Για λόγους «υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος» οι κατακόρυφες μειώσεις στις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα είναι συνταγματικές και σύμφωνες με την ΕΣΔΑ.
Αυτό αποφάσισε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση κατέθετε τροπολογία για ευνοϊκές αναπροσαρμογές στους μισθούς των δικαστικών λειτουργών. Είχαν προηγηθεί αποφάσεις του Μισθοδικείου, με τις οποίες οι δικαστές έκριναν αντισυνταγματικές τις περικοπές στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών.
Το ζήτημα δεν είναι ότι η τροπολογία μπορεί να επιφέρει αυξήσεις και στις αποζημιώσεις των βουλευτών, καθώς οι αποδοχές τους συνδέονται άμεσα με τις απολαβές του προέδρου του Αρείου Πάγου. Διαπιστώνεται ότι μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές των δικαστών, των βουλευτών και των στρατιωτικών, οι περικοπές κρίνονται αντισυνταγματικές, ενώ την ίδια ώρα μια ολόκληρη χώρα περνάει τη χειρότερη μεταπολεμική δοκιμασία. Βεβαίως και υπάρχει το Σύνταγμα, που πρέπει να είναι από όλους σεβαστό, αλλά υπάρχει και η ουσία: Υπάρχουν τελικώς εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων; Δεν οφείλουν όλοι να συνεισφέρουν σε μια χειμαζόμενη χώρα, αναλογικά και δίκαια; Εντέλει, μπορούν να υπάρχουν επιλεκτικές εξαιρέσεις;
Προκαλεί, παράλληλα, η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, καθώς οι ανώτατοι δικαστές -επικαλούμενοι λόγους «υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος»- αποφάνθηκαν ότι είναι συνταγματικές οι κατακόρυφες μειώσεις των αποδοχών εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, η κατάργηση επιδομάτων και μετενέργειας, δηλαδή η υπογραφή εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων έπειτα από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Συνεπώς, στη μία περίπτωση καταργούνται οι περικοπές, ενώ στην άλλη δεν αναγνωρίζεται ούτε ο κατώτατος μισθός. Για ορισμένους και μόνο, οι μνημονιακές δεσμεύσεις αναιρούνται, ενώ για την πλειοψηφία αποκτούν συνταγματική σφραγίδα μέσω της Δικαιοσύνης.
Η χώρα δεν μπορεί να εξέλθει της κρίσης χωρίς να επιμεριστεί δίκαια και για όλους το κόστος. Ολοι οι πολίτες, είτε εργάζονται στο δημόσιο τομέα είτε στον ιδιωτικό, έχουν δικαίωμα στη δουλειά και στην επιβίωση. Αποφάσεις που τροφοδοτούν τον κοινωνικό αυτοματισμό, στρέφοντας εργαζομένους κατά άλλων εργαζομένων, ρίχνουν «λάδι» στη φωτιά και τροφοδοτούν με επιχειρήματα τους πολιτικούς εραστές του λαϊκισμού, σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Οι ευθύνες της Δικαιοσύνης, της κυβέρνησης και των θεσμικών παραγόντων είναι τεράστιες.
Πηγή : enet.gr
Αυτό αποφάσισε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση κατέθετε τροπολογία για ευνοϊκές αναπροσαρμογές στους μισθούς των δικαστικών λειτουργών. Είχαν προηγηθεί αποφάσεις του Μισθοδικείου, με τις οποίες οι δικαστές έκριναν αντισυνταγματικές τις περικοπές στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών.
Το ζήτημα δεν είναι ότι η τροπολογία μπορεί να επιφέρει αυξήσεις και στις αποζημιώσεις των βουλευτών, καθώς οι αποδοχές τους συνδέονται άμεσα με τις απολαβές του προέδρου του Αρείου Πάγου. Διαπιστώνεται ότι μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές των δικαστών, των βουλευτών και των στρατιωτικών, οι περικοπές κρίνονται αντισυνταγματικές, ενώ την ίδια ώρα μια ολόκληρη χώρα περνάει τη χειρότερη μεταπολεμική δοκιμασία. Βεβαίως και υπάρχει το Σύνταγμα, που πρέπει να είναι από όλους σεβαστό, αλλά υπάρχει και η ουσία: Υπάρχουν τελικώς εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων; Δεν οφείλουν όλοι να συνεισφέρουν σε μια χειμαζόμενη χώρα, αναλογικά και δίκαια; Εντέλει, μπορούν να υπάρχουν επιλεκτικές εξαιρέσεις;
Προκαλεί, παράλληλα, η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, καθώς οι ανώτατοι δικαστές -επικαλούμενοι λόγους «υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος»- αποφάνθηκαν ότι είναι συνταγματικές οι κατακόρυφες μειώσεις των αποδοχών εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, η κατάργηση επιδομάτων και μετενέργειας, δηλαδή η υπογραφή εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων έπειτα από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Συνεπώς, στη μία περίπτωση καταργούνται οι περικοπές, ενώ στην άλλη δεν αναγνωρίζεται ούτε ο κατώτατος μισθός. Για ορισμένους και μόνο, οι μνημονιακές δεσμεύσεις αναιρούνται, ενώ για την πλειοψηφία αποκτούν συνταγματική σφραγίδα μέσω της Δικαιοσύνης.
Η χώρα δεν μπορεί να εξέλθει της κρίσης χωρίς να επιμεριστεί δίκαια και για όλους το κόστος. Ολοι οι πολίτες, είτε εργάζονται στο δημόσιο τομέα είτε στον ιδιωτικό, έχουν δικαίωμα στη δουλειά και στην επιβίωση. Αποφάσεις που τροφοδοτούν τον κοινωνικό αυτοματισμό, στρέφοντας εργαζομένους κατά άλλων εργαζομένων, ρίχνουν «λάδι» στη φωτιά και τροφοδοτούν με επιχειρήματα τους πολιτικούς εραστές του λαϊκισμού, σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Οι ευθύνες της Δικαιοσύνης, της κυβέρνησης και των θεσμικών παραγόντων είναι τεράστιες.
Πηγή : enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου