Η κατάρρευση της Wall Street: Τα πρώτα πυρά ενός επικείμενου νομισματικού πολέμου

Του Βασίλη Κοψαχείλη* 

Τα όσα συνέβησαν από την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου έως και την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου στα χρηματιστήρια με επίκεντρο την Wall Street, πιθανότατα αποτελούν τα πρώτα προειδοποιητικά πυρά ενός επικείμενου οικονομικού και νομισματικού πολέμου μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη.

Οι υψηλές αποδόσεις των Αμερικανικών δεικτών και των μετοχών διακόπηκαν απότομα την περασμένη Παρασκευή όταν το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης έκανε βουτιά, μιλώντας όλοι για τη διόρθωση που οι αγορές περίμεναν. Η συνεδρίαση ωστόσο της Δευτέρας 5/2 ήταν ακόμη πιο καταστροφική, με τον δείκτη Dow Jones να καταγράφει πολύ μεγάλες απώλειες. 

Χρήστος Μαρσέλλος - Έχουμε εγκλωβίσει την Πολιτική στην Οικονομία

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Ο Χρήστος Μαρσέλλος έχει σπουδάσει φιλοσοφία στην Ελλάδα και στη Γαλλία, έχει γράψει άρθρα και μελέτες που θα δημοσιευτούν ή θα αναδημοσιευτούν κυρίως από τις εκδόσεις Περισπωμένη, και έχει μεταφράσει στα ελληνικά μια σειρά από βιβλία φιλοσοφίας.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Στο επίμετρο του βιβλίου «Οικονομικές προοπτικές για τα εγγόνια μας» του John Maynard Keynes, αναφέρετε ότι ο Κέυνς δεν είχε προβλέψει το 1925 τις εκατόμβες που ετοιμάζει η θρησκεία της ηθικής; Ποιες είναι αυτές οι εκατόμβες; 

Το φαινόμενο του Φεβρουαρίου

Η συνεχιζόμενη πτώση των τελευταίων ημερών στα διεθνή χρηματιστήρια ίσως σημαίνει πως ξεκίνησε το αναμενόμενο και νομοτελειακό παγκόσμιο κραχ, το οποίο θα ήταν θανατηφόρο για πολλά κράτη – αν και είναι πολύ ενωρίς να το πει κανείς, αφού θα μπορούσε να αποτελεί το ξεκίνημα της τελικής μεγάλης φούσκας (ηχητικό).

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουμε το «January effect» (εφέ του Ιανουαρίου), κατά το οποίο αυξάνονται συνήθως οι τιμές των μετοχών (α) ως αποτέλεσμα της πτώσης τους το Δεκέμβριο, επειδή οι επενδυτές πουλούν για να εγγράψουν κεφαλαιακά κέρδη ή για να καλύψουν τις ζημίες τους και (β) λόγω του ότι χρησιμοποιούν τις ετήσιες προμήθειες τους (bonus) για να αγοράσουν μετοχές τον επόμενο μήνα. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει ακόμη μία φορά την αναποτελεσματικότητα των αγορών και την ανάγκη ρύθμισης τους από τα κράτη, για να μην καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα – επειδή, εάν ήταν ορθολογικές όπως ισχυρίζονται οι ακραία νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Ανάπτυξη στα χαρτιά ενώ... βουλιάζει η πραγματική οικονομία

Κατά τη χθεσινή του τηλεοπτική συνέντευξη, ο υπουργός Οικονομικών ερωτήθηκε για το αν η βελτίωση των δεικτών στην οποία αναφέρεται, γίνεται αισθητή και αντιληπτή και από τους πολίτες. Αυτό που είχε να απαντήσει, είναι ότι η μείωση της ανεργίας γίνεται αισθητή όπως και το κοινωνικό μέρισμα ή το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. 

Κατά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο λοιπόν, οι πολίτες αυτής της χώρας αντιλαμβάνονται τη βελτίωση επειδή 300.000 βρήκαν μια θέση εργασίας με μέση μεικτή αμοιβή της τάξεως των 600 -700 ευρώ, επειδή εντάχθηκαν σε ένα επίδομα καταπολέμησης της απόλυτης φτώχειας το οποίο χορηγείται σε ανθρώπους με ατομικό εισόδημα της τάξεως των 2400 ευρώ τον χρόνο ή επειδή πήραν ένα μέρισμα μερικών εκατοντάδων ευρώ στο τέλος μιας χρονιάς που τους έφερε μπαράζ αυξήσεων στην έμμεση και στην άμεση φορολογία.

Αποταμιεύσεις και Επενδύσεις

Είτε αποταμιεύουν τα νοικοκυριά είτε όχι, δεν πρόκειται να επενδύσει κανένας στην Ελλάδα όσο η ζήτηση είναι χαμηλή – γεγονός που σημαίνει ότι, η ελληνική τραγωδία θα συνεχίζεται στο διηνεκές, εκτός εάν σταματήσει να εφαρμόζεται η πολιτική των μνημονίων και αποφασισθεί η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους.

«Όταν αυξάνονται στην Ελλάδα οι φόροι και μειώνονται τα εισοδήματα, σύμφωνα με την πολιτική των μνημονίων, δεν πρόκειται να επενδύσουν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι ξένοι – με εξαίρεση τον τουρισμό και τις εξαγωγές εκείνων των προϊόντων που είναι ανταγωνιστικά διεθνώς, καθώς επίσης τις κερδοσκοπικές τοποθετήσεις (όπως η εξαγορά των κρατικών επιχειρήσεων σε εξευτελιστικές τιμές, των σπιτιών των Ελλήνων σε τιμές εκποίησης κοκ.)».

Ο κύκλος του χάους

Η διαδήλωση της Κυριακής αντιμετωπίζεται από τις δυνάμεις κατοχής της χώρας ως η βασικότερη πρόβα της κυβέρνησης, όσον αφορά τον έλεγχο της ελληνικής κοινωνίας – τη διατήρηση της παθητικής στάσης και της μη αντίδρασης των Ελλήνων, η οποία τους έχει καταστήσει ιδανικό πειραματόζωο της νέας τάξης πραγμάτων.

«Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να υπακούσω στις παρακλήσεις και να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. Τόλμησα το δεύτερο και δεν υπολόγισα ευθύνες, ενώ μέχρι σήμερα δεν μετάνιωσα για το τόλμημα μου, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος« (Τσολάκογλου).

Η ουτοπία της εξόδου από τα μνημόνια

Για εκείνο το χρονικό διάστημα που η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δεν καλυτερεύει, η έξοδος από την Ευρωζώνη παραμένει ως απειλή – ενώ θα συνεχίζεται η υφαρπαγή του δημοσίου και ιδιωτικού πλούτου της, με υπαρκτούς τους κινδύνους για την εδαφική της ακεραιότητα.

Ανάλυση

Υπενθυμίζουμε πως όταν τεκμηριώνει κανείς όσο καλύτερα μπορεί τη σκόπιμη υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, το ότι η χώρα μας χρησιμοποιήθηκε ως Δούρειος Ίππος για την εισβολή του Ταμείου στην Ευρωζώνη (αν και έχασε τελικά το παιχνίδι από τη Γερμανία), πως τα μνημόνια ήταν ένα έγκλημα εκ προμελέτης ή ότι ο σκοπός των πιστωτών είναι η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, αντιμετωπίζεται ως κάποιος που θέλει να επιρρίψει τις ευθύνες στους άλλους και όχι στη χώρα του – αφού είναι (δήθεν) ανόητο να ισχυρίζεται πως οι Γερμανοί επιδιώκουν τη δημιουργία ενός 4ου Ράιχ, ότι συνέβαλλαν στην κρίση χρέους με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα και με το μισθολογικό dumping ή πως θέλουν να μας πάρουν τα σπίτια μας, τις κρατικές επιχειρήσεις και τον υπόγειο πλούτο μας.

Η οικονομία , η “θεωρία του χάους”, η ύφεση του 1929, και το σημείο (Threshold) χωρίς επιστροφή.

(Αναδημοσίευση Παλαιότερου Άρθρου)

Η θεωρία του χάους , είναι μια επιστήμη στα μαθηματικά που μελετάει συμπεριφορές από ακολουθίες σε συστήματα που υπακούουν σε περισσότερους από 2 κανόνες ταυτόχρονα. Θα μπορούσαμε μαθηματικά να το διατυπώσουμε σαν «αναδρομικές συναρτήσεις, ν – αγνώστων». Οι συναρτήσεις αυτές, στα αποτελέσματα τους, δεν είναι προβλέψιμες. Δεν υπάρχει δηλαδή πάντα, γραμμική μέθοδος επίλυσης.

Η εφαρμογή της θεωρίας του χάους, έχει να κάνει με τον φυσικό μας κόσμο, την οικονομία, την φυσική, την πληροφορική, τις κοινωνικές συμπεριφορές των ανθρώπων κλπ.

Πώς το ευρώ οδήγησε σε κρίση την Ευρώπη, όπως ο κανών του χρυσού τη δεκαετία του ΄20

Παναγιώτης Τσονόπουλος

Η προσαρμογή μίας οικονομίας που ανήκει σε νομισματική ένωση σε μειωμένη ποσότητα χρήματος γίνεται μέσω της εσωτερικής υποτιμήσεως. Η εφαρμοζόμενη εσωτερική υποτίμηση έχει υψηλότερο κόστος και είναι αποτελεσματικότερη από εξωτερική, όπως δείχνει η ιστορική εμπειρία.

Ο κανόνας του Χρυσού και το ΕΥΡΩ 

Η εισαγωγή του ευρώ έχει οδηγήσει σε κρίση την Ευρώπη, όπως ο κανών του χρυσού τη δεκαετία του ΄20, με τη διαφορά ότι τότε δεν υπήρξαν πακέτα διασώσεως. Μετά τον α παγκόσμιο πόλεμο οι περισσότερες χώρες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη σύνδεση των νομισμάτων τους με το χρυσό. 

Ο γερμανικός μερκαντιλισμός

Η αιτία της ανόδου του ευρώ είναι το θετικό ισοζύγιο της Ευρωζώνης, λόγω των θηριωδών πλεονασμάτων της Γερμανίας – τα οποία θα οδηγήσουν πιθανότατα στην επιβολή δασμών από τις Η.Π.Α., σε μαζικές αθετήσεις πληρωμών εκ μέρους των αδύναμων «εταίρων» και στη διάλυση της νομισματικής ένωσης.

Άρθρο

Το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας έφτασε στα 287 δις $ το 2017 – σε διπλάσιο ύψος δηλαδή από την κορυφαία εξαγωγική δύναμη του πλανήτη, από την Κίνα, το πλεόνασμα της οποίας ήταν 135 δις $. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως η Γερμανία εξάγει περισσότερα, αλλά ότι εισάγει πολύ λιγότερα από όσα εξάγει, σε αντίθεση με την Κίνα – υπενθυμίζοντας πως το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μετράει όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που μία χώρα εξάγει ή εισάγει από το εξωτερικό, συμπεριλαμβάνοντας τις καθαρές κεφαλαιακές ροές (=πόσο περισσότερα χρήματα έδωσε από αυτά που πήρε).

Ο μάγος του χρήματος

Εάν η Ελλάδα είχε έναν τέτοιο υπουργό οικονομικών και κεντρικό τραπεζίτη, όπως ο H. Schacht του 3ου Ράιχ, καθώς επίσης λιγότερο εθελόδουλες και ξενομανείς εγχώριες ελίτ, θα μπορούσε να επιτύχει θαύματα – σταματώντας την εξευτελιστική πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων των τελευταίων δεκαετιών.

«Ενώ οι Γερμανοί σήμερα, έχοντας προσαρμόσει στο παρελθόν το ευρώ στα δικά τους μέτρα και στη δική τους μερκαντιλιστική πολιτική, μας υφαρπάζουν ότι έχουμε και δεν έχουμε με έναν πανέξυπνο τρόπο (πηγή), τα ελληνικά κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο αυτονόητο: στη μη παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας.

Έρευνα – Ακίνητα: Ο ΕΝΦΙΑ “στεγνώνει” την αγορά – Το 80% των ιδιοκτητών εξαντείται για να πληρώνει το χαράτσι που επέβαλαν οι δανειστές

Έρευνα της Κάπα Research που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) δείχνει σαφέστατα το πόσο μεγάλο πρόβλημα – θέμα είναι για την ελληνική κοινωνία ο ΕΝΦΙΑ.

Ο φόρος που ξεκίνησε ως προσωρινός με το χαράτσι στους λογαριασδμούς της ΔΕΗ και…μονιμοποιήθηκε, παρά τις ψεύτικες υποσχέσεις κυβερνώντων για κατάργησή του. Ο ΕΝΦΙΑ, είναι το…”σιγουράκι” στα έσοδα που απαιτούν οι δανειστές για τα πρωτογενή πλεονάσματα. 

Μισό λεπτό, κύριε Σόρος!

Η ομιλία του κερδοσκόπου Τζόρτζ Σόρος , όπως και εκείνη του προέδρου Ντόναλτ Τράμπ, έδωσε τόνο στη συνάντηση αυτή τη βδομάδα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε στο Νταβός. Με δεδομένο ότι ο Τζόρτζ Σόρος έχει κατηγορηθεί ως ηγέτης της παγκοσμιοποίησης, αξίζει να εξετάσουμε τι είπε, και τι δείχνουν για όλους μας. Ας δούμε όμως πρώτα τι εστί Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ!

Το ιδανικό μοντέλο ανάπτυξης

Από πολιτικής, οργανωτικής και βιομηχανικής πλευράς, η πρότυπος-χώρα της Ελλάδας θα έπρεπε να είναι η Ελβετία – τόσο όσον αφορά την άμεση δημοκρατία, όσο και το διαχωρισμό της σε ομοσπονδιακά κρατίδια, μέσω των οποίων καταπολεμάται σε μεγάλο βαθμό η πολιτική διαφθορά.

«Καμία χώρα δεν έχει οδηγηθεί στην κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας με το ελεύθερο εμπόριο, με τις ανοιχτές αγορές – παρά το ότι γίνεται προσπάθεια να πεισθούν οι άνθρωποι ότι, η ευημερία των πλούσιων κρατών είναι το αποτέλεσμα του ελεύθερου ανταγωνισμού. Η αλήθεια, τεκμηριωμένη από την οικονομική ιστορία, είναι πως κάθε οικονομικά επιτυχημένη χώρα, κατά τη διάρκεια του σχηματισμού της, στα πρώτα της βιομηχανικά βήματα, είχε υιοθετήσει τον προστατευτισμό».

Το πέτυχαν κι αυτό: Με περισσότερους φόρους εισέπραξαν λιγότερα έσοδα το 2017

Κωστής Πλάντζος

Μόνον με κατασχέσεις και ρυθμίσεις χρεών εισπράττει έσοδα το κράτος πια - Κάτω οι εισπράξεις από άμεσους φόρους, ΕΝΦΙΑ και φόρους στην περιουσία - Πάνω μόνο τα έσοδα από έμμεσους φόρους

Όλοι χαμένοι βγήκαν το 2017 από την «καταιγίδα» νέων φόρων που επιβλήθηκε από την 1η Ιανουαρίου 2017. Το αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης ήταν να εισπράξει λιγότερα έσοδα το κράτος, αντί να τα αυξήσει. Το τίμημα όμως ήταν βαρύ, κυρίως, για την αγορά και την ανάπτυξη, αφού η χώρα αγκομαχώντας προσπαθεί για τρίτο συνεχόμενο χρόνο ξανά να βγει από την ύφεση, από την οποία είχε ξεκολλήσει το 2014. 

Η θανάσιμη παγίδα του ευρώ

Η ανάλυση της ελβετικής νομισματικής ένωσης τεκμηριώνει ότι, ασφαλώς μπορεί να λειτουργήσει σωστά ένα κοινό νόμισμα, αρκεί να το επιθυμούν πράγματι τα μέλη του δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις – κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται να ισχύει στην Ευρωζώνη, με οδυνηρά αποτελέσματα για τα αδύναμα κράτη.

«Τα πλεονεκτήματα ενός κοινού νομίσματος μεταξύ διαφόρων χωρών είναι προφανή, αν και φαίνεται δύσκολο να προσδιορισθούν ποσοτικά: το μειωμένο κόστος συναλλαγών, η πλήρης εξάλειψη του νομισματικού κινδύνου, η αυξημένη διαφάνεια, καθώς επίσης ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός – επειδή οι τιμές είναι ευκολότερο να συγκριθούν. 

Από τον κ. Αλογοσκούφη στον κ. Τσίπρα

Πρόκειται για τη χειρότερη χρονική περίοδο στη μακραίωνη ιστορία μας – ενώ εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά όλοι εμείς οι ‘Έλληνες, συνεχίζοντας να ανεχόμαστε την κυλιόμενη χρεοκοπία και το θράσος χωρών όπως η Αλβανία ή τα Σκόπια, τότε τα δεινά μας μόλις ξεκίνησαν.

«Εάν ένα Έθνος επιτρέψει να διαρραγεί η κοινωνική συνοχή του, τότε χάνει αναπόφευκτα τη θέληση να διεκδικήσει το δικαίωμα ύπαρξης του – ενώ εάν ακολουθήσει η σύγχυση και η διαφωνία των Πολιτών του, ο χωρισμός τους σε αντίπαλα στρατόπεδα, τότε χάνει ακόμη και την ικανότητα του να επιβιώνει».

Ο λαϊκισμός ως εκτελεστικό όπλο

Όταν γίνονται προσπάθειες υπεράσπισης των εθνικών, των οικονομικών ή των κοινωνικών συμφερόντων της πλειοψηφίας των Πολιτών απέναντι στις μειοψηφικές ελίτ, οι πολιτικοί που τις ασπάζονται και οι Πολίτες που τους ψηφίζουν πυροβολούνται ως λαϊκιστές – όπως στο θέμα του BREXIT. 

Άρθρο 

Η διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη ήταν, μεταξύ άλλων, μία δοκιμασία των Ελλήνων, σε σχέση με το εάν έχουν ακόμη το σθένος να αντιδράσουν στην οικονομική τους κατοχή ή εάν έσκυψαν οριστικά το κεφάλι – όπου τελικά αποδείχθηκε πως δεν υπέκυψαν, αφού η επιτυχία ήταν εντυπωσιακή, με τη συμμετοχή 500.000 Πολιτών από ολόκληρη την Ελλάδα! 

Ο πλανήτης και η αποικία χρέους

Η άνοδος του ρυθμού ανάπτυξης παγκοσμίως, για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν τα βουνά των χρεών που συνεχίζουν να συσσωρεύονται, εξαρτάται από την αύξηση των επενδύσεων – ενώ ο κορυφαίος υποψήφιος μίας επόμενης κρίσης είναι η Κίνα, με την εθελόδουλη Ελλάδα στο απόλυτο μηδέν.

«Δεν βοηθούν δυστυχώς τα ιστορικά παραδείγματα κρατών που κέρδισαν την ελευθερία τους αφού χρεοκόπησαν διασώζοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία, όπως της Γερμανίας το 1953, της Ρωσίας το 1998 και της Αργεντινής το 2001 – τα χρέη των οποίων διεγράφησαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, αφού προηγουμένως είχαν υπερχρεωθεί (μονομερώς της Ρωσίας και της Αργεντινής, σε συμφωνία με τους πιστωτές της Γερμανίας). 

Η ελεύθερη αγορά βλάπτει σοβαρά την Ευρώπη

Του Τhomas Piketty*

Η κρίση του 2008, που οδήγησε στη μεγαλύτερη παγκόσμια ύφεση μετά την κρίση του 1929, ήταν προϊόν των όλο και πιο εμφανών αδυναμιών του αμερικανικού συστήματος: υπερβολική απελευθέρωση, έκρηξη των ανισοτήτων, υπερχρέωση των πιο φτωχών. 

Με δεδομένο ότι διαθέτει ένα πιο δίκαιο αναπτυξιακό μοντέλο, η Ευρώπη θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία για να προωθήσει ένα καλύτερο σύστημα ελέγχου του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ελλείψει όμως εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της, και καθώς ήταν δέσμια αυστηρών κανόνων, η ΕΕ προκάλεσε το 2011-2013 μια νέα ύφεση από την οποία προσπαθεί τώρα να βγει.