Κίνα, τεράστια χρέη και εισοδηματικές ανισότητες

Το 2017 θα είναι ένα σημαντικό έτος για πάρα πολλές χώρες και περιοχές (Ευρωζώνη) του πλανήτη, μεταξύ των οποίων για την Κίνα – στην οποία το Φθινόπωρο θα λάβει χώρα το 19ο συνέδριο του κομμουνιστικού κόμματος. Ο αρχηγός του κόμματος και πρόεδρος της χώρας, ο κ. Xi Jinping, θα εισέλθει στη δεύτερη πενταετή περίοδο της κυβέρνησης, ενώ πολλά μέλη του πολιτικού της συμβουλίου θα αλλάξουν. Ως εκ τούτου είναι πολύ σημαντικό για την ηγεσία του κόμματος να επιδείξει ισχύ, όσον αφορά την οικονομία, καθώς επίσης την εξωτερική πολιτική – εκτός αυτού να αποφύγει τις μεγάλες αναταράξεις, όπως αυτές των προηγουμένων ετών. 

Εν τούτοις, κάτω από την επιφάνεια, όσον αφορά την οικονομία της Κίνας, το ΑΕΠ της οποίας σε όρους αγοραστικής δύναμης έχει ξεπεράσει το αντίστοιχο των Η.Π.Α., η κατάσταση είναι πολύ προβληματική – αφού απαιτείται η συνεχής αύξηση των χρεών της, για να διατηρηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης πάνω από 6,5% (κάτι που δεν φαίνεται να κατανοούμε στην Ελλάδα, πιστεύοντας ουτοπικά ότι είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε πορεία ανάπτυξης, όταν οι πάντες είναι υπερχρεωμένοι, ενώ μειώνεται συνεχώς η ρευστότητα). Από το γράφημα που ακολουθεί διαπιστώνεται η κατακόρυφη άνοδος των χρεών της Κίνας σε όλα τα επίπεδα. 

Επεξήγηση γραφήματος: Συνολικά χρέη της Κίνας ως ποσοστό επί του

ΑΕΠ – δημόσιο (πράσινη στήλη), επιχειρήσεις εκτός του

χρηματοπιστωτικού κλάδου (καφετί), νοικοκυριά (μπλε).

Περαιτέρω, στα τέλη του 2016 τα συνολικά χρέη της Κίνας έφτασαν στο ύψος ρεκόρ του 279% του ΑΕΠ της – έχοντας αυξηθεί περισσότερο από 100% σε σχέση με οκτώ χρόνια πριν. Εκτός αυτού, η άνοδος τους επιταχύνθηκε σημαντικά τον Ιανουάριο του παρόντος έτους – οπότε η κατάσταση της χώρας επιδεινώνεται ραγδαία. 

Ένας επόμενος ανησυχητικός παράγοντας, ειδικά όσον αφορά την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος, είναι η αναδιανομή των εισοδημάτων, η οποία γίνεται όλο και περισσότερο μη ισορροπημένη – με αποτέλεσμα να κυοφορούνται μεγάλες κοινωνικές αναταραχές. Στο γράφημα που ακολουθεί διαπιστώνονται οι αποκλίσεις, μετά το άνοιγμα της το 1978 στο καπιταλιστικό, παγκόσμιο σύστημα. 

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη των εισοδημάτων του ανώτατου 1%

(κόκκινη καμπύλη), του κατώτερου 50% (μπλε), αυτών δηλαδή που

κερδίζουν τα λιγότερα χρήματα, καθώς επίσης του ανώτατου 10%

(πράσινη).

Σήμερα το ανώτατο 1% «κερδίζει» το 11% των συνολικών εισοδημάτων, το ανώτατο 10% το 37%, ενώ το κατώτατο 50% εισπράττει μόλις το 16% των εισοδημάτων – μία μη ισορροπημένη αναδιανομή, η οποία συνέβη κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, έχοντας σταθεροποιηθεί μετά το 2005. Ακόμη πιο άνιση είναι η αναδιανομή των περιουσιακών στοιχείων, από το 1996 έως σήμερα (γράφημα). 

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της διανομής των περιουσιακών

στοιχείων στην Κίνα – του ανώτατου 1% (κόκκινη καμπύλη), του

κατώτερου 50% (μπλε), αυτών δηλαδή που κερδίζουν τα λιγότερα

χρήματα, καθώς επίσης του ανώτατου 10% (πράσινη).

Σύμφωνα με το παραπάνω γράφημα, το ανώτατο 1% κατέχει το 30% των περιουσιακών στοιχείων στη χώρα από 16% το 1996, το 10% κατέχει το 67%, διπλάσια από το 1996, ενώ το κατώτερο 50% έχει στην ιδιοκτησία του μόλις το 6,4% – όταν το 1996 κατείχε το 16%. 

Ήδη πάντως η αναδιανομή των περιουσιακών στοιχείων στην Κίνα είναι περισσότερο μη ισορροπημένη από την αντίστοιχη στη Γαλλία – αν και υπολείπεται σημαντικά από αυτήν στις Η.Π.Α., όπου το 1% κατέχει το 37% των περιουσιακών στοιχείων, το 10% το 70%, ενώ το χαμηλότερο 50% μετά την αφαίρεση των χρεών του δεν κατέχει απολύτως τίποτα! 

Ολοκληρώνοντας, εάν συγκρίνει κανείς την Κίνα με τις Η.Π.Α., θα διαπιστώσει πως η αναδιανομή των περιουσιακών της στοιχείων είναι αντίστοιχη με αυτήν της υπερδύναμης το 1995 – γεγονός που σημαίνει ότι ευρίσκεται ακριβώς στον ίδιο δρόμο, ο οποίος δεν είναι ο καλύτερος δυνατός για μία χώρα που ισχυρίζεται ότι το σύστημα της είναι κομμουνιστικό.

Analyst Team

Πηγή : http://www.analyst.gr