Η γερμανική κυβέρνηση, η οποία έχει συνθλίψει ήδη το κόμμα του, είναι έτοιμη να τον αντικαταστήσει, διαισθανόμενη πως δεν είναι πια σε θέση να υπερασπίσει σωστά τα συμφέροντα της – επειδή αφενός μεν χάνει σταδιακά τη στήριξη των εκλογέων του, αφετέρου κάποια στιγμή θα αντιδράσει.
Επικαιρότητα
Παρά το ότι πιστεύω στην κοινωνική, ελεύθερη οικονομία, όπου όμως η οικονομία οφείλει να λειτουργεί προς όφελος των Πολιτών και όχι μίας μικρής μειοψηφίας των εκάστοτε ελίτ, οπότε δεν έχω καμία σχέση με το πολίτευμα που στηρίζει το κυβερνητικό κόμμα, είναι άδικο να ενοχοποιείται ο σημερινός πρωθυπουργός με τα εγκλήματα των προηγουμένων – μεταξύ άλλων επειδή τότε η Ελλάδα, σε αντίθεση με σήμερα, είχε άπειρες λύσεις στη διάθεση της.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώθηκε άλλωστε από την Ουγγαρία που, παρά το ότι βίωσε πολλαπλές κρίσεις, μεγαλύτερες από τις δικές μας, ενώ δεν έχει τον πλούτο της πατρίδας μας, τελικά τα κατάφερε – εντός των τριών χρόνων που προβλέπονται σε τέτοιες περιπτώσεις (το πρώτο έτος λαμβάνονται όλα τα μέτρα, το δεύτερο ωριμάζουν και το τρίτο αποδίδουν).
Θεωρώντας δε ως μεγαλύτερο έγκλημα όλων το PSI, οπότε τα τρία κόμματα που το δρομολόγησαν με πρωτεργάτη τον κ. Ε. Βενιζέλο, όταν ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε ήδη μετανιώσει για την προδοσία του κρίνοντας από την πρόταση του για δημοψήφισμα, δεν μπορεί παρά να πιστώσει κανείς στον κ. Τσίπρα την αδυναμία αντίδρασης της χώρας το 2015, όπου βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο – ειδικά μετά τα λάθη του τότε υπουργού οικονομικών του, τα οποία εν μέρει παραδέχθηκε και ο ίδιος (πηγή).
Θα μπορούσε βέβαια να τηρήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις, πόσο μάλλον αφού προέβη σε δημοψήφισμα, όπως ο αριστερός πρόεδρος του Εκουαδόρ – όπου θα ισχυριζόταν ίσως κανείς πως ήταν αδύνατο, αφού η Ελλάδα δεν διέθετε το δικό της νόμισμα. Εν τούτοις, η αριστερή κυβέρνηση της Πορτογαλίας, έχοντας επίσης υποστεί τους εκβιασμούς της ΕΚΤ, απέδειξε πως ήταν σε θέση να μη συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις της Τρόικα (ανάλυση), εάν είχε καταρτίσει ένα δικό του πειστικό σχέδιο για την Ελλάδα – ενώ η Ισπανία τεκμηρίωσε κάτι ανάλογο, αφού άρχισε να αναπτύσσεται μετά τη μη τήρηση των απαιτήσεων της Κομισιόν.
Η νεαρή του όμως ηλικία, η έλλειψη εμπειρίας, καθώς επίσης η σαφέστατη ανεπάρκεια του κ. Τσακαλώτου όσον αφορά τα οικονομικά, αιτιολογούν σε κάποιο βαθμό τα μεγάλα λάθη του – μεταξύ των οποίων θεωρώ σημαντικότερο τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων (άρθρο). Αυτό όμως που δεν μπορεί να του συγχωρεθεί είναι το ότι, ήταν ο μοναδικός εκείνη την εποχή που είχε την τύχη και την ευκαιρία να διασώσει πραγματικά την Ελλάδα – απλά και μόνο παραιτούμενος, με την ταυτόχρονη δημόσια ανακοίνωση προς όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες ότι, δεν είχε τη νομιμοποίηση, ούτε την προθυμία να υποταχθεί στους εκβιασμούς των εταίρων της χώρας μας και της ΕΚΤ, υπό την ηγεσία της γερμανικής κυβέρνησης (ανάλυση).
Βέβαια κάτι τέτοιο θα απαιτούσε εξαιρετικά μεγάλο σθένος, πολιτική ιδιοφυία, υπευθυνότητα, ψυχραιμία και έναν προικισμένο χαρακτήρα – ο οποίος θα του επέβαλλε να παραμένει πιστός στις αξίες του που δεν πρέπει να αλλάζει κανείς (όπως τις απόψεις που οφείλουν να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες). Με απλά λόγια, όταν αλλάζουν οι καιροί πρέπει να αλλάζουμε και εμείς, όπως έλεγε ο Keynes – εννοώντας προφανώς τις απόψεις όσον αφορά, για παράδειγμα, τις μεθόδους διαχείρισης μίας κρίσης, αλλά ποτέ τις ανθρώπινες αξίες και αυτά στα οποία πιστεύουμε.
Δυστυχώς ο πρωθυπουργός δεν τα κατάφερε εκείνη την ημέρα των 17 ωρών που δέχθηκε τις μαζικές, συντονισμένες πιέσεις όλων των άλλων – οπότε η Ελλάδα έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε ποτέ στη διάθεση της, ενώ ο ίδιος τον εαυτό του. Δεν πρέπει βέβαια να είναι κανείς τόσο αυστηρός, κατηγορώντας τον για γενιτσαρισμό έκτοτε (μία συμπεριφορά που χαρακτηρίζει συνήθως όσους έχουν σκύψει το κεφάλι μετά από μία μεγάλη ήττα, αλλάζοντας ριζικά χαρακτήρα και προστατεύοντας τα συμφέροντα των νικητών καλύτερα από τους ίδιους), αλλά οφείλει να του υποδείξει το νούμερο ένα σφάλμα του.
Το σφάλμα που ίσως έχει την ευκαιρία να διορθώσει, αρνούμενος να επιβληθούν στην Ελλάδα νέα μνημόνια, όπως είναι τα μέτρα για το 2019 και το 2020 – καθώς επίσης τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% που δεν πρόκειται να επιτρέψουν την επάνοδο της οικονομίας μας σε πορεία ανάπτυξης, χωρίς την οποία η χώρα μας είναι καταδικασμένη. Φυσικά όχι αυθαίρετα, αλλά παρουσιάζοντας μία ολοκληρωμένη μελέτη που να το τεκμηριώνει – έτσι ώστε να στηριχθεί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, καθώς επίσης από εκείνους τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν συμφωνούν με τη συνέχιση της τιμωρίας της Ελλάδος που επιθυμεί η γερμανική κυβέρνηση, ούτε με την καταστροφή και με τη λεηλασία της.
Εάν δεν το κάνει, πόσο μάλλον αφού η αξιωματική αντιπολίτευση είναι εκ των προτέρων υπέρ των μνημονίων, τότε η Ελλάδα θα βιώσει έναν αργό και μαρτυρικό θάνατο, για τον οποίο θα είναι ο ίδιος υπεύθυνος – ενώ ασφαλώς πρέπει να αλλάξει αμέσως τον υπουργό οικονομικών του, αφού δεν είναι σε θέση να καταρτίσει ένα σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, το οποίο να μπορεί να πείσει τους δανειστές, τις αγορές και τους Έλληνες Πολίτες για την επιτυχία του.
Η γερμανική κυβέρνηση πάντως, η οποία έχει συνθλίψει ήδη το κόμμα του, είναι έτοιμη να τον αντικαταστήσει – διαισθανόμενη πως δεν είναι πια σε θέση να υπερασπίσει σωστά τα συμφέροντα της, αφού χάνει σταδιακά τη στήριξη των εκλογέων του. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζει πολύ καλά, παρά το ότι το κρύβει προσεκτικά ότι, η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί κίνδυνο για την Ευρωζώνη, ειδικά λόγω της Ιταλίας, εάν προβεί σε στάση πληρωμών – ενώ κανένας δεν μπορεί να τη διώξει, αφού η συμμετοχή της είναι αμετάκλητη.
Εκτός αυτού η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ευρώπης και τα ενεργειακά της αποθέματα, της επιτρέπουν να διαπραγματευθεί σωστά τη μείωση του χρέους της ως αποζημίωση για τις καταστροφές που προκλήθηκαν από το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων, καθώς επίσης ένα πακέτο στήριξης της οικονομίας της τύπου Marshall – κάτι που αποτελεί μία ακόμη πρόκληση και ευκαιρία για τον πρωθυπουργό, έτσι ώστε να διορθώσει τα λάθη του.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου