Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD
Από το Κέϋνς μάθαμε ότι σε καταστάσεις κρίσης δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να περιμένει ένα κράτος ή ένας λαός ποτέ θα αποφασίσουν οι τράπεζες και οι κεφαλαιούχοι να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία τα σπάνια κεφάλαια τους, τα οποία είναι ορισμένα καθορισμένα και έχουν πέσει από ελικόπτερα.
Αφού ένα κράτος εκδίδει το νόμισμα του, μας λέει ο Κέϋνς στην Γενική Θεωρία (Κεφ. XXIV), «η αποταμίευση μέσω του Κράτους μπορεί να διατηρηθεί σε εκείνο το επίπεδο που θα επιτρέπει την αύξηση του κεφαλαίου έως ότου αυτό καταστεί μη σπάνιο».
Με άλλα λόγια ο Κέϋνς εισηγείται την «κοινωνικοποίηση των επενδύσεων» για την έξοδο από την οικονομική κρίση όταν η ιδιωτικές επενδύσεις δεν είναι επαρκείς για την διατήρηση της πλήρους απασχόλησης.
Εδώ έχουμε την μεγάλη επανάσταση στην οικονομική σκέψη. Καταλύεται η βαρβαρική αντίληψη, που χιλιάδες χρόνια υπονόμευε την ανάπτυξη του ανθρώπου και των κοινωνιών, ότι το χρήμα είναι εμπόρευμα (χρυσός, ασήμι), συνεπώς ορισμένο και καθορισμένο. Αντίληψη ίδια ακριβώς που έχει και η Ευρωζώνη για το ευρώ στον 21ο αιώνα! Το ευρώ ναι μεν δεν είναι χρυσός, αλλά ως νόμισμα έχει ακόμα πιο αυστηρές ιδιότητες από τον χρυσό ως νόμισμα. Αλλά τι σημαίνει αυτή η μεγάλη Κεϋνσιανή Επανάσταση;
Σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε τις τράπεζες και τους κεφαλαιούχους για να ζήσουμε καλυτέρα!
Το κράτος που εκδίδει το νόμισμα του, δεν έχει κανένα περιορισμό να εκδώσει όσο χρήμα θέλει έως ότου «αγοράσει» όλη την ανεργία και όλους του πόρους της οικονομίας, έως ότου η πλήρης απασχόληση καταστεί γεγονός.
Το κράτος αφού έχει την δυνατότητα έκδοσης του νομίσματος του, ουσιαστικά θανατώνει τον κεφαλαιούχο και τον τραπεζίτη, ή αλλιώς τις ‘αγορές’, όπως συνήθως αποκαλούνται, στο να παίζουν ρόλο και να ελέγχουν την οικονομία σύμφωνα με τις ορέξεις του. «…Η ευθανασία του ενοικιαστή (του τραπεζίτη ή κεφαλαιούχου που νοικιάζει ή δανείζει χρήμα), μας λέει ο Λόρδος Κέϋνς, σημαίνει την ευθανασία της σωρευτικής καταπιεστικής δύναμης του καπιταλιστή να εκμεταλλευτεί την σπανιότητα του κεφαλαίου… ως εκ τούτου θεωρώ την πτυχή του ‘ενοικιαστή καπιταλισμού’ μεταβατική φάση που θα εξαφανιστεί όταν έχει κάνει το έργο της. Και με την εξαφάνιση αυτής της πτυχής του ‘ενοικιαστή καπιταλισμού, και πολλά άλλα θα αλλάξουν δραματικά. Η ευθανασία του ενοικιαστή, του ανούσιου επενδυτή, που υποστηρίζω, θα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε μια σειρά αλλαγών … (που) δεν θα χρειαστούν επανάσταση».
Ο Κέυνς μας άνοιξε τον δρόμο προς την πλήρη απασχόληση, στον ελεγχόμενο πληθωρισμό, στην δίκαιη κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου και στην χρηματοοικονομική σταθερότητα, μέσω της ανεξάρτητης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, της εισοδηματικής πολιτικής και των τιμών και της πολιτικής του ισοζυγίου πληρωμών.
Ως τόσο οι ευρωλάγνοι πολιτικοί μας, ως νέοι κοτζαμπάσηδες, κρατούν ένα Λαό που αγνοεί, δούλο στους Τραπεζίτες, έως ότου ή λιτότητα μας οδηγήσει στην Ανάπτυξη πράγμα που ποτέ δεν θα γίνει.
Ας τελειώσουμε την Επανάσταση, τώρα γνωρίζουμε!
Σπύρος Στάλιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου