Tο τέλος της ύφεσης στην Ευρωζώνη δεν προήλθε από τη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά από τη σιωπηρή κατάργηση της πολιτικής λιτότητας – με εξαίρεση την Ελλάδα, λόγω των εκλογών του 2015 και της ατυχούς διαπραγμάτευσης
«Εάν παρομοιάσει κανείς την ελληνική οικονομία με μία χαλασμένη μηχανή (με την έννοια πως εμποδίζεται να λειτουργήσει από μία σειρά προβλημάτων, όπως είναι η θεσμική χρεοκοπία, η πολιτική διαφθορά, η διαπλοκή, η έλλειψη σταθερού φορολογικού πλαισίου, η γραφειοκρατία, οι μη ανταγωνιστικοί και υπερβολικά υψηλοί συντελεστές φόρων, η χαμηλή παραγωγικότητα κοκ., ενώ βιώνει συνθήκες Μεγάλης Ύφεσης, όπως είναι η ανεργία, οι χρεοκοπίες, η συνεχής πτώση του ΑΕΠ κλπ.),
καθώς επίσης το χρήμα ως καύσιμο, τότε αυτοί που υποστηρίζουν πως η λύση είναι η αύξηση της ρευστότητας, είτε από την ΕΚΤ, είτε με την επιστροφή στη δραχμή, είναι σαν να θεωρούν πως η χαλασμένη μηχανή θα λειτουργήσει, εάν την τροφοδοτήσει κανείς με περισσότερη βενζίνη – ενώ η κοινή λογική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, ακόμη και αν τροφοδοτήσει κανείς τη μηχανή με κηροζίνη, δεν πρόκειται να λειτουργήσει αλλά, αντίθετα, θα αυξηθούν οι κίνδυνοι να τυλιχθεί στις φλόγες» (Α. Ο.).