέδρου Τρούμαν στην Ελλάδα την ελληνική μεγαλοαστική τάξη το 1947.
Περίπου την ίδια εποχή ο Βαρβαρέσος, διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, θέλησε να επιβάλλει έκτακτη εισφορά σε όσους είχαν υπερβολική κατανάλωση μετά την κατοχή τότε που οι Έλληνες πέθαιναν από την πείνα. Το μέτρο δεν πέρασε γιατί μαυραγορίτες, βιομήχανοι και άλλες παραγωγικές δυνάμεις σύμφωνα με οικονομολόγους του ΔΝΤ αρνήθηκαν. Δεν τα φάγαμε μαζί, έδωσαν κάποια ψίχουλα σε κάποια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας για να μπορούν να πουν ότι "μαζί τα φάγαμε".
Η ελληνική αστική τάξη δεν αναπτύχθηκε ποτέ εντός της χώρας. Αυτή η τάξη που πρόσφερε και ενδιαφερόταν για τη χώρα, ήταν εκείνη που απέκτησε την περιουσία της στο εξωτερικό και πρόσφερε στη χώρα χωρίς να πάρει για αντάλλαγμα εγγυήσεις δανείων, φοροαπαλλαγές και λοιπά προνόμια.
Αυτοί που έμειναν ήταν χρησιμοποιώντας τους πολιτικούς που από το 1922 ο Αμερικανός πρόξενος στην Σμύρνη, Χόρτον αναφέρει ότι θα, πούλαγαν τη χώρα για να μείνει το κόμμα παραπάνω στην εξουσία, ενδιαφέρονταν μόνο για την τσέπη τους,
Ανάπτυξη θα έρθει όταν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις. Χρειάζεται άμεσα λογοδοσία των παρασιτικών ελίτ και των προστατών τους ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία μιας πραγματικής αστικής τάξης.
Πηγή : http://www.freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου